Συνέβη το περασμένο καλοκαίρι στην πιο απομακρυσμένη Ινδονησία, όταν ένα ερπετό άνω των 4 μέτρων άρπαξε τον David Shem-Tov με σκοπό να βλάψει. Λίγοι δύτες έχουν δεχθεί επίθεση στο παρελθόν – διαβάστε αποκλειστικά στο DIVER πώς επέζησε.
ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΑΛΛΟ βουτιά ευχαρίστησης για να παρατηρήσετε μερικά από τα μικρά πλάσματα των μαγκρόβων. Με απορροφούσε ένα μικροσκοπικό καρκινοειδές σε ένα κομμάτι ανεμώνης.
Η συγκέντρωσή μου έσπασε από έναν περίεργο πνιχτό ήχο. Ο Chus Barrientos, ο φίλος και καταδυτικός φίλος μου, φώναζε μέσα από το δικό του ρυθμιστής. Σήκωσα το βλέμμα και τον είδα να πτερυγίζει με μανία προς τα πίσω.
Στην επιφάνεια, ίσως 6 μέτρα μακριά και μόλις 1 μέτρο από πάνω μου, ήταν ένας κροκόδειλος του θαλασσινού νερού. Κολυμπούσε γρήγορα, περίπου προς την κατεύθυνση μου.
Πάγωσα και κράτησα την αναπνοή μου, ελπίζοντας ότι αν δεν φυσούσα φυσαλίδες ή δεν ανακάτεψα το νερό, μπορεί να μην με προσέξει. Πέρασε. Τότε το κεφάλι του αιφνιδιάστηκε απότομα προς τα δεξιά και βούτηξε προς το μέρος μου.
Ήταν Απρίλιος του 2009 και ο Τσους και εγώ είχαμε ενώσει άλλους 15 δύτες στο Ondina, μια παραδοσιακή ξύλινη σκούνα, για να βουτήξουμε στη Raja Ampat, την καρδιά του Κοραλλιογενούς Τριγώνου που εκτείνεται στην Ινδονησία και τους γείτονές της.
Πολλοί από τους συντρόφους μας ήταν φωτογράφοι. Είχα επιλέξει να αφήσω το ογκώδες υποβρύχιο σπίτι μου στο σπίτι για να απολαύσω απλώς την κατάδυση.
Ξεκινώντας από το Sorong, στην επαρχία της Δυτικής Παπούας της Ινδονησίας, την πέμπτη μέρα φτάσαμε στα Blue Water Mangroves στις ακτές του νησιού Nampale. Τα δαιδαλώδη στενά κανάλια ρηχών καθαρών νερών ανάμεσα στα μαγκρόβια δάση σχηματίζουν έναν όμορφο, αν και απόκοσμο, βιότοπο.
Τα κοράλλια αναπτύσσονται σε κόκκινες ρίζες. Τοξότης λεηλατεί έντομα και μικρές σαύρες κοντά στην επιφάνεια καταρρίπτοντάς τα με σταγονίδια νερού. Τα μπαλώματα ανεμώνης φιλοξενούν μικρά καβούρια και γαρίδες.
ΑΥΤΟΣ ΤΟ SITE ΗΤΑΝ ΡΗΧΟΣ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ από τους φωτογράφους ήθελαν να απλωθούν, οπότε χωριστήκαμε σε μικρές ομάδες.
Ο Τσους και εγώ συνεργαστήκαμε με έναν από τους τοπικούς οδηγούς καταδύσεων, έναν ενθουσιώδη παρατηρητή που έτρεχε συχνά προς ένα ενδιαφέρον ψάρι ή ένα πολλά υποσχόμενο κοράλλι όταν του τραβούσαν την προσοχή. Τον ακολουθήσαμε γύρω από τα μαγγρόβια καθώς μας έδειξε την τοξότη, τα πολύχρωμα γυμνόκλαδα και τα μικροσκοπικά καρκινοειδή.
Σε κάποια σημεία ήμασταν τόσο ρηχοί που τα τανκς μας έσκαγαν στην επιφάνεια. Συχνά η μύτη μου απείχε μόλις εκατοστά από ό,τι κι αν κοιτούσα.
