Ένα αμερικανικό υποβρύχιο χάθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου του Ειρηνικού, που φορτίστηκε σε βάθος από ένα διάσημο ιαπωνικό σκάφος συνοδείας. Οι δύτες τεχνολογίας βρίσκουν αυτό το υποβρύχιο 19 χρόνια αργότερα, αλλά ΤΙΜ ΛΟΡΕΝΣ παραμένει ενθουσιασμένος από τη συνοδό, IJN Χατσουτάκα, και με μια πολύχρωμη αφήγηση της εκδίκησής του να βυθίζεται από έναν άλλο υποδιοικητή των ΗΠΑ. Προετοιμαστείτε για να μεταφερθείτε πίσω στο 1945 - και μετά για μια αξιοσημείωτη ανακάλυψη ναυαγίου στα ύδατα της Μαλαισίας
Ο Captain JW Travis παρηγορείται στο μελωδικό γουργούρισμα που παράγουν οι μηχανές του Pratt & Whitney – σε αντίθεση με τους βλέμματα του, που προσπαθούν να αντισταθούν στον πειρασμό να κοιμηθούν καθώς το υπνωτικό βουητό σαγηνεύει τις αισθήσεις τους.
Διαβάστε επίσης: Πειρασμοί για καταδυτικά ταξίδια: Φιλιππίνες & Μαλαισία
Το αεροσκάφος PB4Y-1 Liberator παρέχει λίγες ανέσεις και η υπέρβαση της κόπωσης είναι κρίσιμης σημασίας σε αποστολές ανίχνευσης μεγάλης εμβέλειας. Κοντεύουν να γυρίσουν για το σπίτι τους, αλλά προς το παρόν το Luzon στις Φιλιππίνες παραμένει πάνω από 10 ώρες μακριά. Ένα φλιτζάνι καφέ βοηθάει στο να τα κοιτάξετε πίσω στη στιγμή.
Ένα ίχνος αφρού διασχίζει το παράθυρο. Είναι μια μικρή συνοδεία πλοίων επιφανείας – ένα δεξαμενόπλοιο, ένα βοηθητικό και η συνοδεία τους, εύκολα ορατά στο μπλε φόντο.
2 Μάιος, 1945
1500 Ο καπετάνιος Τράβις στέλνει στο ραδιόφωνο μια αναφορά επαφής. Δέκα χιλιάδες πόδια πιο κάτω, ο Cdr Jarvis στο υποβρύχιο USS Μπάγια το παραλαμβάνει και παραλληλίζει την ακτή για να αναχαιτίσει. Είκοσι κόμβοι στην επιφάνεια – Τα υποβρύχια της κατηγορίας Balao είναι γρήγορα.
2155 USS Μπάγια κάνει επαφή με το ραντάρ. Δυστυχώς, η πανσέληνος ανατέλλει, οπότε θα υπάρχουν λίγα από την κάλυψη του σκότους. Ο Cdr Jarvis ρίχνει τα ζάρια.
2210 Ο Cdr Jarvis στέλνει μια αναφορά επαφής στον Cdr Latta σε ένα άλλο υποβρύχιο, το USS Lagarto. Ο Latta είναι βετεράνος της υπηρεσίας υποβρυχίων στα 36 του, με εννέα επιτυχημένες περιπολίες πίσω του. Αυτή η περίπολος είναι μόλις η δεύτερη στο πλοίο του Lagarto αλλά ο χαρισματικός διοικητής αποκτά ήδη φήμη. Τα συντρίμμια του ιαπωνικού υποβρυχίου RO49 μαρτυρά την αποτελεσματικότητα του νέου του πληρώματος, κερδίζοντας το παρατσούκλι "Latta's Lancers".
Ο Cdr Latta κοιτούσε την αποσυναρμολογημένη μοτοσικλέτα Harley-Davidson που ήταν αποθηκευμένη, παρά τους κανονισμούς, στις γωνίες της γέφυρας του. Ο δεύτερος του, ο υπολοχαγός Mendenhall, τον επαναφέρει στο παρόν και Lagarto αλλάζει πορεία.
