Ποιος έσβησε τα φώτα;

ΠΕΡΙΠΑΤΟΥΜΕ ΚΑΤΩ το κατάφυτο μονοπάτι κάτω από έναν πυκνό θόλο από τροπικά δέντρα. Ο αέρας είναι στατικός, τα κουνούπια είναι αμείλικτα και η ζέστη είναι καταιγιστική.
Λίγα βήματα ακόμα και βρισκόμαστε σε ένα όμορφο ξύλινο κατάστρωμα στο στόμιο μιας φαρδιάς σπηλιάς που χασμουριέται. Αυτή είναι η είσοδος στο Dos Ojos, ένα από τα πιο διάσημα cenotes στο Μεξικό και την πρώτη μας σοβαρή εισβολή στο βασίλειο της κατάδυσης σε σπηλιές.
Φτιάχνουμε και ρίχνουμε σε ένα απολαυστικά δροσερό γλυκό νερό και μετά κατεβαίνουμε στα 5 μέτρα. Ο αρχηγός της κατάδυσής μας δείχνει το σχοινί-οδηγό και στη συνέχεια υποδεικνύει ότι πρέπει να τον ακολουθήσουμε σε μια μαύρη τρύπα.
Μπορούμε μόνο να δούμε το σχοινί καθώς πιάνει αντανακλάσεις από το φως της ημέρας πίσω μέχρι που, σε αληθινή θεατρική μορφή, ο οδηγός ανάψει τη δάδα του και αποκαλυφθεί μια εντελώς συναρπαστική θέα από βυθισμένους ασβεστολιθικούς βραχώδεις σχηματισμούς.
Εξερευνούμε τις ανατροπές και τις στροφές αυτού του εκπληκτικού βυθισμένου δικτύου τούνελ και σπηλαίων μέχρι να βγούμε έκπληκτοι, ενθουσιασμένοι και απελπισμένοι να επαναλάβουμε αυτό που ήταν μια εντελώς σουρεαλιστική εμπειρία.

Τα πρώτα βήματα στο σκοτάδι
Φυσικά, είχαμε ανησυχίες. Είχαμε κάνει μόνο πτερύγια σε σπήλαια από τα οποία μπορούσαμε να δούμε την έξοδο, το φως του ήλιου να ακτινοβολεί προς τα μέσα από το σημείο εξόδου καθώς και την είσοδο.
Όπως για τους περισσότερους ανθρώπους, η κατάδυση είχε να κάνει με το να επιπλέουμε σε ένα χαλαρό περιβάλλον, να κολυμπούν όμορφα ψάρια, η περιστασιακή συνάντηση με ένα πλάσμα πολύ μεγαλύτερο από εμάς και γενικά να περνάμε χρόνο χωρίς να νοιάζεστε στον κόσμο.
Η κατάδυση σε σπηλιές είναι η αντίθεση όλων αυτών. Είναι σκοτεινό, είναι τρομακτικό, μυστηριώδες και συναρπαστικό και ειλικρινά, μπορεί να είναι επικίνδυνο αν δεν λάβετε τις σωστές προφυλάξεις.
Ωστόσο, το εσωτερικό των μελανών σπηλαίων είναι ένα περιβάλλον που σπάνια βλέπει κανείς, συμπεριλαμβανομένων πλασμάτων για τα οποία έχετε διαβάσει ή δει μόνο στις ταινίες. Ωστόσο, με κάποιο προγραμματισμό και λίγη επιπλέον προσοχή, δεν υπάρχει λόγος για τον οποίο ακόμη και αρχάριοι δύτες δεν μπορούν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα σε αυτό το συναρπαστικό βασίλειο. Εδώ είναι έξι χρυσοί κανόνες:

• Κάντε τις πρώτες σας σπηλιές-καταδύσεις σε μια καλά οργανωμένη τοποθεσία με έναν πλήρως εκπαιδευμένο οδηγό.
• Ακούστε προσεκτικά την ενημέρωση, ώστε να μπορείτε να οπτικοποιήσετε πού πηγαίνετε
• Πάρτε τρεις πηγές φωτός, για να είστε σίγουροι, να είστε σίγουροι…
• Παρακολουθήστε τον μετρητή αέρα ή nitrox και ξεκινήστε την έξοδό σας μόλις κατεβείτε το ένα τρίτο της διαδρομής προς τη δεξαμενή σας, για να είστε πραγματικά σίγουροι.