Έμεινα σε γενική γειτνίαση με τους άλλους, σημειώνοντας περιστασιακά πού βρισκόταν ο οδηγός και την επόμενη περιοχή που έπρεπε να ερευνήσω.
Ο Τσους παρατήρησε τον οδηγό κατάδυσης να κολυμπάει γρήγορα σε βαθύτερα νερά.
Νόμιζα ότι βρήκε κάτι και το κυνηγούσε, μου είπε αργότερα. Μετά είδα ότι έδειχνε προς τα δεξιά.
Τότε ήταν που άκουσα την κραυγή του.
Μέσα σε πέντε δευτερόλεπτα από τότε που είδα τον κροκόδειλο, χτυπήθηκα. Γυρίζοντας πίσω, απέφυγα σχεδόν να συνθλίψω το κρανίο μου από τα σαγόνια του.
Τα νύχια του έσκισαν τη μάσκα από το πρόσωπό μου και το ρυθμιστής από το στόμα μου τόσο βίαια που το πηγούνι μου είχε ραγίσει και ένα μέρος του ενός κοπτήρα μου κόπηκε.
Μόνο το λεπτό νεοπρένιο της στολής μου εμπόδισε τον κορμό μου να θρυμματιστεί.
Ο κροκόδειλος έσπασε ξανά. Τα σαγόνια κλείδωσαν στο δεξί μου χέρι και τραβήχτηκα προς τα κάτω. Όλα έγιναν θαμπάδα, αλλά ήταν φανερό ότι ο κροκόδειλος προσπαθούσε να με πνίξει. Ένιωθα την τεράστια δύναμή του, αλλά δεν υπήρχε πόνος.
Ευτυχώς φόρεσα το δικό μου χταπόδι σε ένα κορδόνι bungee γύρω από το λαιμό μου. Οι τεχνικοί δύτες πιστεύουν ότι αυτό καθιστά δυνατό να το πιάσουν γρήγορα με το στόμα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, και αυτό έκανα και μπόρεσα να συνεχίσω να αναπνέω.
A ρυθμιστής στοιβαγμένο σε μια τσέπη π.Χ. μπορεί να ήταν αδύνατο να προσεγγιστεί.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΑΠΟ ΑΠΟΣΤΑΣΗ, ο ξεναγός είδε τον κροκόδειλο να βυθίζεται προς τα πίσω, να κουνάει το κεφάλι του δεξιά και αριστερά, να κάνει δυο περιστροφές στο δρόμο και να με τινάζει σαν μαριονέτα. Κλείδωσε την ουρά του στο κάτω μέρος και περίμενε.
Ο Τσους ήταν πιο κοντά, μόλις λίγα μέτρα μακριά. Εσύ και ο κροκόδειλος ήσασταν κάθετοι στη στήλη του νερού, μου είπε. Ο επιθετικός μου ήταν τεράστιος. Μόνο το κεφάλι του, από το πίσω μέρος του λαιμού μέχρι την άκρη του ρύγχους, ήταν περίπου 80 εκατοστά. Με βάση αυτή τη μέτρηση, ο Δρ Grahame Webb, διευθυντής της Wildlife Management International (WMI) κοντά στο Ντάργουιν της Αυστραλίας, και ένας διάσημος ειδικός στους κροκόδειλους, υπολόγισε αργότερα ότι το ζώο ήταν ένα ενήλικο αρσενικό 4 έως 4.5 μέτρων.
Ένας κροκόδειλος αυτού του μεγέθους είναι πιθανό να ζυγίζει περισσότερο από 500 κιλά.
Πλησιάζοντας μας από το πλάι, ο Τσους προσπάθησε αρχικά να ανοίξει το ρύγχος των ζώων τραβώντας τη λαστιχένια σάρκα κάτω από την κάτω γνάθο του.
Στη συνέχεια κινήθηκε πίσω από το ζώο: Είχε μια σκληρή φολιδωτή πλάτη, είπε.
Ένιωθε σαν κορμός δέντρου.
Φτάνοντας προς τα πάνω, βούτηξε το μεσαίο και παράμεσο δάχτυλό του σε μια από τις κόγχες των ματιών των ερπετών. Ήταν πολύ δύσκολο.
Τα νύχια του παρέμειναν μαύρα και μελανιασμένα για εβδομάδες μετά.
