ΚΑΤΑΔΥΤΙΚΑ ΝΕΑ
Οι φάλαινες πιλότοι της Νότιας Αυστραλίας έχουν αναπτύξει την ικανότητα να μιμούνται τα καλέσματα των φαλαινών δολοφόνων - και οι ερευνητές που έκαναν την ανακάλυψη πιστεύουν ότι χρησιμοποιούν το κόλπο για να ξεπεράσουν τον φυσικό τους αρπακτικό και τον τροφικό τους αντίπαλο.
Η έρευνα, που διεξήχθη από το Κέντρο Θαλάσσιας Επιστήμης & Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου Curtin, βασίστηκε σε ανάλυση κλήσεων φαλαινών που καταγράφηκαν στον Μεγάλο Αυστραλιανό Κόρφο μεταξύ 2013 και 2017. Όλες οι προηγούμενες έρευνες για το είδος είχαν πραγματοποιηθεί με πληθυσμούς του βορείου ημισφαιρίου - στο τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Ευρώπη.
Διαβάστε επίσης: Γιατί οι φάλαινες δολοφόνοι επιτίθενται σε βάρκες; Ερωτήσεις και απαντήσεις ειδικών
Οι επιστήμονες εντόπισαν τρεις μοναδικές φωνές που δεν είχαν αναφερθεί προηγουμένως και μαζί με τον μιμητισμό βρήκαν στοιχεία «ντουέτου» μεταξύ των φαλαινών. Τέτοιο συντονισμένο και διαμορφωμένο τραγούδι από δύο ζώα είναι κοινό σε πτηνά και πρωτεύοντα θηλαστικά, αλλά πολύ σπάνια έχει αναφερθεί σε υδρόβια θηλαστικά.
Σε σχέση με τον κοινωνικό δεσμό, υποδηλώνει ότι το σύστημα ακουστικής επικοινωνίας των πιλότων φαλαινών είναι πιο εξελιγμένο από ό,τι υποψιάζονταν προηγουμένως, λένε οι ερευνητές.
Η επικεφαλής συγγραφέας Rachael Courts είπε ότι ο μιμητισμός θα μπορούσε να είναι μια έξυπνη στρατηγική από τις φάλαινες «για να μεταμφιεστούν από τα αρπακτικά, συμπεριλαμβανομένων των φαλαινών δολοφόνων. Μπορεί επίσης να τους επιτρέψει να καθαρίσουν υπολείμματα τροφής από φάλαινες δολοφόνους, χωρίς να εντοπιστούν».
Σημείωσε επίσης ότι ορισμένες από τις κλήσεις ήταν «εξαιρετικά παρόμοιες» με εκείνες των φαλαινών πιλότων με μακριά πτερύγια στο βόρειο ημισφαίριο - «πράγμα που προκαλεί έκπληξη καθώς τα μη ισημερινά υδρόβια θηλαστικά όπως αυτά δεν αναμένεται να διασχίσουν τον Ισημερινό για μεγάλης κλίμακας μεταναστεύσεις». Οι δύο πληθυσμοί θεωρούνταν ότι δεν είχαν επαφή για τουλάχιστον 10,000 χρόνια.
«Ως εκ τούτου, τα ευρήματά μας εγείρουν το ερώτημα πόσο μακριά εκτείνονται πραγματικά οι περιοχές κατοικίας αυτών των δύο πληθυσμών», δήλωσε ο Courts. «Τώρα που έχουμε τεκμηριωθεί μέρος του ρεπερτορίου των κλήσεών τους, μπορούμε να παρακολουθούμε οικιακές σειρές με απομακρυσμένες υποβρύχιες συσκευές εγγραφής ήχου».
Η μελέτη δημοσιεύεται στο Scientific Reports.
ΕΝ τω μεταξύ, ερευνητές που συνεργάζονται με την Sea Shepherd Conservation Society κατέγραψαν πλάνα και γενετικά δείγματα ενός άγνωστου είδους φάλαινας κοντά στα απομακρυσμένα νησιά Σαν Μπενίτο στα ανοικτά των ακτών του Ειρηνικού του Μεξικού.
Η ομάδα ειδικών σε ραμφοφάλαινες είχε ξεκινήσει να διερευνήσει ένα άγνωστο ακουστικό σήμα που καταγράφηκε στην περιοχή το 2018. Όπως όλα τα κητώδη, έτσι και οι ραμφοφάλαινες εκπέμπουν σήματα ηχώ-τοποθέτησης μοναδικά για κάθε είδος.
Υπάρχουν 23 γνωστά είδη και είχε θεωρηθεί ότι το σήμα μπορεί να προερχόταν από μια ραμφοφάλαινα του Perrin, ένα είδος που δεν είχε ξαναδεί ζωντανά.
Τρεις φάλαινες με ράμφος εντοπίστηκαν να βγαίνουν στην επιφάνεια από το πλοίο Sea Shepherd Μάρτιν Σιν – αλλά δεν ήταν του Perrin.
Οι επιστήμονες έλαβαν φωτογραφίες και βίντεο εγγραφές πάνω και κάτω από την επιφάνεια και ηχογραφημένα ακουστικά σήματα χρησιμοποιώντας υποβρύχιο μικρόφωνο. Είπαν ότι ήταν «πολύ σίγουροι» ότι είχαν βρει ένα νέο είδος φάλαινας και τα γενετικά δείγματα που ελήφθησαν από το νερό αναμένονταν να παρέχουν την απόδειξη μόλις ολοκληρωθεί η ανάλυση.
«Είδαμε κάτι νέο», είπε ο Δρ Τζέι Μπάρλοου. «Κάτι που δεν αναμενόταν σε αυτόν τον τομέα, κάτι που δεν ταιριάζει, είτε οπτικά είτε ακουστικά, με οτιδήποτε είναι γνωστό ότι υπάρχει.
«Απλώς μου προκαλεί ρίγη πάνω κάτω όταν σκέφτομαι ότι μπορεί να είχαμε καταφέρει αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι θα έλεγαν ότι ήταν πραγματικά αδύνατο – να βρούμε ένα μεγάλο θηλαστικό που υπάρχει σε αυτή τη Γη που είναι εντελώς άγνωστο στην επιστήμη».
