Al Catalfumo: A Pioneer's Legacy in Diving Community Bonaire

Οι δύτες που έχουν απολαύσει το στυλ «καταδυτικής ελευθερίας» του Bonaire στη νότια Καραϊβική μπορεί να είναι εξοικειωμένοι με τον αείμνηστο Captain Don, αλλά τι γίνεται με την άλλη πρωτοποριακή δύναμη της φύσης του νησιού, τον Al Catalfumo; Ο JOHN CHRISTOPHER FINE βγήκε για να γιορτάσει τα 80ά γενέθλια του άνδρα με μια ειδική βουτιά και τον βρήκε να εξακολουθεί να ασχολείται με το να κρατά τα πράγματα αληθινά – κυρίως τον τοπικό πληθυσμό γαϊδάρων.

Ό,τι κι αν συνέβη σε εκείνο το παιδί από το Sheepshead Bay, στο Μπρούκλιν, Νέα Υόρκη? Δεν τον είχα δει πάνω από 40 χρόνια. Την τελευταία φορά ήταν με τον καπετάνιο Don Stewart, ο οποίος εκτελούσε μια επιχείρηση κατάδυσης έξω από το Hotel Bonaire σε ένα μικρό υπήνεμο νησί στις τότε ολλανδικές Δυτικές Ινδίες. 

Ο Al Catalfumo ήταν εκείνο το άγριο παιδί με μια αίσθηση περιπέτειας όταν βουτήξαμε Windjammer, ένα βαθύ ναυάγιο που αργότερα ο καπετάνιος Ντον παραπονέθηκε ότι δεν είχαμε δικαίωμα να βουτήξουμε. Κατά τη διάρκεια του πρωινού γελάσαμε για τις περιπέτειές μας κατάδυση από το Bonaire. Ήταν το πρωί που ο Αλ έκλεινε τα 80.

Τίποτα δεν είχε αλλάξει μεταξύ μας. συνεχίσαμε από εκεί που είχαμε σταματήσει 40 χρόνια πριν. 

Ένα γκαλά πάρτι γενεθλίων είχε προγραμματιστεί στο Al’s Black Durgon Inn αργότερα εκείνη την ημέρα. Ήταν ανοιχτό για νησιώτες, φίλους που είχαν γίνει η οικογένεια του Αλ τον σχεδόν μισό αιώνα που βουτάει στο νησί. 

Η κόρη του Ρόνα χρειάστηκε μήνες προετοιμασίας. Γείτονες και φίλοι εργάστηκαν για εβδομάδες για να παραγγείλουν φαγητό, να το ετοιμάσουν, να ασχοληθούν με το μαγείρεμα και το ψήσιμο, να στήσουν σκηνές στο μεγάλο αίθριο με θέα στη θάλασσα και να φροντίσουν για τις μυριάδες λεπτομέρειες που απαιτούνται για να διασφαλιστεί ότι υπήρχε άφθονο φαγητό, σπονδές, μουσική και διασκέδαση. . 

«Δεν είμαστε πραγματικά σίγουροι πόσοι άνθρωποι θα παρευρεθούν. Φτιάξαμε φαγητό για 300 – ελπίζω να είναι αρκετό», είπε η Ρόνα, που έσπευσε να κάνει κάτι άλλο πριν τις 2:XNUMX, όταν οι επισκέπτες θα άρχιζαν να φτάνουν στο Black Durgon.

Καθώς τελειώναμε τα αυγά ομελέτα στην τελειότητα από την Ντόρις, μαγείρισσα και οικονόμο στο Black Durgon Inn τα τελευταία 28 χρόνια, ο Αλ απλά έσκυψε το κεφάλι του. 

Κατάπια τον υπόλοιπο καφέ μου, με τα πόδια ακουμπισμένα σε ένα παγκάκι στραμμένο προς το νερό. Στη συνέχεια, άφησα το Αλ και ανέβηκα για να βάλω τανκς πίσω από έναν πέτρινο τοίχο μπροστά, βολικό για δύτες να φορτώσουν στα αυτοκίνητά τους για να τις μεταφέρουν σε καταδυτικές τοποθεσίες σε όλο το νησί. 

