Ένα οπλισμένο εμπορικό ναυάγιο του 15ου αιώνα που βυθίστηκε στα ανοιχτά του νησιού Maderö κοντά στη Στοκχόλμη έχει προσελκύσει Σουηδούς δύτες τα τελευταία 55 χρόνια, αλλά μόλις το καλοκαίρι του 2022 μια υποβρύχια αρχαιολογική ομάδα μπόρεσε να διεξαγάγει μια επιστημονική έρευνα – και η έκθεσή της έχει τώρα δημοσιεύθηκε.
Μεταξύ μιας σειράς εκπλήξεων που περιέχονται στη μελέτη είναι ότι το σκάφος δεν φαίνεται να είναι σουηδικό.
«Η γνώση των μεγάλων συνδυασμένων εμπορικών και πολεμικών πλοίων του υστερομεσαίωνα είναι περιορισμένη», λένε οι αρχαιολόγοι. «Καθώς έχουν ανακτηθεί πυροβολισμοί από το κατά τα άλλα γεμάτο τούβλα πλοίο, το ναυάγιο του Maderö εμφανίζεται ως ένα ενδεικτικό και ενδιαφέρον παράδειγμα ενός εμπορικού σκάφους που ήταν αρκετά μεγάλο και ανθεκτικό για να μεταφέρει πυροβολικό. Έτσι αποφασίστηκε να ρίξουμε μια νέα, πιο προσεκτική ματιά στον ιστότοπο.»
Οι δύτες συνέλεξαν φωτογραμμετρικές εικόνες και δείγματα υλικού από το ναυάγιο, το οποίο βρίσκεται σε μέγιστο βάθος 22 μέτρων. Από τον προσανατολισμό του διαπίστωσαν ότι το σκάφος κατευθυνόταν προς τη Στοκχόλμη όταν βυθίστηκε και ήταν μόλις 20 μίλια μακριά από τον προορισμό του.
Με μήκος 20 μέτρα με δοκό 8 μέτρων, το σκάφος ήταν σχετικά μεγάλο για τα πρότυπα του ύστερου Μεσαίωνα. Θεωρήθηκε ότι έφτανε από το Lübeck, πάνω από 400 ναυτικά μίλια μακριά στη βόρεια Γερμανία.
Ορισμένα μεσαιωνικά ξύλινα αγγεία έχουν βρεθεί καλοδιατηρημένα στην υφάλμυρη Βαλτική Θάλασσα και η δενδροχρονολογική ανάλυση έχει δείξει τώρα ότι μέρος του ξύλου στο ναυάγιο του Maderö κόπηκε πριν από το 1467.
Το πραγματικό έτος κατασκευής του σκάφους και η βύθισή του μπορεί να ήταν πιο κοντά στο έτος 1500, αλλά αυτό που ενδιέφερε ιδιαίτερα την ομάδα ήταν ότι μεγάλο μέρος της ξυλείας φαινόταν να προέρχεται από τη Σουηδία.
Τώρα πιστεύεται ότι το πλοίο κατασκευάστηκε πιθανότατα στην περιοχή του Lübeck, σε ένα ναυπηγείο αρκετά καλά εφοδιασμένο ώστε οι κατασκευαστές να μπορούν να επιλέξουν από διαφορετικές ποιότητες ξυλείας για διάφορα μέρη του σκάφους.
Ανάλυση φορτίου
Το υπόλοιπο φορτίο του πλοίου ενίσχυσε τη γερμανική σύνδεση. Ήταν από καιρό γνωστό ότι αποτελούνταν από αντικείμενα τοιχοποιίας, αλλά η χημική ανάλυση δειγμάτων από τα πολλά τούβλα και τα κεραμίδια της στέγης εντόπισε τον πηλό που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή τους στη βαλτική πολιτεία Mecklenburg-Vorpommern, με την πιθανότητα το Lübeck να είναι το σκάφος. οικιακό λιμάνι.