• Να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με την άνωση και τη δική σας πτερύγια, για να μην κλωτσάς λάσπη.
• Εάν το απολαμβάνετε, εξετάστε το ενδεχόμενο να ακολουθήσετε ένα μάθημα κατάδυσης σε σπήλαιο.

Οι περισσότερες σπηλιές που βλέπουν οι δύτες σχηματίστηκαν σε ασβεστολιθικούς βράχους στο μακρινό παρελθόν.
Κατά τη διάρκεια των χιλιετιών, τα ποτάμια και τα ρέματα ή η ηφαιστειακή δραστηριότητα δημιούργησαν τρύπες και κανάλια, ενώ το νερό της βροχής στην γη πάνω διέσχιζε τον ασβεστόλιθο, διαβρώνοντας περαιτέρω τις τρύπες και τελικά δημιουργώντας τεράστια συστήματα σπηλαίων.
Στο εσωτερικό, οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες μεγάλωσαν σε υπέροχους σχηματισμούς με αστραφτερές επιφάνειες. Όταν ξεκίνησε η τελευταία Εποχή των Παγετώνων και τα επίπεδα των ωκεανών ανέβηκαν, πολλά από αυτά τα σπήλαια πλημμύρισαν και οι είσοδοι τους συχνά κρύβονταν - αν και όχι για τους τολμηρούς δύτες.
Υπάρχουν καταδύσεις σε σπηλιές σε όλο τον κόσμο – κάποιες είναι κοντά στο σπίτι, κάποιες προορίζονται πραγματικά μόνο για επαγγελματίες και τεχνικούς δύτες, αλλά υπάρχουν εξίσου πολλές που είναι απόλυτα κατάλληλες για αθλητές.

Ο μεσογειακός
Κοντά στο σπίτι, εύκολα προσβάσιμο και γνωστό για τα πολλά σπήλαια και σπηλιές του, το Med είναι μια πύλη για να μάθετε πώς να κάνετε κατάδυση σε σπηλιές και μπορείτε εύκολα να κανονίσετε να κάνετε μια πορεία σε ρηχά νερά.
Η Μάλτα είναι γνωστή για τη Μπλε Τρύπα της, την οποία ο Ζακ Κουστώ ύμνησε κάποτε. Το σπήλαιο Billinghurst, με μήκος 70 μέτρα, είναι το μεγαλύτερο στη χώρα.
Λιγότερο γνωστά ως προορισμός καταδύσεων αλλά εκπληκτικά καλοί για ασβεστολιθικές σπηλιές είναι τα ειδυλλιακά ελληνικά νησιά. Η βιομηχανία καταδύσεων ήταν πολύ περιορισμένη εδώ μέχρι πρόσφατα, αλλά τώρα υπάρχουν καταδυτικά κέντρα σε πολλά νησιά και περισσότερα από 8000 φυσικά σπήλαια, συμπεριλαμβανομένων πολλών που βρίσκονται κάτω από το νερό.
Υπάρχουν καταδυτικοί χειριστές σε μεγαλύτερα νησιά όπως η Κρήτη και η Σαντορίνη, αλλά ένα μέρος που αποτελεί μικρογραφία καταδυτικών στυλ είναι το κανάλι μεταξύ του νησιού της Πάρου και της μικρής του αδερφής Αντίπαρου.
Αυτό το μικρότερο νησί φημίζεται για ένα τεράστιο σύστημα σπηλαίων στην πλαγιά του βουνού στον Άγιο Ιωάννη. Η είσοδος είναι 350 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, αλλά μόλις μπείτε μπορείτε να περπατήσετε σχεδόν μέχρι την επιστροφή (και στη συνέχεια να ανεβείτε τα σκαλιά προς την κορυφή!).
Οι θάλαμοι είναι πυκνοί με όμορφους σταλακτίτες και σταλαγμίτες, καθώς και αρχαίες επιγραφές που λέγεται ότι χρονολογούνται από τον Μέγα Αλέξανδρο.
