Wreck Tour 4: City of Westminster

Αν τα κύματα το επιτρέπουν, μου αρέσει να ξεκινήσω μια βουτιά στο Πόλη του Γουέστμινστερ πέφτοντας κατευθείαν στην κορυφή του βράχου Runnel Stone (1) που προκάλεσε τη βύθιση του πλοίου. Η κλίση του υφάλου είναι τέτοια που, αν υπάρχει κάποιου είδους πηγάδι, τα κύματα δημιουργούνται και σπάνε καθώς διασχίζουν την πέτρα. Τα RIB έχουν αναποδογυριστεί όταν έχουν πλησιάσει πολύ σε ένα έντονο φούσκωμα, οπότε προσέξτε.

Μόλις βρεθείτε κάτω από την επιφάνεια, ακόμη και σε επίπεδες και ήρεμες συνθήκες, υπάρχει ένα μεγάλο κύμα στην κορυφή του Runnel Stone. Μια σύντομη κολύμβηση προς τα νότια, χρησιμοποιώντας χούφτες φύκια για να σας βοηθήσει, σας φέρνει σε μια ρεματιά γεμάτη λάσπη που τρέχει από την ανατολή προς τη δύση (2).

Πυκνές μικροσκοπικές ανεμώνες σε πορτοκαλί, κρεμ, πράσινο και καφέ είναι παντού. Τεράστια ballan wrasse είναι απασχολημένα με την επιλογή περιστασιακών μπουκιών από το βράχο. Μια βαθιά και ομαλή τρύπα καθαρισμού παρέχει στοιχεία για την ακατέργαστη ενέργεια της θάλασσας.

Σε 1923, η Πόλη του Γουέστμινστερ έσπασε στα δύο στον βράχο Runnel Stone μέσα σε πυκνή ομίχλη και βυθίστηκε. Η τοποθεσία του ναυαγίου είναι στην πραγματικότητα μόνο το τμήμα της πλώρης, το οποίο έμεινε πάνω από ένα προηγούμενο ναυάγιο, το Moorview. Η ακριβής θέση της πρύμνης είναι άγνωστη, αλλά βρίσκεται πιο έξω σε περίπου 50 μέτρα νερού.

Στρίβοντας δεξιά κατά μήκος της ρεματιάς, εμφανίζεται το πρώτο κομμάτι συντριμμιού – μια τεράστια δοκός που εκτείνεται από την άκρη της ρεματιάς πάνω από το κύριο μέρος του ναυαγίου. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, αυτή η δοκός φιλοξενεί εκατοντάδες γυμνόκλαδα - τουλάχιστον πέντε διαφορετικά είδη έχουν καταμετρηθεί σε λιγότερο από 1 τετραγωνικό μέτρο.

Στο τέλος της ρεματιάς, κατεβείτε στα 20 μέτρα περίπου και στρίψτε αριστερά, για να αποκαλύψετε ένα μεγάλο τμήμα κύτους που βρίσκεται ακουμπισμένο στον βράχο (3). Από κάτω υπάρχει μια τρύπα που σας βγάζει στα 26 μέτρα (4), όπου τα πλαίσια που χωρίζουν το διπλό κύτος παρέχουν πολλές ενδιαφέρουσες κρυψώνες για τα χέλια και τους αστακούς.

Διασχίζοντας το ναυάγιο προς τα δυτικά, περνάτε ένα πεπλατυσμένο κουβάρι από δοκούς και πλάκες και το πόδι ενός ιστού (5). Η πλευρά του ναυαγίου βρίσκεται μόλις 2-3 μέτρα πάνω από τον βυθό της θάλασσας, με ένα ανοιχτό πλέγμα πλαισίων που χωρίζει το διπλό κύτος. Κάτω από αυτά βρίσκεται ένα δάπεδο από χοντρή άμμο γρανίτη και σπασμένο κέλυφος (6).

Στρίβοντας πάλι αριστερά για βαθύτερα νερά, ένας ιστός απλώνεται στην άμμο στα 28 μέτρα, ακουμπισμένος ακριβώς δίπλα σε ένα τεράστιο ογκόλιθο από γρανίτη (7). Ένα μεγάλο χέλι κατοικεί σε ένα διάλειμμα στον ιστό και μερικές φορές είναι αρκετά τολμηρό για να βγει έξω και να γλιστρά γύρω από επισκέπτη δύτες.