Η ανακάλυψη εξέπληξε τους ιστορικούς που θα περίμεναν ότι η Σουηδία θα παράγει τα δικά της οικοδομικά υλικά αντί να τα εισάγει. Τα τούβλα περιλάμβαναν τυπικά ορθογώνια και άλλα σχήματα για εξειδικευμένη χρήση γύρω από παράθυρα και πόρτες. Αν υπήρχε άλλο φορτίο στο σκάφος, πιθανότατα ήταν οργανικό και θα είχε βιοαποικοδομηθεί.
Οι πέτρινες οβίδες που βρέθηκαν στο σκάφος πιστεύεται ότι ήταν πυρομαχικά για την υπεράσπισή του έναντι ποικίλων απειλών για την εμπορική ναυτιλία στη Βαλτική εκείνη την εποχή. Ίχνη σκουριάς και θείου σε ένα από αυτά υποδηλώνουν ότι πιθανότατα είχε γεμίσει στο κάλυμμα ενός όπλου έτοιμο να πυροβολήσει.
«Έχω παρατηρήσει ότι δίνεται μεγάλη προσοχή στους πειρατές όταν οι άνθρωποι γράφουν για αυτό το ναυάγιο», είπε ο αρχαιολόγος του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Niklas Eriksson. Divernet. «Υπήρχαν πολλές διαφορετικές συγκρούσεις στην περιοχή της Βαλτικής Θάλασσας λόγω της κατάρρευσης της Ένωσης Kalmar καθώς και εχθροπραξιών με την Χανσεατική Ένωση – οι λόγοι για τον οπλισμό των εμπορικών πλοίων ήταν αρκετοί».
Εάν το σκάφος ήταν γερμανικό, πιθανότατα θα είχε συνδεθεί με την Χανσεατική Ένωση, μια οργάνωση των κοινοτήτων της βόρειας Γερμανίας και μια δύναμη στο εμπόριο της Βαλτικής.
Ως αντίβαρο στο πρωτάθλημα, από τα τέλη του 14ου αιώνα η Ένωση Καλμάρ είχε ενώσει τα τρία βασίλεια της Δανίας, της Σουηδίας και της Νορβηγίας, μαζί με τις αποικίες της τελευταίας όπως η Ισλανδία, η Γροιλανδία, το Όρκνεϊ και το Σέτλαντ.
Ωστόσο, ο εμπορικός ανταγωνισμός, οι διεθνείς πολιτικές εντάσεις και οι εσωτερικές συγκρούσεις που τελικά θα διέλυαν τη Σκανδιναβική Ένωση θα μπορούσαν να καταστήσουν τις διελεύσεις της Βαλτικής επικίνδυνες και απρόβλεπτες στα τέλη του 15ου αιώνα – αφήνοντας την πειρατεία μόνο ένα μέρος της εικόνας.
Το ναυάγιο καταδύθηκε για πρώτη φορά το 1969 από μέλη του Stockholm Recreational Diving Club, που ανέσυραν ξύλα και τρεις πέτρινες μπάλες κανονιού.
Η νέα μελέτη ήταν μια συνεργασία μεταξύ Στο Πανεπισ και τα Σουηδικά Εθνικά Μουσεία Ναυτιλίας και Μεταφορών (SMTM), που διαχειρίζεται το Μουσείο Βρακ (Ναυάγιο). στη Στοκχόλμη. Εχει δημοσιευθεί στο International Journal of Nautical Archaeology.
Επίσης στο Divernet: Σιδερένιες μπάλες προσελκύουν δύτες στο σπάνιο ναυάγιο του 1500, 2 λιοντάρια με μήλο: γλυπτά του 17ου αιώνα ζαλίζουν τους δύτες, Σουηδοί δύτες ερευνούν το ναυάγιο της Βρετανίδας Annie, Οι δύτες χρονολογούν το μοναδικό ναυάγιο της Βαλτικής, Οι δύτες Vrak βρίσκουν άλλα 10 ναυάγια της Βαλτικής, 6 ιστορικά ναυάγια ID'd για μονοπάτι δύτη
Ένα πολύ ενδιαφέρον διάβασμα που θα το ερευνήσω περαιτέρω, ευχαριστώ πολύ.