2245 Ο Cdr Latta επιβεβαιώνει την επαφή και απαντά, αναφέροντας ότι η συνοδεία βρίσκεται σε βασική διαδρομή 310°, πραγματική ταχύτητα 9 κόμβων. Και τα δύο σκάφη συνοδείας φαίνεται να είναι εξοπλισμένα με ραντάρ. Cdr Jarvis στο USS Μπάγια τοποθετεί το υποδεξιό του μέρος της συνοδείας, δυστυχώς τοποθετώντας το φως του φεγγαριού στο πίσω μέρος του.
2305 On Μπάγια, ο Cdr Jarvis δίνει εντολή να εξαντληθούν δύο τορπίλες σε εμβέλεια 1,500 yd. Στο σκάφος συνοδείας συνοδείας IJN Χατσουτάκα, ο 60χρονος βετεράνος υπολοχαγός Οζάκι Τακάσι παίρνει τη γέφυρα. Οι επτά μήνες της εντολής του έχουν κάνει Χατσουτάκα ένα αποτελεσματικό πλοίο και του χάρισε μια απαίσια φήμη μεταξύ των αμερικανικών υποβρυχίων. Το πλοίο ήταν ναρκοπέδιο που μετατράπηκε για καθήκοντα συνοδείας συνοδείας με την αναβάθμιση του σόναρ και την τοποθέτηση φορτίων βάθους.
Σε ειδοποίηση από τον ήχο των κινητήρων των αεροσκαφών, ΧατσουτάκαΤα βλέμματα του βλέμματος προειδοποιούν τον καπετάνιο τους για ίχνη αφρού που κλείνουν μέσα. Γυρίζει το πλοίο του στο ρουλεμάν τους και, στενά, περνούν κατά μήκος του σκάφους του. Αυξάνοντας την ταχύτητα, ο Takashi φορτίζει τον επιτιθέμενο, ανοίγοντας πυρ με φορητά όπλα και ένα πυροβόλο 25 χλστ. Το έντονο μπαράζ περνά πάνω από την κορυφή του χαμηλού Μπάγια.
2320 Και τα δύο πλοία συνοδείας φωτίζουν το USS Μπάγια στους προβολείς τους. Ο Cdr Jarvis γυρίζει το υποβρύχιο, αυξάνοντας την ταχύτητα και ελπίζοντας να ξεφύγει από τα επερχόμενα σκάφη. Προκλητικά εκτοξεύει προς το μέρος τρεις τορπίλες Χατσουτάκα, αλλά για άλλη μια φορά τρέχουν το μήκος της συνοδείας.
Και πάλι, Μπάγια επιδιώκει να ξεφύγει. Ο Cdr Jarvis εξαπολύει περισσότερες τορπίλες Type 24 πριν από την κατάδυση, αλλάζει πορεία μόλις η θάλασσα πλημμυρίσει τον πύργο του - η πρώτη κίνηση σε ένα θανατηφόρο παιχνίδι γάτας και ποντικιού.
Το περιθώριο λάθους είναι μικρό. Όλα έχουν σταματήσει. Οι άντρες επάνω Μπάγια σταθείτε σιωπηλοί, σπασμένοι μόνο από τα σόναρ, απόδειξη της ξέφρενης αναζήτησης από πάνω. Περιμένουν την επίθεση που σίγουρα θα ακολουθήσει.
Περνούν μερικά λεπτά πριν μια έκρηξη σπάσει τη σιωπή. Το υποβρύχιο λικνίζεται βίαια και το πλήρωμα αναγκάζεται να συγκρατήσει τα νεύρα του καθώς η δόνηση διαπερνά τα οστά τους. Οι έξι φορτίσεις βάθους με διαφορά 10 δευτερολέπτων ωθούν τους άνδρες σε οριακό σημείο.
2333 Ευτυχώς, τα ηχητικά ping χάνουν την ένταση. Οι συνοδοί απομακρύνονται και το πλήρωμα του USS Μπάγια ανάσα με ανακούφιση. Η επαφή κράτησε 28 λεπτά.
