Μετά από μια σύντομη διαδρομή βαθύτερων ναυαγίων, εδώ είναι ένα βελγικό πλοίο που είναι ευρύτερα προσβάσιμο. Είναι μια δημοφιλής κατάδυση στο Weymouth, λέει ο JOHN LIDDIARD. Εικονογράφηση MAX ELLIS
Ένα παλιό αγαπημένο Weymouth, το βελγικό μηχανοκίνητο πλοίο 5965 τόνων Άλεξ Βαν Όπσταλ, ένα πρώιμο θύμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Βυθίστηκε από ορυχείο στις 15 Σεπτεμβρίου 1939, μόλις 15 ημέρες μετά τη γερμανική εισβολή στην Πολωνία.
Τα ναυλωμένα σκάφη γενικά αγκιστρώνουν μια γραμμή βολής κατά μήκος της πλώρης (1), με κλίση σχεδόν 90° στο λιμάνι, έτσι ώστε το κατάστρωμα να είναι κοντά στην κατακόρυφο και η δεξιά πλευρά να υψώνεται αρκετά 5 μέτρα από τον βυθό των 30 μέτρων.
Αυτό το τμήμα είναι εύκολα αναγνωρίσιμο, επομένως οι δύτες μπορούν να ξεκινήσουν την κατάδυση με κάποιο προσανατολισμό, ακόμα κι αν γίνει λίγο δύσκολο αργότερα.
Ακολουθώντας τη δεξιά πλευρά της πλώρης, η διαδρομή μας περνάει από ένα ζευγάρι κολώνες, έναν κύλινδρο από καλώδιο πρόσδεσης και στη συνέχεια μια τριάδα μικρότερων κολώνων που θα χρησίμευαν ως αιχμές για το καλώδιο πρόσδεσης. Η δεξιά άγκυρα (2) είναι μοντέρνα σχεδίαση χωρίς στοκ και είναι σφιχτή στον αγωγό.
Στο κατάστρωμα, το στέλεχος ενός ιστού (3) στέκεται ανάμεσα στις οπές για τα αντίθετα άκρα των σωλήνων, με τη δοκό ενός οδοστρώματος να ακουμπάει απέναντί του.
Πίσω από τον ιστό βρίσκεται η άγκυρα-βαρούλκο (4). Το ναυάγιο καταρρέει τώρα στον βυθό της θάλασσας, αφήνοντας μερικές τρύπες για εξερεύνηση μέσα στην πλώρη για όσους είναι κατάλληλα έμπειροι και προετοιμασμένοι.
Μετά τα συντρίμμια πίσω, προς την πλευρά του καταστρώματος (την πλευρά του Πόρτλαντ ή τη δυτική πλευρά) του ναυαγίου, το επόμενο κύριο χαρακτηριστικό είναι η ορθή γωνία της εξόδου από το μπροστινό αμπάρι (5).
Αμέσως μετά έρχονται ένα ζευγάρι κολώνες, και μετά ένα ζευγάρι κατάρτια που βρίσκονται στον βυθό της θάλασσας, με φορτηγά βαρούλκα εκατέρωθεν των βάσεων τους (6).
Το μπροστινό μέρος αυτών των δύο βαρούλκων είναι άθικτο αλλά το δεύτερο είναι σπασμένο.
Τα περισσότερα από τα κατάρτια στο Άλεξ Βαν Όπσταλ μπορούν να βρεθούν σε ζευγάρια, επειδή ήταν τοποθετημένα σε διάταξη γκολπόστ, δίπλα δίπλα.
Εδώ είναι που η πλοήγηση σε αυτό το ναυάγιο γίνεται λίγο δύσκολη. Υπάρχει ένα διάλειμμα όπου η νάρκη εξερράγη κάτω από το δεύτερο αμπάρι, έτσι οποιοσδήποτε δύτης που απλώς ακολουθεί την άκρη του συντρίμματος πιθανότατα θα συνεχίσει να στρίβει αριστερά και θα καταλήξει να ακολουθεί την καρίνα πίσω στην πλώρη.