Οι δεξαμενές ήταν πάντα γεμάτες και διαθέσιμες. Ο Αλ τα πήρε με φορτηγό, τα γέμισε, τα έφερε πίσω και φρόντισε να υπάρχει πάντα αρκετός αέρας για τους καλεσμένους του. Σήμερα, το λιγότερο που μπορούσα να κάνω ήταν να κατεβάσω τα τανκς. Δεν ήταν τόσο πολύ λαμβάνοντας υπόψη τα 80ά γενέθλια του Αλ, όσο ότι προτιμώ να κουβαλάω δύο τανκς ταυτόχρονα για ισορροπία. Ανέβηκε πάντως, για να πάρει ένα μικρότερο τανκ που του άρεσε να χρησιμοποιεί.

«Αυτή είναι η στολή μου», είπε ο Αλ. Τράβηξε πάνω από το κεφάλι του κάτι που έμοιαζε με ένα αρχαίο φλις φούτερ. «Οι άνθρωποι με ρωτούν αν έχω α υπολογιστή. Όχι. Δεν φοράω καν ρολόι. Κάνω την ίδια βουτιά κάθε μέρα…” 

Ειδικό βραβείο

Ενώ είχα διδάξει καταδύσεις στη Μεσόγειο ως Γάλλος εκπαιδευτή, ο Αλ και εγώ είχαμε διδάξει και οι δύο καταδύσεις στις ΗΠΑ στο πλαίσιο του εθνικού προγράμματος καταδύσεων YMCA έως ότου εξαφανιστεί. Εκείνες ήταν οι μέρες για να διασφαλιστεί ότι οι δύτες ήταν δύτες και η εκπαίδευση ήταν αυστηρή.

Στερεωμένοι, περπατήσαμε κατά μήκος της αποβάθρας από το ντουλάπι. Είχα την κάμερα μου. Ο Αλ απλά πήδηξε από την άκρη της προβλήτας, ενώ εγώ πήρα τη σκάλα. 

Κολυμπήσαμε μέχρι την άκρη του υφάλου. Ο χώρος καταδύσεων μπροστά από το Black Durgon, που ονομάζεται Small Wall, είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς στο νησί για καταδύσεις με σκάφος. Ο καπετάνιος Ντον είχε διασφαλίσει ότι οι τοποθεσίες γύρω από το νησί είχαν δημιουργηθεί και επισημανθεί με πλωτήρες. Δεν επιτρέπεται η αγκύρωση στο Bonaire – μια απλή αλλά ζωτικής σημασίας προφύλαξη που καθιέρωσαν οι πρωτοπόροι δύτες για την προστασία των κοραλλιών.

Μικρός τοίχος πέφτει 33 μέτρα στην άμμο. Κολυμπήσαμε κατά μήκος του τοίχου στα 18μ. Στην τσέπη του μου BC υπήρχε ένα μετάλλιο, σχεδιασμένο ως βραβείο για τους πρώτους νικητές του Διεθνούς Διαγωνισμού Αφίσας για Νέους. Αυτός ο διαγωνισμός είχε καθιερωθεί πριν από 45 χρόνια, μαζί με τη Χάρτα των Ωκεανών, για να επιστήσει την προσοχή σε ζητήματα διατήρησης της θάλασσας. 

Μεταξύ των χορηγών είναι το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών, η Λέσχη Εξερευνητών, DEMA, NAUI, Ίδρυμα Wyland, Ίδρυμα Guy Harvey, CMAS η Παγκόσμια Υποβρύχια Ομοσπονδία, η Υποβρύχια Εταιρεία της Αμερικής και άλλοι φορείς διατήρησης. 

Το μετάλλιο έχει απονεμηθεί μόνο σπάνια, σε λίγα άτομα των οποίων η ζωή και η αφοσίωση δίνουν ιδιαίτερο νόημα στη διατήρηση των ωκεανών. Περιλαμβάνουν τον Philippe Tailliez, διοικητή του Jacques Cousteau στο Γαλλικό Ναυτικό και τον άνθρωπο που δίδαξε στον Cousteau να καταδύεται. Albert Falco, καπετάνιος του σκάφους του Cousteau Είδος χορού των δυτικών ινδίων; Captain Don? και η Dr Sally Bauer, ιδρύτρια του History of Diving Museum.

