Βιβλιοκρισία
Σε μη δύτες, αυτό που κάνουν οι αυτοδύτες είναι η υποβρύχια κολύμβηση, αλλά δεν το θεωρούμε πραγματικά κολύμπι, επειδή δεν χρησιμοποιούμε τα χέρια μας και έχουμε υπέροχη ανθοφορία πτερύγια στα πόδια μας ως μηχανές που πολλαπλασιάζουν το αποτέλεσμα κάθε κλωτσιάς.
Υπάρχει συχνά ένα ορισμένο ποσό κολύμβησης επιφανείας που εμπλέκεται στην κατάδυση, φυσικά, είτε σκόπιμα είτε με άλλο τρόπο, αλλά, και πάλι, αυτό εκτελείται συχνά με ένα απειθάρχητο στυλ που απέχει πολύ από αυτό ενός Michael Phelps (ή μιλώ μόνο για τον εαυτό μου; ).
Ακόμα, οι εκδότες του Open Water προφανώς αισθάνθηκε ότι υπήρχε ένας σύνδεσμος και μας έστειλε ένα αντίγραφο αυτού του τούβλου ενός βιβλίου για κριτική.
Ήμουν αμφίβολος ότι θα είχε μεγάλη συνάφεια, έτσι βάλθηκα να διαβάσω τις 360 σελίδες του και είναι ένας φόρος τιμής στο πόσο καλός συγγραφέας είναι ο Mikael Rosen που συνέχισα να απορροφώ τον εαυτό μου από το περιεχόμενο και να το διαβάζω σωστά.
Μπορώ να επιβεβαιώσω ότι έχει ελάχιστη άμεση σχέση με τους δύτες, αλλά αν είστε το είδος του δύτη που είναι επίσης δεινός κολυμβητής ή χρησιμοποιεί την κολύμβηση για να διατηρείται σε φόρμα κατάδυσης, θα το εκτιμήσετε.
Υπάρχουν πολλά τεχνικά πράγματα σχετικά με την περιστροφή του σώματος και το μήκος του εγκεφαλικού επεισοδίου, αλλά αυτό που οδηγεί το βιβλίο είναι οι ιστορίες ανθρώπων που έχουν κολυμπήσει στην ιστορία και συνεχίζουν να συνεχίζουν σήμερα, από τους αθλητές της πισίνας των Ολυμπιακών Αγώνων μέχρι τους υπερήρωες αντοχής σε ανοιχτά νερά.
Υπάρχει μια ισχυρή αμερικανική προκατάληψη για όλα αυτά, αλλά στη συνέχεια οι ΗΠΑ έχουν την τάση να κυριαρχούν στα βιβλία ρεκόρ.
Ο συγγραφέας είναι στην πραγματικότητα ένας Σουηδός προπονητής και έχει ένα υπέροχο στυλ γραφής που ξεχωρίζει σε κάθε είδους ενδιαφέροντα παράπλευρα μονοπάτια που εξυπηρετούν μόνο τον εμπλουτισμό της αφήγησης.
Δεν θα βρείτε πάρα πολλούς Βρετανούς σε αυτές τις σελίδες, εκτός από τον Μάθιου Γουέμπ, τον πρώτο άνθρωπο που κολύμπησε τη Μάγχη αλλά που αργότερα υπέστη τραγικό εγκεφαλικό στους καταρράκτες του Νιαγάρα, καθώς και ένα φαινόμενο 79 ετών που ονομάζεται Τζέιν Άσερ (όχι ότι ένα).
Ξεφυλλίζοντας τον «τείχος της φήμης» στο πίσω μέρος, μόνο ο Άνταμ Πίτι, οι τριαθλητές Chrissie Wellington και Alistair Brownlee και η κολυμβήτρια ανοιχτής θάλασσας Keri-Anne Payne έχουν μια παροδική αναφορά.
Ωστόσο, η κολύμβηση ξεπερνά τα εθνικά σύνορα! Μιλώντας για αυτά, όλοι οι ντοπαρισμένοι Ολυμπιονίκες της Ανατολικής Γερμανίας των δεκαετιών του '70 και του '80 έχουν καταγραφεί τα ντροπιασμένα ονόματά τους.
Αν όλο το υλικό σχετικά με τις ασκήσεις, τη φυσική κατάσταση και την τεχνική σας αφήνει κρύο, υπάρχουν επίσης κεφάλαια με θέματα όπως το πώς εξελίσσεται η θαλάσσια ζωή και ένα για το πώς το σώμα χειροτερεύει με την ηλικία που είναι καταθλιπτικά ιατροδικαστικά.
Αλλά αν κολυμπάτε επίσης πτερύγιο, μπορεί να βρείτε αυτό το βιβλίο ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα.
Βιβλία Χρονικών
ISBN: 9781452169941
Σκληρόδετο, 360 σελ., 18×24 εκ., 25 £
Κριτική από Steve Weinman
