ΣΠΗΛΑΙΑ ΔΥΤΗΣ
Ένα πείραμα με πράσινο βαμμένο νερό διαπίστωσε εδώ και πολύ καιρό ότι κάτι περίεργο συνέβαινε στην Κεφαλονιά – και τίποτα δεν έχει αλλάξει. Το MARTYN FARR αναφέρει από έναν μοναδικό ελληνικό καταδυτικό προορισμό. Πρόσθετος φωτογραφία του ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΣΩΤΗΡΟΠΟΛΟΥ
Η ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ των νησιών του Ιονίου στα ανοιχτά της δυτικής ακτής της Ελλάδας, και υπήρξε από καιρό δημοφιλής προορισμός για τουρίστες, ειδικά από τη Βόρεια Ευρώπη.
Με το ήπιο μεσογειακό κλίμα, τα καθαρά νερά και το πλούσιο ιστορικό της υπόβαθρο, λίγοι θα αμφισβητούσαν τις δυνατότητες της Κεφαλονιάς ως τουριστικού προορισμού. Αλλά εκτός από την προφανή γοητεία της και την εμφάνισή της στην πολεμική ταινία του 2001 «Το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι» (με πρωταγωνιστή τον Νίκολας Κέιτζ), η Κεφαλονιά παρουσιάζει επίσης ένα μοναδικό φαινόμενο που έχει απασχολήσει τους επιστήμονες εδώ και σχεδόν 200 χρόνια.
Εδώ, σε ένα διακριτικό σημείο σε μια χερσόνησο, η θάλασσα ρέει στη στεριά – και το νερό επανεμφανίζεται τελικά στην άλλη πλευρά του νησιού.
Είμαι δύτης σπηλαίων για 46 χρόνια και είχα ακούσει για αυτό το ασυνήθιστο φαινόμενο πολύ νωρίς στην καταδυτική μου καριέρα. Η ιντριγκαδόρικη κατάσταση καταγράφηκε στις Καταβόθρες, στο ακρωτήριο κοντά στην πρωτεύουσα Αργοστόλι. Ήδη από το 1835 ένας Άγγλος ονόματι Στίβενσον κατέγραψε το νερό που εξαφανιζόταν και στη συνέχεια κατασκευάστηκε ένας μικρός υδροτροχός για να λειτουργήσει ένα μύλο καλαμποκιού.
Φυσικά, οι επιστήμονες ενδιαφέρθηκαν για την ασυνήθιστη ροή του νερού και το 1963 χύθηκε μια ισχυρή βαφή στον νεροχύτη.
Αυτό το πείραμα, που πραγματοποιήθηκε από τον Ιωάννη Πετρόχειλο και τους Αυστριακούς υδρογεωλόγους Maurin και Zölt, αφορούσε τη χρήση 140 κιλών ουρανίνης, ένα πολύ έντονο πράσινο χρώμα.
Παραδόξως, το πράσινο νερό επρόκειτο να εμφανιστεί ξανά 14 ημέρες αργότερα κοντά στη Σάμη, στην ανατολική πλευρά του νησιού – πάνω από εννέα μίλια μακριά. Εμφανιζόμενος πρώτος στον δημοφιλή τουριστικό χώρο Λίμνη Μελισσάνη, τελικά αναδύθηκε από το πλημμυρισμένο σπήλαιο του Καραβόμυλου, σε σημείο λίγο ψηλότερα από την επιφάνεια της θάλασσας.
Και εδώ, κατασκευάστηκε ένας τροχός νερού. Σήμερα η κατασκευή είναι ακόμα εμφανής και, ενώ ο τροχός μπορεί να μην γυρίζει πλέον, είναι συναρπαστικό να βλέπεις το υφάλμυρο νερό να τρέχει με δύναμη κάτω από το πέτρινο κανάλι προς τη θάλασσα λίγα μέτρα μακριά.
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, το νερό θα φαινόταν να τρέχει ανηφορικά από τη μια πλευρά του νησιού στην άλλη!
Έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες για να εξηγήσουν αυτή τη μοναδική κατάσταση. Ενώ η πιο πιθανή απάντηση περιλαμβάνει την ανάμειξη φρέσκου με θαλασσινό νερό και την περίπλοκη φυσική της πυκνότητας του νερού, για έναν εξερευνητή η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχει ένα εξαιρετικά μακρύ σύστημα σπηλαίων που περιμένει να αποκαλυφθεί εκεί.
Μέχρι σήμερα, έχουν εντοπιστεί πολυάριθμες είσοδοι σπηλαίων, αλλά ελάχιστες έχουν περισσότερα από μερικές εκατοντάδες μέτρα περασμάτων.
Είχα κάνει μια φευγαλέα επίσκεψη στην Κεφαλονιά το 2003 και είχα την τύχη να βγάλω μερικές φωτογραφίες στο Σπήλαιο της Λίμνης Μελισσάνης.
Οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις που έγιναν σε αυτόν τον χώρο σημαίνουν ότι σήμερα η καταδυτική πρόσβαση εκεί είναι περίπλοκη, με τις άδειες που απαιτούνται από κυβερνητικό τμήμα στην Αθήνα. Ως εκ τούτου, οι δύτες πρέπει να γνωρίζουν ότι η διαδικασία δεν είναι γρήγορη ή απλή, και εάν κινηματογραφούν ή φωτογραφία προβλέπεται, η πρόσβαση θα συνεπάγεται ορισμένες δαπάνες.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΙΓΗ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ότι το Σπήλαιο της Λίμνης Μελισσάνης είναι μια εξαιρετική τοποθεσία για καταδύσεις. Κάποια στιγμή στο μακρινό παρελθόν της σπηλιάς, η οροφή ενός μεγάλου υπόγειου θαλάμου κατέρρευσε, αποκαλύπτοντας ένα εντυπωσιακό κενό γεμάτο νερό.
Οι βραχώδεις τοίχοι αυτού του σπηλαίου είναι παντού προεξέχοντες, έτσι ώστε κατά την ιστορική περίοδο δεν υπήρχε πρόσβαση στο νερό παρά μόνο με το κατέβασμα σε σχοινί ή τη χρήση μιας σκάλας σπηλαίων.
Αλλά τι όμορφο, μαγευτικό μέρος είναι αυτό όταν οι ακτίνες του ήλιου διαπερνούν τα βάθη! Η σήραγγα είναι μεγάλη, τα νερά είναι καθαρά και πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει διερευνητικό καταδυτικό δυναμικό τόσο ανάντη όσο και έξω προς τη θάλασσα, 500 μέτρα μακριά στον Καραβόμυλο.
Ακόμα κι αν δεν είστε έτοιμοι να ξεκινήσετε τη μακρά διαδικασία απόκτησης πρόσβασης κατάδυσης σε αυτόν τον ιστότοπο, μια επίσκεψη στο σπήλαιο ως κανονικός «τουρίστας» είναι απαραίτητη.
Η είσοδος σήμερα γίνεται μέσω μιας τεχνητής σήραγγας που οδηγήθηκε στην όχθη της λίμνης το 1963.
Σε αυτό το σημείο οδηγείται κανείς σε μια βάρκα με κωπηλασία έξω από τη λίμνη και στην τεράστια σπηλιά στην μακρινή πλευρά.
Αυτό δίνει μια πολύ καλή ιδέα για το μέγεθος των βυθισμένων σηράγγων σε αυτήν την περιοχή. Το Σπήλαιο Δρογκαράτης, λίγα χιλιόμετρα ανατολικά, μπορεί να είναι μεγάλο, καλά διακοσμημένο και εντελώς στεγνό, αλλά η Μελισσάνη σίγουρα θα δώσει την καλύτερη εντύπωση για το πώς είναι κάτω από το νερό στον υπόγειο κόσμο της Κεφαλονιάς.
