Έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια από τότε που ο MICHAEL MENDUNO διοργάνωσε τα δύο πρώτα από τα κομβικά Rebreather Forums. Τώρα επιστρέφει με το RF4, το πρώτο από αυτά τα γεγονότα που θα πραγματοποιηθούν εκτός των ΗΠΑ (είναι στη Μάλτα). Τι καλύτερο λοιπόν για να εξερευνήσετε εκτενώς τα καυτά ζητήματα, πόσο μακριά έχουν φτάσει οι rebreathers και πού πηγαίνουν από εδώ – υδρογόνο, κανείς; Μιλάει με τον Steve Weinman
«Οι Rebreathers ήταν εκεί στην αρχή της τεχνολογικής κατάδυσης και εξακολουθούν να είναι στην αιχμή», λέει ο Michael Menduno. «Υπήρχε ο Μπιλ Στόουν το 1987, με το διπλό του αναπνευστήρα βάρους 80 κιλών, το όραμά του – και εδώ είμαστε 30 και πλέον χρόνια αργότερα, με τον Χάρι [Δρ Ρίτσαρντ Χάρις] στην κατάδυσή του στα 230 μέτρα στο Pearse Resurgence με το διπλό του Megalodon rebreather με υδρογόνο.
Διαβάστε επίσης: Ο δύτης Triple-CCR πεθαίνει σε ατομική κατάδυση 100 μέτρων
«Επομένως, εκτείνεται σε όλη τη γκάμα, και εξακολουθεί να είναι σίγουρα το εργαλείο για βαθιά δουλειά, για πολύωρη δουλειά, για εξερεύνηση… αλλά είναι ακόμα μικρό. Οι μισοί από τους δύτες τεχνολογίας δεν έχουν rebreathers, οπότε υπάρχει ακόμα κάποια απόχρωση να πειράξει – κάτι που ελπίζω να κάνει το RF4, για να αποκτήσει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα της αγοράς.»
Ήταν ο Αμερικανός δύτης Menduno που, μέσω του αγιασμένου περιοδικού του AquaCorps, οργάνωσε το Rebreather Forum 1 το 1994 και το RF2 το 1996. Είχε ήδη κάνει κάτι παρόμοιο για καταδύσεις nitrox με ένα εργαστήριο του 1992.
Όλα αυτά ήταν γεγονότα με μεγάλη επιρροή στον αναδυόμενο κόσμο της «τεχνικής κατάδυσης», ο όρος που εφευρέθηκε από τον Menduno. Το RF1 σηματοδότησε το σημείο στο οποίο η χρήση των rebreathers από τις κλειστές κοινότητες των σπηλαίων και των βαθέων ναυαγίων προκάλεσε το ενδιαφέρον των αθλητικών δυτών που ήθελαν να αγοράσουν τις δικές τους μονάδες και να μάθουν να τις χρησιμοποιούν – μια εξέλιξη που θα απαιτούσε σταθερή δέσμευση για την ασφάλεια και τις επιδόσεις θέματα.
Στο νέο του βιβλίο Τεχνικά Μιλώντας, ο Simon Pridmore παραθέτει τη συνοπτική εκτίμηση της κατάστασης από τον αρχαίο υιοθέτη του καπετάνιου Billy Deans:Η πρόκληση θα είναι να φέρουμε την τεχνολογία στην αγορά χωρίς να σκοτωθούν πάρα πολλοί δύτες στη διαδικασία. "
Καθώς η δεκαετία του '90 προχωρούσε, οι αναπνευστήρες κλειστού κυκλώματος εξακολούθησαν να θεωρούνται από πολλούς δύτες ανοιχτού κυκλώματος ως «κουτιά θανάτου» - αυτό ήταν πολύ πριν από τη γενική αποδοχή ότι οι θάνατοι από CCR δεν προκλήθηκαν σχεδόν πάντα από δυσλειτουργία του εξοπλισμού αλλά από «λάθος πιλότου ".
Μέχρι την εποχή του RF3 το 2012 (που διοργάνωσε αυτή τη φορά ο Richard Vann) περισσότερες βελτιώσεις και χαρακτηριστικά είχαν ενσωματωθεί σε rebreathers σε μια προσπάθεια να γίνουν «ασφαλείς με αστοχία». Μέχρι τώρα τα περισσότερα εκπαιδευτικά πρακτορεία είχαν ξεκινήσει με τις προσπάθειες κατασκευαστών όπως ο Poseidon και η Hollis να σύρουν το CCR στο mainstream.