Όταν αυτό δεν φάνηκε να κάνει τη διαφορά, υποχώρησε για να ενώσει τον οδηγό στην επιφάνεια. Θυμήθηκε ότι είδε καμάκια στο Ondina και ήλπιζε ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να πολεμήσουν τον κροκόδειλο. Μέσα στη φρενίτιδα και χωρίς τη μάσκα μου, δεν μπορούσα να δω τίποτα από αυτά. Δεν ήξερα ότι είχε προσπαθήσει να με βοηθήσει.
Καθώς φώναζαν για βοήθεια, ο οδηγός έδωσε στον Τσους το μικρό του μαχαίρι.
Με τη λεπίδα των 5 εκατοστών ήταν πρακτικά άχρηστο, αλλά ο Τσους προσπάθησε να κατέβει ξανά.
Στην ταραγμένη του κατάσταση έχασε τα δικά του ρυθμιστής και άρχισε να πνίγεται. Γρήγορα ξανασηκώθηκε.
Λίγες εκατοντάδες μέτρα μακριά, ο Alexander Safonov και ο μικρότερος αδελφός του Alexey είχαν ολοκληρώσει την κατάδυσή τους και τους παρέλαβε μια λέμβος. Είδαν πιτσιλιές από μακριά και έφτασαν γρήγορα στο σημείο, για να βρουν τον Τσους και τον οδηγό στην επιφάνεια.
Κάνω κατάδυση για πολλά χρόνια, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που είδα πραγματικό πανικό στα πρόσωπα των δυτών, πανικό που ήταν εντελώς εκτός ελέγχου, μου είπε ο Αλέξανδρος.
Τα αδέρφια δεν μπορούσαν να δουν τον κροκόδειλο, αλλά σύντομα συνειδητοποίησαν ότι ένας τρίτος δύτης, ακόμα κάτω από το νερό, ενεπλάκη σε ένα σοβαρό ατύχημα.
Ο οδηγός πήδηξε κατευθείαν στη λέμβο. Πυροβόλησε έξω από το νερό σαν πύραυλος, προφανώς σε κατάσταση σοκ, είπε ο Αλέξανδρος.
Ο Τσους, ακόμα μέσα στο νερό, ήταν πολύ στενοχωρημένος. Ο Αλεξέι έσκυψε και προσπάθησε να κοιτάξει μέσα από τη μάσκα του. Δεν μπορούσε να δει τίποτα. Φορούσε ακόμα τον εξοπλισμό του και ήθελε να κατέβει αμέσως, αλλά τον σταμάτησε ο αδερφός του.
Δεν υπήρχε καμάκι στη λέμβο. Ο Τσους είχε ένα μαχαίρι στο χέρι του, είπε ο Αλέξανδρος. Προσπαθούσε να μας το δώσει. Πήρα το μαχαίρι από τον Τσους αλλά δεν το έδωσα στον Alexey. Το πέταξα στον πάτο της λέμβου.
Οποιαδήποτε προσπάθεια διάσωσης φαινόταν μάταιη και απερίσκεπτη. Όταν είδα τα πρόσωπα του Τσους και του καταδυτικού οδηγού,
Νόμιζα ότι είχε συμβεί κάτι ανεπανόρθωτο. Ήμουν τόσο τρομαγμένος. Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο στη ζωή μου.
Ο Alexey παρέμεινε στην επιφάνεια, δίπλα στο σκάφος.
Κάτω, ήμουν σε κατάσταση σοκαρισμένης δυσπιστίας. Η προοπτική να συναντήσω έναν κροκόδειλο στο νερό, πόσο μάλλον να του επιτεθεί κάποιος, δεν μου είχε περάσει από το μυαλό. Το θέαμα αυτών των τρομακτικών σιαγόνων που με κυνηγούσαν ήταν σχεδόν εξωπραγματικό. Το έβγαλα γρήγορα. Το σοκ αντικαταστάθηκε από μια ισχυρή αίσθηση αυξημένης επίγνωσης και διαύγειας. Δεν υπήρχε πανικός.
Μετά από περίπου 40 δευτερόλεπτα, ο κροκόδειλος άφησε ξαφνικά το δεξί μου αντιβράχιο και δάγκωσε το αριστερό μου χέρι, τραβώντας με κατά μήκος του κεκλιμένου πυθμένα σε βάθος 10 μέτρων.
