Ένα ατμόπλοιο που βυθίστηκε στα ανοιχτά του Beachy Head στο Sussex το 1949 προσφέρει στους δύτες κάτι μεγάλο, εύκολο στην πλοήγηση και λίγο ασυνήθιστο, λέει ο JOHN LIDDIARD. Εικονογράφηση MAX ELLIS
ΤΟ ΠΕΡΙΣΣΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΛΑΒΑ ΜΙΑ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ από το Brighton BSAC για να βουτήξετε και να συγκεντρώσετε ένα Περιήγηση στο ναυάγιο του ατμόπλοιου Πόλη του Γουότερφορντ. Όσο ωραία ήταν η πρόσκληση, έπρεπε να την απορρίψω γιατί την είχα ήδη βουτήξει από τον Tim Bennetto Σπάρτακατ, και το Περιήγηση στο ναυάγιο ήταν «στην τσάντα". Ευχαριστώ λοιπόν την Brighton BSAC που με σκέφτηκε, και εδώ είναι το ναυάγιο.
Η περιήγησή μας σε αυτό το ατμόπλοιο 1,334 τόνων ξεκινά από την πλευρά του λιμανιού ακριβώς πίσω από την πλώρη (1), απλώς και μόνο επειδή εκεί έριξε ο Tim τη βολή και είναι εξίσου καλό μέρος για να ξεκινήσει κανείς.
Κατευθυνόμενοι προς τα εμπρός κατά μήκος της πλευράς του λιμανιού, η ίδια η περιοχή της πλώρης χαρακτηρίζεται από άθικτα κιγκλιδώματα (2), πίσω από το οποίο στέκονται στο κατάστρωμα ένα ζευγάρι μικρών κολωνών. Η πλώρη είναι ομοιόμορφη, χωρίς ανυψωμένο προπύργιο. Κάτω από τα κάγκελα, μια σειρά από μικρά φινιστρίνια κοιτάζουν στην πρόσοψη.
Στρογγυλεύοντας την πλώρη, και οι δύο άγκυρες είναι σφιχτά στη θέση τους στους σωλήνες του σκάφους (3). Αξίζει να αφιερώσετε χρόνο για να μελετήσετε το μέγεθος και το σχήμα τους, γιατί αργότερα στην περιήγησή μας θα τα συγκρίνουμε με μια άλλη άγκυρα. Σε υψηλή χαλάρωση, ο βυθός εδώ είναι στα 36 μέτρα, αλλά δεν υπάρχει λόγος να πάτε τόσο βαθιά σε αυτό το σημείο της κατάδυσης.
Πίσω στο κατάστρωμα στα 31 μέτρα, και οι δύο αλυσίδες αγκύρωσης ανεβαίνουν μέσα από τους σωλήνες, περνούν πάνω από ένα μικρό βαρούλκο άγκυρας (4), μετά περάστε μέσα από τρύπες στο κατάστρωμα στο κουτί αλυσίδας παρακάτω.
Η πρόσβαση κάτω από τα καταστρώματα προστατεύεται από ένα κυρτό μαζεμένο, με την καταπακτή στραμμένη προς τα πίσω.
Πίσω από το μαζεμένο είναι η βάση ενός αναπνευστήρα και ενός ιστού-πόδι (5), ακολουθούμενο από, ακριβώς όπως θα περιμένατε κανονικά να πέσει το forecastle στο κύριο κατάστρωμα, το χτύπημα της μπροστινής λαβής (6). ο Πόλη του Γουότερφορντ είχε ένα χωνευτό κατάστρωμα μέχρι το τέλος, χωρίς πρόβλεψη στην πλώρη.
Πίσω από το αμπάρι, φτάνουμε σε ένα άλλο ασυνήθιστο χαρακτηριστικό. Αντί για έναν κεντρικό ιστό με βάρκες και βαρούλκα ανάμεσα στα αμπάρια, τοποθετείται ένα ζευγάρι γερανών, ο ένας και στις δύο πλευρές του καταστρώματος (7). Δεν μπορούσα να τα ξεχωρίσω στη φωτογραφία στο αρχείο του Tim's boat, επομένως πρέπει να τοποθετήθηκαν μετά τη λήψη της φωτογραφίας.
