1916

ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΠΑΡΤΙΔΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΩΝ και έμποροι επιδρομείς που τώρα αιχμαλωτίστηκαν, βυθίστηκαν ή επέστρεψαν στη Γερμανία, το 1916 είδε μια νέα παρτίδα εμπόρων επιδρομέων που προσπαθούσαν να εισέλθουν κρυφά στον Ατλαντικό και να αναχαιτίσουν τη βρετανική ναυτιλία.

SMS Möwe – ο πιο επιτυχημένος επιδρομέας
Ο έμπορος επιδρομέας SMS Möwe ξεκίνησε τη ζωή του ως το μπανανανόπλοιο Pungo, ένα γρήγορο φορτηγό πλοίο ιδανικό για μετατροπή σε εμπορικό καταδρομικό.
Επιταγμένο από το Αυτοκρατορικό Ναυτικό, το Möwe έφυγε από το Wilhelmshaven μεταμφιεσμένο σε ουδέτερο νορβηγικό πλοίο στις 29 Δεκεμβρίου 1915 και ξεκίνησε την εκστρατεία του την 1η Ιανουαρίου 1916, βάζοντας ένα ναρκοπέδιο στα βόρεια της Σκωτίας.
Το πρώτο θύμα ήταν το θωρηκτό HMS King Edward VII πριν από το Dreadnought, το οποίο χτύπησε σε νάρκη στις 6 Ιανουαρίου. Το ναυάγιο καταδύθηκε για πρώτη φορά σε μια αποστολή με επικεφαλής τον Leigh Bishop το 1997. Στο DIVER εκείνη τη χρονιά, η Leigh είπε: «Το ναυάγιο είναι ανάποδα στα 115 μέτρα, στη δεξιά πλευρά, αλλά σε γωνία που δείχνει ακόμα την υπερκατασκευή της και μια σειρά από όπλα 6 ιντσών .»
Τους δύο πρώτους μήνες του 1916, ήταν τέτοια η επιτυχία της βύθισης του Möwe και της κατάληψης ατμόπλοιων που ο αριθμός των αιχμαλώτων γινόταν πρόβλημα. Το καταλαμβανόμενο Westburn χρησιμοποιήθηκε για να τους αποβιβάσει στην Τενερίφη, ουδέτερη ισπανική επικράτεια.
Φυλακισμένοι στην ξηρά, στις 24 Φεβρουαρίου το Westburn σήκωσε άγκυρα για τελευταία φορά. Στη θάλασσα περίμενε το βρετανικό θωρακισμένο καταδρομικό HMS Sutlej. Αντί να χάσει το βραβείο πίσω στους Βρετανούς, το Westburn καταστράφηκε με εκρηκτικά.
Το ναυάγιο του Westburn είναι πλέον εύκολα προσβάσιμο με το RIB από τη Σάντα Κρουζ ντε Τενερίφη, σε μεγάλο βαθμό σπασμένο και σώζεται στα 30 μέτρα, αλλά είναι μαγνήτης για ψάρια σε έναν κατά τα άλλα επίπεδο βυθό της άμμου.
Το Möwe επέστρεψε στη Γερμανία στις 4 Απριλίου 1916, έχοντας αιχμαλωτίσει ή βυθίσει 20 πλοία. Ο Möwe επανεξοπλίστηκε για μια δεύτερη κρουαζιέρα, από τις 23 Νοεμβρίου 1916 έως τις 22 Μαρτίου 1917, αιχμαλωτίζοντας ή βυθίζοντας άλλα 25 πλοία.
Στις 6 Δεκεμβρίου ο Ναός του Όρους βυθίστηκε με ένα φορτίο 700 αλόγων που προοριζόταν για το δυτικό μέτωπο και κιβώτια με απολιθώματα δεινοσαύρων στο δρόμο από τον Καναδά προς το Βρετανικό Μουσείο. Στις 11 Δεκεμβρίου το Yarrowdale καταλήφθηκε και επέστρεψε στη Γερμανία με 400 αιχμαλώτους, και στη συνέχεια μετατράπηκε στο εμπορικό καταδρομικό SMS Leopard.
Στις 12 Δεκεμβρίου το Georgic βυθίστηκε με ένα φορτίο άλλων 1200 αλόγων.
Το Möwe επέζησε του πολέμου και κατέληξε στα χέρια των Βρετανών να κουβαλούν μπανάνες για τον Fyffes, που μετονομάστηκε σε Greenbrier.
Το 1933 πουλήθηκε πίσω στη Γερμανία, και στη συνέχεια υπηρέτησε ως Oldenburg στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο για να μεταφέρει προμήθειες μεταξύ Γερμανίας και Νορβηγίας.
Στις 7 Απριλίου 1945, τα Μπρίστολ Beaufighters των 114, 455 και 489 Μοίρων επιτέθηκαν με ρουκέτες, βυθίζοντας το Όλντενμπουργκ στα ανοιχτά του Βάντχαϊμ στο Σόγκνεφιορντ.
Ο Dean Coote με έδρα το Μπέργκεν με ενημερώνει: «Αυτή είναι η καλύτερη κατάδυση με ναυάγιο στη Νορβηγία. Η πρόσβαση είναι εύκολη μέσω μιας σειράς από πέτρινα σκαλοπάτια και μια βουτιά σε μια σημαδούρα που έβαλα στην πλώρη. Η πλώρη είναι στα 24μ, η γέφυρα στα 45μ και η πρύμνη στα 79μ. Η ορατότητα είναι συχνά πάνω από 30 μέτρα το χειμώνα, αλλά η ανάμειξη αλατιού και γλυκού νερού δημιουργεί λάσπη και το κρύο βγάζει το ηλεκτρονικό κιτ στην κολύμβηση στη σημαδούρα. Υπάρχει ένα ποτάμι που τρέχει στο ναυάγιο. Όταν είναι γεμάτο δημιουργεί δίνες και μπορεί να σε παρασύρει έξω στο φιόρδ».
Ο Kieron Hatton προσθέτει: «Είναι εντυπωσιακό για το μέγεθος και το σχήμα του πλοίου. Το ναυάγιο είναι ευλογημένο με λεπτομέρεια. Οι πόρτες κουμπώνουν ακόμα στη θέση τους, μπάνιο με πλακάκια δαπέδου και ακόμη και καθρέφτη! Μπορεί να χρειαστούν μερικές βουτιές για να τα δείτε όλα. Οι θέσεις των όπλων έχουν πέσει από το κατάστρωμα και βρίσκονται στον βυθό της θάλασσας».
Αναζητώντας τον Vadheim σε έναν χάρτη, είμαι τραυματισμένος όταν μαθαίνω ότι έχω περάσει από ένα τόσο σημαντικό ναυάγιο μερικές φορές, με το dive-kit στο αυτοκίνητό μου, χωρίς καν να ξέρω ότι ήταν εκεί!