Το «recreational rebreather» είχε εισαχθεί – ωστόσο το γεγονός παρέμενε ότι τα rebreathers δεν ήταν έξυπνα για χρήση από τους δύτες. Υπήρχαν πάντα αποφάσεις για τις καταδύσεις.
Το 2015 το εργαστήριο Rebreathers & Scientific Diving που σχετίζεται με την RF διοργανώθηκε από τον Neal Pollock στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά μόλις τώρα, 27 χρόνια μετά από το RF2, ο Menduno έχει ξαναπέσει στο ζεστό κάθισμα από τη βάση του στην Καλιφόρνια για να δημιουργήσει τον εγκέφαλο του RF4. Μάλτα.
«Ξέχασα πόση δουλειά χρειάζονται αυτά τα πράγματα», λέει, μιλώντας περίπου ένα μήνα πριν από την κύρια εκδήλωση. «Δεν έχω οργανώσει μια μεγάλη εκδήλωση για δεκαετίες, υπάρχουν τόσες πολλές λεπτομέρειες – και όποιος σκέφτηκε να το κάνει σε άλλη ήπειρο;» Μιμείται ένα κεφάλι που εκρήγνυται.
«Τα τρία πρώτα φόρουμ ήταν στις ΗΠΑ και, ελάτε, αυτό είναι ένα παγκόσμιο πράγμα! Μόλις αποφασίσαμε για την Ευρώπη, όλοι έδειξαν τη Μάλτα και είπαν: αυτό είναι το μέρος για να το κάνουμε. Νομίζω ότι θα είναι καλό, αλλά σίγουρα δυσκολεύει την προσπάθεια να κάνεις πράγματα εννέα ζώνες ώρας μακριά. Αλλά από σήμερα έχουμε εγγραφεί 251 άτομα, βρισκόμαστε στο νεκρό σημείο από πλευράς χρημάτων και οι άνθρωποι μπαίνουν καθημερινά, οπότε φαίνεται καλό.
«Το RF3 στο Ορλάντο ήταν τεράστιο, πάνω από 400 άτομα, και ήταν λίγο διαφορετικό στο ότι έμοιαζε περισσότερο με συνέδριο παρά με συμπόσιο. Θα έχουμε ένα μόνο κομμάτι παρουσιάσεων σε μία αίθουσα συσκέψεων, κατευθείαν.
«Το Ορλάντο δεν ήταν μια καταδυτική εκδήλωση, αλλά αποφασίσαμε ότι οι άνθρωποι θέλουν να κάνουν καταδύσεις – και η Μάλτα είναι ένα εξαιρετικό μέρος για καταδύσεις». Η παρουσία βασικών χορηγών στα νησιά ήταν ένας άλλος παράγοντας στην επιλογή της τοποθεσίας – η DAN Europe έχει γραφεία εκεί, ενώ ο Paul Toomer του RAID μπόρεσε να συνδέσει τον Menduno με την Heritage Malta και οργανώνει την κατάδυση μέσω των 10 εγγεγραμμένων τεχνολογικών κέντρων στη Μάλτα και ο Γκόζο.
«Δεν έχω βουτήξει ακόμα εκεί, αλλά φέρνω τον αναπνευστήρα μου», λέει ο χρήστης του Liberty και του Inspiration, Menduno. «Δεν θα πάω να βουτήξω πριν από τη συνάντηση, αλλά ίσως μετά από αυτήν, στο Γκόζο».
Rebreather Who's Who
Πολλοί από τους παρουσιαστές του RF4 θα είναι γνωστά ονόματα από το RF3 και μερικοί από τα γεγονότα της δεκαετίας του '90 – άτομα όπως οι Kevin Gurr, Simon Mitchell, Mark Caney, Phil Short, Richard Harris, Neal Pollock, David Doolette, John Clarke, Oskar Franberg, Vince Ferris και ο Richie Kohler.
«Για μένα, λίγη από τη διασκέδαση θα είναι απλώς να περάσω τρεις μέρες παρέα με τους Who's Who του world rebreather καταδύσεις, ακούγοντας τις παρουσιάσεις, γευματίζοντας με ανθρώπους και δικτύωντας», λέει η διοργανώτρια. "Είναι συναρπαστικό!"