Ακολουθώντας τον ιστό πίσω πάνω από το ναυάγιο, υπάρχει ένα θραύσμα πλάκας καταστρώματος με κολώνες που προεξέχουν (8). Μπροστά, στα δεξιά, φαίνεται ένα μεγάλο βαρούλκο (9). Γυρίζοντας κατά μήκος του ναυαγίου, τα κενά στη γάστρα φαίνονται μέχρι την άμμο (10).

Μια μεγάλη πεσκανδρίτσα έχει εντοπιστεί εδώ στο παρελθόν, ξαπλωμένη να χουχουλιάζει με το δέλεαρ της έξω και ένα χαμόγελο από αυτί σε αυτί. Στα 35 μέτρα τα συντρίμμια έχουν ως επί το πλείστον παραχωρήσει τη θέση τους σε σποραδικά κομμάτια χάλυβα σε ένα ζευγάρι αμμώδεις ρεματιές που οδηγούν σε ακόμη βαθύτερα νερά (11).

Επιστρέφοντας προς την πέτρα Runnel, μια άλλη πλάκα καταστρώματος με κολώνες και κομμάτια από κιγκλιδώματα σηματοδοτεί την άκρη του Westminsterτο κύτος του (12). Αν θέλετε να ανεβείτε τώρα, είναι απλό να ακολουθήσετε τη γάστρα πίσω στο βράχο, χρησιμοποιώντας το κολύμπι και τη δοκό από παλαιότερα ως βοηθήματα πλοήγησης.

Αν συνεχίσω, μου αρέσει να στρίβω ανατολικά κατά μήκος ενός απότομου τοίχου στη νότια άκρη του Runnel Stone (13) μεταξύ 20m και 30m. Καθώς ο τοίχος αρχίζει να γυρίζει βόρεια (14) και σχηματίζουν μια ευρεία ρεματιά μεταξύ του Runnel Stone και του Lee Mean, διάσπαρτες σπασμένες πλάκες και δοκοί σηματοδοτούν τα ερείπια ενός ιστιοφόρου με χαλύβδινο κύτος.

Τελικά φτάνει στο ανατολικό άκρο της στενής ρεματιάς που χωρίζει την πέτρα του Runnel (15). Τα συντρίμμια εδώ είναι κυρίως από το μικρό ατμόπλοιο Moorview.

Προχωρώντας βορειότερα κατά μήκος του τοίχου, ένα ζευγάρι άγκυρες (16) ξαπλώστε σφηνωμένο σε γωνία στα 18μ. Τα ερείπια του φάρου - που ήταν στην κορυφή της πέτρας Runnel μέχρι το Πόλη του Γουέστμινστερ το κατέστρεψε (βλέπε πίνακα) – τώρα ξαπλώστε σφιχτά στο βράχο στη βόρεια πλευρά (17).

Μια ρηχή ρεματιά γεμάτη φύκια (18) που οδηγεί νοτιοδυτικά στα 14 μέτρα σηματοδοτεί τον δρόμο για την ολοκλήρωση του περίπλου. Ακόμη και εδώ υπάρχουν τόσα πολλά συντρίμμια που είναι δύσκολο να γνωρίζουμε εάν τα φύκια είναι προσκολλημένα σε βράχους ή χάλυβα. Η ιστορία ενός παλιού ψαρά υποδηλώνει ότι δεν υπάρχει βράχος στο Runnel Stone, μόνο ένας τεράστιος σωρός από ναυαγισμένα πλοία.

Πίσω ανάμεσα στο κύριο σώμα των συντριμμιών, το πρώτο εμφανές ορόσημο είναι ένα ζευγάρι σπασμένων λεβήτων από το Moorview σε περίπου 20 μέτρα νερό (19). Από τους λέβητες, κρατώντας τα βράχια στα αριστερά σας, φτάνετε πίσω στη δοκό και στο λούκι από την κάθοδό σας και μπορείτε να κάνετε μια στάση αποσυμπίεσης που χρειάζεστε.

Η διαδρομή που περιγράφεται κάνει μια πολύ μεγάλη ενιαία κατάδυση. Εάν το επιτρέπουν οι παλίρροιες και οι θάλασσες, αξίζει να χωρίσετε τη διαδρομή σε τμήματα και να κάνετε αρκετές βουτιές στο ναυάγιο, αφιερώνοντας το χρόνο σας για να εξερευνήσετε μια από τις πιο εντυπωσιακές καταδύσεις στα νοτιοδυτικά.

Χάρη στους Colin Thornton, Bill Bowen και Mike & Sarah Phillips.

Εμφανίστηκε στο Diver, Ιούνιος 1999