Οι φλόκους του γερανού έχουν καταρρεύσει, αλλά οι περιστρεφόμενες βάσεις με το γρανάζι περιέλιξης παραμένουν ανέπαφες και υπάρχει άφθονο περιθώριο για να αφιερώσετε λίγο χρόνο για να ανακαλύψετε πώς λειτουργούν όλα τα μηχανήματα μαζί.
Πίσω από τους γερανούς, το δεύτερο αμπάρι έχει καταρρεύσει σχεδόν μέχρι τον βυθό (8), με λίγα μόνο πλευρά να στέκονται όρθια. Τα αμπάρια δεν είναι τόσο μεγάλα και το πίσω μέρος της λαβής σύντομα χαρακτηρίζεται από ένα όρθιο διάφραγμα που διασχίζει το ναυάγιο (9).
Πίσω από αυτό το διάφραγμα βρίσκεται η βάση που περιέχει το Πόλη του Γουότερφορντδύο λέβητες. Στη συνέχεια, πάνω από το μπροστινό άκρο των λεβήτων, θα υπήρχε η τιμονιέρα. Αυτό έχει αποσυντεθεί εδώ και πολύ καιρό, αν και ένα τμήμα του καταστρώματος με τις καταπακτές του αναπνευστήρα παραμένει σε όλο το ναυάγιο (10).
Ίσως είναι ένα σημάδι της κλίμακας της καταστροφής που έχει συμβεί, επειδή τέτοιες καταπακτές συνήθως τρέχουν κατά μήκος του πλοίου, όχι κατά μήκος του. Ή ίσως είναι μια άλλη ασυνήθιστη πτυχή του Πόλη του Γουότερφορνττο σχέδιο του.
Ο λέβητας του λιμανιού είναι εντελώς θαμμένος από τα συντρίμμια, ενώ κατά μήκος του ναυαγίου ο δεξιός λέβητας ανοίγει από μια μεγάλη άγκυρα τύπου Admiralty που έχει σπάσει μέσα του για να αποκαλύψει τους σωλήνες του λέβητα (11).
Ο Tim αναφέρει ότι η χαλύβδινη υπερκατασκευή ήταν ανέπαφη πριν από 10 περίπου χρόνια, και γι' αυτό πρότεινα να δώσουμε τόση προσοχή στις άγκυρες του πλοίου νωρίτερα. Αυτή η άγκυρα είναι σίγουρα από μια εποχή πριν από εκείνη του ναυαγίου.
Μια πιθανότητα είναι να πιάστηκε κάπου σε μια τράτα και να πεταχτεί εκεί από ένα ψαρόβαρκα. Εάν μια τράτα είχε τραβήξει μια άγκυρα στα δίχτυα της, το ασφαλέστερο μέρος για να την πετάξει θα ήταν σε μια γνωστή περιοχή φάουλ, όπως ένα ναυάγιο.
Λαμβάνοντας υπόψη την καταστροφή της υπερκατασκευής, μια άλλη έκπληξη στην πλευρά του λιμανιού των λεβήτων είναι ένα αγαπημένο χαρακτηριστικό ναυαγίου, η τουαλέτα, μαζί με τις πλευρές του θαλάμου της (12).
Ακολουθεί ο κινητήρας, μια ομαλά κλειστή μονάδα τριπλής διαστολής (13), η κορυφή του στέκεται ανέπαφη από τα γενικά συντρίμμια εκατέρωθεν σε βάθος περίπου 32 μέτρων.
Συνεχίζοντας πίσω από τον κινητήρα, μια επίπεδη πλάκα καταστρώματος συγκρατεί τις βάσεις δύο αναπνευστήρων, η μία κάθε πλευρά της κεντρικής γραμμής (14).
Το ενιαίο πίσω αμπάρι εξυπηρετούνταν από ένα πιο παραδοσιακό σύστημα πλατό για τη διακίνηση φορτίου. Ένας ιστός που κατέρρευσε (15) ακολουθείται από ένα ανάποδο βαρούλκο που έχει γέρνει λίγο στο λιμάνι (16).