Επειδή το δεξί μου χέρι ήταν καλυμμένο με νεοπρένιο και μπορούσα επίσης να αναπνέω χωρίς να παλεύω, ο κροκόδειλος μπορεί να ήταν αβέβαιος ως προς το τι δάγκωσε για πρώτη φορά. Αλλά καθώς δεν φορούσα γάντια, η εκτεθειμένη σάρκα του αριστερού μου χεριού αιμορραγούσε τώρα.
Μέχρι τότε, οι σκέψεις μου ήταν να κρατηθώ όσο καλύτερα μπορούσα μέχρι να έρθει βοήθεια. Ανακουφίστηκα που είχα εξασφαλίσει το χταπόδι και μπορούσε να συνεχίσει να αναπνέει. Προσπάθησα να διατηρήσω την ψυχραιμία μου για να επιβραδύνω την κατανάλωση αέρα, αλλά ήξερα ότι μια ώρα μετά την κατάδυση η παροχή δεν θα διαρκούσε πολύ.
Σύντομα ξημέρωσε ότι κανένας δασοφύλακας εξοπλισμένος και εκπαιδευμένος για να αφαιρέσει θύματα από τα σαγόνια των κροκοδείλων δεν έσπευσε να με βοηθήσει. Δεν θα μπορούσαν να κάνουν οι άλλοι δύτες, οδηγοί ή οδηγοί λέμβου. Με μια αίσθηση αυξανόμενου τρόμου, ήξερα ότι ήμουν μόνος μου και ότι θα έπρεπε να παλέψω για τη ζωή μου.
Στην αρχή χρησιμοποίησα το τραυματισμένο δεξί χέρι για να προσπαθήσω να ανοίξω τα σαγόνια, σε μια προσπάθεια να ελευθερώσω το αριστερό χέρι. Ήταν μάταιο. είχαν κλείσει με σφιγκτήρα.
Στη συνέχεια μαχαίρωσα το δείκτη και το μεσαίο μου δάχτυλο στο μάτι του κροκόδειλου. Προς έκπληξή μου, δεν υπήρξε αντίσταση. Ένιωθα απαλά, σαν να τα είχα βουτήξει σε ένα μπολ με ζελέ. Μάλλον ήταν το ίδιο μάτι που ο Τσους είχε τραυματίσει νωρίτερα.
Έσκαψα άγρια. Θυμάμαι ότι αυτό συνέβαινε για λίγο πριν ο κροκόδειλος απελευθερώσει απότομα το χέρι μου και κολυμπήσει μακριά. Αυτό το γεύμα αποδείκνυε πολύ πρόβλημα. Δεν περίμενα να αλλάξει γνώμη και πυροβόλησα κατευθείαν.
Όταν βγήκες στην επιφάνεια μόνος σου, ήταν σαν θαύμα, είπε ο Σαφόνοφ. Η ταχύτητα της ανάβασης μου προκάλεσε υπολογιστή να χτυπήσει σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Αιμορραγούσες, ήσουν πολύ χλωμός και χωρίς μάσκα.
Έλυσα βιαστικά τη ζώνη βαρών μου.
Ο Τσους με τράβηξε σε ένα δεύτερο σκιφ που είχε εμφανιστεί και φύγαμε γρήγορα.
Ο οδηγός σκέφτηκε ότι η επίθεση διήρκεσε μεταξύ 10 και 20 λεπτών. Σύμφωνα με το δικό μου καταδυτικός υπολογιστής, πέρασαν ακριβώς δύο λεπτά και 16 δευτερόλεπτα από τη στιγμή που με τράβηξαν κάτω μέχρι τη στιγμή που βγήκα στην επιφάνεια.
Αφού έφυγε η άλλη λέμβος, ο Alexander Safonov είδε τον κροκόδειλο στην επιφάνεια, λίγα μέτρα πιο πέρα. Ο αδερφός του βρισκόταν ακόμα στο νερό στην άλλη πλευρά του σκάφους. Κολυμπούσε μανιωδώς στην απόσταση με το στόμα ανοιχτό, είπε. Είχε ουρλιάξει για τον αδερφό του να επιστρέψει στη βάρκα. Στη συνέχεια μάζεψαν βιαστικά τους άλλους δύτες ακόμα στο νερό.
