ΙΟΡΔΑΝΟΣ ΔΥΤΗΣ
Η Άκαμπα, η μοναδική παραθαλάσσια πόλη της Ιορδανίας, συνεχίζει να διακυβεύεται ως υποθαλάσσια παιδική χαρά για δύτες που αγαπούν το μέταλλο. Καθώς άλλες επίδοξες τοποθεσίες με τεχνητό ύφαλο παρακολουθούν με ζήλια, το SAEED RASHID απολαμβάνει την προεπισκόπηση των καταδύσεων και τη φωτογράφηση πολλών ή περισσότερων αξιοθέατων
Διαβάστε επίσης: Η Χουργκάντα διαλύει στρατιωτικά οχήματα για να εκτρέψει τους δύτες
Η τελευταία προσθήκη στη συλλογή μετάλλων της Aqaba για δύτες – ένα επιβατικό αεροσκάφος Lockheed TriStar.
Ένθετο, αριστερά: Το τμήμα της ουράς. Ένθετο, δεξιά: Το TriStar καθοδόν προς τον πάτο.
Ο Τζόρνταν παίρνει τον ταύρο από τα κέρατα και να ενημερώσει τον κόσμο ότι θέλει να είναι ο κορυφαίος προορισμός όσον αφορά τις καταδύσεις και τους τεχνητούς υφάλους.
Η γνώμη είναι διχασμένη, αλλά, τους αγαπάμε ή τους μισούμε, εδώ και χρόνια καταστρέφουμε τους τεχνητούς ύφαλους.
Πολλές χώρες έχουν ιστορικό χρήσης παροπλισμένων στρατιωτικών σκαφών για το σκοπό αυτό, από το μεγαλύτερο αεροπλανοφόρο, το USS Oriskany που βυθίστηκε στα ανοικτά των ακτών της Pensacola της Φλόριντα, μέχρι το δικό μας HMS Scylla, που βυθίστηκε το 2004 στο Ντέβον.
Έχουν γίνει γρήγορα τουριστικά σημεία καταδύσεων, δημιουργώντας τα τόσο αναγκαία έσοδα για τη βιομηχανία και την περιοχή.
Με χαρά έλαβα μια πρόσκληση από την Αρχή της Ειδικής Οικονομικής Ζώνης της Άκαμπα (ASEZA) για να παρακολουθήσω τη βύθιση της νεότερης προσθήκης στα υποβρύχια περιέργεια της Άκαμπα – ενός επιβατικού αεροσκάφους Lockheed TriStar.
Το πρόγραμμα της χώρας για τη δημιουργία τεχνητών υφάλων στο τμήμα της βόρειας Ερυθράς Θάλασσας ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980 όταν ο βασιλιάς της Ιορδανίας, ένας δεινός αυτοδύτης, διέταξε να βυθιστεί ένα εγκαταλειμμένο φορτηγό πλοίο, το Cedar Pride, ακριβώς έξω από την παραλία.
Ακολούθησε γρήγορα ένα αμερικανικό αντιαεροπορικό πυροβόλο M42 Duster, το οποίο ονομάστηκε «the Tank». Ξαπλωμένα σε πολύ ρηχά νερά, αυτά τα δύο ναυάγια έγιναν εικόνες κατάδυσης στην Άκαμπα.
Ακολούθησαν στις αρχές της δεκαετίας του 2000 το Taiyong (ένα μεταφορικό πλοίο) και το Al Shorouk (ένα πορθμείο). Ωστόσο, και οι δύο εγκαταστάθηκαν πέρα από τα βάθη καταδύσεων αναψυχής γύρω στα 60 μέτρα, με αποτέλεσμα να γίνουν τεχνικές καταδύσεις ακατάλληλες για τις μάζες.
Στη συνέχεια, πριν από μερικά χρόνια, με πολλές φανφάρες και πανηγυρισμούς, η Άκαμπα αναζωογόνησε το πρόγραμμά της βυθίζοντας το πρώτο της αεροπλάνο, ένα στρατιωτικό μεταφορικό μέσο C-130 Hercules.
Μετά από αυτό, ήταν σαφές ότι η αρχή ήθελε να καταστρέψει περισσότερες ανθρωπογενείς απολαύσεις και να εξασφαλίσει τη θέση του Τζόρνταν στον χάρτη ως παιδική χαρά δυτών και υποβρύχιων φωτογράφων.
Περάστε δύο χρόνια, και κάθομαι σε μια βάρκα και παρακολουθώ καθώς ο αέρας απελευθερώνεται αργά από την άνωση σακούλες δίπλα στην άτρακτο του Tri-Star.
