Σχεδόν κατάφερε να περάσει τον Μεγάλο Πόλεμο, αλλά αυτό ήταν πριν συναντήσει ένα U-boat σε ρολό. Ο JOHN LIDDIARD μάς ταξιδεύει σε ένα βαθύτερο σημείο ναυαγίου στα ανοικτά της Βόρειας Ιρλανδίας, με εικονογράφηση του MAX ELLIS
ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΜΑΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΤΟΥ 2011, πάμε στη Βόρεια Ιρλανδία για μια βουτιά σε ένα από τα τελευταία υποβρύχια θύματα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το 3821 τόνων Neotsfield.
Για να είμαστε αυστηρά ακριβείς, το κοντινό ναυάγιο του Hunsdon (Wreck Tour 102, Αύγουστος 2007), βυθίστηκε ένα μήνα αργότερα.
Οι ντόπιοι δύτες κρατούν μια μικρή σημαδούρα δεμένη στο ναυάγιο, και όταν βούτηξα το Neotsfield αυτό βρισκόταν στη δεξιά πλευρά από την πρώτη λαβή πίσω (1), οπότε από εκεί ξεκινά η περιήγησή μας. Ενώ ο βυθός βρίσκεται στα 48μ, η Neotsfield είναι όρθια και σε μεγάλο βαθμό άθικτη, επομένως το μεγαλύτερο μέρος της κατάδυσης θα είναι στα 42 μέτρα.
Κατευθυνόμενοι προς τα πίσω και παραμένοντας προς τη δεξιά πλευρά του καταστρώματος, ανάμεσα στα πρυμνά αμπάρια είναι το συνηθισμένο ζευγάρι βαρούλκων φορτίου (2) και ένα κατάρτι-πόδι. Δίπλα στο κατάρτι-πόδι είναι δεμένη μια σιδερένια εφεδρική προπέλα (3).
Μετά το επόμενο κράτημα, το άνοιγμα είναι άθικτο και μερικές από τις δοκούς καλύμματος στη θέση τους. Με ένα φορτίο άνθρακα, δεν έχει νόημα να μπεις μέσα.
Βήματα (4) στη συνέχεια ανεβείτε σε ένα μακρύ υπερυψωμένο κατάστρωμα και, ανάμεσα στα σκαλοπάτια, οι πόρτες οδηγούν πίσω στο εσωτερικό.
Ανεβαίνοντας τα σκαλιά, προς την πλευρά του καταστρώματος, μερικοί ορθοστάτες από το κάγκελο (5) στέκονται ακόμα, αν και τα περισσότερα έχουν φύγει. Στην κεντρική γραμμή υπάρχει άλλος ιστός-πόδι και βαρούλκο (6), για να εξυπηρετήσει ένα τελικό κράτημα (7).
Από εδώ η διαδρομή μας έχει επιλογή. Η πλευρά της γάστρας έχει σαπίσει, με αρκετά μεγάλες τρύπες για να πέσει μέσα από αυτό το κράτημα και να βγει από το πλάι.
Όσοι δεν θέλουν να μπουν μέσα μπορούν να συνεχίσουν στο κατάστρωμα περνώντας από δέστρες αγκυροβόλησης και πάνω από τη δεξιά πλευρά για να ρίξουν μια ματιά πίσω μέσα από τις τρύπες που έχουν σαπίσει στο κύτος.
Δεν έχει νόημα να πάτε μέχρι το βυθό της θάλασσας, αλλά μια γρήγορη βουτιά κάτω από την προεξοχή της πρύμνης παρέχει θέα στο στέλεχος του άξονα της έλικας (8) και το σπασμένο τιμόνι-πόλος.
Λείπουν τόσο η προπέλα όσο και το τιμόνι. Η προπέλα θα ήταν φτιαγμένη από μπρούντζο και θα είχε διασωθεί, ενώ το πηδάλιο θα είχε αφαιρεθεί για να φτάσει στην προπέλα.
Επιστρέφοντας στο κατάστρωμα, το Neotsfield’s 4 in stern gun (9) έχει πέσει στο πλάι, με την κάννη να προεξέχει πάνω από την πρύμνη.
Η επιστροφή μας προς τα εμπρός ακολουθεί την πλευρά του λιμανιού του ναυαγίου (10), πέρα από περισσότερες κολώνες και σπασμένα κιγκλιδώματα, μετά κατεβείτε άλλο ένα σύνολο σκαλοπατιών στο κύριο κατάστρωμα.