Ο Cdr Jarvis αναφέρει αργότερα: «Δεν είναι τίποτα λιγότερο από θαύμα που περάσαμε από τόσα πυρά χωρίς γρατσουνιά».
Μπάγια κάνει ραντεβού με την USS Lagarto νωρίς στις 3 Μαΐου και οι δύο διοικητές σχηματίζουν σχέδιο. Lagarto είναι να έρθετε σε επαφή στο 1400 και μετά να βουτήξετε στο πέρασμα της συνοδείας. Μπάγια θα περιμένει 10 έως 15 μίλια μακρύτερα κατά μήκος της πίστας. Εάν δεν υπάρξει περαιτέρω επαφή μεταξύ των δύο υποβρυχίων, Μπάγια θα αναχαιτίσει τη συνοδεία το 2000.
Μπάγια δεν κάνει περαιτέρω επαφή με Lagarto, παρά τις πολυάριθμες προσπάθειες. Έτσι Μπάγια επιτίθεται μόνος, αλλά και πάλι διώχνεται από τους συνοδούς και επιστρέφει στο Freemantle. Το κομβόι και η συνοδεία του συνεχίζουν αλώβητοι.
Εκδίκηση για τον Λαγκάρτο
Cdr Φραγκίσκος Ο Scanlan ενός άλλου υποβρυχίου κατηγορίας Balao, του USS Hawkbill, έδωσε την ακόλουθη περιγραφή της βύθισης του IJN Hatsutaka την ημέρα που το USS Lagarto κηρύχθηκε εκπρόθεσμο, στις 4 Μαΐου 1945:
«[Αυτή] η ιστορία ξεκινά την ημέρα μετά τη βύθισή μας της μικρής συνοδείας όταν το βραδινό πρόγραμμα του Fox από Περλ Χάρμπορ ακούσαμε ένα μήνυμα από την COMSUBPAC που ανακοινώνει την απώλεια του Λαγκάρτο στον Κόλπο του Σιάμ όταν φορτώθηκε σε βάθος από το αντιτορπιλικό Hatsutaka.
«Ο κυβερνήτης του Lagarto (ένα αδελφό μας σκάφος που κατασκευάστηκε στο Manitowoc) ήταν ένας υπέροχος φίλος μου ονόματι Frank Latta.
«Όταν έλαβα την είδηση της απώλειας του, πήγα αμέσως στα charts και το συμπέρανα Χατσουτάκα πρέπει να συνόδευε μια συνοδεία από τη Σιγκαπούρη στη Σαϊγκόν. Πιθανότατα, θα έπρεπε να επιστρέψει στη Σιγκαπούρη για μια άλλη συνοδεία και έτσι να προσφέρει Hawkbill με την ευκαιρία να εκδικηθεί την απώλεια του Lagarto.
«Έτσι, στείλαμε ένα μήνυμα ζητώντας άδεια να παρεκκλίνουμε από τις εντολές περιπολίας για αρκετό καιρό για να αναλάβουμε Χατσουτάκα, το οποίο εγκρίθηκε από την COMSUBPAC.
«Παίρνοντας θέση περίπου ένα μίλι μακριά από το Pulo Tengol, ένα νησί που βρίσκεται περίπου στη νοτιοανατολική γωνία του κόλπου του Σιάμ, πιθανότατα θα αναχαιτίσουμε Χατσουτάκα, με όποιο τρόπο κι αν επέστρεφε στη Σιγκαπούρη. Έγραψα στο βιβλίο νυχτερινών παραγγελιών του καπετάνιου για να διατηρήσω μια έντονη ματιά και να χρησιμοποιήσω το κουδούνι κλήσης έκτακτης ανάγκης στο κεφάλι της κουκέτας μου, εάν κάναμε οποιαδήποτε επαφή.