Αφού εξερευνήσετε αυτό το θαύμα, μπορείτε να βουτήξετε στο Blue Dome κάτω από το κοντινό νησί Paderonisi. Το σπήλαιο αυτό είναι μικρό αλλά οι γεωλογικοί σχηματισμοί αντικατοπτρίζουν εκείνους στον Άγιο Ιωάννη. Η είσοδος γίνεται μέσω καμινάδας στη βάση του μικροσκοπικού νησιού και υψώνεται από τα 20 σε περίπου 5 μέτρα. Μπορείτε να εμφανιστείτε μέσα για να δείτε τους σταλαγμίτες και τους σταλακτίτες να κρέμονται από πάνω και να φωτίζονται από ένα απόκοσμο μπλε φως που έρχεται από κάτω.

Μεξικό
Η χερσόνησος Γιουκατάν, στην άκρη της Καραϊβικής Θάλασσας, είναι ιδανική για εκκολαπτόμενους δύτες σπηλαίων. Οι ύφαλοι γύρω από το πολυσύχναστο νησί Κοζουμέλ είναι γεμάτοι με κολύμβηση και σήραγγες που θα σας δώσουν μια αίσθηση για καταδύσεις σε σπηλιές.
Το Palancar Caves είναι ένας λαβύρινθος από κωδωνοστάσια και αντηρίδες, ρεματιές και φαράγγια. Αν και υπάρχει συχνά μια στέγη πάνω από το κεφάλι σας, υπάρχει πάντα φως και ένα σημείο εξόδου.
Επόμενο, και πιο συναρπαστικό, είναι το Devil's Throat στο νότιο άκρο του νησιού. Αυτή η κατάδυση ξεκινά σε ένα σπήλαιο στα 26 μέτρα, το οποίο μετατρέπεται σε ένα κατερχόμενο τούνελ που βγαίνει στον τοίχο του υφάλου. Από εκεί μια άλλη είσοδος οδηγεί σε μια δεύτερη σήραγγα που στενεύει σημαντικά.
Αυτή η λεπτή καμινάδα είναι ο λαιμός του διαβόλου. Οδηγεί σε μια έξοδο στον τοίχο του υφάλου στα 37 μέτρα ή μπορείτε να κάνετε μια πλευρική στροφή προς τον Καθεδρικό Ναό, ένα τεράστιο σπήλαιο που φωτίζεται από τις ακτίνες του ήλιου που φιλτράρουν τις σχισμές στον ύφαλο παραπάνω.
Με μερικές βουτιές Cozumel κάτω από τη ζώνη σας, ήρθε η ώρα να κατευθυνθείτε προς την ηπειρωτική χώρα και τα αρχαία cenotes. Πιθανώς το πιο μυστηριώδες και ιστορικό από όλα τα σπήλαια που θα βουτήξετε, τα cenotes ήταν ζωτικής σημασίας για τους αρχαίους Μάγια. Πίστευαν ότι οι θεοί του κάτω κόσμου ζούσαν στα βάθη τους και οι άνθρωποι θυσιάζονταν για να τους κατευνάσουν.
Ένα τεράστιο δίκτυο υπόγειων ποταμών, υπόγειων σπηλαίων και καταβόθρων (cenotes) εκτείνεται μίλια στην ενδοχώρα από την ακτή. Εκείνοι που βρίσκονται πιο κοντά του πλημμυρίζουν με θαλασσινό νερό, ενώ εκείνοι που βρίσκονται στην ενδοχώρα γεμίζουν με γλυκό νερό. Είναι όλα γεμάτα σταλακτίτες και σταλαγμίτες, βράχους και τις ρίζες του φυλλώματος της ζούγκλας.
Το Dos Ojos είναι αυτό που χρησιμοποιείται συχνότερα για να εισαγάγει τους δύτες σε αυτό το συναρπαστικό βασίλειο. Συνοδεύεστε πάντα, καθώς υπάρχουν πολλά ανεξερεύνητα περάσματα με πινακίδες «Προειδοποίηση – Μείνετε έξω», αλλά τα σχοινιά-οδηγοί σας κρατούν με ασφάλεια στη διαδρομή.
Ακόμη και στα πιο περίπλοκα cenotes, οι συνθήκες δεν είναι δύσκολες.