Έδωσα σήμα στον Αλ να σταματήσει κοντά σε ένα σπήλαιο στον ύφαλο, ακόμα στα 18 μέτρα. Το παιδί από το Μπρούκλιν, πρωτοπόρος εκπαιδευτή από τις μεγάλες μέρες της καταδυτικής περιπέτειας, έλαβε το μετάλλιό του σε ένα απλό κορδόνι που δένεται στο λαιμό του. Ήταν μια υποβρύχια τελετή κατά την παράδοση που είχα μάθει να καταδύομαι στη γαλλική επικράτεια, με μετάλλια που απονέμονταν για καταδυτικά επιτεύγματα. Μια μικρή πράσινη χελώνα τίμησε μαζί μας το γεγονός.

Φανοστάτες σε προβλήτες

Γεννημένος στην 14η οδό και τη λεωφόρο Z κοντά στο νερό στο Sheepshead Bay του Μπρούκλιν, ο Αλ φοίτησε στο PS 209 και στο Λύκειο Abraham Lincoln. Αυτός και οι φίλοι του σκαρφάλωναν φανοστάτες σε προβλήτες μέχρι να τραβήξουν ένα πλήθος τουριστών που πετούσαν νομίσματα στο νερό. Τα παιδιά βούτηξαν από τους στύλους για να πάρουν τα νομίσματα. 

«Ο Μπομπ είχε ναυπηγείο», είπε ο Αλ. «Πήρε τα τανκς του από τον στρατό. Μια μέρα είπε: «Ελάτε παιδιά…» Έτσι ξεκινήσαμε τις βουτιές. Ο Μπομπ άρχισε να με πηγαίνει για καταδύσεις στον κόλπο Sheepshead." Ο Μπομπ πιθανότατα είχε επίθετο, αλλά ο Αλ δεν το ήξερε ποτέ. Οι περιπετειώδεις καταδύσεις του ξεκίνησαν κοντά στο σπίτι, με πλεονάζοντα στρατιωτικά τανκς και ρυθμιστικές.

Ο Αλ ήταν ένας πρόωρος ηθοποιός. Η μητέρα του πήρε τα πέντε παιδιά της σε μαθήματα θεάτρου και στη συνέχεια τα ξεκίνησε σε κινηματογραφικές και θεατρικές καριέρες. Ο Αλ ήταν ένα από τα αρχικά παιδιά της Campbell Soup. «Έπρεπε να κάνω μια διαφήμιση για τη φασολάδα τους. Μισούσα τα φασόλια. Μόλις τελείωσαν τα γυρίσματα, έφτυσα τα φασόλια», θυμήθηκε γελώντας.

Έλαβε έπαινο ήρωα στο δρόμο όταν ξέσπασε φωτιά στο ξενοδοχείο στο οποίο διέμεναν. Ο δωδεκάχρονος Αλ ξύπνησε από πυκνό καπνό και πήγαινε από δωμάτιο σε δωμάτιο, χτυπώντας τις πόρτες για να ξυπνήσει τους ανθρώπους και να τους βγάλει έξω. Έλαβε τον έπαινο ενός αστυνομικού ήρωα για τη διάσωση ζωών. 

Απολύθηκε επίσης σε ηλικία 12 ετών. «Πόσοι μπορούν να το πουν αυτό;» ρωτάει. Η μικρή του αδερφή Flo είπε την ιστορία, ένα από τα πολλά παραδείγματα στα οποία το αγόρι ανέλαβε την ευθύνη για τη διασφάλιση της δικαιοσύνης. 

Ήταν και οι δύο χορευτές και χορωδοί σε ένα μιούζικαλ των Rodgers & Hammerstein. Ο συνθέτης Ρίτσαρντ Ρότζερς τους πίεζε και επέμενε να μπει ένας νεαρός χορευτής στην επόμενη σκηνή. Η Αλ είχε μιλήσει: «Δεν θα έχει χρόνο να αλλάξει κοστούμια», επεσήμανε.