Το ναυάγιο παραμένει σπασμένο σχεδόν μέχρι τον βυθό της θάλασσας σε όλο το αμπάρι, με την άμμο να έχει συσσωρευτεί στην πλευρά του λιμανιού. Ένα μεγάλο τμήμα διχτυού τράτας πιάνεται στην πλευρά του λιμανιού στο πίσω μέρος του αμπάρι (17).
Στην πρύμνη, τα συντρίμμια ανακτούν ξαφνικά τη δομή τους (18), η πρύμνη ανεβαίνει ανέπαφη και όρθια από τον βυθό. Ακολουθώντας το εξωτερικό του γύρου της γάστρας, η έλικα έχει σωθεί για να αφήσει μόνο τον άξονα να προεξέχει και το πηδάλιο επίσης να λείπει (19). Ο βυθός είναι στα 36 μέτρα, όπως στην πλώρη, αν και δεν χρειάζεται να πάτε τόσο βαθιά για να δείτε τον άξονα.
Πάνω από την πρύμνη, ο μηχανισμός διεύθυνσης είναι άθικτος (20). Και στις δύο πλευρές, οι μικρές καταπακτές στο κατάστρωμα είναι ανοιχτές και, στη συνέχεια, το κατάστρωμα ανοίγει για να εμφανιστούν οι νευρώσεις από κάτω στην πλευρά της θύρας. Όλα παρέχουν καλές τρύπες για να κοιτάξετε μέσα, αν και είναι λίγο σφιχτές για απλή διείσδυση.
Στο μπροστινό μέρος του πρυμναίου καταστρώματος, ένα μεγάλο βαρούλκο εκτείνεται σχεδόν στο πλάτος του ναυαγίου (21). Είναι ένα βολικό σημείο για να δέσετε και να ξεκινήσετε ένα DSMB για να τερματίσετε την κατάδυση.
ΠΙΚΡΟ ΤΕΛΟΣ ΕΝΟΣ SURVIVOR
Μόλις το 1946, όταν πουλήθηκε από την Clyde Shipping Co, το 25χρονο ατμόπλοιο Skerries II μετονομάστηκε Πόλη του Γουότερφορντ, γράφει η Kendall McDonald.
Χτίστηκε το 1921 στο Caldon Ship & Engineering works στο Dundee, το Skerries II είχε μήκος 82 μέτρα με δοκό 11 μέτρα, κινούμενη από τρικύλινδρους κινητήρες τριπλής διαστολής με δύο λέβητες που της έδιναν 196 ίππους. Πήγε στη δουλειά της στη διαδρομή Λίβερπουλ προς Γουότερφορντ, μεταφέροντας γενικό φορτίο και 40 επιβάτες από και προς την Ιρλανδία χωρίς προβλήματα.
Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, πήγε στον ατμό από τον Κορκ στη Γλασκώβη μεταφέροντας ζώα και άλλα τρόφιμα για να διευκολύνει τα προβλήματα με το σιτηρέσιο της Βρετανίας. Ήταν εφοδιασμένο με ένα μικρό όπλο και πολλά πολυβόλα για να νικήσει τις επιθέσεις των υποβρυχίων, αλλά φαίνεται ότι απέφυγε κάθε επαφή, παρά τα πολλά U-boats στη Θάλασσα της Ιρλανδίας.
Ωστόσο, ο καπετάνιος McNeill δεν είχε την ίδια τύχη με τα γερμανικά αεροσκάφη. Skerries II εντοπίστηκε λίγο πριν το σούρουπο τον Δεκέμβριο του 1942, από ένα Heinkel 111k. Αμέσως εξαπέλυσε επίθεση χαμηλού επιπέδου με βόμβες και πυρά πολυβόλων.
Ο Γερμανός πιλότος βομβαρδιστικών φαινόταν έκπληκτος από το πλήθος των πυρών που επέστρεψε από το ατμόπλοιο και απομακρύνθηκε απότομα. Στο σκοτάδι, ο καπετάνιος McNeill γλίστρησε στο λιμάνι Rosslare και αργότερα εκείνο το βράδυ πήρε το δρόμο για το Cork. Για αυτό, του απονεμήθηκε το MBE. Αυτός και το πλήρωμά του πιστώθηκαν για την κατάρριψη του βομβαρδιστή, αν και δεν βρέθηκαν ποτέ συντρίμμια.