Το κόλπο είναι να κρίνεις τη γραμμή του ναυαγίου, είτε από τη θέση του καταστρώματος είτε από την καρίνα, και να βγεις στον βυθό της θάλασσας, ακολουθώντας κομμάτια συντριμμιών καθώς προχωράς. Ένα αξιοσημείωτο αντικείμενο είναι ένα σωληνοειδές πόδι ιστού (7), ανάποδα και με ανατροπή προς το ναυάγιο.
Σε καλή ορατότητα, αυτό είναι εύκολο. Σε κακή όψη, οι δύτες θα μπορούσαν εξίσου εύκολα να χάσουν εντελώς το ναυάγιο.
Μέσα σε περίπου 10 μέτρα, τα συντρίμμια αρχίζουν να μαζεύονται ξανά, με πλάκες κύτους και καταστρώματος και μερικά καμπύλα συγκροτήματα σωλήνα 2 ιντσών (8) που υποπτεύομαι ότι ήταν μηχανήματα ψύξης, είτε για προμήθειες μαγειρικής είτε για ψυγεία.
Τα συντρίμμια γίνονται πιο πυκνά καθώς η διαδρομή μας πλησιάζει στη μέση του πλοίου, με τα συντρίμμια από την υπερκατασκευή να περιλαμβάνουν ένα άλλο ζευγάρι ιστών και ένα τμήμα πλάκας με παράθυρο που μπορεί κάποτε να ήταν μέρος του φεγγίτη και του ανεμιστήρα του μηχανοστασίου (9).
Λίγο πιο μακριά από αυτό, ένα τμήμα της πλάκας της γάστρας έχει μια γραμμή κυκλικών οπών (10) όπου κάποτε τοποθετούνταν φινιστρίνια.
Ελάχιστα απομένουν από την πρώτη λαβή στην πρύμνη, αλλά το σημείο μεταξύ των λαβών της πρύμνης αναγνωρίζεται εύκολα από ένα άλλο ζεύγος ιστών (11).
Το πίσω αμπάρι είναι ομοίως αγνώριστο και η διαδρομή μας έρχεται σύντομα στην πρύμνη (12). Σαν το τόξο, αυτό έχει πέσει στο λιμάνι.
Σε αντίθεση με την πλώρη, το μεγαλύτερο μέρος του άνω καταστρώματος έχει σπάσει, με μερικά συντρίμμια να περιλαμβάνουν ένα εύκολα αναγνωρίσιμο ζευγάρι κολώνες (13) στον βυθό της θάλασσας.
Οι ανοιχτές νευρώσεις της πρύμνης (14) σχηματίζουν μια εντυπωσιακή σήραγγα που μπορεί να ακολουθηθεί στην υπόλοιπη διαδρομή πίσω.
Στρογγυλεύοντας την πρύμνη, το πηδάλιο (15) βρίσκεται επίπεδο στον βυθό της θάλασσας και παραμένει προσκολλημένο στον στύλο του πηδαλίου. Μέσα στην αποκοπή της έλικας, η προπέλα έχει σωθεί, αλλά το άκρο της ουράς του άξονα εξακολουθεί να προεξέχει από τον πρυμναίο αδένα.
Η καρίνα της γάστρας είναι αρχικά άθικτη (16) αλλά σύντομα ανοίγει. Λίγο πιο πέρα εμφανίζεται ξανά ο άξονας της προπέλας (17) και μπορεί να ακολουθηθεί μέχρι τέρμα προς τα εμπρός μέσα από ένα τόξο σήραγγας προωστικού άξονα (18).
Στη συνέχεια, τα συντρίμμια πέφτουν πάνω από τον άξονα (19), που πιθανώς συγκρατούνται από τα υπολείμματα του κινητήρα. Ένα σπασμένο ρουλεμάν ώσης είναι ακριβώς ορατό κάτω από τα συντρίμμια.