Οι υπόλοιποι επιδρομείς
Μετά από τα τακούνια του Möwe, το μετασκευασμένο ατμόπλοιο Grief αναχώρησε από το Cuxhaven στις 27 Φεβρουαρίου 1916, μεταμφιεσμένο ως νορβηγικό πλοίο Rena, μόνο για να αναχαιτιστεί από το μετατρεπόμενο βρετανικό πλοίο Alcantara μεταξύ Νορβηγίας και Shetlands. Στη μάχη που ακολούθησε, και τα δύο πλοία βυθίστηκαν σε βαθιά νερά.
Ένας ασυνήθιστος επιδρομέας ήταν ο Wolf, εξοπλισμένος με ένα υδροπλάνο για αναγνώριση. Ο Wolf αναχώρησε από το Κίελο στις 30 Νοεμβρίου και χρησιμοποίησε δεσμευμένα καύσιμα για να κάνει μια κρουαζιέρα που διήρκεσε το 1917 για να επιστρέψει στις 24 Φεβρουαρίου 1918.
Ένας άλλος ασυνήθιστος επιδρομέας ήταν το ιστιοφόρο Seaadler, που μετατράπηκε από το αμερικανικό πλοίο Pass of Balmaha, το οποίο αιχμαλωτίστηκε από το U36 στις 24 Ιουλίου 1915.
Αργότερα εκείνη την ημέρα το U36 έγινε το πρώτο θύμα του Q-ship. Ο Seeadler απέπλευσε στις 21 Δεκεμβρίου 1916. Χωρίς τις ανάγκες καυσίμων των επιδρομέων που κινούνταν με ατμό, ο Seeadler αιχμαλώτισε ή βύθισε 16 πλοία σε μια κρουαζιέρα 225 ημερών πριν χτυπήσει έναν ύφαλο στην Ταϊτή.
Το ναυάγιο είναι τώρα καλά σπασμένο και διασκορπισμένο δίπλα στη θάλασσα σε νερό βάθους μόλις λίγων μέτρων, ώστε να μπορεί να κολυμπήσει με αναπνευστήρα καθώς και να καταδυθεί.

Υποκίνηση εξέγερσης
Η πλεύση με τη μεταμφίεση ενός ουδέτερου νορβηγικού πλοίου είχε γίνει μια κοινή πρακτική για τους Γερμανούς επιδρομείς και τους αποκλεισμένους να περάσουν από τις περιπολίες του Βασιλικού Ναυτικού και στον Ατλαντικό.
Σε αντίθεση με τα εμπορικά κρουαζιερόπλοια που επιλέγονταν συνήθως για ταχύτητα και χωρητικότητα για να μεταφέρουν μεγάλο πλήρωμα, το κατασχεθέν ατμόπλοιο Castro επιλέχθηκε επειδή ήταν παρόμοιο στην εμφάνιση με το νορβηγικό ατμόπλοιο Aud – μικρό, αργό και αβλαβές.
Μεταμφιεσμένο σε Aud και μετονομάστηκε σε Libau από τους Γερμανούς, το πλοίο ήταν φορτωμένο με ένα φορτίο με τουφέκια και πολυβόλα που προορίζονταν να εξοπλίσουν τους Ιρλανδούς αντάρτες.
Αφού πέρασε κρυφά τον αποκλεισμό και διάφορες περιπέτειες στην πορεία, το Aud αναχαιτίστηκε από μια περίπολο του Βασιλικού Ναυτικού και κατευθύνθηκε στο Κορκ για να ερευνηθεί. Αντί να αφήσει τις προμήθειες να πέσουν στα χέρια των Βρετανών, το πλήρωμα την κατέστρεψε στις προσεγγίσεις στο Κορκ στις 22 Απριλίου 1916.
Το ναυάγιο με το φορτίο τουφέκια και πυρομαχικά είναι πλέον μια εύκολα προσβάσιμη κατάδυση στα 34 μέτρα. Μια λεπτομερής αναφορά εμφανίστηκε στο DIVER (Gun Runner, Απρίλιος 2016).
Το πραγματικό νορβηγικό Aud τορπιλίστηκε από το U18 στις 30 Νοεμβρίου 1916, 16 μίλια βόρεια του St Ives. Το βάθος μέχρι τον βυθό είναι 62 μέτρα και το ναυάγιο εντοπίστηκε από δύτες που ανέσυραν την καμπάνα το 1983.