ΜΕ ΑΝΤΥΞΑΝΕ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΟΝΤΙΝΑ, μεταφέρθηκε στην τιμονιέρα και ξάπλωσε στην κουκέτα του καπετάνιου. Μέσα σε λίγα λεπτά η άγκυρα σηκώθηκε και το σκάφος άρχισε να επιστρέφει στον ατμό για το Sorong, την πλησιέστερη πόλη με ακόμη και βασικές ιατρικές εγκαταστάσεις. Ήταν 16 ώρες μακριά.
Χρησιμοποιώντας ψαλίδι, ο Τσους έκοψε γρήγορα τη στολή μου για να με ελευθερώσει. Ο Δρ Fernando Blanco, ένας από τους επιβάτες και οδοντίατρος, μου έδωσε ένα αντιβιοτικό για να ελέγξω τη μόλυνση από τα δαγκώματα. Η μεγάλη ρήξη στο πηγούνι μου από την πρώτη επίθεση των κροκόδειλων εξέθεσε τον λιπώδη ιστό από κάτω, αλλά ήταν μόνο μια επιφανειακή τομή. Ο δεξιός μου πήχης είχε βαθιά τραύματα από παρακέντηση.
Το αριστερό μου χέρι ήταν παραμορφωμένο με πολλαπλά τραύματα από δάγκωμα. Ένα μακρύ κοίλωμα φίδι γύρω από τον καρπό, που καταλήγει 3 cm από την ακτινωτή αρτηρία.
Το λεπτό υλικό των 3 χιλιοστών της στολής μου με είχε προστατεύσει από πιο σοβαρούς τραυματισμούς στο χέρι και τον κορμό μου που θα οδηγούσαν σε σημαντική απώλεια αίματος, με τη σειρά του να ταράξει περαιτέρω τον κροκόδειλο.
Με τη βοήθεια του Chus, ο Blanco εφάρμοσε ένα μόνο ράμμα σε κάθε πληγή πριν με επιδέσει. Χωρίς αναισθητικό, αυτό ήταν πολύ άβολο.
Λίγη ώρα αφότου τελείωσε, άρχισα να νιώθω ρίγη και τα δόντια μου άρχισαν να τρίζουν. Είπα στον Μπλάνκο ότι έπαθα σοκ. Σφιχτά τυλιγμένο σε κουβέρτες, η αίσθηση πέρασε σύντομα.
Εκείνο το βράδυ, καθώς ήμουν ξαπλωμένος στην τιμονιέρα, ήρθε ο οδηγός να με δει. Δεν μιλούσε αγγλικά, αλλά δεν χρειάζονταν λόγια. Η αγωνία και η φρίκη στο πρόσωπό του ήταν αρκετά ξεκάθαρα.
Λίγα πράγματα θα μπορούσε να κάνει για μένα κάτω από το νερό, και ξέραμε και οι δύο ότι θα μπορούσε κάλλιστα να είχε σκοτωθεί αν προσπαθούσε.
Οι ιατρικές εγκαταστάσεις στο Sorong ήταν πολύ βασικές και πετάξαμε στη Σιγκαπούρη την επόμενη μέρα. Σαράντα οκτώ ώρες μετά την επίθεση, τελικά με οδήγησαν σε ένα χειρουργείο στο νοσοκομείο Mount Elizabeth.
Έκανα τρεις επιπλέον χειρουργικές επεμβάσεις πριν πάρω εξιτήριο, σχεδόν τρεις εβδομάδες αργότερα.
Οι επιθέσεις κροκοδείλων σε δύτες φαίνεται να είναι πολύ σπάνιες. Συνάντησα μόνο δύο περιστατικά που αναφέρθηκαν, τόσο στην Αυστραλία όσο και στα δύο που αφορούσαν εμπορικούς δύτες. Ένα περιστατικό ήταν θανατηφόρο.
Ο Δρ Mark Erdmann, συντονιστής του προγράμματος Conservation Internationals στη Raja Ampat, μου είπε ότι ο κροκόδειλος των εκβολών ποταμών προστατεύεται νομικά στην Ινδονησία.