Μια από τις πιο συναρπαστικές όψεις συμβαίνει όταν περνάτε μέσα από μια αλοκλίνη – αυτό είναι ένα φαινόμενο που δημιουργείται από τη συνάντηση αλατιού και γλυκού νερού. Το γλυκό νερό κάθεται πάνω από το αλάτι και σχηματίζει ένα περίεργο στρώμα που μοιάζει με καθρέφτη.
Το Cenote του Ταζ Μαχάλ παραμένει πολύ πιο φυσικό, καθώς είναι μέρος ενός ποταμού συστήματος που τρέχει σε ευθεία γραμμή μακριά από το σπήλαιο ανοίγματος. Οι δύτες κολυμπούν μπροστά από μια σειρά από χαρακτηριστικά ασβεστόλιθου που ονομάζονται περίεργα (Στενή Συνάντηση, Cenote Sugarbowl, το Candlestick) πριν περάσουν κάτω από μερικά μικρότερα κενό.
Μπορείτε να ανεβείτε σε μερικά για να δείτε τη ζούγκλα πριν πέσετε κάτω και πτερύγια κάτω από αόρατες σχισμές που επιτρέπουν σε ακτίνες φωτός να φωτίζουν τη διαδρομή σας.

Παλάου
Επόμενος στους πασσάλους των σπηλαίων και ίσως ένας από τους πιο συναρπαστικούς και ποικίλους προορισμούς καταδύσεων στον κόσμο πρέπει να είναι τα νησιά του Παλάου. Αυτή η μικρή χώρα έχει μια τεράστια ποικιλία φυσικών περιβαλλόντων και πολλές τεράστιες σπηλιές με έντονα ανοίγματα με μπλε τρύπες που αποφεύγουν κάθε αίσθηση εγκλεισμού σε στενό χώρο.
Η κατάδυση με το όνομα Blue Holes είναι όπου κατεβαίνετε μέσα από οποιαδήποτε από τις τέσσερις τρύπες στην κορυφή του υφάλου σε ένα ενιαίο τεράστιο σπήλαιο με κρυστάλλινη ορατότητα.
Το φως πέφτει μέσα από τις καμινάδες πάνω και δημιουργεί αστραφτερές μπλε αντανακλάσεις στην άμμο πολύ πιο κάτω.
Υπάρχουν πολλές παρόμοιες καταδύσεις γύρω από το νησί, αλλά το Chandelier Cave είναι ίσως το αποκορύφωμα. Η είσοδος σε αυτό το κρυφό σύστημα σπηλαίων βρίσκεται σε έναν υπέροχο όρμο ακριβώς απέναντι από το λιμάνι. Κολυμπάτε μέσα από ένα κενό μόλις λίγα μέτρα κάτω από την επιφάνεια και περίπου 3-4 μέτρα πλάτος, αλλά μόλις μπείτε μέσα, ανοίγει σε ένα κενό χώρο.
Υπάρχουν σταλακτίτες στην αρχή, αλλά αυτοί είναι στρογγυλεμένοι σαν στήλες, που ίσως αναδιαμορφώθηκαν από την κίνηση του θαλασσινού νερού. Προχωρώντας προς τα μέσα, υπάρχουν τέσσερις ακόμη θάλαμοι στο εσωτερικό, και όσο πιο πίσω πηγαίνετε γίνεται βαθμιαία πιο σκοτεινό.
Δεν είναι δυνατό να φτάσετε στην τελευταία σπηλιά, η οποία είναι στην πραγματικότητα πάνω από την ίσαλο γραμμή και απαιτεί συμπίεση μέσα από ένα λασπωμένο τούνελ. Ωστόσο, μπορείτε να ανεβείτε μέσα στους άλλους θαλάμους, εκεί όπου ένα διάκενο αέρα επιτρέπει στο γλυκό νερό να διαπεράσει από την πάνω γη, γεγονός που δημιουργεί θεαματικά γλυπτά.
Οι σχηματισμοί σε αυτά κόβουν την ανάσα, καθώς όλες οι επιφάνειες λάμπουν με απορροφημένα μέταλλα και εμφανίζονται ως πιέτες από ύφασμα ή λεπτές σαν μολύβι παγάκια. Είναι όλα απίστευτα όμορφα.