Η μορφή του Menduno στη διοργάνωση σημαντικών φυλετικών συγκεντρώσεων εκτείνεται πέρα από τα rebreathers – συγκέντρωσε επίσης τα πρώτα συνέδρια Tek, EUROTek και ASIATek. Βρίσκεται στο επίκεντρο της τεχνικής κατάδυσης από την αρχή. Ένας αυτοδύτης από το 1976, στις αρχές της δεκαετίας του '90 βρισκόταν στη Φλόριντα και συνεργαζόταν με τον Billy Deans για να δημιουργήσουν το Key West Diver, το πρώτο κέντρο εκπαίδευσης τεχνολογίας. Αυτές τις μέρες είναι επίσης γνωστός ως εκτελεστικός συντάκτης του GUE Σε βάθος διαδικτυακό περιοδικό.
Γιατί τώρα για το RF4; «Άρχισα να το σκέφτομαι πριν από δύο χρόνια, για τα ζητήματα και το πώς έχουμε προχωρήσει πολύ από το RF3, όπου το νούμερο ένα ζήτημα ήταν η ασφάλεια.
«Φαινόταν ότι κάθε δεύτερη εβδομάδα κάποιος πέθαινε σε μια αναπνοή, οπότε αυτό ήταν μια μεγάλη εστίαση. Υπήρχε επίσης εξοπλισμός: αισθητήρες στερεάς κατάστασης μόλις έβγαιναν στην αγορά και πιστεύαμε ότι θα ήταν καλό!
«Στο RF3, με το Poseidon, το PADI κ.λπ., είχαμε αυτό το όραμα ότι σε 10 χρόνια όλοι θα ήταν σε αναπνευστήρες, ότι οι δύτες αναψυχής θα καταδύονταν σε ημίκλειστες μονάδες και οι τεχνικοί θα αγόραζαν κλειστό κύκλωμα – και αυτό δεν συνέβη. Οι αναπνευστήρες αναψυχής δεν είναι ένα πράγμα!
«Παλιά, στο RF3, κανείς δεν έκανε λίστες ελέγχου. Οι άνθρωποι πέθαιναν σε αναπνευστήρες όχι λόγω αστοχιών εξοπλισμού, αλλά λόγω ανθρώπινων παραγόντων, και οι λίστες ελέγχου ήταν μέρος αυτού. Αλλά φαίνεται ότι βελτιωθήκαμε. Η ασφάλεια είναι καλύτερη, ο εξοπλισμός είναι καλύτερος – έτσι απλά φάνηκε καιρός.
«Άρχισα να μιλάω με κόσμο και υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός. Πριν από ενάμιση χρόνο στη DEMA το πρώτο άτομο που προσέγγισα ήταν ο Drew Richardson της PADI, η οποία είχε χορηγήσει τα δύο δεύτερα φόρουμ και ήταν εκεί στο πρώτο. Συμφώνησε, είπε ότι θα ήταν υπέροχο και το ξεκινήσαμε από εκεί».
Πρώτα η ασφάλεια
Το RF4 ξεκινά στις 20 Απριλίου, αν και η συγκέντρωση εκτείνεται σε ένα ολόκληρο δεκαπενθήμερο, με καταδύσεις και συναφείς εκδηλώσεις να καλύπτουν τις τρεις ημέρες των παρουσιάσεων και των συζητήσεων. Με επίκεντρο την ασφάλεια και την απόδοση, η ιδέα είναι να συγκεντρωθεί το μυαλό στο τι έχει συμβεί και τι θα συμβεί στη συνέχεια.
Τα φόρουμ Rebreather προορίζονται για επαγγελματίες κατάδυσης. τεχνικοί, κυβερνητικοί, στρατιωτικοί και επιστημονικοί ηγέτες κατάδυσης· και οργανισμών που ήδη συμμετέχουν ή ενδιαφέρονται για αυτόν τον τομέα της υποβρύχιας δραστηριότητας.
Αυτό λοιπόν αποκλείει τους ερασιτέχνες που θέλουν να κάνουν παρέα με τους κινούμενους και τους κουνητές; «Είμαστε χαλαροί, είναι σίγουρα μια συνάντηση για επαγγελματίες, αλλά δεν έχουμε πραγματικά διαπιστευτήρια αστυνομία», λέει ο Menduno. «Πού βρίσκεται αυτή η επαγγελματική γραμμή; Οι σκληροπυρηνικοί εξερευνητές, για παράδειγμα, θα πρέπει να είναι εκεί, αλλά δεν απευθύνεται σε κάποιον που μόλις έχει κάνει μια σειρά μαθημάτων επαναφοράς. Προσπαθούμε να επιτύχουμε αυτή τη λεπτή ισορροπία – αυτοί που πρέπει να υπάρχουν πρέπει να υπάρχουν!».