Δυστυχώς, τα προστατευόμενα είδη που προκαλούν άμεσο τραυματισμό ή με άλλο τρόπο βλάπτουν τους ανθρώπους ή τα υπάρχοντά τους σπάνια προστατεύονται πραγματικά.
Το να σκοτώνεις έναν επικίνδυνο κρόκο, μια τίγρη, έναν ελέφαντα ή ακόμα και έναν ουρακοτάγκο που κάνει επιδρομές σε κήπους είναι γενικά αποδεκτό – όχι επίσημα, αλλά σιωπηρά.
Σίγουρα στην Παπούα, εάν ένας κροκόδειλος απειλήσει, σκοτώσει ή τραυματίσει ένα μέλος της κοινότητας ή έναν υπάλληλο μιας παράκτιας επιχείρησης, γενικά θα κυνηγηθεί και θα εξοντωθεί.
Ο Erdmann πιστεύει ότι οι κροκόδειλοι του θαλασσινού νερού έχουν εκλείψει σε μεγάλο βαθμό από μεγάλο μέρος του ινδονησιακού αρχιπελάγους. Καθώς οι ανθρώπινοι πληθυσμοί επεκτείνονται, οι πληθυσμοί των κροκοδείλων συρρικνώνονται. Αυτό προκαλείται τόσο από το κυνήγι των κροκοδείλων όσο και από τη μετατροπή των βιοτόπων φωλιάς και διατροφής τους σε ανθρώπινες χρήσεις.
Η ιστορία σου μου έχει δώσει περισσότερους από μερικούς εφιάλτες, είπε. Έχω περάσει πιθανώς πάνω από 30 ώρες κολυμπώντας με αναπνευστήρα βαθιά στις ρίζες των μαγγρόβων του Nampale μόνος μου, με την αφελή υπόθεση ότι οι κρόκοι εκεί είχαν σκοτωθεί εδώ και πολύ καιρό, όπως μου είπαν οι ψαράδες.
Η ιστορία σας είναι μια ισχυρή υπενθύμιση του πόσο κινητά είναι αυτά τα μεγάλα αρπακτικά και ότι ακόμα κι αν μια περιοχή θεωρείται ότι έχει καθαριστεί από κρόκους, ένας μεγάλος ενήλικας θα μπορούσε πάντα να κολυμπήσει από μακριά.
ΩΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΔΥΤΗΣ ΠΟΥ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ η τοποθεσία Blue Water Mangroves, το Edi Frommenwiler είναι το ασημένιο μέρος της κατάδυσης Raja Ampat.
Το 1992 άρχισε να εξερευνά τη δυτική ακτή της Παπούα, όταν η περίοδος των βροχών εμπόδισε το ζωντανό του πλοίο, το Pindito, να λειτουργεί στις νοτιοανατολικές περιοχές της Ινδονησίας που έπλεε κανονικά.
Σε εκείνο το ταξίδι ή λίγο αργότερα, συνάντησε μια ασυνήθιστη τοποθεσία με μαγγρόβια, βορειοδυτικά του νησιού Nampale.
Κανονικά όταν κάνετε κατάδυση σε μαγγρόβια, έχετε καφέ-πρασινωπό νερό, κακή ορατότητα. Είναι πάντα σε έναν κόλπο χωρίς ρεύμα, μου είπε με τη φιλική ελβετογερμανική προφορά του.
Το ιδιαίτερο σε αυτό το μέρος είναι τα γαλάζια νερά. Έχετε ρεύμα, έχετε μαλακά κοράλλια, έχετε ρηχά νερά και έχετε όμορφα μαγγρόβια.
Ο Frommenwiler δεν είχε δει ποτέ κροκόδειλο στο σημείο. Σε περισσότερες από 8000 καταδύσεις στην ανατολική Ινδονησία θυμήθηκε ότι είδε έναν κροκόδειλο μόνο δύο φορές, και τις δύο φορές από την επιφάνεια. Ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί κροκόδειλοι σε αυτά τα νησιά, αλλά συνήθως βρίσκονται σε ήσυχους κόλπους που δεν έχουν μεγάλο ρεύμα, μου είπε.
Δεν θυμόμουν ότι ένιωσα ισχυρό ρεύμα την ημέρα της επίθεσής μου. Ίσως διάλεξα μια κακή μέρα για να βουτήξω εκεί.