Είναι εκπληκτικό πόσος χρόνος χρειάζεται για να βυθιστεί ένα αεροπλάνο και, μετά από κάτι που φαινόταν αιωνιότητα, οι τελευταίες στιγμές της μηχανής πάνω από την επιφάνεια τελείωσαν και γλίστρησε τόσο γρήγορα που πολλοί από εμάς τους παρατηρητές σχεδόν το χάσαμε.
Αυτό το Tri-Star ήταν ένα μη Ιορδανικό εμπορικό τζετ που ήταν εκτός λειτουργίας και σταθμευμένο στο Διεθνές Αεροδρόμιο King Hussein για αρκετά χρόνια.
Τεχνικές ομάδες της ASEZA είχαν εξετάσει περισσότερες από επτά τοποθεσίες κατά μήκος της ακτής για την προτεινόμενη βύθιση και είχαν πραγματοποιήσει λεπτομερείς έρευνες για όλες.
Τελικά είχε συμφωνήσει να το σκουπίσει κοντά σε ένα παλιό λιμάνι φωσφορικών αλάτων ακριβώς νότια του υφάλου του Power Station. Ήταν προγραμματισμένο να επιστρέψουμε σε αυτόν τον ιστότοπο σε λίγες μέρες, αλλά, ευτυχώς, είχαμε μια άλλη νέα τοποθεσία για να μας διασκεδάσει στο μεταξύ.
Λίγες εβδομάδες πριν φτάσουμε, και εντελώς κάτω από τα ραντάρ, η ASEZA είχε βυθίσει 19 στρατιωτικά οχήματα.
Αυτό επρόκειτο να είναι ένα ακόμη νέο αξιοθέατο και μέρος ενός διευρυνόμενου «Υποβρύχιου Στρατιωτικού Μουσείου».
Καθισμένο σε σχηματισμό μάχης στον βυθό της θάλασσας μεταξύ 14 και 30 μέτρων, το μουσείο αποτελούνταν από άρματα μάχης, πυροβολικό πεδίου, τεθωρακισμένα οχήματα υποστήριξης και ακόμη και δύο επιθετικά ελικόπτερα.
Αν και έχω βουτήξει στο άλλο στρατιωτικό όχημα της Άκαμπα ναυάγησε το Tank πολλές φορές, αυτό ήταν πραγματικά κάτι νέο.
Μας δόθηκε ειδική άδεια να βουτήξουμε εδώ πριν ανοίξει επίσημα αυτή η τοποθεσία, και ακόμη και ο καπετάνιος του σκάφους μας και οι ξεναγοί δεν είχαν επισκεφθεί ποτέ, οπότε ήμασταν από τους πρώτους που είδαμε το βυθισμένο στρατιωτικό μουσείο.
Η ορατότητα ήταν λιγότερο καλή από όσο θα μπορούσε να ήταν, αλλά δεν άργησε να δει μια τεράστια κάννη όπλου να σηκώνεται από τον βυθό της θάλασσας.
Για μένα, ένα παιδί της δεκαετίας του 1980 που είχε εμμονή με οτιδήποτε είχε σχέση με τον στρατό, έμοιαζε ακριβώς με το εμβληματικό βρετανικό τανκ Chieftain πεδίου μάχης. Ωστόσο, οι λεπτές διαφορές έκαναν τους άλλους να αμφιβάλλουν για την ταυτότητά μου.
Στο τέλος, με πολλή σκέψη και τη βοήθεια μερικών geeks στρατιωτικών οχημάτων, αποφασίσαμε ότι τα τανκς ήταν στην πραγματικότητα Ιορδανοί Khalids, τροποποιημένα Chieftains που αρχικά σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν για το Ιράν.
Ακριβώς όπως ένα αεροπλάνο, τα τανκς και τα ελικόπτερα είναι ένα ασυνήθιστο θέαμα κάτω από το νερό, έτσι το κολύμπι γύρω τους φαινόταν πολύ περίεργο. Τοποθετούνται αρκετά μακριά το ένα από το άλλο που μπορείτε να δείτε μόνο λίγα τη φορά.
Αποφάσισα να ξεκινήσω την περιήγησή μου στο πιο ρηχό μέτωπο του σχηματισμού, όπου είχαν τοποθετήσει τα μικρότερα θωρακισμένα αυτοκίνητα όπως το Ferret, ακολουθούμενο από το πιο μοντέρνο FV 104 Samaritan.
Οι περισσότερες από τις πόρτες και τις καταπακτές έχουν μείνει ανοιχτές, αλλά δεν είναι πραγματικά δυνατό να διεισδύσουμε σε αυτές, εκτός από το ιατρικό Samaritan, το οποίο έχει μεγάλες πόρτες στο πίσω μέρος για ευκολία φόρτωσης και εκφόρτωσης των ασθενών.