Γελώντας αφηγήθηκε πώς είχε λάβει ένα ροζ δελτίο την επόμενη μέρα. Ο Ρότζερς τον είχε απολύσει επειδή μίλησε. «Πήγα στο όριο της ανεργίας. Ο τύπος με κοίταξε κάτω, ένα 12χρονο παιδί. Είχα το χαρτοφυλάκιό μου, οπότε έμεινα στην ανεργία».

Ο Αλ εντάχθηκε στον αμερικανικό στρατό στα 17 του. Ήταν ναυαγοσώστης στο Φορτ Μπένινγκ πριν μεταφερθεί στη Γερμανία για δύο χρόνια ως μηχανικός. Έγινε λοχίας στα 19, τέθηκε επικεφαλής του μηχανοστασίου: «Με έλεγαν τον έφηβο λοχία». 

Φεύγοντας από το στρατό, εργάστηκε για τη Ford Motor Company στο Έντισον του Νιου Τζέρσεϊ, κατασκευάζοντας Mustangs. Το 1969 εγκατέλειψε και άνοιξε το Diver’s Cove στον αυτοκινητόδρομο 35 στο Laurence Harbor του New Jersey. Διεξήγαγε μαθήματα κατάδυσης μέσω του καταστήματος και σε τοπικά σχολεία, όπως το Πανεπιστήμιο Rutgers και το Monmouth College. Δίδαξε πυροσβέστες και αστυνομικούς δύτες.

«Έγινε ένα δημοφιλές κατάστημα καταδύσεων», λέει. "Το αγάπησα. Ρώτησα τους δύτες που ήρθαν εκεί όπου είχαν πάει διακοπές: Cozumel, Cayman; Όταν είπαν Bonaire, όλοι τους είχαν ενθουσιαστεί με την κατάδυση. 

«Είχα ένα ταξιδιωτικό γραφείο που σχετίζεται με το κατάστημα καταδύσεων. Έστειλα κόσμο παντού. Έκανα ένα ταξίδι μαζί με 16 άτομα. Βούτηξα με τον Captain Don στο Aquaventure τον Νοέμβριο του 1974. Πήγε τόσο καλά που σχεδίαζα ένα ταξίδι στο Bonaire την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου κάθε χρόνο μετά από αυτό. 

«Ο Λοχαγός Ντον μας πήγε σε περιπέτειες που κανείς δεν έχει κάνει από τότε. Ο Ντον είχε πάντα κάποιο δόλωμα να κρεμάσει – ποτέ δεν έπεσα στα αστεία του». Αναμνήσεις από παλιά. Φιλίες που έγιναν, που ποτέ δεν ξεχάστηκαν, τώρα οκτώ χρόνια μετά τον θάνατο του Λοχαγού Ντον.

«Ο λοχαγός Ντον ήταν ένας πολύχρωμος χαρακτήρας. Είχε καταλήξει σε δηλώσεις που συνήθως προκαλούσαν απάντηση. Δεν θα δάγκωνα ποτέ. Βγήκα από το νερό μια φορά και ο Ντον είπε: «Τα παιδιά σαν εσάς μας δίνουν μια κακή ραπ. Η μάσκα σας είναι τόσο βρώμικη, θα ισχυριστείτε ότι η ορατότητά μας είναι κακή». 

Ναυαγός

Όταν συνάντησα για πρώτη φορά τον καπετάνιο Ντον πριν από πολύ καιρό είχε αφηγηθεί την ιστορία της άφιξής του στο Μπονέρ στο απελπιστικό ναυάγιο του ιστιοφόρου του. Είχε αποφασίσει να παραμείνει στο Bonaire. Οι τοπικές ολλανδικές αρχές έριξαν μια ματιά σε αυτόν τον ναυαγό και του είπαν ότι θα έπρεπε να γίνει χρήσιμος αν έμενε στο μικρό νησί. 