«Ήταν μια βροχερή νύχτα και ήμασταν κοντά στον Ισημερινό (στην επιφάνεια φορτίζαμε μπαταρίες, φυσικά). Γδύθηκα μέχρι το μπουφ και αποκοιμήθηκα στην κουκέτα μου. Ο επόμενος θόρυβος που άκουσα ήταν τα πέντε βουητά στο βομβητή έκτακτης ανάγκης από τη γέφυρα, που μου έλεγαν χωρίς αβεβαιότητα: «Καπετάνιος στη γέφυρα, στο διπλό!»
«Χτύπησα στο κατάστρωμα τρέχοντας και έφτασα στα μισά της σκάλας μεταξύ του θαλάμου ελέγχου και του πύργου σύνδεσης όταν συνειδητοποίησα ότι, μέσα στον ενθουσιασμό, είχα παραμελήσει να φορέσω μερικά ρούχα! Τελικά έφτασα στον πύργο συναγερμού και μου είπαν ότι ο στόχος ήταν εντός εμβέλειας τορπιλών και ότι είχαμε μια εγκατάσταση βολής στον υπολογιστή δεδομένων τορπιλών (TDC), όπου ο Λου Φόκελε ήταν απασχολημένος να στροβιλίζει πόμολα και να με προτρέπει να βιαστώ .
«Φτάνοντας στη γέφυρα, άρπαξα τον πομπό που φέρει στόχο. Με το ρουλεμάν που αναγνωρίστηκε από το μέρος ελέγχου πυρκαγιάς στον πύργο συναγερμού, έδωσα διαταγή να εκτοξευτούν τρεις τορπίλες σε μια έκταση στον στόχο μας, ο οποίος βρισκόταν ακόμα νότια κάτω από την Ακτή του Κόλπου, όπως ακριβώς είχαμε μαντέψει ότι θα έκανε.
«Το χρονόμετρο μας μέτρησε ένα λεπτό από τις τορπίλες που εκτοξεύτηκαν. Στη γέφυρα, ανταμειφθήκαμε με το θέαμα μιας μεγάλης έκρηξης. Ο Λου ανέφερε ότι ο στόχος «σταμάτησε». Στη συνέχεια μας είδε ή μας σήκωσε το ραντάρ της, καθώς βρεθήκαμε να δεχόμαστε πυρά από πυροβόλα μεσαίου διαμετρήματος πολλών πλοίων.
«Γυρίσαμε μακριά και αναζητήσαμε ασφάλεια ανοίγοντας την απόσταση μεταξύ του θύματός μας και εμάς και, περίπου εκείνη τη στιγμή, κάποιος ευγενικός συνάδελφος μου θύμισε ήσυχα ότι ήμουν ακόμα αρκετά γυμνός!
«Κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης νύχτας, ο στόχος μας παρέμεινε ακίνητος και εμείς, στην επιφάνεια, περιμέναμε και οι δύο να ξημερώσει για να εκτιμήσουμε την κατάσταση. Αναγνωρίσαμε ότι βρισκόμασταν σε πολύ εχθρικά νερά. Ο κόλπος του Σιάμ έχει κατά μέσο όρο περίπου 15 μέτρα και η καρίνα μας ήταν μόλις 27 μέτρα από τον πυθμένα όταν βυθιζόταν.
«Εκτός από αυτό το πρόβλημα, βρισκόταν ανάμεσα σε εμάς και τον παρασυρόμενο εχθρό (από το φως της ημέρας επιβεβαιώθηκε ως Χατσουτάκα) ένα μεγάλο ναρκοπέδιο που είχε τοποθετηθεί από τις ΗΠΑ, στο οποίο δίσταζα να μπω. Ένα εχθρικό πλωτό αεροπλάνο έκανε κύκλους νωχελικά γύρω από το αντιτορπιλικό.
«Τελικά, ένα θαλάσσιο ρυμουλκό εμφανίστηκε με προφανή σκοπό να μας κλέψει τη νίκη. Μέχρι εκείνη τη στιγμή (ίσως στις 0900), ήμασταν βυθισμένοι και μια εμβέλεια με το περισκόπιο εξοπλισμένο με ραντάρ μας έδειξε ότι βρισκόμαστε 5,000 γιάρδες από Χατσουτάκα.
