ΚΑΤΑΔΥΤΙΚΑ ΝΕΑ
Ψάρια του γλυκού νερού που ζουν έως 100+
Τα μακροβιότερα θαλάσσια σπονδυλωτά, οι καρχαρίες της Γροιλανδίας, μπορούν να επιβιώσουν για πολλούς αιώνες, αλλά μέχρι τώρα τα ψάρια του γλυκού νερού δεν ήταν γνωστό ότι ζουν πολύ πέρα από την ηλικία των 70 ετών.
Τώρα έχει εντοπιστεί ένα πολύ μακροβιότερο ψάρι του γλυκού νερού, με ένα δείγμα του βορειοαμερικανικού μεγαλόστομου βουβάλου (Ictiobus cyprinellus) βρέθηκε ότι έφτασε στα 112 χρόνια. Το ανώτατο όριο ηλικίας του είδους είχε προηγουμένως υπολογιστεί ως 26.
Σε μια περίοδο επτά ετών, μια ομάδα θαλάσσιων βιολόγων με επικεφαλής τον Alec Lackmann του Κρατικού Πανεπιστημίου της Βόρειας Ντακότα έπιασε και κατέγραψε μεγάλους αριθμούς μεγαλόστομων βουβάλων, οι οποίοι μπορούν να φτάσουν σε μήκος έως 1.25 μέτρα και να ζυγίζουν έως και 36 κιλά.
Τα περισσότερα από τα ψάρια επισημάνθηκαν και απελευθερώθηκαν πίσω στη φύση, αλλά σχεδόν 400 ανατέμθηκαν για να καταστεί δυνατή η εξέταση των ωτιλίθων τους, δομές στο αυτί που βοηθούν στη διατήρηση της ισορροπίας στα ψάρια.
15 2019 Αύγουστο
[adrotate banner=”11″]
[adrotate banner=”12″]
[adrotate banner=”13″]
[adrotate banner=”14″]
[adrotate banner=”15″]
[adrotate banner=”16″]
Οι ωτίλιθοι συσσωρεύουν πρόσθετα στρώματα ανθρακικού ασβεστίου σε τακτά χρονικά διαστήματα, έτσι ώστε, όπως συμβαίνει με τους δακτυλίους δέντρων, η καταμέτρησή τους μπορεί να παρέχει μια αξιόπιστη εκτίμηση της ηλικίας.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ένα ανώτερο εύρος ηλικίας 80-90 ετών ήταν συνηθισμένο στους μεγαλόστομους βουβάλους, πολύ πέρα από το προηγούμενο ρεκόρ ηλικίας των 73 ετών για ένα τύμπανο γλυκού νερού.
Το εύρημα επαληθεύτηκε χρησιμοποιώντας χρονολόγηση με βόμβα άνθρακα, μια μέθοδο που βασίστηκε στις δοκιμές ατομικής βόμβας στα μέσα του 20ου αιώνα που διπλασίασε προσωρινά την περιεκτικότητα σε άνθρακα 14 στην ατμόσφαιρα, αφήνοντας ανιχνεύσιμα ίχνη στους ωτίλιθους.
Σε ορισμένους από τους πληθυσμούς μεγαλόστομων βουβάλων που μελετήθηκαν, περισσότερο από το 90% των ψαριών ήταν άνω των 80 ετών. Οι βιολόγοι πιστεύουν ότι αυτό είναι το αποτέλεσμα της κατασκευής φραγμάτων σε ποτάμια τη δεκαετία του 1930 που περιόριζε την πρόσβαση των ψαριών στις φυσικές περιοχές ωοτοκίας τους, εμποδίζοντάς τους να παράγουν μικρά.
Προηγούμενοι από ψαράδες (για να μην αναφέρουμε τους βιολόγους) και χωρίς φυσική αναπλήρωση των αποθεμάτων τους, οι πληθυσμοί των ηλικιωμένων μεγαλόστομων βουβάλων βρίσκονται τώρα σε μείωση.
[adrotate banner=”37″]
[ομάδα διαφημίσεων = "3 ″]
[adrotate banner=”16″]
[adrotate banner=”22″]
[ομάδα διαφημίσεων = "4 ″]
[adrotate banner=”31″]