Το έκανε, και με εκπαιδευτές όπως ο Al Catalfumo έκανε τον Bonaire προορισμό καταδύσεων. Μετά από εκείνο το πρώτο ταξίδι με 16 δύτες, ο Αλ οργάνωσε ένα άλλο ταξίδι και έφερε 70 δύτες. Ο Ady Evertz, ένας φίλος και οδηγός καταδύσεων που χρησιμοποιούσε πάντα ο Al, του είπε ότι ο Don μετακόμισε από το Hotel Bonaire στο Captain Don's Habitat, οπότε το ξενοδοχείο χρειαζόταν έναν χειριστή κατάδυσης.

«Είπα στον Άντι: Επιτέλους το σπίτι μου στο Νιου Τζέρσεϊ πληρώθηκε, το κατάστημα καταδύσεων πληρώθηκε, θα κατηφορίσω επιτέλους, συγγνώμη όχι. Ο Άντι είπε: «Μην πεις όχι.» Ξύπνησα στις 3 το πρωί. Πώς θα μπορούσες να πεις όχι στον Bonaire; Τηλεφώνησα στον Άντι. Έστειλα ένα σχέδιο στον Ρούντι Έλις, τον διευθυντή τουρισμού. 

«Η πρότασή μου έγινε αποδεκτή. Ξεκίνησα μια εταιρεία που ονομάζεται Bonaire Tours. Έγινα ο μεγαλύτερος χονδρέμπορος της ALM Airlines». Η ALM υπηρέτησε τις Αντίλλες μεταξύ 1964 και 2001.

Το Bonaire Scuba Centre, που χειρίζεται 80 δύτες την εβδομάδα, άνοιξε οι Al, Ady και ένας τρίτος συνεργάτης, ο Eddy Statia, το 1980. Το Hotel Bonaire πωλήθηκε.

Ο Αλ αγόρασε το ακίνητο που είναι τώρα το Black Durgon Inn το 1982. Είχε λίγα δωμάτια και ήταν ακριβώς πάνω στο νερό. «Όταν μεταφέραμε την επιχείρηση από το ξενοδοχείο αποφάσισα να ανοίξω μια μικρή, μη εμπορική επιχείρηση χρησιμοποιώντας πολλές από τις μεθόδους του Captain Don. 

«Αρνούμαι να αλλάξω από το «Old Bonaire» σε διαφημιστικό. Διατηρώ το Black Durgon Inn όπως ήταν ο Bonaire. Έχουμε 95% επιστρέφοντες επισκέπτες. Θα συνεχίσει με την ίδια ατμόσφαιρα με την οικογένειά μου, ξεκινώντας από την κόρη μου Ρόνα και τα εγγόνια μου και τα εγγόνια τους». Υπάρχει μια βεβαιότητα για τον Al Catalfumo που κάνει μια τέτοια δήλωση αδιαμφισβήτητη.

Σώζοντας τα άγρια ​​γαϊδούρια

Βέβαιη είναι επίσης η αφοσίωση του Al στη διατήρηση των γαϊδάρων του Bonaire που περιφέρονται ελεύθερα. Φοράει τζιν, πουκάμισα δυτικού τύπου και καουμπόικα καπέλα. Η συλλογή από καπέλα του κυμαίνεται από λείψανα παλιάς ευπρέπειας σε casual καθημερινά ρούχα μέχρι καινούργια όταν πηγαίνει στην πόλη ή σε ειδικές περιστάσεις. 

Ο Αλ λατρεύει τα άλογα, οτιδήποτε άλογο. Είχε πολλά, συμπεριλαμβανομένου ενός πρωταθλητή, του Paso Fino, αλλά τα έδωσε και τώρα επικεντρώνεται στη διάσωση των άγριων γαϊδουριών του νησιού.

«Τα τελευταία επτά χρόνια προσπαθούμε να προστατεύσουμε ιστορικά γαϊδούρια της Νουβίας των Βοναϊρών», μου λέει. «Τα έφεραν εδώ οι Ισπανοί και τα άφησαν άγρια ​​ως απόθεμα αναπαραγωγής». 

Ο Alonso de Ojeda προσγειώθηκε στο Bonaire το 1499 με τον Amerigo Vespucci και τον Juan de la Costa. Ο χάρτης του Κόστα, που σχεδιάστηκε το 1500, ονομάστηκε Bonaire Isla de Palo Brasil, ή νησί του brasilwood. Οι Ισπανοί θεωρούσαν τον Bonaire χωρίς αξία και απέλασαν τους ιθαγενείς του για να τους χρησιμοποιήσουν ως σκλάβους αλλού. 