Κάποτε πέρασα αιώνες ψάχνοντας για τα συνηθισμένα μηχανήματα και λέβητες ατμομηχανών, για να ανακαλύψω αργότερα ότι Άλεξ Βαν Όπσταλ ήταν ένα μηχανοκίνητο πλοίο, έτσι είχε και έναν κινητήρα ντίζελ.
Αυτό το τμήμα του πλοίου (20) είναι βασικά όρθιο, αλλά χωρίζεται σε ένα χαμηλότερο κατάστρωμα, με το μεγαλύτερο μέρος του πάνω μέρους του ναυαγίου και της υπερκατασκευής να πέφτει από την πλευρά του λιμανιού που ακολουθήσαμε νωρίτερα στην περιήγησή μας.
Προς την μπροστινή και τη δεξιά πλευρά διατρέχει μια σχισμή κατά μήκος της, μέσω της οποίας φαίνεται μια αντλία (21).
Απέναντι από την πλευρά του λιμανιού, μια πλάκα κύτους (22) γεφυρώνει μεταξύ του κάτω μέρους της γάστρας και του βυθού για να κάνει μια μεγάλη τριγωνική κολύμβηση, αλλά θα τολμούσα μέσα μόνο με πολύ καλή ορατότητα.
Η Άλεξ Βαν Όπσταλ είναι ένα μεγάλο ναυάγιο. Ακόμη και όταν μάθετε τον δρόμο σας, θα χρειαστούν 30 λεπτά για να ολοκληρώσετε αυτήν τη διαδρομή. Θα είναι απαραίτητη μια παρασυρόμενη αποσυμπίεση σε μια καθυστερημένη SMB
ΠΡΩΙΜΟ ΘΥΜΑ Β' Παγκοσμίου Πολέμου
Ο KLAUS EWERTH ΠΗΡΕ U26 ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ WILHELMSHAVEN στις 29 Αυγούστου 1939, τέσσερις μέρες πριν η Βρετανία κηρύξει τον πόλεμο στη Γερμανία. Στις 10 Σεπτεμβρίου, αυτό το μικρό U-boat Type-1A βρισκόταν στα ανοιχτά της όχθης του Shambles, δημιουργώντας ένα ναρκοπέδιο για να πιάσει πλοία στις προσεγγίσεις στο Weymouth και στο Portland.
Το πρώτο θύμα ήταν το βελγικό φορτηγό και επιβατικό πλοίο των 5965 τόνων Άλεξ Βαν Όπσταλ, παρέχοντας τακτική υπηρεσία μεταξύ Νέα Υόρκη και την Αμβέρσα, όπου επέστρεφε.
Το Βέλγιο ήταν ακόμα ουδέτερο, αλλά οι νάρκες είναι αδιάκριτες. Στο πλοίο επέβαιναν πλήρωμα 49 και οκτώ επιβάτες.
Ο καπετάνιος Vital Delgoffe είχε λάβει εντολές από τους ιδιοκτήτες του πλοίου, Maritime Belge, να εκτραπεί στο Weymouth για επιθεώρηση πριν συνεχίσει το ταξίδι. Οι συνθήκες στη θάλασσα ήταν δύσκολες, αλλά η ορατότητα στην επιφάνεια ήταν καλή στο απογευματινό φως.
Ο καπετάνιος Ντελγκόφ σχεδίασε μια διαδρομή πέρα από τα ανατολικά της όχθης Σάμπλς. Στις 5.55 μ.μ., έχοντας παρακάμψει τα ρηχά, μόλις είχε διατάξει αλλαγή πορείας προς το Weymouth όταν μια τρομερή έκρηξη κάτω από το αμπάρι νούμερο 2 σήκωσε το πλοίο από το νερό και έσπασε την πλάτη του μπροστά από τη γέφυρα.