Όπως ανακαλύψαμε στην επίσκεψή μας τον περασμένο Οκτώβριο, υπάρχουν αρκετά σπήλαια πιο πίσω από την ακτή από τη Μελισσάνη.
Το Σπήλαιο Ζερβάτη στη μέση του χωριού Καραβόμυλος παρουσιάζει μια ωραία σπηλιά-κατάδυση και, όπως υποδηλώνει η τοποθεσία του, η πρόσβαση είναι εύκολη. Επισκεφθήκαμε επίσης άλλες τοποθεσίες γνωστές στους δύτες, για να μετρήσουμε την πρακτικότητα της κατάδυσης.
Είναι σημαντικό ότι όλα αυτά που είδαμε απαιτούσαν τη χρήση κατακόρυφου εξοπλισμού και επάρκεια στα σχοινιά, για να μην αναφέρουμε μια αρκετή σωματική προσπάθεια.
Οι φίλοι μας στο κέντρο καταδύσεων Aquatic επρόκειτο να μας στήσουν το σπήλαιο Χιριδόνι και, ενώ η προετοιμασία ήταν δύσκολη, η κατάδυση σε ένα γειτονικό σπήλαιο, τη Σωτήρα, ήταν εξαιρετική.
Έπρεπε να περάσουμε από ένα φρεάτιο μήκους 240 μέτρων, μέγιστο βάθος 25 μέτρα, σε ένα πέρασμα κανονικά τετράγωνο 20 μέτρων και πλούσια διακοσμημένο με σχηματισμούς πασσάλων παντού.
Βγήκαμε στον αέρα στην μακρινή πλευρά για να βρούμε δεκάδες νυχτερίδες να πετάνε πέρα δώθε ανάμεσα στη χαμηλή οροφή και το νερό.
Το σπήλαιο συνεχίζει προφανώς για εκατοντάδες μέτρα ακόμα. Αυτές οι μεγάλες σήραγγες χρειάζονται όλο το φως που μπορείτε να μεταφέρετε. Χρειαζόμασταν περισσότερα!
Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΤΑΔΥΣΗ στο νησί, πράγματι ένα από τα καλύτερα σπήλαια αναψυχής στην Ευρώπη, ήταν το Σπήλαιο της Λίμνης Καραβόμυλου. Εξαιρετικά εντυπωσιακό, δεν μπορώ να επαινέσω το μέρος αρκετά.
Από το σημείο στο οποίο έχετε πρόσβαση στο νερό στο σημείο εξόδου του μύλου, είναι 50 μέτρα κολύμπι μέχρι την είσοδο του σπηλαίου.
Επιστρέψαμε στον Καραβόμυλο για την τελευταία μας βουτιά της εβδομάδας. Γνωρίζοντας το θεαματικό μέγεθος της σήραγγας, με αυτήν την ευκαιρία πήραμε μια μπαταρία από ισχυρά φώτα βίντεο και κολυμπήσαμε σε σχηματισμό για να λάβουμε την καλύτερη εκτίμηση της απεραντοσύνης της.
Όπως και με τις άλλες τοποθεσίες που είχαμε δει, αυτή η ρηχή σήραγγα πρέπει να έχει πλάτος 20 μέτρα και σχεδόν το ίδιο ύψος για μεγάλο μέρος, αν όχι για τα περισσότερα, από το μήκος των 240 μέτρων. Περνώντας κάτω από την τοπική εκκλησία, τον κεντρικό δρόμο και μεγάλο μέρος του χωριού, είναι εκπληκτικό να σκεφτεί κανείς ότι μόνο λίγα μέτρα βράχου χωρίζουν τη στέγη του σπηλαίου από τον κανονικό κόσμο από πάνω.
Οι Έλληνες φίλοι μας ενδιαφέρθηκαν για την εκτίμησή μας για τη συνολική σταθερότητα του τόπου, ιδιαίτερα δεδομένου του γεγονότος ότι η περιοχή δέχεται τακτικά δονήσεις της γης.