σε 1946 Skerries II αγοράστηκε από τον πλοιοκτήτη του Δουβλίνου Palgrave, Murphy & Co, ο οποίος είχε στην κατοχή του και είχε χάσει πολλά "Πόλη« πλοία, και της δόθηκε το νέο της όνομα. Κρατήθηκε στο τρέξιμο της Ιρλανδίας, αλλά διέδωσε τη γκάμα της σε πολλά ευρωπαϊκά λιμάνια υπό τον καπετάνιο Donald MacLean.
Στις 14 Απριλίου 1949, η Πόλη του Γουότερφορντ κατευθυνόταν από την Αμβέρσα προς το Κορκ με 1,000 τόνους γενικού φορτίου όταν έπεσε σε πυκνή ομίχλη περίπου 12 μίλια δυτικά του Beachy Head.
Δυστυχώς, στην ίδια ομίχλη, αλλά πηγαίνοντας από την άλλη πλευρά ήταν ένα πολύ μεγαλύτερο πλοίο, το Μαρπέσσα, ελληνικό ατμόπλοιο 5,500 τόνων. Μετά τη σύγκρουση, το Πόλη του Γουότερφορντ πήρε πολύ λίγο χρόνο για να βυθιστεί, αλλά το πλήρωμά της παρελήφθη με ασφάλεια.
ΞΕΝΑΓΟΣ
ΦΤΑΣΜΑ ΕΚΕΙ: Η μαρίνα του Μπράιτον βρίσκεται ανατολικά του κέντρου της πόλης, έξω από τον αυτοκινητόδρομο A259 προς το Newhaven και το Eastbourne. Ελέγξτε με τους κυβερνήτες για οδηγίες φόρτωσης εντός της μαρίνας.
TIDES: Το Slack είναι απαραίτητο και ξεκινά από το Brighton με χαμηλή στάθμη ή 30 λεπτά πριν από το Brighton με υψηλό νερό, με διάρκεια 30 λεπτά στις ανοιξιάτικες παλίρροιες και 60 λεπτά σε παλίρροιες.
ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ: Η Πόλη του Γουότερφορντ βρίσκεται λίγα μίλια μακριά από το Beachy Head. Οι συντεταγμένες GPS είναι 50 40.544N 00 06.676W (μοίρες, λεπτά και δεκαδικά). Το τόξο βρίσκεται στα δυτικά.
ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ: Σπάρτακατ, πλοίαρχος Τιμ Μπενέτο, 01273 586445.
ΑΕΡΑΣ : Wittering Divers Brighton, 185 Portland Road, Hove, 01273 737718. Newhaven Scuba Centre, The Yacht Harbour, West Quay, Newhaven, 01273 612012.
ΕΚΚΙΝΗΣΗ: Τα RIB μπορούν να εκτοξευθούν στο λιμάνι στο Lossiemouth.
ΚΑΤΑΛΥΜΑ: Οτιδήποτε από το κάμπινγκ μέχρι το Grand Hotel. Τουριστικές πληροφορίες.
ΠΡΟΣΟΝΤΑ: Ακόμη και σε υψηλή θερμοκρασία, εάν ένας δύτης μείνει εκτός του βυθού και στο ναυάγιο, είναι δυνατό να καλύψει ολόκληρο το Πόλη του Γουότερφορντ χωρίς να υπερβαίνει τα 35μ.
ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Διάγραμμα Ναυαρχείου 1652, Selsey Bill to Beachy Head. Ordnance Survey Map 198, Brighton & Lewes, Worthing, Horsham & Haywards Heath. Βουτιά στο Σάσεξ, από την Kendall McDonald. Shipwreck Index of the British Isles Vol 2, των Richard & Bridget Larn.
PROS: Ένα ωραίο μέγεθος για το βάθος, εύκολο στην πλοήγηση και μια ενδιαφέρουσα απόκλιση από το συνηθισμένο εξοπλισμό χειρισμού φορτίου.
Μειονεκτήματα: Σε υψηλή χαλάρωση του νερού εξαρτάται από την τοποθέτηση βολής από ειδικούς για να παραμείνει εντός του ορίου για BSAC Sports Divers ή ισοδύναμο.
Χάρη στον Tim Bennetto και την Helen George.
Εμφανίστηκε στο Diver Φεβρουάριος 2005