Προμήθεια Γερμανίας
Εκτός από την παρενόχληση της εχθρικής ναυτιλίας, ο άλλος σκοπός του αποκλεισμού του Βασιλικού Ναυτικού ήταν να φέρει πίσω βασικές προμήθειες στη Γερμανία.
Όταν ένας επιδρομέας αιχμαλώτιζε ένα πλοίο με ένα πολύτιμο φορτίο, αντί να το σκουπίσει, ένα πλήρωμα βραβείων θα τοποθετούνταν στο πλοίο για να φέρει το φορτίο στο σπίτι.
Μερικά από αυτά τα βραβεία επέστρεψαν και, όπως είδαμε, κάποια πλοία επέστρεψαν ως επιδρομείς.
Παρόλα αυτά, το κλείσιμο του Βασιλικού Ναυτικού της διόδου προς τον Ατλαντικό ήταν σχεδόν απόλυτο. Μέχρι το 1916, πολύ λίγα εμπορικά πλοία μπορούσαν να περάσουν χωρίς επιθεώρηση και χρειαζόταν άλλο μέσο για την απόκτηση κρίσιμων υλικών για τη γερμανική πολεμική μηχανή.
Σε μια προσπάθεια να ξεπεραστεί ο αποκλεισμός των Συμμάχων, τα άοπλα γερμανικά εμπορικά υποβρύχια σκάφη Deutschland και Bremen κατασκευάστηκαν ως ιδιωτική επιχείρηση και δόθηκαν εμπορικά πληρώματα.
Στις 23 Ιουνίου 1916, η Deutschland αναχώρησε για τις ΗΠΑ με φορτίο υψηλής αξίας αξίας 1.5 εκατομμυρίων δολαρίων, επιστρέφοντας στη Γερμανία στις 24 Αυγούστου με ένα φορτίο 341 τόνων νικελίου, 93 τόνων κασσίτερου και 348 τόνων καουτσούκ.
Η Βρέμη αναχώρησε για τις ΗΠΑ στις 21 Σεπτεμβρίου, χωρίς να την ξαναδεί. Η πιο πιθανή αιτία της απώλειας ήταν το βρετανικό φράγμα ορυχείων.
Τον Νοέμβριο του 1916 η Ντόιτςλαντ έκανε άλλο ένα ταξίδι μετ' επιστροφής στις ΗΠΑ, αλλά αυτό ήταν το τελευταίο της. Στη συνέχεια οπλίστηκε με όπλα και σωλήνες τορπιλών και μετατέθηκε στη στρατιωτική θητεία ως U155.
Η Deutschland επέζησε του πολέμου για να κατασχεθεί στη Βρετανία και τελικά διαλύθηκε για παλιοσίδερα το 1921.

