Αυτό το ατμοκίνητο κολιέ προσγειώθηκε στη βόρεια Κορνουάλη το 1916 και κάνει μια ενδιαφέρουσα κατάδυση αν δεν σας πειράζει λίγη διακόσμηση, λέει ο JOHN LIDDIARD. Εικονογράφηση MAX ELLIS
ΜΟΝΟ ΛΙΓΑ ΜΙΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΡΟ ΠΕΝΤΕΕΝ, τη Ενρίκο Παρόντι είναι αρκετά τυπικό για τα ναυάγια από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και εκείνη την εποχή που βρίσκονται κατά μήκος αυτού του τμήματος της βόρειας ακτογραμμής της Κορνουάλης. Είναι ένα συμβατικό ατμόπλοιο 3818 τόνων, τεσσάρων συγκρατημένων ατμοπλοίων, δύο λαβών εμπρός και δύο πίσω, λέβητες και ατμομηχανή τριπλής εκτόνωσης στο μέσο του πλοίου.
Αν και θύμα εν καιρώ πολέμου, το Ενρίκο Παρόντι δεν βυθίστηκε ως αποτέλεσμα εχθρικής ενέργειας. Μέσα σε πυκνή ομίχλη το σκάφος προσάραξε στο Gurnard's Head, και επιπλεύτηκε εκ νέου από μια ομάδα διάσωσης που ήδη εργαζόταν στο κοντινό ναυάγιο του Εγγονός, μετά βυθίστηκε και πάλι ενώ βρισκόταν στο St Ives.
Το πιο εμφανές μέρος του ναυαγίου είναι το ζευγάρι των λεβήτων (1), οπότε από εκεί θα ξεκινήσει η περιήγησή μας περίπου στα 30μ. Και οι δύο λέβητες είναι στη θέση τους, αν και η επιμετάλλωση αρχίζει να δείχνει την ηλικία της, με μερικές τρύπες που ανοίγουν στους πυροσωλήνες μέσα.
Πίσω από τους λέβητες, ο κινητήρας τριπλής διαστολής έχει σπάσει και έχει στρίψει στη θύρα (2). Ο μεγαλύτερος και πιο πίσω κύλινδρος (3) έχει ραγίσει και αφήνει μια κυρτή επένδυση που ακουμπά πάνω από τον λέβητα γαϊδουριού (4).
Στο κάτω μέρος του κινητήρα, ο στροφαλοφόρος άξονας (5) είναι ακόμα σταθερά στη θέση του κατά μήκος της κεντρικής γραμμής του πλοίου.
Στη δεξιά πλευρά του μηχανοστασίου βρίσκεται μια ασυνήθιστη κατασκευή που αποτελείται από τρεις καμπύλες ράβδους που συνδέονται μεταξύ τους (6). Ανέφερα την αδυναμία μου να προσδιορίσω αυτή τη δομή σε ένα γενικό άρθρο για την περιοχή (Οκτώβριος 2003) και έκτοτε δεν έχω σημειώσει περαιτέρω πρόοδο στο να μάθω τι ακριβώς είναι.
Επιστροφή στα μηχανήματα. Το πίσω άκρο του στροφαλοφόρου άξονα συνδέεται με τον άξονα της έλικας μέσω του ρουλεμάν ώσης (7). Αυτή είναι μια δομή κουτιού σταθερά συνδεδεμένη με την καρίνα και σπασμένη στο επάνω μέρος.
Στο εσωτερικό, ο άξονας είναι δακτυλιωμένος με παχιά τετράγωνα τμήματα που αποτελούσαν ένα μέρος της επιφάνειας έδρασης. Το άλλο μέρος θα ήταν φτιαγμένο από μπρούντζο και έχει διασωθεί.
Ο άξονας της προπέλας συνεχίζει προς τα πίσω μέσα από τα αμπάρια σε μια τοξωτή σήραγγα (8), άνοιξε κατά τόπους για να αποκαλύψει τον άθικτο άξονα στο εσωτερικό.
