Ωτοασπίδες Surfears 2.0

Μερικοί εξελικτικοί πιστεύουν ότι ήρθαμε από τη θάλασσα. Αν ναι, η επιστροφή σε αυτό ήταν συχνά επώδυνη, χάρη σε μερικά ανθρώπινα ελαττώματα σχεδιασμού.

Για παράδειγμα, τα αυτιά μας μπορεί να μην λάβουν τη σφραγίδα έγκρισης CE. Οι αλλαγές πίεσης, είτε με πτήση είτε κατάδυση, μπορούν να βλάψουν και να προκαλέσουν τραυματισμό, ενώ τα αυτιά μας είναι επίσης επιρρεπή σε μολύνσεις από κρυολογήματα και άλλες ασθένειες.

Ως παιδί, έπαιζα συχνά σε τοπικές πισίνες με θαλασσινό νερό. Ο καλοκαιρινός ήλιος της Μεσογείου εξατμίζει το νερό, ενώ τα παιδιά το αραίωναν, αφήνοντας ένα τρομερό μείγμα συμπυκνωμένου αλατιού και λιμνάζουσας άλμης για το αγόρι για να κολυμπήσουν. Το αποτέλεσμα ήταν αμέτρητες λοιμώξεις του έξω αυτιού.

Οι κολυμβητές επιφανείας χρησιμοποιούν συχνά ωτοασπίδες για να σφραγίσουν τους ευάλωτους εξωτερικούς ακουστικούς πόρους τους από το νερό και οποιεσδήποτε μολύνσεις το προσβάλλουν, αλλά οι δύτες καλούνται να μην το κάνουν. Το μπλοκάρισμα δημιουργεί έναν εναέριο χώρο στο εξωτερικό αυτί που δεν μπορεί να εξισωθεί κατά την κάθοδο.

Αυτή η ανισορροπία στην πίεση –η οποία είναι υψηλότερη στους ιστούς του σώματός σας, οι οποίοι αναλαμβάνουν την πίεση του περιβάλλοντος νερού και χαμηλότερη στα κλειστά κανάλια του αυτιού σας– προκαλεί τα τοιχώματα των καναλιών να διογκώνονται με σωματικό υγρό για να προσπαθήσουν να γεμίσουν το κενό.

Ταυτόχρονα, το τύμπανο του αυτιού σας πιέζεται προς τα έξω μέσα στο κανάλι λόγω της αντίθλιψης, που μπορεί να το σπάσει.

Αυτό ονομάζεται αντίστροφη συμπίεση και μου συνέβη αφού ξέχασα να πλημμυρίσω ένα κολάν στολή κουκούλα, κάτι που ήμουν αρκετά ανόητος για να κάνω μόνο μετά

Πήρα το δεύτερο μου εκπαιδευτή εκτίμηση. Σφράγισε το αυτί μου σαν ωτοασπίδα.

Προειδοποιεί τους αρχάριους να μην χρησιμοποιούν ποτέ ωτοασπίδες ενώ η κατάδυση είναι ακριβώς εκεί πάνω με το «μην κρατάς την αναπνοή σου».

Οπότε στα 40 μέτρα, όπου η πίεση είναι πέντε φορές μεγαλύτερη από αυτή στην επιφάνεια, γιατί δεν μπήκαν οι ωτοασπίδες

Φορούσα πρόσφατα να βγάζω τα τύμπανα των αυτιών μου, να συναντιέμαι στη μέση του κεφαλιού μου και να μετατρέπω τον εγκέφαλό μου ακόμη περισσότερο; Και γιατί βούτηξα μαζί τους;

Λοιπόν, ακόμα πηγαίνω σε πισίνες από καιρό σε καιρό. Είναι πολύ πιο υγιεινά τώρα, αλλά, ακόμα κι έτσι, συχνά παλεύω να τινάξω το νερό από τα αυτιά μου και να ανακτήσω την ακοή μου, πολύ περισσότερο από ό,τι κάνω μετά τη θάλασσα.

Κατηγορώ για αυτό ορισμένες από τις χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στις πισίνες, ειδικά εκείνες που προορίζονται να κολλήσουν με την επιφανειακή αφρού και να τις βυθίσουν στον πυθμένα, όπου είναι πιο εύκολο να φιλτράρονται. Φαίνεται να πήζει στα αυτιά μου.