Το Blue Water Mangroves προσελκύει 30-45 δύτες κάθε 10 ημέρες περίπου κατά τη διάρκεια της σεζόν. Γιατί λοιπόν ήμουν ο πρώτος που τραυματίστηκα από έναν κροκόδειλο Μπορεί να έπεσα πάνω σε έναν που είχε κολυμπήσει από μακριά, όπως υπέθεσε ο Erdmann Ή μήπως επειδή τα ρεύματα που συνήθως επικρατούν στην τοποθεσία απουσίαζαν εκείνη την ημέρα, καθώς πρότεινε ο Frommenwiler.
Άκου, κατέληξε, με εκπλήσσει πολύ που βρήκες ένα κρόκο εκεί και πολύ κακή τύχη που σε δάγκωσε ένας. Πολύ κακή τύχη. Συγνώμη για αυτό.
Το ίδιο και εγώ, χαμογέλασα.
Την ημέρα που δέχτηκα την επίθεση, 20 δύτες ήταν στο νερό. Όλοι ήταν στην ίδια περιοχή, στο ίδιο σημείο κατάδυσης, θα μπορούσε να είχε συμβεί σε οποιονδήποτε από εμάς, είπε ο Alexander Safonov. Δεν νομίζω ότι στην ομάδα μας υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση όπως κάνατε εσείς. Και εγώ αρχικά εξεπλάγην από την ψυχραιμία και την αποφασιστικότητα με την οποία χειρίστηκα την επίθεση. Δεν θα πίστευα ότι είμαι ικανός για αυτό. Ωστόσο, υποπτεύομαι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα αντεπιτεθούν επίσης. Μοιραζόμαστε ένα αρχέγονο ένστικτο επιβίωσης.
Δεν περιμένεις να σε μαλώσει μια αρκούδα όταν πηγαίνεις για πεζοπορία στην Αλάσκα, αλλά μπορεί να συμβεί. Θα υπάρχουν πάντα κίνδυνοι στα ενδιαιτήματα άγριων ζώων.
Αυτό το περιστατικό δεν θα με σταματήσει να κάνω κατάδυση, αλλά θα αποφύγω τυχόν μαγγρόβια, είτε γαλαζοπράσινα είτε θολά.
Η ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΚΡΟΚΟΔΗΛΟΥ είναι λιγότερο σίγουρο. Ο ειδικός Dr Grahame Webb πιστεύει ότι θα προσαρμοστεί στην απώλεια ενός ματιού. Το περιστατικό αναφέρθηκε στις τοπικές αρχές, αλλά ο Έρντμαν πιστεύει ότι τίποτα δεν θα συμβεί σύντομα.
Σχεδόν δύο μήνες μετά το περιστατικό, ο Chus και εγώ ήμασταν στο Logroño, στην επαρχία La Rioja της Ισπανίας, για να επισκεφτούμε τον Fernando Blanco, τον οδοντίατρο που με περιέθαλψε στο Ondina.
Εκείνο το βράδυ, τα 49α γενέθλιά του, η πόλη γιόρταζε την ετήσια γιορτή της.
Περπατήσαμε μαζί στα πολυσύχναστα σοκάκια στο κέντρο της παλιάς πόλης, σταματήσαμε για να δοκιμάσουμε τάπας σε καφετέριες του δρόμου, πίνοντας μικρά κανιά μπύρας. Μιλήσαμε για καταδυτικές περιπέτειες, αυτές που είχαμε, και αυτές που ονειρευόμαστε.
ΜΙΑ ΤΥΧΕΡΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗ
Τέσσερις μήνες πριν δεχθώ επίθεση, και χωρίς να το γνωρίζω όταν βουτάω, η Lauren Greider, μια πρώην νοσοκόμα από Καλιφόρνια, είχε κυνηγηθεί από έναν μικρότερο, σημαντικά λιγότερο ογκώδη κροκόδειλο στην ίδια τοποθεσία.
Αυτή και ο σύζυγός της έφτασαν στο liveaboard Cheng Ho τον Οκτώβριο του 2008. Ο Brad Greider παρέλειψε την κατάδυση, μένοντας στο σκάφος για να φτιάξει την κάμερά του.