Το κατάρτι (11) από ανάμεσα στα αμπάρια έχει πέσει προς τα εμπρός και έξω στο λιμάνι για να κρεμαστεί πάνω από το διάλειμμα στη γάστρα (12) όπου εξερράγη η τορπίλη.
Αυτό θα είχε πλημμυρίσει αμέσως τουλάχιστον ένα αμπάρι και το μηχανοστάσιο, βυθίζοντας γρήγορα το Neotsfield.
Ελάχιστα ορατά υπολείμματα σκαλοπατιών οδηγούν τώρα στο κατάστρωμα του σκάφους, το πίσω μέρος του οποίου στα 38 μέτρα εξακολουθεί να εκτείνεται από ένα καταστρώματα με χαλύβδινο πλαίσιο (13), με άφθονο χώρο για κολύμπι μέσα και μέσα.
Πίσω στα ανοιχτά, άλλο ένα καρέ (14) εκτείνεται στο κεντρικό τμήμα του καταστρώματος.
Μπροστά από αυτό θα ήταν η χοάνη και πιθανώς κάποιοι αναπνευστήρες από το μηχανοστάσιο, αλλά όλα αυτά έχουν καταρρεύσει για να αφήσουν ένα κουβάρι από συντρίμμια. Οι λέβητες θα ήταν κάτω από αυτό, και ο κινητήρας πιο πίσω κάτω από το κατάστρωμα (13).
Συνεχίζοντας προς τα εμπρός κατά μήκος του καταστρώματος του σκάφους, ένα φορτίο-βαρούλκο (15) εξυπηρετεί ένα βαθύ κράτημα, η καταπακτή κατεβαίνει μέσα από το κύριο κατάστρωμα στο αμπάρι από κάτω.
Η τιμονιέρα πρέπει να ήταν ελαφρύτερης κατασκευής από την ξαπλώστρα που έχουμε ήδη περάσει γιατί έχει φύγει, αφήνοντας μόνο ένα σκόρπιο σκουπίδια στο κατάστρωμα (16).
Τα βήματα οδηγούν τώρα στο κύριο κατάστρωμα και το μπροστινό μέρος κρατάει. Ο μπροστινός ιστός (17) έχει πέσει πίσω και πέρα από τη ράγα του λιμανιού.
Η βάση του ιστού δείχνει στα συνήθη εξαρτήματα μεταξύ συγκράτησης ενός ζεύγους βαρούλκων και στο πόδι του ιστού (18).
Περνώντας το μπροστινό συγκρότημα, το κάστρο υψώνεται πάνω από το κύριο κατάστρωμα, με ένα ζευγάρι θυρών που παρέχουν πρόσβαση στο εσωτερικό και σκαλοπάτια (19) σε κάθε πλευρά που οδηγεί στο κατάστρωμα της πλώρης.
Με το χρόνο κατάδυσης να τοποθετείται σε βάθος, αντί να ανεβείτε αυτά τα 2 μέτρα τώρα, η παραμονή στο ίδιο επίπεδο με το κύριο κατάστρωμα και η κολύμβηση γύρω από την πλώρη παρέχει θέα στο εσωτερικό μέσα από τρύπες που έχουν σαπίσει στη γάστρα (20), και οι άγκυρες είναι ακόμα σφιχτές στους σωλήνες τους (21).
Ακριβώς στην άκρη της πλώρης, τοποθετημένη έξω από το στέλεχος είναι μια τροχαλία-τροχός (22). Δεν έχω ιδέα για τον σκοπό του.
Η περιήγησή μας στο Neotsfield τελειώνει ακολουθώντας τις αλυσίδες άγκυρας πίσω από τους σωλήνες στο βαρούλκο (23), ένα κατάλληλο σημείο για την απελευθέρωση ενός καθυστερημένου SMB για μια μακρά αποσυμπίεση.
ΣΚΛΗΡΙΚΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
ΤΟ ΝΕΟΤΣΦΙΛΝΤ, κολιέ. ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ 1906, ΒΥΘΕΙ 1918
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟ 1906 ΑΠΟ FURNESS WITHY & CO, με δύο λέβητες και κινητήρα τριπλής διαστολής 317 ίππων από τους Richardsons, Westgart & Co της West Hartlepool, αυτό το πλοίο βαφτίστηκε Ada από τον πρώτο της ιδιοκτήτη, πριν την μετονομάσει η Bell James & Co Neotsfield.
Όταν έφυγε από το Clyde για τη Νάπολη με ένα φορτίο 4158 τόνων άνθρακα και 808 τόνων οπτάνθρακα, ο Μεγάλος Πόλεμος είχε σχεδόν τελειώσει. Παρόλα αυτά, τα γερμανικά U-boat παρέμειναν ενεργά, με απεριόριστο υποβρύχιο πόλεμο κατά της συμμαχικής ναυτιλίας.