Australia
Για όσους αναζητούν μερικές πραγματικά ασυνήθιστες σπηλιές που εξακολουθούν να βρίσκονται εντός των ορίων αθλητικής κατάδυσης, το νησί των Χριστουγέννων της Αυστραλίας είναι σχεδόν μοναδικό.
Το νησί έτσι κι αλλιώς είναι μοναδικό. Είναι γνωστό ως «τα άλλα Γκαλαπάγκος», επειδή έξω από αυτά τα νησιά υπάρχουν περισσότερα αυτόχθονα είδη εδώ από οπουδήποτε αλλού στον πλανήτη. Αλλά πίσω στις σπηλιές και τις καταδύσεις…
Τα Χριστούγεννα είναι ένας ασβεστολιθικός βράχος που κάθεται πάνω από σκληρότερο βασάλτη. Η τοποθεσία στον ανοιχτό ωκεανό σημαίνει ότι τα κύματα και ο άνεμος έχουν διαβρώσει τον ασβεστόλιθο και μεγάλο μέρος της ακτής είναι απόκρημνο, απότομο και απρόσιτο.
Μπορείτε να εξερευνήσετε πολλές χερσαίες σπηλιές, αλλά κάτω από την ίσαλο γραμμή και από τους ρηχούς υφάλους υπάρχουν ακόμα περισσότερες.
Στο Coconut Point μια μικρή ρεματιά άμμου κάτω από τον γκρεμό οδηγεί σε ένα τεράστιο σπήλαιο με ανοίγματα προς την πρόσοψη του γκρεμού στις δύο πλευρές. Το φως στο εσωτερικό έχει μια απόκοσμη λάμψη και σε οδηγεί στο πίσω μέρος, όπου σέρνεσαι μέσα από το κύμα πάνω από όμορφα στρογγυλεμένους βράχους μέχρι να εξασθενίσει το φως.
Αν ανάψετε τη δάδα σας, κατασκοπεύετε έναν απίστευτο αριθμό τεράστιων αστακών φωλιασμένων σχεδόν σε κάθε χαραμάδα.
Σχεδόν για όλους όσους τους αρέσει να εξερευνούν σπηλιές και έχουν πάει Χριστούγεννα, το Thundercliff είναι το κορυφαίο σημείο. Μια βουτιά, μια βουτιά και μια βόλτα, αυτή είναι ίσως μια από τις πιο ασυνήθιστες υποβρύχιες εμπειρίες που θα έχετε ποτέ.
Μπαίνοντας σε ένα ρηχό τμήμα του υφάλου, κολυμπήστε σε ένα αμμώδες κανάλι, κάτω από μια προεξοχή και σε μια σπηλιά με φαρδύ στόμα. Ένα σύντομο πτερύγιο σε περνάει δίπλα από έναν βράχο που προεξέχει σχεδόν στην επιφάνεια και έχει εκατοντάδες ασημένια σάρωθρα να συρρέουν γύρω του.
Η πεζοπορία συνεχίζεται περνώντας μέσα από ένα στενό τούνελ μέχρι να φτάσετε σε ένα εντελώς σκοτεινό σπήλαιο όπου βγαίνετε μέσα για να θαυμάσετε τους σταλακτίτες από πάνω.
Κατεβαίνοντας πάλι, κολυμπάτε σε ένα δεύτερο, πιο στενό πέρασμα που οδηγεί σε μια πολύ μεγαλύτερη σπηλιά. Βγαίνοντας στην επιφάνεια για δεύτερη φορά, βρίσκεις έναν τεράστιο χώρο με υψηλές αναλογίες. Κάθε επιφάνεια είναι διακοσμημένη από εντυπωσιακές ασβεστολιθικές κατασκευές.
Και αν όλα αυτά δεν ήταν αρκετά, τότε κολυμπήστε μέχρι μια παραλία και βγείτε στα βράχια πριν ξεκινήσετε μια βόλτα στο σύστημα των σπηλαίων. Λίγο πιο πίσω βρίσκεται μια μικρή λίμνη υφάλμυρου νερού και μέσα σε αυτήν υπάρχει μια σπάνια κόκκινη γαρίδα (ακόμη ανώνυμη) που έλκεται από τις δέσμες των πυρσών.