Γιουτλάνδη – ο τελευταίος μεγάλος διαγωνισμός θωρηκτού
Η συνάντηση με τον γερμανικό στόλο στη Γιουτλάνδη ήταν η ευκαιρία που αναζητούσε το Βασιλικό Ναυτικό από την αρχή του πολέμου.
Ήταν μια ευκαιρία σε μια αποφασιστική μάχη να αποδείξουμε ότι το Βασιλικό Ναυτικό κυβερνούσε τις θάλασσες και να εξαλείψει τον γερμανικό στόλο ανοιχτής θάλασσας σε μια μονομαχία με μεγάλα όπλα.
Οι Γερμανοί, σκεπτόμενοι το ίδιο, ξεκίνησαν τη θάλασσα με ένα σχέδιο να συντονιστούν με U-boats για να χωρίσουν τον Βρετανικό Μεγάλο Στόλο, ώστε ο μικρότερος γερμανικός στόλος να τον νικήσει λεπτομερώς. Ωστόσο, αναχαιτίσεις σήματος είχαν αποκαλύψει το σχέδιο στους Βρετανούς και ο Μεγάλος Στόλος τέθηκε στη θάλασσα στις 30 Μαΐου, αποφεύγοντας τα U-boats και αιφνιδιάζοντας τον γερμανικό στόλο συναντώντας το νωρίς στις 31 Μαΐου.
Παρά το γεγονός ότι κατέστρεψε το γερμανικό σχέδιο, ήταν το Βασιλικό Ναυτικό που απέτυχε αριθμητικά χειρότερα, χάνοντας 113,300 τόνους από το γερμανικό 62,300 τόνους.
Και οι δύο πλευρές διεκδίκησαν μια νίκη, οι Γερμανοί με αριθμούς και οι Βρετανοί λόγω των αναλογιών του στόλου, και αναγκάζοντας τους Γερμανούς να υποχωρήσουν στο λιμάνι όπου έμειναν εμφιαλωμένοι για το υπόλοιπο του πολέμου. Με αυτόν τον ρυθμό φθοράς, ο γερμανικός στόλος θα εξαλειφόταν πολύ πριν από τον βρετανικό στόλο.
Η Γιουτλάνδη ήταν η πρώτη, μοναδική και τελευταία άμεση εμπλοκή μεγάλων στόλων θωρηκτών Dreadnought. Στο Βασιλικό Ναυτικό μαθήματα έμαθαν ως προς τον έλεγχο του πυροβολικού, την ποιότητα των οβίδων και την προετοιμασία των πλοίων για μάχη.
Πίσω από όλα τα άμεσα μαθήματα, το υποκείμενο ζήτημα ήταν ότι οι επικοινωνίες που απαιτούνταν για τη διαχείριση μιας δράσης μεγάλου πλοίου δεν είχαν προχωρήσει με τον ίδιο ρυθμό με την τεχνολογία των πραγματικών πλοίων.
Από όσο γνωρίζω, ο πρώτος κυβερνήτης του Ηνωμένου Βασιλείου που επισκέφτηκε τα ναυάγια της Γιουτλάνδης ήταν ο Γκόρντον Γουάντσγουορθ όταν είχε την έδρα του στο Σκάρμπορο στις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Τώρα φιλοξενεί δύτες στο Narvik και θυμάται: «Έμεινα έκπληκτος όταν είδα στοιχεία εκτεταμένων παλαιών εργασιών διάσωσης στο Lützow που δεν θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητα, αλλά δεν βρήκαν καμία αναφορά από καμία επίσημη πηγή. Το σκραπ ήταν εξαιρετικά πολύτιμο στη δεκαετία του '60».
Ο Innes McCartney ανέφερε στο DIVER για την αποστολή Starfish Enterprise το 2000. Σχολίασε μια φωτογραφία εποχής του πολεμικού καταδρομικού HMS Invincible «… τα τμήματα της πλώρης και της πρύμνης δείχνουν προς τον ουρανό καθώς το σπασμένο τμήμα του μεσαίου πλοίου ακουμπούσε στον βυθό της θάλασσας. Αυτή έγινε μια καθοριστική φωτογραφία της Μάχης της Γιουτλάνδης».
Κατά την κατάδυση του ναυαγίου έγραψε: «Αυτό που βρήκαμε παρείχε ένα απίστευτο θέαμα, έναν ολόκληρο πυργίσκο πυροβόλων όπλων, με δύο όπλα 12 ιντσών, ξαπλωμένο ανάποδα στην άμμο και περικυκλωμένο από συντρίμμια».
Μέσω της Periscope Publishing, ο Innes έχει δημιουργήσει δύο DVD που θα συνιστούσα σε όποιον σκέφτεται να επισκεφτεί αυτά τα ναυάγια.
Μια πρόσφατη έκθεση έχει επισημάνει τη συστηματική λεηλασία πολεμικών πλοίων της Γιουτλάνδης (Jutland Wrecks Plunder – Όνομα του υποτιθέμενου ένοχου, Ειδήσεις, Απρίλιος).