Καθώς μαίνονταν οι πόλεμοι στην Ευρώπη μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, το νησί άλλαζε χέρια πέρα ​​δώθε μεταξύ Βρετανών, Ολλανδών και Ισπανών. Τα πλοία της Ολλανδικής Εταιρείας Δυτικής Ινδίας επισκέφθηκαν το Μποναίρ το 1621, κατακτώντας τελικά το νησί το 1636. Κάποτε αποικία της Ολλανδίας που περιλάμβανε την Αρούμπα και το Κουρασάο, από το 2010 ο Μποναίρ ήταν ένας Ειδικός Δήμος, μέρος της Ολλανδίας. 

Πρόοδος σημαίνει συγκεκριμένο. Πετάξτε πάνω από τη Φλόριντα και κοιτάξτε κάτω. Είναι μια μάζα από σκυρόδεμα στρωμένη από πάνω προς τα κάτω και από ακτή σε ακτή. Το νησί Bonaire, έκτασης 288 τετραγωνικών χιλιομέτρων, δεν έχει ξεφύγει από τα δικά του κοιτάσματα σκυροδέματος, αλλά οι πινακίδες κυκλοφορίας εξακολουθούν να διακηρύσσουν: «Bonaire Divers Paradise». 

Κάτω από το νερό παραμένουν παρθένοι ύφαλοι, προστατευμένοι σχολαστικά με γνώμονα το προσωπικό συμφέρον και την οικονομική επιβίωση. Στην ξηρά, η ζήτηση για ειδυλλιακούς τρόπους ζωής έχει προσθέσει περίπου 1,200 ομογενείς σε ένα νησί 20,104 κατοίκων. Και με την άρση των περιορισμών Covid-19 στα διεθνή ταξίδια, δύτες συρρέουν και πάλι στο Bonaire για να απολαύσουν τον χαλαρό τρόπο ζωής και τη φυσική ομορφιά του πάνω και κάτω από τη θάλασσα.

Τι σημαίνει αυτό για τα ιστορικά γαϊδούρια της Νούβιας που παραδοσιακά περιπλανήθηκαν στο νησί τσιμπολογώντας αραιά χόρτα, καθαρίζοντας ξερά χαμόκλαδα που αποτρέπουν τις πυρκαγιές και έγιναν αξιοθέατα στην άκρη του δρόμου; Σημαίνει ότι οι άνθρωποι σκοπεύουν να παρέμβουν στη φύση. 

«Τα γαϊδούρια επιβίωσαν στο Bonaire για περίπου 500 χρόνια», λέει ο Αλ. «Χρησιμοποιούνταν από τους ντόπιους για τη μεταφορά νερού, σιτηρών, ανθρώπων. Τα πήραν από την άγρια ​​φύση όσο χρειαζόταν. κάποιοι στάλθηκαν σε άλλα νησιά. Επέζησαν και συγκατοίκησαν με ανθρώπους μέχρι που ένας άντρας αποφάσισε ότι τα γαϊδούρια πρέπει να φύγουν».

Τέτοιες αποφάσεις ταιριάζουν με αυτόν τον πρωτοπόρο κατάδυσης και η Bonaire Donkey Protection League επιμένει ότι αποτελούν μέρος της νησιωτικής κληρονομιάς και σημαντικό στοιχείο για τους τουρίστες της άγριας ζωής. 

Η ζωντανή μου ανάμνηση αυτών των αθώων, υπάκουων πλασμάτων με τους χαρακτηριστικούς σταυρούς στους ώμους τους είναι η περίεργη εμφάνισή τους, καθώς θα κάναμε εισόδους στην ακτή με εξοπλισμό κατάδυσης. Μόνο 400 υπολογίζεται ότι θα απομείνουν, αφού τα προγράμματα ευνουχισμού και ευθανασίας μείωσαν τον άγριο πληθυσμό.