«Οι τορπίλες μας είχαν δύο επιλογές σε ταχύτητα, 30 κόμβους και 45 κόμβους, με αντίστοιχες εμβέλειες 5,000 γιάρδες σε χαμηλή ταχύτητα και περίπου 3,000 γιάρδες σε υψηλή ταχύτητα, όπως θυμάμαι. Σε κάθε περίπτωση, αν πυροβολούσαμε ένα ψάρι στον εχθρό ως ύστατη προσπάθεια για να αποτρέψουμε τη διαφυγή του, θα έπρεπε να είμαστε πολύ τυχεροί.
«Όπως κάθε άνθρωπος στο πλοίο Hawkbill ήταν ο καλύτερος στον τομέα του, είχα απόλυτη εμπιστοσύνη στη συμμορία των τορπιλών μας για να μας δώσει μια «καυτή, ευθεία και κανονική» πορεία. Διέταξα έναν μπροστινό σωλήνα να ετοιμαστεί για βολή, η τορπίλη ρυθμίστηκε στη μέγιστη εμβέλεια χαμηλή ταχύτητα και, λόγω του ναρκοπεδίου, μηδενικό βάθος τρεξίματος.
«Με εγκάρδια προσευχή και ευχή για όλη την τύχη που μπορούσαμε να συγκεντρώσουμε, διέταξα να εκτοξευθεί η τορπίλη από έναν σωλήνα στην μπροστινή αίθουσα τορπιλών. Με το περισκόπιο σηκωμένο, έβλεπα κάθε πόδι αυτού του μωρού να τρέχει για πέντε αιώνια μεγάλα λεπτά καθώς άφηνε ένα ίχνος μπλε καπνού λιπαντικού στο πέρασμά της.
«Μπορώ να σας δώσω τον λόγο μου ότι το θέαμα εκείνου του ψαριού να έρχεται απαρέγκλιτα πάνω τους είχε το πλήρωμα του Χατσουτάκα πυροβολώντας κάθε όπλο που είχαν σε αυτό, χωρίς αποτέλεσμα. Καθώς παρακολουθούσα, η πιο τυχερή τορπίλη στην ιστορία των αμερικανικών υποβρυχίων χτύπησε τον στόχο ακριβώς ανάμεσα στις φουγάρες και τη φύσηξε σε δύο κομμάτια που βυθίζονται γρήγορα. Lagarto εκδικήθηκε!»
Μετακίνηση του IJN Hatsutaka
Το 2005 μια ομάδα στο Τρίαινα, ένα τεχνικό καταδυτικό πλοίο που ανήκει και διευθύνεται από τον Jamie McCloud, εντόπισε τα συντρίμμια του USS Lagarto. ο καταδυτική κοινότητα έλαβε υπόψη. Με το ενδιαφέρον, άρχισα να ερευνώ την ιστορία αυτού του πλοίου και, ειδικότερα, την τύχη του IJN Χατσουτάκα, ο τρομερός εχθρός του.
Οπλισμένος με την αναφορά του πολέμου και τον άφθονο ενθουσιασμό, ταξίδεψα στο Dugun στη Μαλαισία και στα μικρά ψαροχώρια κατά μήκος της ακτής εκεί. Μετά από μερικές νύχτες που πέρασα σε μικρά κρεβάτια και πρωινό, έτυχε ένας ψαράς που ήταν πρόθυμος να μας πάει σε ένα μέρος που του άφηνε τακτικά παλιά μεταλλικά υπολείμματα στα δίχτυα του.
Η τοποθεσία απείχε πέντε ναυτικά μίλια από την έκθεση καταγραφής του πολέμου και περίπου 200 από εκεί Lagarto είχε ανακαλυφθεί. Κανόνισα να ναυλώσω το σκάφος του άνδρα και επέστρεψα σπίτι στην Ταϊλάνδη για να συγκεντρώσω μια ομάδα.
