ΚΑΤΑΔΥΤΙΚΑ ΝΕΑ
Οι χελώνες πέφτουν σε «οσφρητική παγίδα»
Χελώνα καρέτα καρέτα. (Εικόνα: Βανς Μίλερ)
Η πεποίθηση ότι οι χελώνες λάθος πέταξε το πλαστικό σακούλες για τις μέδουσες που τρώνε απλώς και μόνο λόγω της οπτικής ομοιότητας έχει ανατραπεί από νέα αμερικανική έρευνα που δείχνει ότι η οσμή οδηγεί επίσης στη συχνά θανατηφόρα σύγχυση.
«Όταν τα πλαστικά παρασύρονται στη θάλασσα, αναπτύσσουν μια κοινότητα βακτηρίων, φυκιών και μικρών ζώων στην επιφάνειά τους που αναδύουν μυρωδιές που φαίνεται να αρέσουν στις χελώνες», δήλωσε ο συν-συγγραφέας Joseph Pfaller του Κέντρου Archie Carr για τη θαλάσσια χελώνα του Πανεπιστημίου της Φλόριντα. Ερευνα.
Είπε ότι αυτή η βιορρύπανση «θα μπορούσε να προσελκύσει τις θαλάσσιες χελώνες σε μια «οσφρητική παγίδα» – μερικές φορές μοιραία».
Η έρευνα προκλήθηκε από την ανακάλυψη του συν-συγγραφέα Matthew Savoca του θαλάσσιου σταθμού Hopkins του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ ότι οι αιωρούμενες μυρωδιές που χρησιμοποιούνται από θαλάσσια αρπακτικά για τον εντοπισμό τροφής θα μπορούσαν να προέρχονται από πλαστικά συντρίμμια με βιολογικά ρύπανση.
Οι εναέριες μυρωδιές αναδεύονταν μέσω ενός σωλήνα σε μια δεξαμενή που περιείχε μία από τις 15 νεαρές χελώνες καρέτα καρέτα που είχαν εκτραφεί σε αιχμαλωσία και οι απαντήσεις τους καταγράφηκαν σε βίντεο. Οι μυρωδιές περιελάμβαναν αυτές της διατροφής των χελωνών με αλεύρι με ψάρια και γαρίδες, βιολογικά ρυπασμένα πλαστικά και, ως μάρτυρες, απιονισμένο νερό και μη ρυπασμένο πλαστικό.
Οι επιστήμονες έμειναν έκπληκτοι όταν διαπίστωσαν ότι οι χελώνες ανταποκρίθηκαν στη μυρωδιά του πλαστικού με τον ίδιο τρόπο όπως και στη μυρωδιά της τροφής τους, κρατώντας τα νύχια ή τα ρινικά τους ανοίγματα έξω από το νερό περισσότερο από τρεις φορές περισσότερο από ό,τι με τις μυρωδιές ελέγχου. .
15 Μαρτίου 2020
«Περιμέναμε να ανταποκριθούν και στις δύο σε μεγαλύτερο βαθμό από τις θεραπείες ελέγχου, αλλά οι χελώνες γνωρίζουν τη μυρωδιά του φαγητού τους, αφού το μυρίζουν και το τρώνε σε αιχμαλωσία εδώ και πέντε μήνες», είπε ο Pfaller. «Περίμενα η ανταπόκρισή τους στο φαγητό να είναι ισχυρότερη».
Απαιτείται περαιτέρω μελέτη για τον προσδιορισμό των βασικών χημικών ουσιών που προκαλούν την απόκριση.
«Το πλαστικό πρόβλημα αυξάνεται και τα ευρήματά μας δείχνουν ότι είναι επίσης πιο περίπλοκο από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως», είπε ο Pfaller.