«Το σκεπτικό για την εξάλειψη των γαϊδάρων ήταν ότι θα προκαλούσαν περιβαλλοντική ζημιά», είπε ο Αλ. «Είκοσι χρόνια αργότερα, ο Bonaire είναι πιο πράσινος από ποτέ. Δεν υπάρχει καλή βιολογία που να λέει ότι τα πόδια του γαϊδάρου ανοίγουν το χώμα και επιτρέπουν την απορροή στη θάλασσα. Υπάρχει ένα σχέδιο για τη φύση για τον Bonaire να εξαφανίσει τα γαϊδούρια μέχρι το 2030. Αγωνιζόμαστε για να το σταματήσουμε». 

Συμπλήρωση του κύκλου

Εάν το σκεπτικό της επένδυσης είναι να ωφεληθεί από τον τουρισμό, το σκεπτικό για τον τουρισμό σε ένα νησί όπως το Bonaire είναι η διατήρηση της άγριας ζωής που έρχονται να δουν οι τουρίστες – και αυτό περιλαμβάνει στη στεριά καθώς και υποβρύχια πλάσματα. 

Σε όλα αυτά το σκυρόδεμα παίζει σημαντικό ρόλο. Υπάρχουν αρκετά Κανκούν στον κόσμο: τσιμεντένιες λωρίδες τουριστικών ξενοδοχείων, καζίνο, καταστήματα αναμνηστικών και αφορολόγητων ειδών – αποστειρωμένα μέρη που προσελκύουν επισκέπτες που μένουν μια εβδομάδα, τρώνε, πίνουν, κάνουν τον ήλιο, αλείφουν αντηλιακά και επισκέπτονται αποδεκατισμένους υφάλους χωρίς ζωή …

«Μισώ αυτό το τηλέφωνο. Μου το έδωσε ο φίλος μου ο Τζόελ. Δεν μπορώ να το κάνω να δουλέψει. Είμαι στο σχέδιό του…» Το κινητό τηλέφωνο του Αλ μπορεί να είναι απαραίτητο για όσους πρέπει να τον έρθουν. Λίγοι άνθρωποι μένουν χωρίς τα tablet και τα μίνιυπολογιστές, βουλιάζοντάς τους σε μια βεράντα και αγνοώντας τους κυλίνδρους που πέφτουν στην ακτή στις πορτοκαλί και κόκκινες αποχρώσεις του ήλιου που δύει Black Durgonτης αποβάθρας.

Ο Αλ Καταλφούμο χάραξε την πορεία του ως νεαρός άνδρας και την κράτησε. Φεύγοντας από τον Bonaire, με οδήγησε σε ένα νεκροταφείο, όπου ένας πράσινος οβελίσκος σηματοδοτεί τον τάφο του λοχαγού Don Stewart. Με έναν ιδιαίτερο τρόπο, που ολοκλήρωσε έναν κύκλο. Το Bonaire είναι αυτό που είναι γιατί ο Don και ο Al έκαναν τη διατήρηση προσωπική ευθύνη.

«Η πρώτη μου βουτιά στο Bonaire ήταν στην μπροστινή βεράντα του Hotel Bonaire», λέει η Rona. «Θα πετάξουμε», μου είπε ο Έμπο. Ο Ebo Domacasse ήταν ένας από τους πρώτους οδηγούς κατάδυσης στο Bonaire. Ήμουν 10 χρονών». 

Η εγγονή του Al Eloise είναι τώρα 10 ετών και σύντομα και αυτή θα πετάξει κάτω από το νερό με τον παππού της σε αυτό το μαγικό νησί, όπου η σοφία των ανθρώπων και η αγάπη, η ενέργεια και η αφοσίωση των αφοσιωμένων δυτών έχουν διατηρήσει τη φύση για πάντα.

Ο John Christopher Fine είναι θαλάσσιος βιολόγος και έχει βουτήξει ναυάγια σε όλο τον κόσμο. Είναι Master Scuba Εκπαιδευτής, Εκπαιδευτής Εκπαιδευτής και συγγραφέας περίπου 25 βιβλίων μυθοπλασίας και μη για ένα ευρύ φάσμα θεμάτων.

Επίσης στο Divernet: Η Απλή Ζωή