Ο Ερνστ Κρίγκερ βρισκόταν στην πρώτη του περιπολία στη διοίκηση UB64. Στις 13 Σεπτεμβρίου 1918 είχε ήδη τορπιλίσει το ατμόπλοιο 286 τόνων Βουβάλι, το 691-τόν MJ Craig και των 956 τόνων θέτων.
Την επόμενη μέρα, έξω από το Skulmartin Light, στο County Down, τορπίλισε τον μεγαλύτερο στόχο του μέχρι σήμερα, τον 3,821 τόνων Neotsfield.
Μία μόνο τορπίλη χτύπησε το Neotsfield στην πλευρά του λιμανιού στο πρώτο κράτημα πίσω. Από εκείνο το σημείο και μετά, το πλοίο ήταν καταδικασμένο και είχε βυθιστεί μέσα σε 15 λεπτά.
Ο καπετάνιος Mann και το πλήρωμά του πήγαν στις βάρκες χωρίς απώλειες ζωής και χωρίς ευκαιρία να απολύσουν το Neotsfieldπυροβόλο όπλο 4 ιντσών.
Υπό τον προηγούμενο διοικητή της, Otto von Schrader, UB64Η μεγαλύτερη επιτυχία του ήταν να χτυπήσει το στρατόπλοιο 32,324 τόνων Δικαιοσύνη με δύο τορπίλες στις 19 Ιουλίου 1918. Ο Φον Σρέιντερ δεν βύθισε το Δικαιοσύνη, αλλά έθεσε εκτός λειτουργίας τις μηχανές της και βυθίστηκε μια μέρα αργότερα UB124.
UB124 αναγκάστηκε στη συνέχεια να βγει στην επιφάνεια από το Δικαιοσύνησυνοδούς του και βυθίστηκε από πυροβολισμούς. Ο Otto von Schrader έγινε ναύαρχος στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
UB64 υπό τον Ernst Krieger συνέχισε να βυθίζει πολλά ακόμη πλοία στη Θάλασσα της Ιρλανδίας, συμπεριλαμβανομένου του 1388 τόνων Serula στις 16 Σεπτεμβρίου και το 4952-τόν Συνήγορος τρεις μέρες αργότερα.
Μετά την ανακωχή, UB64 παραδόθηκε στους Συμμάχους και διαλύθηκε το 1921.
ΞΕΝΑΓΟΣ
ΦΤΑΣΜΑ ΕΚΕΙ: Norfolkline Irish Sea Ferry Services, Λίβερπουλ (Μπίρκενχεντ) προς Μπέλφαστ Από το Μπέλφαστ πάρτε τον Α20 προς το Πόρταφερι.
ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ: Οι συντεταγμένες GPS είναι 54 31.643N, 005 23.279W (μοίρες, λεπτά και δεκαδικά ψηφία). Το ναυάγιο βρίσκεται με πλώρη ακριβώς δυτικά του βορρά και βρίσκεται σε ύψος 10 μέτρων από έναν βυθό 48 μέτρων.
TIDES: Το χαλαρό νερό συμπίπτει κατά προσέγγιση με το υψηλό και χαμηλό νερό του Μπέλφαστ.
ΚΑΤΑΔΥΣΗ & ΔΙΑΜΟΝΗ: DV Diving.
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Το μικρό λιμάνι στο Ballywalter παρέχει την πιο κοντινή ολίσθηση στο ναυάγιο.
ΠΡΟΣΟΝΤΑ: Το βάθος απαιτεί PADI Dive Master/BSAC Dive Leader ή τουλάχιστον ένα αρχικό τεχνικό προσόν, όπως Deco Procedures. Είναι ένα καλό βάθος για ένα νορμοξικό μείγμα trimix.
ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Διάγραμμα Ναυαρχείου 2093, Νότιες προσεγγίσεις στο βόρειο κανάλι. Ναυάγια της ακτής του Ulster από τον Ian Wilson. Irish Wrecks Online από τον Randall Armstrong,
PROS: Παρά το βάθος και το σκοτάδι, το Neotsfield είναι εύκολο στην πλοήγηση.
Μειονεκτήματα: Είναι ένα μεγάλο ναυάγιο για να ολοκληρωθεί με μια βουτιά.
ΒΑΘΟΣ: 45m +
Χάρη στους David Vincent, Tony Vincent και Steve Phillips.
Εμφανίστηκε το DIVER Δεκέμβριος 2011