U-boat και κανόνες εμπλοκής
Η πρώτη αλλαγή στις επιχειρήσεις U-boat ήρθε στις αρχές Μαρτίου, με μια γερμανική δήλωση ότι τα αμυντικά οπλισμένα εμπορικά πλοία θα θεωρούνταν καταδρομικά.
Στις 24 Μαρτίου το διακαναλικό πορθμείο ss Sussex τορπιλίστηκε χωρίς προειδοποίηση από το UB29. Η πλώρη ανατινάχθηκε, αλλά το πλοίο δεν βυθίστηκε και ρυμουλκήθηκε πίσω στη Βουλώνη. 50 επιβάτες και πλήρωμα σκοτώθηκαν και, ενώ δεν χάθηκαν ανθρώπινες ζωές, μεταξύ των τραυματιών ήταν και Αμερικανοί πολίτες. Η κοινή γνώμη αναζωπυρώθηκε και ο πρόεδρος Γούντροου Γουίλσον απείλησε να διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις με τη Γερμανία.
Φοβούμενοι περαιτέρω αμερικανικές αντιδράσεις, οι κανόνες εμπλοκής του U-boat περιορίστηκαν και πάλι από τις 4 Μαΐου. Οι αλλαγές στους κανόνες μπορούν να θεωρηθούν ως κορύφωση των απωλειών από τη ναυτιλία για τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο, και στη συνέχεια μια περαιτέρω αύξηση των απωλειών στη ναυτιλία αργότερα μέσα στο έτος μετά τη Γιουτλάνδη, καθώς η γερμανική στρατηγική μετατοπίστηκε σχεδόν πλήρως στα U-boats.
Εκτός από τον Μάρτιο και τον Απρίλιο, οι κανόνες εμπλοκής εξακολουθούσαν να αποτρέπουν τη βύθιση εμπορικών πλοίων χωρίς προειδοποίηση ή την απαγόρευση διαφυγής του πληρώματος. Ωστόσο, πολλά εμπορικά πλοία βυθίστηκαν από μόνα U-boat που τα σταμάτησαν στην επιφάνεια, συχνά κοντά στην ακτή. Τα U-boats συνέχισαν επίσης να σπέρνουν ναρκοπέδια.
Στα ανοιχτά του Όρκνεϊ, στις 5 Ιουνίου 1916, το θωρακισμένο καταδρομικό HMS Hampshire χτύπησε μια νάρκη που είχε τοποθετηθεί από το U75 ενώ μετέφερε τον Λόρδο Κίτσενερ σε διπλωματική αποστολή στη Ρωσία. Σε θυελλώδεις ανέμους, μόνο 12 επέζησαν.
Εκφράζονται πολλές θεωρίες συνωμοσίας για κατασκόπους που καθοδηγούν υποβρύχια για να βάλουν το ναρκοπέδιο, ο Κίτσενερ σκόπιμα θυσιάστηκε από αντιπάλους της βρετανικής κυβέρνησης, χαμένος χρυσός και επίσημες συγκαλύψεις που εμποδίζουν τους διασώστες και την επακόλουθη έρευνα. Ωστόσο, οι έρευνες του Admiralty εκείνη την εποχή υποδηλώνουν ότι ήταν καθαρή τύχη. Το U75 είχε βάλει το ναρκοπέδιο μια εβδομάδα νωρίτερα ως μέρος των περίπλοκων επιχειρήσεων της Γερμανίας γύρω από τη Μάχη της Γιουτλάνδης.
Η κατάδυση στο ναυάγιο του HMS Hampshire έχει απαγορευτεί από το 1986. Οι αναφορές από δύτες προηγουμένως υποδηλώνουν ζημιά από νάρκες κατά μήκος της μίας πλευράς του πλοίου και άλλες ενδείξεις ότι κατέβηκε γρήγορα.
Τα ορυχεία δεν γνωρίζουν κανόνες εμπλοκής. Στις 21 Νοεμβρίου 1916, ανοιχτά της Ελλάδας, το πλοίο White Star Britannic, βάρους 48,158 τόνων, που μετατράπηκε σε πλοίο νοσοκομείου, χτύπησε σε νάρκη που έσπειρε το U73 για να γίνει το μεγαλύτερο θύμα του πολέμου.
Το ναυάγιο καταδύθηκε για πρώτη φορά από τον Jacques Cousteau το 1974. Οι πρώτες αθλητικές/τεχνικές αποστολές κατάδυσης στο ναυάγιο έγιναν από τον Kevin Gurr το 1997.
«Είχαμε έναν εφιάλτη με αναξιόπιστο εξοπλισμό που ηχούσε και τοπική γραφειοκρατία που μας εμπόδισε να φέρουμε πιο εκτεταμένο εξοπλισμό αναζήτησης», είπε ο Kevin στο DIVER εκείνη την εποχή. Κατά την κατάδυση του ναυαγίου «η γραμμή μας είχε πιάσει την υπερκατασκευή, κοντά στο δεύτερο ζευγάρι σωσίβια λέμβους. Άγγιξα στα 88 μέτρα, ακριβώς μέσα στο βάθος λειτουργίας [90 μέτρα]».
Πιο κοντά στο σπίτι, το πλοίο Cunard Alaunia 13,405 τόνων χτύπησε μια νάρκη που τοποθετήθηκε από το UC16 νότια του Royal Sovereign στις 19 Οκτωβρίου 1916. «Αυτό είναι το μεγαλύτερο ναυάγιο στο Σάσεξ και μετά από περισσότερες από 100 καταδύσεις σε αυτό, ακόμα περνάω υπέροχα. Για όσους είναι νέοι στην περιοχή, το Alaunia είναι απολύτως απαραίτητο», λέει ο Dave Ronnan, του Eastbourne's Dive-125.
Ενώ το σκάφος κατηγορίας UC που μεταφέρει νάρκες «βρεγμένες» σε κατακόρυφους σωλήνες μέσω του μπροστινού κύτους παρέμεινε ο στήριγμα των ναρκοστρώσεων U-boat, εισήχθη ένας νέος σχεδιασμός UE-1 με διαμήκεις «ξηρό/υγρό» σωλήνες που τρέχουν κατά μήκος ενός επιμήκους πίσω κύτους. υπηρεσία. Αποδείχθηκε ότι ήταν αδιέξοδο, με το U74E να βυθίζεται σε ένα ατύχημα ναρκοθέτησης στο Firth of Forth και το U77E να βυθίζεται από πυροβολισμούς στα ανοιχτά του Peterhead.
Η ανάπτυξη ναρκών που θα μπορούσαν να τοποθετηθούν μέσω τυπικών σωλήνων τορπιλών έβαλε τέλος στην ιδέα.
Το ναυάγιο του U74E κάνει μια τακτοποιημένη μικρή βουτιά στα 45 μέτρα, με το μπροστινό κύτος άθικτο και το πίσω κύτος να εξαφανίζεται σε μια τράπεζα λάσπης ακριβώς πίσω από το όπλο των 88 mm (Wreck Tour 142, Οκτώβριος 2010).
Αν κοιτάξετε τους χάρτες όπου και πότε βυθίστηκαν τα πλοία από συγκεκριμένα U-boat, θα δείτε ότι τα ναυάγια είναι συχνά σε συστάδες ανά τοποθεσία και ημερομηνία. Ιδιαίτεροι καπετάνιοι είχαν ευνοήσει κυνηγότοπους μέσα στους οποίους αποκτούσαν εμπειρία.
Οι ναύαρχοι κατευθύνουν περιπολίες σε τοποθεσίες «με αριθμούς», έτσι ακόμα και με αλλαγή καπετάνιου, το ίδιο U-boat θα μπορούσε να κατευθυνθεί για να περιπολεί ξανά στην ίδια περιοχή.
Οι καπετάνιοι είχαν τυχερές νύχτες και ακόμη και μέρες, όπου μια περιοχή ναυτιλίας έμεινε σε ένα κενό μεταξύ των περιπολικών αντιτορπιλικών του Βασιλικού Ναυτικού και των μηχανότρατων.
Το UB29, ήδη γνωστό για την ανατίναξη της πλώρης του πορθμείου Sussex, ήταν υπεύθυνο για δύο συστάδες ναυαγίων στα ανοικτά της νότιας ακτής πριν πέσει θύμα βάθους από το HMS Landrail στα ανοιχτά του Goodwin Sands στις 13 Δεκεμβρίου 1916.
Το Braunton 4575 τόνων τορπιλίστηκε από το UB29 στις 7 Απριλίου 1916. Ο Jamie Smith της Tunbridge Wells BSAC περιγράφει το ναυάγιο ως: «Ένα καλό μέγεθος ναυάγιο με αμπάρια γεμάτα κεφαλές οβίδων. Ο κινητήρας αξίζει μια ματιά, καθώς είναι πολύ προσιτός και εντυπωσιακός.»
Ο Dave Ronnan προτείνει το Braunton ως «μία από τις καλύτερες καταδύσεις μας σε «club» χαμηλών υδάτων. Όρθια και λιγότερο από 30 μέτρα.»
Το UB18, που είχε ήδη αναγνωριστεί για τη βύθιση του αληθινού Aud, ήταν επίσης υπεύθυνο για ένα σύμπλεγμα ναυαγίων στις 3 και 4 Αυγούστου από το Isle of Wight στο Πόρτλαντ.
Αργότερα μέσα στο έτος, κάτι σαν ανωμαλία για το UB18 ήταν το Oifjeld 1998 τόνων, που βυθίστηκε στα ανοιχτά της Dieppe στις 24 Νοεμβρίου 1916 ενώ το U-boat ήταν καθ' οδόν προς τη βόρεια Κορνουάλη για να βυθίσει το Aud.
Για όσους βρίσκονται στην απέναντι πλευρά της χώρας, στις 19 Δεκεμβρίου 1916, το ατμόπλοιο Λίβερπουλ 686 τόνων χτύπησε σε νάρκη που είχε τοποθετηθεί από το U80 στον κόλπο του Λίβερπουλ.
Αυτό είναι ένα όμορφο ναυάγιο στις σωστές συνθήκες, και προσβάσιμο από το Anglesey ή το Isle of Man. Ένα μήνα αργότερα ήταν νάρκες από το U80 που βύθισαν το πλοίο Laurentic στην είσοδο του Lough Swilly.