Ο Menduno μπορεί να έχει την αίσθηση ότι η κατάδυση με rebreather έχει γίνει πιο ασφαλής, αλλά το επιβεβαιώνουν οι στατιστικές; «Η Frauke Tillmans, διευθύντρια ερευνών DAN ΗΠΑ, αντιμετωπίζει το ερώτημα στην παρουσίασή της, εξετάζοντας εάν is ασφαλέστερα, με ποιους τρόπους και γιατί.
«Πριν από έντεκα χρόνια ο Δρ Andrew Fock, ένας υπερβαρικός γιατρός και δύτης rebreather στην Αυστραλία, έδωσε αυτό το άρθρο που αναφέρουν όλοι, λέγοντας ότι η κατάδυση με rebreather είναι 5-10 φορές πιο επικίνδυνη από το ανοιχτό κύκλωμα. Το ερώτημα λοιπόν είναι, έχει αλλάξει αυτό;
«Ανέκδοτα εξακολουθούμε να χάνουμε περίπου 20 δύτες rebreather το χρόνο, και αυτό έρχεται σε αντίθεση με 120-140 δύτες συνολικά στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Αυστραλία [οι κύριες αγορές rebreather]. Δεδομένου του πόσα περισσότερα σετ καταδύσεων υπάρχουν από τα rebreathers, φαίνεται ότι το ποσοστό είναι υψηλότερο, επομένως χρειάζεται ανάλυση.
«Είναι δίκαιο να πούμε ότι εξακολουθούμε να καταδυόμαστε αυτά τα μηχανήματα, αλλά δεν ξέρουμε ακριβώς τι αναπνέουμε κάθε στιγμή. Προφανώς παρακολουθείτε το PO σας2s, αλλά υπάρχει CO2 στον βρόχο; Απλώς είμαστε έτοιμοι να αποκτήσουμε πολύ καλύτερη τεχνολογία αισθητήρων, η οποία και πάλι ελπίζουμε να κάνει τα πράγματα πιο ασφαλή».
Οι αριθμοί
Ωστόσο, τα στατιστικά παραμένουν ένα προβληματικό ερώτημα. «Ένα από τα προβλήματα στον κλάδο μας είναι ότι αν ρωτήσουμε πόσοι δύτες rebreather υπάρχουν ή πόσοι rebreathers είναι έξω στο πεδίο, δεν έχουμε απαντήσεις. Γνωρίζουμε πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν, αλλά δεν ξέρουμε πόσοι άνθρωποι βούτηξαν.
«Έτσι, υπάρχει μια προσπάθεια ενοποίησης δεδομένων αυτή τη φορά μεταξύ των εκπαιδευτικών φορέων για να αντλήσουν όλα τα δεδομένα πιστοποίησης για τα τελευταία 10 χρόνια για τους rebreathers. Το δίνουμε στην εταιρεία ερευνών της DEMA για καθαρισμό, οπότε θα λάβουμε ένα συγκεντρωτικό σύνολο για το πόσα άτομα έχουν εκπαιδευτεί κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και πόσοι εκπαιδεύονται το χρόνο. Αυτό θα μας δώσει μια καλύτερη διαχείριση για το πόσοι ενεργοί δύτες rebreather είναι εκεί έξω και θα μας βοηθήσει να προσδιορίσουμε την ασφάλεια.
«Γνωρίζουμε ότι το 2012, όταν συνέβη το RF3, υπήρχαν 10 κατασκευαστές rebreather, και τώρα υπάρχουν 25, με περίπου 30 μοντέλα.
«Εργάζομαι για να καταλάβω τον αριθμό των εκπαιδευτών rebreather όλων των φορέων εκεί έξω και φαίνεται ότι θα είναι ένας αρκετά σημαντικός αριθμός χιλιάδων. Αν όλοι διδάσκουν x αριθμό μαθητών το χρόνο, αυτό θα μας δώσει μια ιδέα για το πόσο μεγάλος είναι».
Η λήψη δεδομένων ατυχήματος Rebreather έχει βελτιωθεί, λέει ο Menduno. «Αλλά μια από τις συστάσεις που βγήκαν την προηγούμενη φορά ήταν ότι η κοινότητα θα έπρεπε να έχει μια ομάδα διερεύνησης ατυχημάτων, όπως κάνουν με τα αεροπλάνα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ακούμε για κάποιον να πεθαίνει ή να τραυματίζεται, και μετά όλα σιωπούν λόγω μηνύσεων κ.λπ., επομένως δεν μπορούμε να επωφεληθούμε από τη γνώση του τι πήγε στραβά.
