ΚΑΤΑΔΥΤΙΚΑ ΝΕΑ
Οι κολλώδεις εκκρίσεις από βακτήρια του ωκεανού κολλούν πλαστικά σωματίδια μεταξύ τους για να σχηματίσουν μεγαλύτερες μάζες, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Heriot-Watt στο Εδιμβούργο.
Διαβάστε επίσης: Το ψάρεμα φαντασμάτων σημαίνει ότι τα πλαστικά μολύνουν τα βαθιά κοράλλια
Τα βακτήρια βρίσκονται σε όλα τα θαλάσσια και γλυκά νερά, αλλά μόλις πρόσφατα οι επιστήμονες ανακάλυψαν την επίδραση που έχουν τα βιοπολυμερή που εκκρίνουν στα νανοπλαστικά και τα μικροπλαστικά που βρίσκονται τώρα στα νερά σε όλο τον κόσμο.
Οι ερευνητές πραγματοποίησαν εργαστηριακά πειράματα χρησιμοποιώντας νερό που συλλέγεται από το κανάλι Faroe-Shetland και το Firth of Forth, επωάζοντας πλαστικά σωματίδια σε συνθήκες σχεδιασμένες να προσομοιώνουν την επιφάνεια του ωκεανού.
Ανέφεραν ότι χρειάστηκαν μόνο λίγα λεπτά για να ομαδοποιηθούν τα πλαστικά μαζί με βακτήρια, φύκια και άλλα οργανικά σωματίδια και με έκπληξη ανακάλυψαν ότι ήταν μεγάλες μάζες βιοπολυμερών που σχημάτιζαν το μεγαλύτερο μέρος αυτών των πλαστικών συσσωματωμάτων.
Όταν τα βιοπολυμερή κατέκλυσαν τα νανοπλαστικά σωματίδια, τα οποία είναι 100-200 φορές μικρότερα από ένα βακτηριακό κύτταρο, τα συσσωματώματα που προέκυψαν έγιναν ορατά με γυμνό μάτι, κάτι που οι ερευνητές πιστεύουν ότι κάνει τα μικρά θαλάσσια ζώα πιο πιθανό να τα θεωρούν τροφή.
Τα ευρήματα προέκυψαν από ένα έργο 1.1 εκατομμυρίων λιρών που χρηματοδοτήθηκε από το Συμβούλιο Έρευνας Φυσικού Περιβάλλοντος (NERC) που ονομάζεται RealRiskNano, στο οποίο συμμετέχουν επίσης ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Πλύμουθ.
«Τα συσσωματώματα σχηματίζονται σε κάτι παρόμοιο με το θαλάσσιο χιόνι, τη βροχή οργανικών υπολειμμάτων που μεταφέρει άνθρακα και θρεπτικά συστατικά από την επιφάνεια στον πυθμένα του ωκεανού και τροφοδοτεί τα οικοσυστήματα βαθέων υδάτων», δήλωσε ο μικροβιακός οικολόγος Δρ Tony Gutierrez του Heriot-Watt, ο οποίος ηγήθηκε της μελέτη.
«Θα είναι ενδιαφέρον να κατανοήσουμε εάν πλαστικά σε νανο και μικροκλίμακα διαφορετικής πυκνότητας θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη ροή τροφής από το ανώτερο προς το κατώτερο ρεύμα του ωκεανού».
Τα βαρύτερα πλαστικά θα μπορούσαν να οδηγήσουν το χιόνι να πέσει πιο γρήγορα στον βυθό της θάλασσας, ενώ το αντίθετο θα μπορούσε να συμβεί εάν οι ελαφρύτερες μορφές πλαστικών γίνονταν πιο επιπλέουσες, με αποτέλεσμα να λιμοκτονούν τα οικοσυστήματα βαθέων υδάτων.
Ωστόσο, οι επιστήμονες δεν πιστεύουν ότι η ανακάλυψή τους είναι απαραίτητα κακά νέα.
«Η ανακάλυψη και ο χαρακτηρισμός νανο- και μικροπλαστικών συσσωματωμάτων αυξάνει την κατανόησή μας για το πώς αυτά τα σωματίδια συμπεριφέρονται στο περιβάλλον και πώς αλληλεπιδρούν με τους θαλάσσιους οργανισμούς», δήλωσε ο καθηγητής Ted Henry, επικεφαλής του έργου RealRiskNano.
«Τα συσσωματώματα είναι πολύ πιο περίπλοκα από τα απλά κομμάτια πλαστικού. Έρευνες όπως αυτή αρχίζουν να καλύπτουν τα κενά στη γνώση των επιστημόνων, αλλά χρειαζόμαστε περισσότερα στοιχεία για να δώσουμε προτεραιότητα και να διαχειριστούμε αποτελεσματικά την πλαστική ρύπανση».
Η έρευνα δημοσιεύεται στο Marine Pollution Bulletin.