Κάποιος από τον βοηθητικό εξοπλισμό είχε μείνει στη θέση του, όπως διακόπτες, καντράν, πτυσσόμενα κρεβάτια ασθενών και ακόμη και η τουαλέτα της πίσω πόρτας, κάτι που ήταν αστείο. Ας ελπίσουμε ότι θα επιβιώσει από τις αναπόφευκτες φωτογραφίες δυτών στο Instagram που παίρνουν ένα στασίδι!
Πίσω από αυτά τα οχήματα βρίσκονταν τα μεγάλα άρματα μάχης πάνω στα οποία είχαμε κατέβει αρχικά, οδηγώντας σε ένα Νοτιοαφρικανικό Ratel με το ασυνήθιστο αλλά χαρακτηριστικό γωνιακό μπροστινό του άκρο.
Ο πυργίσκος και το όπλο είχαν αφαιρεθεί, γεγονός που καθιστούσε εύκολο να κοιτάξουμε μέσα στην περιοχή μεταφοράς στρατευμάτων.
Ένα Chieftain Armored Repair & Recovery Vehicle ή ARV με τη μύτη της μπουλντόζας καθόταν σε σφιχτό σχηματισμό δίπλα στο Ratel. Καθώς τριγυρνάτε κοιτάζοντας σε όλες τις γωνίες και τις γωνίες, εμφανίζεται ένα άλλο θέαμα – μερικά μεγάλα όπλα M155 203 mm.
Τα κυριότερα σημεία για μένα είναι δύο ελικόπτερα Bell AH-1 Cobra της εποχής του Βιετνάμ, που εξακολουθούν να φαίνονται απειλητικά ακόμη και κάτω από σχεδόν 30 μέτρα νερού. Θα μπορούσα να είχα κοιτάξει γύρω τους για αιώνες, αλλά καθώς βρίσκονται στο βαθύτερο σημείο, ο χρόνος δεν ήταν με το μέρος μου.
Με τόσα πολλά εκθέματα, αυτός ο ιστότοπος είναι τεράστιος και θα μπορούσε εύκολα να χρειαστεί πολλές βουτιές για να εξερευνήσετε. Βουτήξαμε εδώ τρεις φορές, αλλά υπήρχαν ακόμα πολλά να δούμε.
Επιτέλους ήρθε η μέρα όταν επρόκειτο να βουτήξουμε το Tri-Star. Δέσαμε πάνω από την κορυφή και ήταν εύκολο να δούμε τη φωτεινή λευκή άτρακτο από κάτω μας.
Το αεροπλάνο είχε ακουμπήσει τέλεια σε μια πλαγιά στο προβλεπόμενο βάθος μεταξύ 15 και 28 μέτρων, σε μια τοποθεσία περίπου 15 λεπτά με το πλοίο από το μουσείο.
Το να είσαι ένας από τους πρώτους που βούτηξε το αεροπλάνο ήταν περίεργο – στην πραγματικότητα λίγο τρομακτικό. Πολλά εξαρτήματα είχαν αφαιρεθεί για να είναι ασφαλές η βύθιση, αλλά το πιλοτήριο, συμπεριλαμβανομένων όλων των μετρητών, των καντράν και των καθισμάτων των πιλότων, είναι άθικτο, αναζητώντας όλες τις προθέσεις και σκοπούς σαν να έχουν μόλις προσγειώσει το αεροσκάφος.
Προχωρώντας προς τα κάτω μέσα στην άτρακτο στην κύρια καμπίνα επιβατών, η κεντρική σειρά καθισμάτων είχε αφαιρεθεί, αλλά όλα τα άλλα παρέμειναν, συμπεριλαμβανομένων των ντουλαπιών πάνω από το κεφάλι, των εξωτερικών καθισμάτων και ακόμη και του παλιού συστήματος προβολής τηλεόρασης.
Επιπλέοντας εκεί κοιτάζοντας αυτόν τον κενό χώρο, θα μπορούσατε σχεδόν να ακούσετε την ταινία κατά την πτήση να παίζει και τους ανθρώπους να καλούν τους αεροσυνοδούς για την αγαπημένη τους πίτσα.
Πραγματικά μου έκανε μια ανατριχίλα κοιτάζοντας αυτό που φαινόταν να είναι ένα αεροπλάνο που είχε χαθεί από καιρό που μόλις ανακαλύφθηκε κάτω από τον ωκεανό.
Μεγάλο μέρος της κουζίνας του πληρώματος ήταν επίσης ανέπαφο - το μόνο που έλειπε ήταν τα καρότσια από τα οποία είχε σερβιριστεί φαγητό κατά την πτήση. Πίσω από τη γαλέρα ήταν η σειρά από τουαλέτες επιβατών, που έμοιαζαν απόκοσμα εγκαταλειμμένες.