Ατυχίες πλοήγησης
Όλες οι συνήθεις ατυχίες στη ναυσιπλοΐα συνεχίζονται σε περιόδους πολέμου. Με τους φάρους και τα φώτα ναυσιπλοΐας σβησμένα και τα πολεμικά πλοία να περιπολούν, ο κίνδυνος ατυχημάτων ναυσιπλοΐας είναι στην πραγματικότητα μεγαλύτερος, επομένως η αναθεώρησή μας τελειώνει με μερικές ατυχίες στη ναυσιπλοΐα.
Στις 23 Ιουλίου 1916 το ατμόπλοιο 3818 τόνων Enrico Parodi προσάραξε στο Gurnards Head. Το πλοίο απογειώθηκε με την επόμενη παλίρροια και ήταν υπό ρυμούλκηση στο St Ives όταν βυθίστηκε στα 30 μέτρα. Το ναυάγιο είναι όρθιο αλλά ως επί το πλείστον σπασμένο στο επίπεδο του βυθού της θάλασσας και κάνει μια εξαιρετική βουτιά στο κλαμπ στην τυπικά καλή ορατότητα της περιοχής (Wreck Tour 67).
Στην πλευρά Dieppe της Μάγχης, το γαλλικό αντιτορπιλικό Yatagan βυθίστηκε στις 3 Νοεμβρίου 1916 μετά από σύγκρουση με το ατμόπλοιο Teviot. Το ναυάγιο χαρτογραφήθηκε μόλις πρόσφατα. «Πιο ρηχά από 30 μέτρα, σχεδόν εξ ολοκλήρου μη σιδηρούχα, ένας καταστροφέας τουρμπίνας ατμού 319 τόνων και 5200 ίππων», λέει ο Dave Ronnan. «Το κουδούνι βρίσκεται στο μουσείο Dieppe Chateau».

Ετοιμαστείτε για το 1917
Η φύση του υποβρυχιακού πολέμου άλλαξε αμετάκλητα στις 22 Δεκεμβρίου 1916, με το υπόμνημα του ναυάρχου von Holtzendorff σχετικά με τις απώλειες στη ναυτιλία που απαιτούνται για τον αποτελεσματικό αποκλεισμό των συμμάχων.
Εξακόσιες χιλιάδες τόνοι το μήνα προτάθηκαν ως στόχος για το 1917 και ο εντελώς απεριόριστος υποβρυχιακός πόλεμος είχε ως αποτέλεσμα ένα έτος με σχεδόν τόσο βυθισμένα όσο όλα τα άλλα χρόνια του Μεγάλου Πολέμου μαζί. Ετοιμαστείτε για το 1917.