Ένα βαθύ πηγάδι του Ατλαντικού και διάσωση έχει σπάσει το ναυάγιο σχεδόν μέχρι την καρίνα, αφήνοντας ένα περίγραμμα της γάστρας που ξεπροβάλλει από έναν βυθό από χοντρή άμμο από γρανίτη και διάφορα εξαρτήματα πλοίου σχεδόν να επιπλέουν στην άμμο.
Το δάπεδο της πρώτης λαβής πίσω είναι ακριβώς καθαρό από την άμμο. Η ένωση των λαβών σημειώνεται από τα υπολείμματα ενός διαφράγματος (9) και μετά από αυτό το περίγραμμα της τελικής λαβής μόλις διακρίνεται στην άμμο. Το πιο εύκολο σημάδι που δείχνει το δρόμο πίσω είναι η ακόμα άθικτη σήραγγα άξονα προπέλας.
Η σήραγγα καταλήγει στο πίσω μέρος αυτού του αμπάρι όπου στενεύει η πρύμνη (10), ο άξονας είναι ανοιχτός μέσω της καρίνας μέχρι την πρύμνη.
Το επίπεδο στο οποίο έχει σπάσει η γάστρα γίνεται εμφανές στη σιδερένια προπέλα με τέσσερα πτερύγια (11). Αυτό κολλάει πάνω από τα υπολείμματα του κύτους και η υψηλότερη εμβέλειά του θα εξακολουθούσε να είναι κάτω από την ίσαλο γραμμή του πλοίου.
Πίσω από την προπέλα, το στήριγμα του πηδαλίου εξακολουθεί να στέκεται (12), πλήρης με καρφίτσες από τον μηχανισμό μεντεσέδων. Δεν υπάρχει κανένα σημάδι του ίδιου του πηδαλίου μεταξύ των διασκορπισμένων πλακών από την πρύμνη του ναυαγίου. Τα μόνα αναγνωρίσιμα αντικείμενα που μπόρεσα να βρω ήταν μερικά σπασμένα μέρη του βαρούλκου από την πλευρά του λιμανιού (13).
Έχοντας περιηγηθεί στην πρύμνη, η περιγραφή μας συνεχίζεται ξανά από τα μπόιλερ και εμπρός. Μια ατσάλινη πλάκα έχει πέσει στο μπροστινό μέρος των λεβήτων (14). Υπέθεσα ότι αυτό ήταν από το κατάστρωμα παραπάνω, αλλά αν σκεφτόμουν θα μπορούσε εύκολα να ήταν το διάφραγμα που χώριζε τη βάση από τις δεξαμενές άνθρακα.
Η απόδειξη ότι οι δεξαμενές άνθρακα βρίσκονται μπροστά από τους λέβητες παρέχονται από ένα ζεύγος αυλακώσεων (15), μέσω του οποίου θα είχε φορτωθεί το καύσιμο, ακουμπώντας στην άμμο.
Οι μπροστινές βάσεις είναι απλώς μια θάλασσα από άμμο, που σημειώνονται στο περίγραμμα από τις πλευρές του κύτους που εμφανίζονται σε σημεία ακριβώς πάνω από την άμμο. Χωρίς να ακολουθεί έλικας-άξονας σε αυτό το μισό του πλοίου, η πλοήγηση γίνεται ακολουθώντας τη γραμμή του κύτους μεταξύ των διαφόρων χαρακτηριστικών.
Κορυφογραμμές στην άμμο σε ευθυγράμμιση με την καρίνα (16) είναι οι πλευρές της κύριας καταπακτής. Ακριβώς μπροστά από αυτά και στη δεξιά πλευρά υπάρχει ένα ζευγάρι κολώνες (17).
Δεν υπάρχει αντίστοιχο άνοιγμα για να σημαδέψει το μπροστινό κράτημα. Η περιοχή που θα καταλάμβανε τώρα χαρακτηρίζεται από ένα δευτερόλεπτο από τις ασυνήθιστες δομές τριών κυρτών ράβδων που συνδέονται μεταξύ τους (18) και τα σπασμένα υπολείμματα ενός βαρούλκου (19).