«Είναι ξεκάθαρα αναγνωρισμένο ότι τα ατυχήματα με την αναπνοή σπάνια έχουν να κάνουν με τον εξοπλισμό και, ακόμα κι αν ο εξοπλισμός μας χαλάσει, υποτίθεται ότι το περιμένουμε και ότι έχουμε ένα πρωτόκολλο για να το αντιμετωπίσουμε, οπότε αυτό δεν θα πρέπει να οδηγήσει σε μοιραίο.
«Νομίζω ότι αναγνωρίζεται ότι οι rebreathers είναι απλώς πολύπλοκες μηχανές και ως άνθρωποι μερικές φορές κάνουμε λάθη. Πρέπει να βρούμε συστήματα και υποστήριξη, ώστε όταν κάνουμε λάθη, να μην πεθαίνουμε γι' αυτά».
Καυτά θέματα
Ποια είναι, λοιπόν, τα πιο επίμαχα ζητήματα που οφείλονται για μια μετάδοση στο RF4; Ένα θέμα που παρέμεινε αμφιλεγόμενο από το RF3 – και στην πραγματικότητα ήταν επίσης ένα ζήτημα στο RF2 – είναι αυτό της προστασίας των αεραγωγών σε περίπτωση που ένας δύτης χάσει τις αισθήσεις του. «Υπάρχουν αρκετοί θάνατοι που μπορείτε να δείτε όπου αν είχαν ιμάντα συγκράτησης του επιστόμιου δεν θα είχαν πνιγεί», λέει ο Menduno.
«Ο στρατός έχει τυποποιήσει γύρω από τις μάσκες ολόκληρου του προσώπου και τους ιμάντες συγκράτησης του επιστόμιου, οι οποίοι έχουν το πρόσθετο πλεονέκτημα ότι αφαιρούν μέρος της καταπόνησης της γνάθου, ιδιαίτερα αν έχετε BOV [βαλβίδα διάσωσης]. Αλλά δεν είναι ευρέως αποδεκτό, παρόλο που το Συμβούλιο Εκπαίδευσης Rebreather έχει κάνει μια πρωτοβουλία για την ασφάλεια των ιμάντων, όπως οι λίστες ελέγχου δεν έγιναν αποδεκτές πριν από 10 χρόνια. Οι άνθρωποι δεν είναι πίσω από αυτό».
Ο Menduno αναφέρει έναν εκπαιδευτή εκπαιδευτή που του είπε:Ο στρατός το χρειάζεται, αλλά εμείς όχι – αν παρακολουθείτε το αέριο σας, γιατί το χρειάζεστε;"
«Τι είναι σαν να λες: αν δεν έχεις ατύχημα, γιατί χρειάζεσαι ζώνη ασφαλείας; Αν δεν κάνετε λάθος… αλλά εμείς θα κάνουμε λάθη! Είναι στη φύση μας να κάνουμε λάθη».
Άρα τίποτα δεν έχει προχωρήσει σε αυτό από το RF3; «Εκτός από το ότι το Συμβούλιο Εκπαίδευσης Rebreather είπε ότι αυτό είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε, ορισμένες υπηρεσίες, νομίζω, προχωρούν σε αυτό ως μέρος των μαθημάτων τους.
«Και περισσότεροι κατασκευαστές έρχονται στο σκάφος, οπότε νομίζω ότι έχουμε καλύτερους ιμάντες συγκράτησης του επιστόμιου τώρα. Ο Martin Parker στο AP Diving έχει ένα νέο λουράκι και στο RF4 όλοι θα πάρουν ένα πολύ ωραίο, πρόσφατα σχεδιασμένο λουράκι από τη Lombardi Undersea.
Οι αισθητήρες είναι ένα άλλο καυτό ζήτημα. «Πριν από δέκα χρόνια φαινόταν ότι δεν υπήρχε κανένα επιχείρημα ότι οι αισθητήρες στερεάς κατάστασης θα ήταν πιθανώς πιο αξιόπιστοι, οπότε η σκέψη ήταν ότι μέχρι τώρα όλοι θα τους είχαν στη μηχανή τους. Αλλά στην πραγματικότητα αυτό του Ποσειδώνα είναι το μόνο, οπότε νομίζω ότι χρειάζεται έρευνα και συζήτηση.
«CO2 η αίσθηση είναι ένα άλλο θέμα. Τα θερμικά ραβδιά που μετρούν τη θερμότητα του κρεβατιού πλυσίματος που διαθέτουν ορισμένες μονάδες όπως το AP και το rEvo και άλλες – νομίζω ότι η τεχνολογία είναι πιθανώς τώρα εκεί και θα συζητηθεί στο φόρουμ. Θα ήταν καλό να υπάρχει αυτή η προσθήκη σε rebreathers».