Ένα ισχυρό ρεύμα σύντομα χώρισε τη Lauren από την ομάδα και η εξερχόμενη παλίρροια μείωσε την ορατότητα. Ούτε ήταν μια σοβαρή πρόκληση. Πολλοί έμπειροι υποβρύχιοι φωτογράφοι σαν αυτήν προτιμούν να βουτήξουν μόνοι. Τα πιο ενδιαφέροντα θέματα εδώ είναι μακροεντολές, επομένως η μεγάλη ορατότητα δεν είναι απαραίτητη.
Η Λόρεν καταδίωκε τοξότη όταν είδε τον κροκόδειλο να κατευθύνεται κατευθείαν προς το μέρος της. Έριξε γρήγορα τέσσερις βολές με την κάμερά της, ελπίζοντας ότι τα φλας θα την αποτρέψουν (μια από τις εικόνες φαίνεται παραπάνω), και μετά κολύμπησε όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Όταν δεν μπορούσε πια να δει το ζώο πίσω της, ανέβηκε.
Ήταν μόνη στα μέσα του καναλιού - ή σχεδόν μόνη.
Ο κροκόδειλος εντόπισε και κολύμπησε προς το μέρος της.
Η Λόρεν δεν ήθελε να βυθιστεί ξανά. Φοβόταν μια βαθιά επίθεση ή ένα περιστατικό αποσυμπίεσης. Αντίθετα, θωρακισμένη πίσω από το μεγάλο της περίβλημα και τους βραχίονες του όπλου λάμψης, σήμανε συναγερμό για κατάδυση. Ο κροκόδειλος δάγκωσε τα φλας της, αλλά τελικά ένας οδηγός λέμβου από το Cheng Ho άκουσε τον συναγερμό της και ήρθε στη διάσωση.
Καθώς το φουσκωτό του πλησίαζε, το ζώο κολύμπησε μακριά.
Αυτός ο κροκόδειλος φαίνεται να του λείπει μέρος του δεξιού μπροστινού του ποδιού. Η Lauren υπολογίζει ότι ήταν 3-4 μέτρα.
ΕΝΑΣ ΦΟΒΕΡΟΣ ΘΠΕΥΚΤΗΣ
Ο Crocodylus porosus, κοινώς γνωστός ως κροκόδειλος του θαλασσινού νερού ή των εκβολών ποταμών, θεωρείται ο πιο επιθετικός και επικίνδυνος θηρευτής της κορυφής.
Είναι επίσης το μεγαλύτερο από όλα τα είδη κροκοδείλων.
Ευκαιριακό, θα επιτεθεί σε κάθε αδέσποτο ζώο, ακόμα και σε νεροβούβαλους ή κατοικίδια ζώα που ζυγίζουν έναν τόνο ή περισσότερο. Αυτό το εδαφικό ερπετό απειλείται μόνο από ανθρώπους ή άλλους κροκόδειλους και τα νεαρά άτομα αναγκάζονται να μετακινηθούν αλλού. Είναι ικανό να κολυμπήσει εκατοντάδες, ακόμη και χιλιάδες μίλια αναζητώντας νέους βιότοπους.
Οι ισχυροί μύες χρησιμοποιούνται για να κλείσουν τα σαγόνια με τρομερή δύναμη. Αυτός ο κροκόδειλος έχει κατά μέσο όρο 64 δόντια, σχεδιασμένα για να αρπάζουν και να κρατούν το λατομείο, τραβώντας το προς τα κάτω για να τον πνίξουν. Γρήγοροι κολυμβητές, οι περισσότεροι μπορούν να παραμείνουν κάτω από το νερό για 15 λεπτά. Τα μεγαλύτερα ζώα μπορούν να μείνουν κάτω για ώρες.
Σκίζει μεγαλύτερο θήραμα που δεν μπορεί να καταπιεί ολόκληρο κυλώντας ολόκληρο το σώμα του και χτυπώντας το κεφάλι του σε έναν ελιγμό που εύστοχα ονομάζεται ρολό του θανάτου.
Τα αισθητήρια όργανα στο δέρμα γύρω από τις γνάθους του επιτρέπουν να αισθάνεται μικροσκοπικές αλλαγές πίεσης στο νερό, όπως αυτές που προκαλούνται από φυσαλίδες ή δύτες που κινούνται κάτω από την επιφάνεια.