Το τόξο υπάρχει επίσης μόνο στο περίγραμμα, αν και το περίγραμμα εξακολουθεί να είναι "όρθιο" - εάν αυτός είναι ένας όρος που μπορεί να εφαρμοστεί σε ένα περίγραμμα.
Μια μικρή καταπακτή σηματοδοτεί ποια θα ήταν η κύρια πρόσβαση στο κάστρο (20). Στην αρχική κατάσταση του πλοίου υποψιάζομαι ότι αυτό θα ήταν προστατευμένο από ένα κυρτό πίσω κουτί, κατασκευασμένο από ελαφρύ χάλυβα ή πιθανώς ακόμη και από ξύλο.
Τα εξαρτήματα από το κατάστρωμα πλώρης είναι διάσπαρτα ως επί το πλείστον προς τα δεξιά - πρώτα ένα ζευγάρι κολώνες και ένας άξονας σπασμένο από ένα μικρό βαρούλκο (21), στη συνέχεια, πιο έξω προς τα δεξιά και μπροστά από την πλώρη, το πολύ μεγαλύτερο βαρούλκο άγκυρας, που στηρίζεται όρθιο στην πλάκα στερέωσής του (22).
Καθώς απομένει ο χρόνος, το σκούπισμα γύρω από την πλώρη δεν αποκαλύπτει αναγνωρίσιμα αντικείμενα στο λιμάνι, εκτός από μια δέσμη (23).
Στην τυπική καλή ορατότητα της Κορνουάλης, δεν θα πρέπει να είναι πολύ δύσκολο να επιστρέψετε σε μια γραμμή βολής στο μέσο του πλοίου για να τερματίσετε την κατάδυση, αν και αν απαιτούνται περισσότερα από λίγα λεπτά στάσεων, ένα SMB με καθυστέρηση θα είναι ένα πιο άνετο μέσο ανάβασης.
Η ΟΜΙΧΛΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Πρώτα από όλα την αποκαλούσαν το Βασιλιάς Έντγκαρ. Τότε ήταν που εκτόξευσαν το νέο ατμόπλοιο από την αυλή του Osbourne Graham στο Sunderland το 1903, γράφει η Kendall McDonald.
Οι επόμενοι Βρετανοί ιδιοκτήτες αποφάσισαν να αλλάξουν το όνομα σε Boscombe. Στη συνέχεια, λίγο πριν την έναρξη του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, την αγόρασε μια ιταλική ναυτιλιακή εταιρεία, κάτι που φυσικά σήμαινε άλλη μια αλλαγή ονόματος και τελικά πήγε στον πόλεμο ως Ενρίκο Παρόντι.
Η παρωδία, ένα κολιέ 114 μέτρων, μετέφερε πολεμικά φορτία άνθρακα από την Ουαλία στη Μεσόγειο για τα επόμενα δύο χρόνια. Οι τρικύλινδροι κινητήρες τριπλής επέκτασης της, που κατασκευάστηκαν επίσης στο Σάντερλαντ, δεν προκάλεσαν κανένα πρόβλημα σε καμία από αυτές τις διαδρομές, ούτε την ενοχλούσαν τα U-boat.
Στις 20 Ιουλίου 1916, έπεσε στον ατμό σε πυκνή ομίχλη στο κανάλι του Μπρίστολ ενώ κατευθυνόταν προς τη Μεσσήνη με ένα πλήρες φορτίο άνθρακα στο Κάρντιφ. Η περιοχή που κάλυπτε η ομίχλη ήταν τεράστια, με τα πλοία να αντιμετωπίζουν προβλήματα σε όλη την ακτή της βόρειας Κορνουάλης.