Παρά τη γενική αποδοχή της σημασίας των λιστών ελέγχου, φαίνεται επίσης ότι αυτό το πλαίσιο δεν έχει ακόμη επισημανθεί πλήρως. «Κοιτάζοντας τους ανθρώπινους παράγοντες, μου είπαν αρκετοί άνθρωποι ότι όλοι ήταν σε λίστες ελέγχου μετά το τελευταίο φόρουμ, αλλά τώρα αυτού του είδους ο εφησυχασμός έχει αναπτυχθεί ξανά – οπότε αυτό θα είναι ενδιαφέρον».
Ένα άλλο διαφαινόμενο ζήτημα είναι η ασφάλιση του εκπαιδευτή rebreather, λέει ο Menduno. «Μόλις μίλησα με κάποιον στον Καναδά για τον οποίο αναφέρονται 15,000 $ [περίπου 8,900 £] το χρόνο. Είναι ένα οικονομικό ζήτημα. Οι ασφαλιστές απλώς δεν λαμβάνουν αρκετά ασφάλιστρα για να καλύψουν τις ζημίες».
Και δεν θα λείπουν φυσιολογικά θέματα για συζήτηση. «Για παράδειγμα, αυτές τις μέρες σε «μεγάλες» καταδύσεις, από άποψη βάθους ή μήκους με πολλή διακόσμηση, οι άνθρωποι βρίσκουν τα ρολόγια του ΚΝΣ στο 200, 300 – ξεπερνούν τα ρολόγια, και όμως δεν συμβαίνει τίποτα. Δεν ήταν τοξικά, άρα είναι απενεργοποιημένοι οι αλγόριθμοι ή τι; Σίγουρα υπάρχουν ζητήματα σχετικά με τον τρόπο μέτρησης της τοξικότητας του οξυγόνου.
«Στην πλευρά της αποσυμπίεσης, επίσης, υπάρχουν προβλήματα. Πριν από αρκετά χρόνια, ο David Doolette στην Πειραματική Μονάδα Καταδύσεων του Ναυτικού έκανε μερικά πειράματα για να δείξει ότι πραγματικά δεν πρέπει να αποσυμπιέζεστε περισσότερο όταν αναπνέετε ήλιο από ό,τι όταν αναπνέετε άζωτο, για παράδειγμα, ως το αραιωτικό.
«Ο αλγόριθμος Buhlmann σε τιμωρεί κατά μία έννοια γι' αυτό. Προσθέτει χρόνο αποσυμπίεσης για το ήλιο και το εύρημα είναι ότι μάλλον δεν είναι ακριβές, οπότε ξέρω ότι το Πολεμικό Ναυτικό εργάζεται για να επαναλάβει τους πίνακες του για να προσαρμοστεί σε αυτό.
«Το θέμα δεν είναι απλώς να συντομεύσουμε τον πίνακα, απλώς να μειώσουμε την αποσυμπίεση σε ένα τραπέζι trimix, επειδή δεν γνωρίζουμε πραγματικά σε ορισμένα προφίλ πόση αποσυμπίεση χρειάζεται πραγματικά. Δεν μπορείτε απλώς να το εξαλείψετε επειδή έχει ήλιο και άζωτο – και πάλι, υπάρχει κάποια απόχρωση εκεί».
«Αέριο βουντού»
Εάν υπάρχουν εμπόδια στην ημερήσια διάταξη, υπάρχουν και επιτεύγματα. Το κυριότερο από αυτά είναι η πρώτη στον κόσμο κατάδυση με αναπνευστήρα υδρογόνου, που πραγματοποιήθηκε από τον Δρ Richard Harris και την ομάδα καταδύσεων Wet Mules στη Νέα Ζηλανδία αυτόν τον Φεβρουάριο, σε δοκιμαστικό βάθος 230 μέτρων στο Pearse Resurgence..
Την τελευταία νύχτα του RF4, θα πραγματοποιηθεί ένα συμπόσιο με κεντρικό ομιλητή τον Δρ Χάρις που θα παραδίδει την έκθεσή του για αυτή τη συναρπαστική κατάδυση 13.5 ωρών. Πραγματοποιήθηκε για να προσδιοριστεί η πρακτικότητα της χρήσης υδρογόνου για τη βελτίωση της ασφάλειας και της απόδοσης των δυτών σε εξαιρετικά βαθιές καταδύσεις και το επόμενο βήμα θα είναι η κατάβαση πέρα από τα 300 μέτρα.