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΝ ΘΑΛΑΣΣΑ
6 Ιανουάριος
Θωρηκτό King Edward VII γίνεται το πρώτο θύμα του Möwe.

9 Φεβρουάριο
Η γερμανική κανονιοφόρος Hedwig von Wissman βυθίστηκε στη λίμνη Τανγκανίκα από τις κανονιοφόρους Mimi και Fifi. Τα γεγονότα στη λίμνη Tanganika ενέπνευσαν χαλαρά τη φανταστική ιστορία της Αφρικανής Βασίλισσας.

21 Φεβρουάριος
Η Γερμανία ειδοποιεί τις ΗΠΑ ότι αμυντικά οπλισμένοι έμποροι θα αντιμετωπίζονται ως καταδρομικά από την 1η Μαρτίου.

27 Φεβρουάριος
Ο Raider Greif αναχωρεί από το Cruxhaven.

29 Φεβρουάριος
Ο Γκρέιφ και το οπλισμένο εμπορικό καταδρομικό Alcantra βυθίζονται ο ένας τον άλλον σε μια ανταλλαγή τορπίλων και πυροβολισμών βόρεια των Νήσων Σέτλαντ.

1 Μαρτίου
Οι κανόνες εμπλοκής U-boat αλλάζουν – οι αμυντικά οπλισμένοι έμποροι θεωρούνται πλέον ως καταδρομείς.

24 Μάρτιος
Τορπιλισμένο από το UB29 ss Sussex στη Μάγχη. Η πλώρη του πλοίου ανατινάχθηκε, αλλά το πλοίο δεν βυθίστηκε και ρυμουλκήθηκε προς τα πίσω στη Βουλώνη. Αμερικανοί πολίτες τραυματίστηκαν και, φοβούμενοι περαιτέρω αμερικανικές αντιδράσεις, οι κανόνες εμπλοκής των U-boat περιορίστηκαν από τις 4 Μαΐου.

4 Απρίλιο
Ο Möwe επιστρέφει στη Γερμανία αφού βύθισε 20 πλοία.

22 Απρίλιο
Ο Aud κατέστρεψε το Cork, μεταφέροντας προμήθειες για την ιρλανδική εξέγερση.

25 Απρίλιο
Το Lowestoft και το Great Yarmouth επιτέθηκαν από γερμανικά καταδρομικά.

1 Μαΐου – 1 Ιουνίου
Μάχη της Γιουτλάνδης.

5 Ιούνιο
Το HMS Hampshire βυθίστηκε από ορυχείο στα ανοιχτά του Orkney. Ο Κίτσενερ και το προσωπικό του έχουν χαθεί.

23 Ιούνιο
Σε μια προσπάθεια να ξεπεράσει τον βρετανικό αποκλεισμό, το γερμανικό εμπορικό υποβρύχιο σκάφος Deutschland αναχωρεί για τις ΗΠΑ με φορτίο υψηλής αξίας αξίας 1.5 εκατομμυρίων δολαρίων, επιστρέφοντας στη Γερμανία στις 24 Αυγούστου με φορτίο 341 τόνων νικελίου, 93 τόνων κασσίτερου και 348 τόνους καουτσούκ.

19 Αύγουστο
Τα καταδρομικά HMS Falmouth και Nottingham τορπιλίστηκαν στα ανοιχτά της ανατολικής ακτής της Αγγλίας.

Σεπτέμβριος 21
Το εμπορικό υποβρύχιο Bremen φεύγει από το Κίελο και χάνεται κάπου στο δρόμο για τις ΗΠΑ. Η πιο πιθανή αιτία της απώλειας είναι το βρετανικό φράγμα ορυχείων.

8 Οκτώβριο
Το U53 βυθίζει πέντε πλοία λίγο έξω από τα ύδατα των ΗΠΑ στα ανοιχτά του Νιούπορτ του Ρόουντ Άιλαντ. Η αμερικανική κοινή γνώμη έχει φουντώσει.

21 Νοέμβριο
Νοσοκομειακό πλοίο Britannic βυθίστηκε από νάρκη στα ανοιχτά της Ελλάδας. Με 48,158 τόνους, το Britannic ήταν το μεγαλύτερο πλοίο που βυθίστηκε στον πόλεμο.

26 Νοέμβριο
Ο Möwe φεύγει από το Κίελο για δεύτερη κρουαζιέρα.

29 Νοέμβριο
Ο ναύαρχος Sir David Beatty διαδέχεται τον ναύαρχο Sir John Jellicoe ως Διοικητής του Μεγάλου Στόλου.

30 Νοέμβριος
Ο Raider Wolf φεύγει από το Kiel.

4 Δεκέμβριος
Ο ναύαρχος Sir John Jellicoe διορίστηκε Πρώτος Κύριος της Θάλασσας.

21 Δεκέμβριο
Ο Raider Seeadler σαλπάρει.

22 Δεκέμβριο
Συγκροτήθηκε το βρετανικό υπουργείο Ναυτιλίας.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ

8 Ιανουάριο
Ολοκληρώθηκε η εκκένωση της Καλλίπολης.

24 Ιανουάριο
Ψηφίστηκε ο νόμος περί στρατιωτικής υπηρεσίας του 1916. Εισάγει τη στράτευση ανδρών ηλικίας 18 έως 41 ετών.

21 Φεβρουάριος
Ξεκινά η γερμανική επίθεση στο Βερντέν.