Στις 6.35 μ.μ., καθώς η θάλασσα υψωνόταν πάνω από το καταφύγιο-κατάστρωμα, ο καπετάνιος Ντελγκόφ ήταν ο τελευταίος που μπήκε σε μια σωσίβια λέμβο. Το ελληνικό ατμόπλοιο Atlanticos σταμάτησε κοντά για να παραλάβει το πλήρωμα και τους επιβάτες. Περιέργως, δεν υπήρξαν θύματα.
Η Άλεξ Βαν Όπσταλ βυθίστηκε αμέσως μετά, πέφτοντας πάνω από ένα καλώδιο και απενεργοποιώντας έναν βρόχο ανίχνευσης υποβρυχίου, μέρος του αμυντικού συστήματος του λιμανιού.
U26 ήταν πλέον πολύ μακριά από τη σκηνή, 120 μίλια έξω στον Ατλαντικό, μετά τον φάρο Fastnet. Τους επόμενους μήνες το ναρκοπέδιο προκάλεσε δύο ακόμη θύματα, το ολλανδικό πλοίο 6873 τόνων Binnendijk και το ελληνικό ατμόπλοιο 4576 τόνων Έλενα Ρ (Περιήγηση στο ναυάγιο 123, Δεκεμβρίου 2009), βυθίστηκε αντίστοιχα στις 7 Οκτωβρίου και στις 22 Νοεμβρίου. Και οι δύο είναι επίσης δημοφιλείς καταδύσεις από το Weymouth και το Portland.
ΞΕΝΑΓΟΣ
ΦΤΑΣΜΑ ΕΚΕΙ: Για Weymouth, ακολουθήστε το A37 ή A354 προς Dorchester, μετά το A354 για Weymouth και συνεχίστε στο Portland μέσω Chesil Beach, στρίβοντας αριστερά για το παλιό ναυπηγείο Castletown καθώς ο δρόμος αρχίζει να σκαρφαλώνει στο λόφο προς το Portland. Το Scimitar Diving βρίσκεται στο Aqua Sport Hotel, στα αριστερά καθώς μπαίνετε στο Castletown.
ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ: Οι συντεταγμένες GPS είναι 50 32.437N, 002 16.133W (μοίρες, λεπτά και δεκαδικά). Το ναυάγιο βρίσκεται με την πλώρη του ακριβώς ανατολικά του βορρά.
TIDES: Ο Άλεξ Βαν Όπσταλ βρίσκεται ανατολικά της Shambles Bank, με τις περίπλοκες παλίρροιες της. Το ναυάγιο θα πρέπει συνεπώς να καταδυθεί μόνο 2.5 ώρες πριν από το Πόρτλαντ.
ΚΑΤΑΔΥΣΗ & ΑΕΡΑ: Ιστότοπος Scimitar Diving, 07765 326728
ΔΙΑΜΟΝΗ: Ιστοσελίδα Aqua Hotel, 01305 860269
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ: Τα δελτία είναι διαθέσιμα στο Weymouth και στο Portland. Καταβάλλονται τέλη λιμένα και εκτόξευσης.
ΠΡΟΣΟΝΤΑ: PADI Προηγμένο ανοιχτό νερό ή BSAC Sports Diver, αν και το ναυάγιο βρίσκεται μόλις ένα μέτρο πιο βαθιά από το PADI ΩΩ όριο στην πρύμνη. Είναι ένα μεγάλο βάθος για να πάρετε το καλύτερο από το nitrox.
ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Διάγραμμα Ναυαρχείου 2610, Bill of Portland στο Anvil Point. Ordnance Survey Map 194, Dorchester, Weymouth & γύρω περιοχή. Dive Dorset, των John & Vicki Hinchcliffe. Τουριστικές πληροφορίες του Weymouth 01305 785747.
PROS: Ένα μεγάλο μηχανοκίνητο πλοίο με πολλά συντρίμμια για εξερεύνηση.
CONS: Εάν η ορατότητα είναι κακή, η μετάβαση μεταξύ του μπροστινού και του πίσω τμήματος μπορεί να είναι δύσκολη.
ΒΑΘΟΣ ΕΥΡΟΣ: 20m-35m