«Αυτή θα είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση», λέει ο Menduno. «Οι άνθρωποι δεν εκτιμούν τις προκλήσεις. Κάποτε έλεγαν το nitrox το αέριο βουντού - λοιπόν, υδρογόνο, μπορείτε σίγουρα να το ονομάσετε αυτό αέριο βουντού.
«Είναι προβληματικό με την πρωταρχική έννοια, επειδή το υδρογόνο είναι εκρηκτικό εάν έχετε περισσότερο από 4% οξυγόνο, οπότε ο χειρισμός του γίνεται δύσκολος. Αν το βάλεις ρηχά, πρέπει να έχεις περισσότερο οξυγόνο και μετά θα αναπνέεις ένα εκρηκτικό μείγμα σε μια αναπνοή γεμάτη με μπαταρίες λιθίου και οτιδήποτε άλλο. Τι μπορεί να πάει στραβά;
«Θα περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό στο βαθύ βάθος και εξακολουθεί να είναι θέμα πόσοι άνθρωποι καταδύονται σε αυτά τα βάθη – είναι περισσότερο από ό,τι πριν από 30 χρόνια, αλλά εξακολουθεί να είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό. Επομένως, είναι πιθανό το υδρογόνο να χρησιμοποιηθεί για πολύ εξειδικευμένα έργα και χρειάζεται να γίνει περισσότερη δουλειά, αλλά είναι σίγουρα ένα τεράστιο πρωτοποριακό βήμα από τον Χάρι και τους Υγρούς Μουλούς».
Παρελθόν και μέλλον
Σε λιγότερο πρωτοποριακά επίπεδα, πώς αντιμετωπίζουν τώρα τα εκπαιδευτικά πρακτορεία το μέλλον της κατάδυσης rebreather; «Σχεδόν όλοι τώρα κάνουν επανεκπαίδευση, αλλά ο Brian Carney στο TDI, αναμφισβήτητα τη μεγαλύτερη εταιρεία εκπαίδευσης τεχνολογίας και που πιθανώς κάνει τις περισσότερες πιστοποιήσεις rebreather παγκοσμίως, μου λέει ότι τα μαθήματα rebreather δεν είναι καν στα 40 κορυφαία τους.
«Άρα είναι μια λεπτή εικόνα. Τα Rebreather είναι σίγουρα το εργαλείο επιλογής για πολλά πράγματα, αλλά δεν κάνουν όλοι αυτά τα πράγματα. Επίσης, οι τιμές δεν έχουν μειωθεί ακόμα επειδή δεν είναι τεράστιος όγκος και αν πρόκειται να πάρετε μια αναπνοή και δεν μπορείτε να πληρώσετε τα 10-12,000 ευρώ ή δολάρια, υπάρχει μια μεγάλη, ισχυρή αγορά μεταχειρισμένων, επειδή αυτή η διαφορά τιμής είναι μεγάλο.
«Είμαι βέβαιος ότι ο αριθμός των δυτών rebreather έχει αυξηθεί, αλλά ίσως όχι τόσο όσο νομίζουμε γιατί, καθώς έρχονται νέοι άνθρωποι, οι μεγαλύτεροι αποσύρονται. Ελπίζω ότι το φόρουμ θα παρέχει μια πολύ πιο ευκρινή εικόνα για το πώς μοιάζει η αγορά.»
Περίμενε ο Menduno ότι η ιστορία του rebreather θα εξελισσόταν διαφορετικά; «Έκανα. Αυτό που ονόμασα «τεχνολογική επανάσταση κατάδυσηςΣτη δεκαετία του 1990 ήταν μια τεχνολογική υπόθεση και αφορούσε πραγματικά τη μετάβαση στην κατάδυση μικτού αερίου. Αυτός ήταν ο πρόδρομος των rebreathers, γιατί αυτοί are κατάδυση μικτού αερίου.
«Ξέραμε ότι τα θέλαμε τότε και χρειάστηκε λίγος χρόνος για να τα αποκτήσουμε – για άλλη μια δεκαετία. Το ενδιαφέρον μπορεί να ξεκίνησε τη δεκαετία του ’80, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπήρχαν εμπορικά μοντέλα μέχρι που ο Μάρτιν Πάρκερ βγήκε με το Inspo το ’97, ακολουθούμενο από το KISS του Γκόρντον Σμιθ την ίδια χρονιά και μετά το Meg.