Και, όταν φτάνω να βουτήξω στους τροπικούς, συνειδητοποιώ πολύ τον κίνδυνο μολύνσεων από τοπικούς υδατογενείς οργανισμούς. Όταν λοιπόν είδα ότι η Surfears ισχυριζόταν ότι οι ωτοασπίδες της χρησιμοποιήθηκαν όχι μόνο από σέρφερ αλλά και από ελεύθερους δύτες, ζήτησα να τις δοκιμάσω.

Ο σχεδιασμός

Τα βύσματα παρουσιάζονται όμορφα σε μια θήκη αποθήκευσης με φερμουάρ, με ένα σετ τριών εναλλάξιμων ακουστικών που ονομάζονται μπουμπούκια για να χωρέσουν διάφορα μεγέθη αυτιών (συμπεριλαμβανομένης μιας junior έκδοσης).

Μόλις εγκατασταθεί, το βύσμα καταλαμβάνει χώρο στο εσωτερικό του ακουστικού πόρου, μειώνοντας τον χώρο αέρα που χρειάζεται εξισορρόπηση. Δεν ξέρω πώς οι Surfears εξισώνουν τον εναέριο χώρο που απομένει, αλλά υποθέτω ότι είναι ένας συνδυασμός της δεξαμενής αέρα που έχει παγιδευτεί στο μήκος του βύσματος, ενός άκαμπτου σωλήνα και του εύκαμπτου καλύμματος που είναι ανοιχτό στο νερό που κάμπτεται προς τα μέσα.

Αυτό οδηγεί τον αέρα στον έξω κανάλι για να εξισορροπήσει την πίεση στο εσωτερικό του κλειστού έξω ακουστικού πόρου με αυτή που δρα στο εσωτερικό και στο μέσο αυτί.

Άρα, μην σκάνε τα τύμπανα και πρησμένα ακουστικά κανάλια. Ή έτσι ήλπιζα.

Σε χρήση

Ανησυχώντας για το αν τα Surfears θα λειτουργούσαν πραγματικά, τα άφησα να τα δοκιμάζω έως ότου οι άλλες αξιολογήσεις ταχυτήτων ήταν εκτός λειτουργίας.

Δεν μπορούσα να αντέξω τα κατεστραμμένα αυτιά και τις ακυρωμένες καταδύσεις.

Πρώτα δοκίμασα τα Surfears ενώ κολυμπούσα με αναπνευστήρα. Κάνοντας γρήγορες καταδύσεις σε περίπου 10 μέτρα, ήξερα ότι έπρεπε να καθαρίζω πολύ πιο συχνά, αντί για το συνηθισμένο κάθε 3 μέτρα περίπου. Βρήκα επίσης ότι χρειαζόμουν τη Βαλσάλβα, να τσιμπήσω τη μύτη μου, ενώ συνήθως απλώς καταπίνω για να ισοφαρίσω.

Μετά από εκείνη την πρώτη εμπειρία, δυσκολεύτηκα να ακούσω στο ένα αυτί και κατάλαβα ότι δεν είχα εγκαταστήσει σωστά το ένα βύσμα και ότι είχε διαρρεύσει λίγο, παγιδεύοντας νερό και εξοντωτικό ήχο. Όμως, όπως ισχυρίστηκε η Surfears, η ακοή μέσω του σφραγισμένου αυτιού ήταν εξαιρετική, λόγω ενός πορώδους πλέγματος που αφήνει τον ήχο, αλλά όχι το νερό, να περάσει μέσα στο αυτί.

Κάνοντας προσεκτικά τις καταδύσεις Surfears, το πρώτο πράγμα που παρατήρησα ήταν πόσο απαρατήρητες είναι. Ήταν πραγματικά άνετα.

Στην πρώτη βουτιά, ήξερα ότι είχαν σφραγίσει γιατί διαπίστωνα ότι έπρεπε να ισοφαρίσω συνειδητά, ενώ συνήθως το κάνω ενστικτωδώς.

Δυο ή τρεις βουτιές μέσα και βρίσκοντας ευκολότερο να καθαρίσω τα αυτιά μου, άρχισα να ανησυχώ ότι τα Surfears δεν σφράγιζαν και τα αυτιά μου είχαν πλημμυρίσει ελεύθερα, ακυρώνοντας τις δοκιμές. Έτσι, πίσω στα 40 μέτρα με τον φίλο μου τον Nick να παρακολουθεί προσεκτικά, έβγαλα τα βύσματα καθώς έψαχνε για τις ενδεικτικές φυσαλίδες που αποδείκνυαν την ασφάλεια της φώκιας.

Και, ναι, δύο φυσαλίδες διέρρευσαν από το κεφάλι μου.