Σε μερικά σημεία έχουν κοπεί τρύπες στο πάτωμα για να επιτραπεί η πρόσβαση στα αμπάρια, αλλά, σε αντίθεση με τα αμπάρια των πλοίων, αυτοί είναι στενοί, άδειοι χώροι που δεν έχουν πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον – τουλάχιστον μέχρι στιγμής.
Έξω ήταν σχεδόν το ίδιο, μείον όλα τα παράθυρα και τους κινητήρες, αλλά το αεροπλάνο, ή να πω τώρα ναυάγιο, φαινόταν αστραφτερό και φωτεινό. Πραγματικά φαινόταν ικανό να καθαριστεί και να τεθεί ξανά σε λειτουργία, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα αλλάξουν μερικά χρόνια κάτω από το νερό και τα ψάρια και τα κοράλλια θα αποικίσουν αυτόν τον ανθρωπογενή ύφαλο.
Εάν συγκρίνετε το Tri-Star με τον μικρότερο Ηρακλή, παίρνεις μια ιδέα για το τι θα γίνει. Μεγάλο μέρος της επιφάνειας του Ηρακλή είναι διαβρωμένο και καλυμμένο με φύκια.
Εκτεθειμένα σε ήπια ρεύματα, μεγάλα, έντονα χρωματιστά μαλακά κοράλλια έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται στην κάτω πλευρά των φτερών.
Αυτά φαίνονται θεαματικά και είναι κάτι που λείπει από τους γειτονικούς σκληρούς κοραλλιογενείς υφάλους. Ανυπομονώ να δω πώς ωριμάζουν με τα χρόνια και τι νέα ζωή προσελκύουν.
Προτού ανοίξουν στο κοινό, και οι δύο τοποθεσίες πρέπει να καθαριστούν. Έχουν ακόμα καλώδια, ανελκυστήρα-σακούλες και μερικά αντικείμενα που θα μπορούσαν να είναι επικίνδυνα να ρυπαίνουν τις τοποθεσίες, αλλά, μόλις είναι έτοιμα, μπορώ να δω ανθρώπους να συρρέουν σε αυτά τα νέα και ασυνήθιστα αξιοθέατα. Ξέρω ότι θα επιστρέψω σύντομα στην υποβρύχια παιδική χαρά αυτού του δύτη.
ΦΑΚΕΛΟΣ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕ> Η easyJet πετά τώρα απευθείας στην Άκαμπα δύο φορές την εβδομάδα από Νοέμβριο έως Μάρτιο. Ο Σαΐντ πέταξε με την Turkish Airlines μέσω Κωνσταντινούπολης. Οι βίζες είναι δωρεάν για τους κατόχους διαβατηρίων του Ηνωμένου Βασιλείου.
ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ & ΔΙΑΜΟΝΗ> Ο Σαΐντ βούτηξε με τρία κέντρα κατά τη διάρκεια της παραμονής του και λέει ότι όλα τους πρόσφεραν «εξαιρετικές εγκαταστάσεις και εξαιρετική τοπική γνώση». Ήταν φρουροί της θάλασσας, c-guard.net; Θαλασσινό αεράκι, seabreezeaqaba.com και διάφοροι δύτες, diverse-divers.com
ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΕΙ> Όλο το χρόνο, αλλά οι καλύτερες εποχές είναι η άνοιξη και το φθινόπωρο, όταν οι θερμοκρασίες της θάλασσας είναι στην περιοχή 25-27° και ο αέρας στη χαμηλή δεκαετία του '30. Το καλοκαίρι οι θερμοκρασίες του αέρα μπορεί να αυξηθούν έως και πέρα από τους 40°. Από τα μέσα Δεκεμβρίου έως τα τέλη Ιανουαρίου, μπορεί να έχει αέρα και βροχή.
ΧΡΗΜΑΤΑ> δηνάριο Ιορδανίας.
ΤΙΜΕΣ> Πτήσεις με επιστροφή easyJet 200 £, Τουρκικά 400 £. Το Dive Worldwide προσφέρει ένα ταξίδι εννέα ημερών από 1295 £, συμπεριλαμβανομένων πτήσεων με επιστροφή από το Ηνωμένο Βασίλειο, μεταφορές, διαμονή επτά διανυκτερεύσεων και πακέτο 10 καταδύσεων, diveworldwide.com
Πληροφορίες επισκεπτών> aqaba.jo, visitjordan.com
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε "ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΠΛΥΣΤΟΣ"
– η βύθιση του Hercules C-130 της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας της Ιορδανίας.