«Ναι, νόμιζα ότι οι τεχνικοί θα ήταν όλοι σε αναπνευστήρες και οι δύτες αναψυχής θα βουτήξουν όλοι έναν Hollis Explorer ή οτιδήποτε άλλο.
«Είχα ξεφύγει από την κατάδυση για κάποιο διάστημα για διάφορους λόγους, πρόσφατα επέστρεψα σε αυτό και θυμήθηκα πόσο δουλειά έχουν! Έκανα ένα μάθημα Liberty στη Φλόριντα, και βγαίναμε στις 7 το πρωί και ξαναγυρνούσαμε στις 7 το βράδυ. δεν είχαμε δειπνήσει, αλλά σκεφτόμασταν, περίμενε, πρέπει να προετοιμάσουμε πρώτα τους rebreathers.
«Αλλά πολλοί δύτες αναψυχής, θέλουν απλώς να είναι μέσα στο νερό. Μερικοί άνθρωποι, ίσως δύτες και φωτογράφοι υψηλών προδιαγραφών, τα θέλουν, αλλά κατά τα άλλα δεν το έχουν πιάσει πραγματικά. Η Mares προσπαθεί τώρα να το προχωρήσει αυτό με το Horizon, και θα είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα ακολουθήσει…» Πολλές πιεστικές ερωτήσεις – αναμένετε να προκύψουν κάποιες ενδιαφέρουσες απαντήσεις στον απόηχο του RF4.
Όλες οι εργασίες που παρουσιάζονται στο RF4 θα υποβληθούν σε επεξεργασία σε επιστημονικά πρακτικά και θα κυκλοφορήσουν μαζί με εκδόσεις βίντεο γύρω στον Οκτώβριο. Έχουν προγραμματιστεί οι ακόλουθες παρουσιάσεις:
Πέμπτη 20 Απριλίου: Michael Menduno (επισκόπηση); Neal Pollock (κίνδυνοι); Frauke Tillmans (επισκόπηση ατυχήματος); Gareth Lock (ανθρώπινοι παράγοντες); Vince Ferris & Oskar Franberg (στρατιωτικές καταδύσεις); Pete Mesley (επιλογές εξοπλισμού για την ασφάλεια των δυτών). Andy Pitkin (στρατηγικές διάσωσης) Mauritius Bell (μικτή πλατφόρμα / καταδύσεις).
Παρασκευή 21 Απριλίου: David Doolette (προόδους στη θεωρία και την πρακτική αποσυμπίεσης). Mark Caney, Sean Harrison & Paul Toomer (εκπαίδευση); Kevin Gurr (εξελίξεις εξοπλισμού); Simon Mitchell (CO2 παρακολούθηση των εξελίξεων)· John Clarke (απομυθοποιώντας scrubbers); Richie Kohler (επείγουσες διαδικασίες); Neal Pollock (θερμική διαχείριση); Timmy Gambin (CCR στην κατάδυση ναυαγίου της Μάλτας).
Σάββατο 22 Απριλίου: Simon Caruana (ασφάλεια κατάδυσης και ιατρική). Rachel Lance (το μέλλον της φυσιολογικής παρακολούθησης); Phil Short & Kevin Gurr (τεχνολογίες του μέλλοντος μπλε ουρανού) Alessandro Marroni (φυσιολογική παρακολούθηση δυτών σε πραγματικό χρόνο). Simon Mitchell (συνεδρία καταιγισμού ιδεών «αχυράνθρωπος»). Richard ‘Harry’ Harris (αναπνευστήρες υδρογόνου).
Το Rebreather wreck-diving προσφέρεται από τις 14-18 και 24-28 Απριλίου και οι καταδύσεις με μια σειρά εξοπλισμού από τις 14-18 στο National Pool Complex. Αναμένεται να είναι διαθέσιμα νέα μοντέλα Fathom και KISS sidemount rebreather, XCCR και FLEX2, rEVO, Mares Horizon, Lungfish ORCA και Dive Rite του iQSUB's XCCR και CHO2ptima.
Το τριήμερο φόρουμ κοστίζει 531 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ) για τη συμμετοχή, συμπεριλαμβανομένης της δεξίωσης, του γεύματος και του συμποσίου. Πραγματοποιείται στο Παλιό Πανεπιστήμιο της Μάλτας στη Βαλέτα – μάθετε περισσότερα στο Ιστότοπος RF4.
Επίσης στο Divernet: Sport Rebreathers, Παρελθόν, Παρόν & Μέλλον
Πολύ κουλ. Ο Μ2 είναι καλός τύπος.