2 Μάρτιος
Τίθεται σε ισχύ ο νόμος περί στρατιωτικής υπηρεσίας.

9 Μάρτιος
Η Γερμανία κηρύσσει τον πόλεμο στην Πορτογαλία.

31 Μάρτιος
Το γερμανικό αερόπλοιο L15 καταρρίφθηκε πάνω από τον Τάμεση από αντιαεροπορικά πυρά.

11 Απρίλιο
Κιόνγκα στη γερμανική Ανατολική Αφρική που καταλαμβάνεται από πορτογαλικές δυνάμεις.

17 Απρίλιο
Η Ιταλία απαγορεύει το εμπόριο με τη Γερμανία.

20 Απρίλιο
Ο Sir Roger Casement προσγειώνεται στη δυτική ακτή της Ιρλανδίας και συλλαμβάνεται.

24 Απρίλιος
Ξεκινά η ιρλανδική εξέγερση.

26 Απρίλιος
Υπογράφηκε συμφωνία ανταλλαγής ασθενών κρατουμένων μέσω Ελβετίας.

27 Απρίλιο
Κηρύχθηκε στρατιωτικός νόμος στην Ιρλανδία.

1 Μαΐου
Η ιρλανδική εξέγερση τελειώνει με την παράδοση των ηγετών.

3 Μαΐου
Εκτελέστηκαν οι ηγέτες των Ιρλανδών ανταρτών.

21 Μαΐου
Γερμανική επίθεση στην κορυφογραμμή Vimy.

2 Ιούνιο
Οι Γερμανοί εισβάλλουν στο Fort Vaux στο Verdun.

5 Ιούνιο
Η Μέκκα επαναστατεί κατά της Τουρκοκρατίας.

8 Ιούνιο
Το δεύτερο νομοσχέδιο για τη στρατιωτική θητεία επεκτείνει τη στράτευση σε έγγαμους άνδρες.

10 Ιούνιο
Νομοσχέδιο στρατολόγησης ψηφίστηκε στη Νέα Ζηλανδία.

23 Ιούνιο
Η καταιγίδα του Fort Thiaumont σηματοδοτεί την έκταση της γερμανικής επίθεσης Verdun.

30 Ιούνιος
Το Fort Thiaumont ανακαταλαμβάνεται από τους Γάλλους. Η επίθεση του Βερντέν ουσιαστικά τελείωσε.

1 Ιούλιο
Αρχίζει κάποια επίθεση. Η αρχική επιτυχία έρχεται με τις χειρότερες απώλειες στην ιστορία για τον βρετανικό στρατό – 57,470 απώλειες.

7 Ιούλιο
Ο Λόιντ Τζορτζ διαδέχεται τον Κίτσενερ ως Υπουργός Πολέμου.

27 τον Ιούλιο
Η Μεδίνα παραδίδεται στις αραβικές δυνάμεις.

3 Αυγούστου
Ο Sir Roger Casement εκτελέστηκε.

27 Αυγούστου
Η Ρουμανία κηρύσσει τον πόλεμο στην Αυστροουγγαρία.

28 Αυγούστου
Η Γερμανία κηρύσσει τον πόλεμο στη Ρουμανία. Η Ιταλία κηρύσσει τον πόλεμο στη Γερμανία.

31 Αύγουστο
Η μάχη του Βερντέν τελειώνει.

2 Σεπτέμβριο
Η μεγαλύτερη γερμανική επιδρομή στο Λονδίνο με 14 αερόπλοια. Το L11 καταρρίφθηκε από βρετανικά αεροσκάφη.

Σεπτέμβριος 4
Το Dar-es-Salaam παραδίδεται στις βρετανικές δυνάμεις στη γερμανική Ανατολική Αφρική.

15 Σεπτέμβριο
Τα πρώτα βρετανικά τανκς μπαίνουν στη μάχη του Σομ.

24 Οκτώβριο
Η γαλλική επίθεση ξεκινά στο Βερντέν.

7 Νοέμβριο
Ο Γούντροου Γουίλσον επανεξελέγη πρόεδρος των ΗΠΑ.

18 Νοέμβριο
Η μάχη του Σομ τελειώνει με περισσότερους από 1 εκατομμύριο νεκρούς ή τραυματίες.

7 Δεκέμβριος
Ο Λόιντ Τζορτζ διαδέχεται τον Άσκουιθ στην πρωθυπουργία.

12 Δεκέμβριο
Οι κυβερνήσεις της Αυστροουγγαρίας, της Βουλγαρίας, της Γερμανίας και της Τουρκίας περνούν πανομοιότυπες προτάσεις για ειρήνη στους πρεσβευτές των ΗΠΑ.

30 Δεκέμβριο
Η Βρετανία, η Γαλλία και η Ρωσία απορρίπτουν τη γερμανική πρόταση για ειρήνη.

Απώλειες αποστολής ανά μήνα (τόνοι)
Ιανουάριος 81,259
Φεβρουάριος 117,547
Μάρτιος 167,097
Απρίλιος 191,667
Μάιος 129,175
Ιούνιος 108,851
Ιούλιος 118,215
Αύγουστος 162,744
Σεπτέμβριος 230,460
Οκτώβριος 353,660
Νοέμβριος 311,508
Δεκέμβριος 355,139
ΣΥΝΟΛΟ 2,327,326