Ένας μεγάλος σεισμός το 1953 είχε καταστροφικές συνέπειες σε ολόκληρο σχεδόν το νησί. Μας έδειξαν μια σημαντική πτώση βράχου στο τελευταίο τμήμα του περάσματος στον Καραβόμυλο, όπου μερικοί τόνοι συντριμμιών είχαν θάψει τη γραμμή κατάδυσης τα τελευταία χρόνια.
Εκτός από αυτόν τον τερματικό θάλαμο, το σπήλαιο φαίνεται να είναι απολύτως ασφαλές.
ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΣΑ Άλλα σπήλαια που έχουμε βιώσει σε σεισμογενείς ζώνες, είναι εκπληκτικό να βλέπεις σταλακτίτες και σταλαγμίτες εντελώς ανέπαφους και τόσο όμορφους όσο την ημέρα που βυθίστηκε το σπήλαιο. Στο δάπεδο του Καραβόμυλου βρίσκονταν μερικά κομμάτια στάβλων, αλλά σε γενικές γραμμές οι σχηματισμοί φαίνεται να καταφέρνουν να επιβιώσουν πολύ καλά από τις δονήσεις του σεισμού.
Το να βλέπω τους φίλους μου να πετούν μαζί σε σχηματισμό βέλους, ο καθένας εξοπλισμένος με εντυπωσιακά ισχυρά φώτα, ήταν φοβερό για όλα τα πρότυπα. Δεν είχα αυταπάτες: αυτό είναι το μεγαλύτερο πλημμυρισμένο σπήλαιο που έχω καταδυθεί στην Ευρώπη και είναι υπέροχο – ένα ευρωπαϊκό κλασικό.
Με την εύκολη χερσαία πρόσβαση, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό θα είναι ένα πολύ δημοφιλές μέρος με δύτες τα επόμενα χρόνια. Μόλις έχετε βυθιστεί από το να αρχίσετε να διακρίνετε σχηματισμούς ασβεστίτη ντυμένους από τους τοίχους. Στα 150 μέτρα από την είσοδο μπαίνεις σε ένα σημαντικά μεγαλύτερο τμήμα με ωραία σπήλαια εκατέρωθεν.
Η εκπνοή μπορεί να μειώσει ελαφρώς την ορατότητα αλλά η λάσπη δεν προκαλεί ποτέ ανησυχία στον Καραβόμυλο. Λίγα σπήλαια ή ορυχεία παρουσιάζουν τόσο ευνοϊκές συνθήκες.
Αναδυθήκαμε μετά από μια βουτιά 40 λεπτών και μια αλκυόνα μας μελέτησε με προσοχή από ένα χαμηλό κλαδί. Θα δει μερικά ακόμη αξιοθέατα όπως αυτό, σκεφτήκαμε… τι μαγική απογευματινή βουτιά!
Εκτιμούμε βαθύτατα την υποστήριξη που παρέχει ο Μάκης (Γεράσιμος Σωτηρόπουλος) του Ομίλου Aquatic Diving στην Αγία Ευφημία.
ΦΑΚΕΛΟΣ
Το Aquatic Diving Club προσλαμβάνει κυλίνδρους και πραγματοποιεί μια ποικιλία από εκδρομές με σκάφος για να βουτήξει μερικά ιστορικά και πιο πρόσφατα ναυάγια, συμπεριλαμβανομένου του υποβρυχίου WW2 HMS Perseus έξι μίλια από την ακτή, Ιστοσελίδα Aquatic. Η easyJet πετά απευθείας από το Ηνωμένο Βασίλειο προς την Κεφαλονιά μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου, οπότε το ταξίδι πρέπει να πραγματοποιηθεί μέσω Αθήνας.
Ο Martyn Farr είναι συγγραφέας του The Darkness Beckons, διαθέσιμο στο Ιστοσελίδα Farrworld