Μια εβδομάδα αργότερα, φορτώσαμε το νυχτερινό καράβι για το Chumporn. Εκεί προσλάβαμε ένα μίνι βαν για να μας μεταφέρει μαζί με τον εξοπλισμό μας στα σύνορα της Μαλαισίας. Είκοσι τέσσερις ώρες αργότερα, μετά από μια άγρυπνη νύχτα που αναπηδούσε στο πίσω μέρος ενός βαν, φτάσαμε.
Ευτυχώς είχαμε προγραμματίσει να λιπαίνουμε το ταξίδι μας με ουίσκι και, ως καλοί δύτες τεχνολογίας, τηρήσαμε το σχέδιο. Διασχίζοντας λοιπόν τα σύνορα νωρίς μετά από λίγο λίπανση της τελευταίας στιγμής για τον τελωνειακό υπάλληλο (προσφορές χωρίς αλκοόλ) κάναμε το σύντομο άλμα στο Dugun.
Είχαμε φορτώσει το ψαροκάικο μέχρι τις 11 το πρωί και κατευθυνθήκαμε προς το σημάδι. Το ψαροκάικο έφερε όλα τα σημάδια μιας ταλαιπωρημένης βιομηχανίας και ήλπιζα ότι η θάλασσα θα ήταν ευγενική!
Τρεις ώρες αργότερα η ομάδα μας ήταν στριμωγμένη γύρω από ένα αυτοσχέδιο ηχώ, με καλώδιο δεμένο σε έναν ξύλινο στύλο κολλημένο στο πιο στιβαρό άκαμπτο γόνατο που υπήρχε. Σύντομα εμφανίστηκε ένα κομμάτι στο κάτω μέρος της οθόνης μας. Έκπληκτοι από την ταχύτητα των γεγονότων, προσπαθήσαμε να προετοιμάσουμε τη γραμμή βολής, τοποθετώντας την στο πιο ρηχό σημείο των συντριμμιών.
Είχαμε προγραμματίσει δύο καταδύσεις, και με μόνο 35 μέτρα που φαίνονται στο ηχώ, ξέραμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε τις καταδύσεις μεγάλες. Κορυφαίο με ορατότητα 20 μέτρα!
Με ανησυχία, ωστόσο, περιμέναμε το μειονέκτημα και δεν χρειάστηκε να περιμένουμε πολύ – ήταν ότι το ρεύμα ήταν αρκετά δυνατό για να τραβήξει ένα μάτι από το καβούκι του. Μια βιαστικά τοποθετημένη γραμμή βοήθησε να αντισταθμιστεί μέρος της προσπάθειας που απαιτείται για να ξεπεραστεί. Επιτέλους μπήκαμε στο νερό, τραβώντας τους εαυτούς μας αργά προς την κατάβαση στο ντουλάπι του Davy Jones.
Μια κάννη όπλου εμφανίστηκε, δείχνοντας προκλητικά προς την επιφάνεια, και εκείνη τη στιγμή? μια χελώνα γεράκι κολύμπησε αβίαστα, χωρίς να μας ξεφεύγει ο συμβολισμός.
Κρυφτήκαμε πίσω από ένα μεγάλο κομμάτι στριμμένης μεταλλικής πλάκας, απόδειξη της έντονης έκρηξης που είχε στείλει αυτό το πλοίο στον τάφο του. Στη συνέχεια, αφού πήραμε την ανάσα, αρχίσαμε να τραβάμε τον εαυτό μας προς την περιοχή που φανταζόμασταν ότι θα ήταν η περιοχή της πλώρης, υποθέτοντας ότι οι πληροφορίες μας ήταν σωστές. Στην πορεία περάσαμε κάλυκες 25 χιλιοστών σκορπισμένες γύρω από βάσεις όπλων.
Ενστικτωδώς αρχίσαμε να ψαχουλεύουμε και ένα κυκλικό αντικείμενο τράβηξε την προσοχή μου. Καλυμμένος με ήπια ανάπτυξη λευκών κοραλλιών, ένα είδος που ήξερα ότι μεγαλώνει σε ορείχαλκο, άρχισα να το ξεθάβω.