Ένα θύμα ήταν το ατμόπλοιο της Γλασκώβης 3,000 τόνων Εγγονός, που είχε προσγειωθεί κάτω από το κεφάλι του Γκάρναρντ ενώ προσπαθούσε να μεταφέρει σανό και ζωοτροφές στο Χερβούργο για βρετανικά άλογα ιππικού στη Γαλλία. Η διάσωση ξεκίνησε την ίδια μέρα, αλλά, δύο απογεύματα αργότερα, από την ομίχλη βγήκε το Ενρίκο Παρόντι και προσγειώθηκε σε μεγάλο βαθμό μόλις 300 μέτρα από το Εγγονός.
Καθώς η παρωδία φαινόταν να επιπλέει καλά πίσω από το μηχανοστάσιό της, οι ομάδες διάσωσης μετακινήθηκαν από το Εγγονός να βοηθήσουν, χρησιμοποιώντας το σωστικό τους πλοίο Κυρία των Νήσων να τη ρυμουλκήσει στην υψηλή παλίρροια εκείνο το βράδυ και να κατευθυνθεί προς το Σεντ Άιβς.
Η ομίχλη δεν σηκώθηκε και η πρόοδος ήταν αργή. Στις 11 το βράδυ η θάλασσα την έσπασε και διεύρυνε μια μικρή διαρροή στην πλώρη. Καθώς το τόξο της βυθίστηκε, το Ενρίκο Παρόντι εγκαταλείφθηκε βιαστικά, βυθίζοντας γρήγορα σε βαθιά νερά στα ανοιχτά του υφάλου Carracks.
ΞΕΝΑΓΟΣ
ΦΤΑΣΜΑ ΕΚΕΙ: Ακολουθήστε το M5 στο Exeter και μετά το A30 μέσω του Penzance. Το σημείο παραλαβής κατάδυσης βρίσκεται στο Sennen, ακριβώς στο τέλος του A30.
TIDES: Το χαλαρό νερό είναι απαραίτητο και συμβαίνει ταυτόχρονα με το Newquay με υψηλή ή χαμηλή υγρασία.
ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ: Η Ενρίκο Παρόντι βρίσκεται έξω από το Carracks, συντεταγμένες GPS 50 13.065 N, 005 33.300W (μοίρες, λεπτά και δεκαδικά ψηφία). Το ναυάγιο βρίσκεται με την πλώρη του προς τα βόρεια.
ΚΑΤΑΔΥΣΗ: Μπεν Σλέιτερ, 01736 787567.
ΑΕΡΑΣ: Ο Bill Bowen τρέχει έναν συμπιεστή στην προβλήτα στο Penzance, 01736 752135.
ΕΚΚΙΝΗΣΗ: Οι πλησιέστερες ολισθήσεις είναι στο Sennen, το St Ives και το Hale, και όλα είναι στεγνά καθώς πέφτει η παλίρροια.
ΚΑΤΑΛΥΜΑ: Ο Ben Slater μπορεί να κανονίσει διαμονή με τοπικά B&B. Υπάρχουν επίσης πολλά κάμπινγκ και στατικά τροχόσπιτα στην περιοχή. Οι τουριστικές πληροφορίες Penzance έχουν μια λίστα, 01736 362207.
ΠΡΟΣΟΝΤΑ: Κατάλληλο για αρκετά έμπειρους αθλητικούς δύτες που δεν τους πειράζει να μπουν σε σημείο αποσυμπίεσης.
ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Διάγραμμα Ναυαρχείου 1149, Pendeen προς Trevose Head. Ordnance Survey Map 203, Land's End, The Lizard και The Isles of Scilly. Shipwreck Index of the British Isles, Τόμος 1, των Richard και Bridget Larn. Βουτήξτε τα νησιά Scilly και Βόρεια Κορνουάλη, των Richard Larn και David McBride.
PROS: Ένα πολύ εμφανές περίγραμμα πλοίου στη λευκή άμμο, με καλή ορατότητα στην Κορνουάλη.
Μειονεκτήματα: Μια απρόσιτη ακτογραμμή με ολισθήσεις που στεγνώνουν.
Χάρη στους Ben & John Slater.
Εμφανίστηκε στο Diver Σεπτέμβριος 2004
