Η δειγματοληψία ούρων και το σφύριγμα υπογραφής είναι οι δύο μοναδικοί τρόποι με τους οποίους τα δελφίνια αναγνωρίζουν και παρακολουθούν το ένα το άλλο – και είναι το πρώτο σπονδυλωτό που βρέθηκε να ενεργεί με αυτόν τον τρόπο.
Τα ευρήματα εξηγούνται σε μια νέα μελέτη με επικεφαλής τον βιολόγο της συμπεριφοράς των δελφινιών, Δρ Jason Bruck του Πανεπιστημίου Stephen F Austin στο Τέξας, και πιστεύει ότι θα μπορούσαν να βοηθήσουν ακόμη και στην αντιμετώπιση της ανθρώπινης παχυσαρκίας.
Σε συνεργασία με τον Sam Walmsley και τον Vincent Janik από το Πανεπιστήμιο του St Andrews της Σκωτίας, ο Bruck έχει διαπιστώσει ότι τα δελφίνια αναγνωρίζουν το ένα το άλλο χρησιμοποιώντας «ενδείξεις ούρων». Αυτό είναι το θαλάσσιο ισοδύναμο των σκύλων που μυρίζουν τα ίχνη που άφησαν άλλα σκυλιά, αλλά επειδή τα δελφίνια δεν μπορούν να μυρίσουν, κάνουν την αναγνώριση χρησιμοποιώντας τη γεύση.
«Είναι πιθανό τα δελφίνια να χρησιμοποιούν έναν υποδοχέα γεύσης λιπιδίων για να αναγνωρίσουν τα σημάδια ούρων στα δελφίνια τους», λέει ο Bruck. «Το γονίδιο που κωδικοποιεί για αυτό ονομάζεται CD36. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν επίσης αυτό το γονίδιο και τους βοηθά να προσδιορίσουν πότε έχουν φάει αρκετά.
«Οι άνθρωποι που το στερούνται διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για παχυσαρκία. Είναι πιθανό τα δελφίνια να προσφέρουν έναν καλύτερο τρόπο μελέτης της μοριακής ανατομίας του CD36 για να βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση του πώς λειτουργεί στους ανθρώπους».
Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι τα δελφίνια εφευρίσκουν τις δικές τους σφυρίχτρες κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της ζωής τους και τις χρησιμοποιούν για να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους στους άλλους. Λέγεται ότι αυτή είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύεται ότι ένας μη άνθρωπος χρησιμοποιεί μια εφευρεθείσα «ακουστική ετικέτα» για να σηματοδοτήσει την ταυτότητά του.
20 ή περισσότερα χρόνια
Η έρευνα του Bruck σχεδιάστηκε για να δώσει συνέχεια στις ανακαλύψεις της δεκαετίας του 1960 ότι τα δελφίνια στη Φλόριντα θα εξέπεμπαν διαφορετικούς ήχους όταν χωρίζονταν από τα μέλη της ομάδας τους.
«Τα δελφίνια δεν έχουν «φωνές», γιατί ο τόνος των κλήσεών τους αλλάζει καθώς βουτάνε βαθύτερα», λέει ο Μπρουκ. «Προηγούμενες έρευνες δείχνουν ότι τα δελφίνια μπορούν να χρησιμοποιήσουν το ένα τα σφυρίγματα του άλλου για να απευθυνθούν σε άτομα. Η προηγούμενη έρευνά μου αποκάλυψε ότι τα δελφίνια μπορούν να θυμούνται αυτές τις σφυρίχτρες για 20 ή περισσότερα χρόνια και τώρα γνωρίζουμε ότι πιθανότατα τις χρησιμοποιούν με τον τρόπο που οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα ονόματα για αναγνώριση».
Τα δελφίνια μπόρεσαν να ενσωματώσουν και τις δύο μορφές πληροφοριών, όπως αποδείχθηκε όταν οι σφυρίχτρες υπογραφής γνωστών ζώων συνδυάστηκαν με δείγματα ούρων είτε από το ίδιο δελφίνι είτε από διαφορετικό, οικείο ζώο. Τα δελφίνια πέρασαν περισσότερο χρόνο ερευνώντας την περιοχή παρουσίασης όταν τα δύο δείγματα ταιριάστηκαν.
Η πρόσφατη έρευνα επικοινωνίας και γνώσης του Bruck για τα δελφίνια ξεκίνησε το 2016 μέσω επιχορήγησης από την Marie Sklodowska-Curie Fellowship της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με μεγάλο μέρος της να πραγματοποιείται στο Dolphin Quest στις Βερμούδες, στο Oahu και στη Χαβάη, όπου οι επισκέπτες λέγεται ότι βλέπουν δελφίνια σε προστατευμένα , φυσικές ρυθμίσεις λιμνοθάλασσας στον ωκεανό, ενώ υποστηρίζεται η διατήρηση, η εκπαίδευση και η επιστημονική μελέτη. Η έρευνα πραγματοποιείται πάνω από το νερό, χρησιμοποιώντας υποβρύχια ηχεία και υδρόφωνα.
Ο Bruck λέει ότι παρόλο που αυτή η φάση της έρευνάς του έχει ολοκληρωθεί, σχεδιάζει να επιστρέψει στις Βερμούδες για περαιτέρω πειράματα. Θέλει επίσης να διερευνήσει εάν οι πετρελαιοκηλίδες, η χημική απορροή και άλλη ρύπανση των ωκεανών που προέρχεται από τον άνθρωπο μπορούν να εμποδίσουν τη φυσική ικανότητα των δελφινιών να δίνουν σήμα το ένα στο άλλο μέσω δειγματοληψίας ούρων. Η μελέτη μόλις δημοσιεύτηκε στο Προκαταβολές Επιστήμη.
Επίσης στο Divernet: Τα δελφίνια φυλάσσουν τα ρωσικά πολεμικά πλοία κατά των δυτών
Διάβασα το blog σου. Το να χρησιμοποιώ τις πλήρεις πληροφορίες με βοηθάει πολύ. Θα διαβάσω περισσότερα άρθρα στο blog σας.