Μετά από 10 λεπτά μπόρεσα να ελευθερώσω το αντικείμενο. Τραβώντας τον εαυτό μου προς τη γραμμή ανάβασης, συνέδεσα γρήγορα τον ορειχάλκινο βρόχο σε έναν σάκο ανύψωσης μέσω ενός λουριού και τον φύσηξα στην επιφάνεια.
Γρήγορη ανάλυση
Τελειώσαμε την κατάδυση με σημαία επάνω στη γραμμή. Η αποσυμπίεσή μας ήταν ευσπλαχνικά σύντομη στην τελευταία στάση. Κοίταξα προς το εύρημα μας ακριβώς την ώρα για να το δω να απελευθερώνεται και να κατευθυνθώ για άλλη μια φορά στον πάτο.
Η εύρεση ναυτικών οργάνων με το πιάτο ενός κατασκευαστή μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό ενός ναυαγίου και η απώλεια του σε έναν ανελκυστήρα είναι τραγική. Μάνι, το καταδυτική ομάδα Ηγέτης Β, υποσχέθηκε μια γρήγορη επίλυση.
Φυσικά, η τσάντα ανύψωσης εμφανίστηκε ξανά μόλις 15 λεπτά αφότου είχε φύγει από την επιφάνεια. Πήδηξα μέσα, τραβώντας τον εαυτό μου απέναντι στο μεταλλικό αντικείμενο. Μόλις μπήκαμε στο σκάφος, αρχίσαμε να καθαρίζουμε το όργανο και 70 χρόνια ανάπτυξης γρήγορα έφυγαν. Αυτό που αποκάλυψε ήταν μια γυροσκοπική πυξίδα πρίσματος, πλήρης με πλάκα κατασκευαστή (δείτε την εισαγωγή) – τζάκποτ!
Η εύρεση μιας γυροσκοπικής πυξίδας πρίσματος σε μια τράτα είναι ομολογουμένως απίθανη, αλλά στην επόμενη κατάδυση ανακτήσαμε μια οβίδα κανονιού 25 χιλιοστών, αφήνοντας τα άλλα κομμάτια που ήταν διάσπαρτα γύρω από το πλοίο στη θέση τους. Και η έρευνά μας αποκάλυψε ότι το πρώτο αντικείμενο που ανακτήθηκε ήταν πράγματι το Χατσουτάκαπυξίδα του πλοίου.
Ιαπωνικά αρχεία δείχνουν ότι το Χατσουτάκα είχε εμπλακεί με φορτίσεις βάθους και εικάζεται ότι βύθισε ένα αμερικανικό υποβρύχιο αργά το βράδυ της 3ης Μαΐου 1945. Στις 10 Αυγούστου 1944, το USS Lagarto καταγράφηκε από τα αρχεία του αμερικανικού ναυτικού.
Αυτό το άρθρο είναι στη μνήμη της υπέρτατης θυσίας που έκαναν οι 86 άνδρες του USS Lagarto, τώρα σε αιώνια περιπολία.
ΤΙΜ ΛΟΡΕΝΣ ανήκει Το ντουλάπι του Davy Jones (DJL) ενεργό Koh Tao στον Κόλπο της Ταϊλάνδης, βοηθώντας τους δύτες να αξιοποιήσουν τις δεξιότητές τους πέρα από τις ψυχαγωγικές καταδύσεις και είναι συνδεδεμένο με σχολή καταδύσεων επαγγελματικού επιπέδου Scuba Dive Online.
Τρέχει επίσης το SEA Explorers Club. Ένας διάσημος τεχνικός εξερευνητής ναυαγίων και σπηλαίων, και μέλος του Explorers Club New York, είναι Εκπαιδευτής Τεχνικού Εκπαιδευτή PADI / DSAT. (Φωτογραφία: Mikko Paasi)
Επίσης στο Divernet: Η καμπάνα του πλοίου, «Κυνηγούσα ναυάγιο όταν βυθίστηκε το σκάφος κατάδυσης»
