ΔΥΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ
The Whale and the Wildlife Man
Οι μεγάλοι λευκοί καρχαρίες και οι φαλαινοκαρχαρίες ήταν οι πράξεις προθέρμανσης και η αρχή μιας καμπύλης εκμάθησης για τον τηλεοπτικό παρουσιαστή Patrick Aryee. Μιλάει στον STEVE WEINMAN για τη νέα του σειρά Sky Big Beasts – The Last Giants και τις συναντήσεις σπέρματος-φάλαινας που μπορεί να έχουν θέσει την καριέρα του σε μια νέα τροχιά
Στο κλουβί για την εμπειρία του μεγάλου λευκού καρχαρία, χρησιμοποιώντας α στολή μετά τη drysuit πανωλεθρία.
ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ στα γυρίσματα στα ανοιχτά της Δομίνικας στην Καραϊβική, ο Πάτρικ Άρι βρέθηκε να κολυμπά δίπλα σε μια σπερματοφάλαινα μήκους ενός λεωφορείου. «Λόγω της θέσης που βρισκόταν ο εικονολήπτης, έπρεπε να περάσω λίγο πιο μπροστά από αυτήν», λέει.
«Έπρεπε να βάλω λίγη δύναμη και άρχισα να την προσπερνώ.
«Τότε άρχισε να πηγαίνει ακόμα πιο γρήγορα, και σκέφτηκα τι, άντε, και επιβράδυνα. Έπειτα επιβράδυνε κι εκείνη, και σκέφτηκα ότι αυτό είναι κάπως ωραίο.
«Θυμάμαι ότι σκέφτηκα ότι είμαι άνθρωπος, αυτή είναι φάλαινα και μπορώ να νιώσω τη συνείδηση μεταξύ μας. Τα μάτια μας απείχαν ίσως 2 μέτρα μεταξύ τους, και μέσα στο νερό που νιώθουμε πολύ κοντά.
«Εκείνη η μέρα ήταν συγκλονιστική».
ΜΠΡΙΣΤΟΛ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΗ τόσοι πολλοί από τους δημιουργούς προγραμμάτων άγριας ζωής του Ηνωμένου Βασιλείου αποκαλούν το σπίτι. Είναι η βάση για τη Μονάδα Φυσικής Ιστορίας του BBC, τον δημιουργό όλων αυτών των σπουδαίων ντοκιμαντέρ από τη Ζωή στη Γη έως τον Μπλε Πλανήτη 2, και εκεί συγκεντρώνονται τηλεοπτικοί βιολόγοι και ζωολόγοι και πολλοί δύτες.
Ο Λονδρέζος Patrick Aryee εμφανίστηκε στο Μπρίστολ πριν από 14 χρόνια, αν και δεν είχε ιδέα να γίνει τηλεοπτικός παρουσιαστής - σπούδαζε βιολογία καρκίνου στο πανεπιστήμιο.
Όταν ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του, τα έβγαζε πέρα δουλεύοντας στο BBC ως ερευνητής. Ένας παραγωγός που έτυχε να είναι και ένας εκπαιδευτή στο πανεπιστημιακό καταδυτικό κλαμπ επισήμανε ότι η BSAC προσέφερε έκπτωση σε εκπαίδευση, και εγγράφηκε.
«Η πρώτη μου κατάδυση σε ανοιχτό νερό ήταν στο Brixham, ντυμένη με νεοπρένιο 7 mil, και σκέφτομαι ότι ξέρω ότι αυτό ήταν κάτι που πάντα ήθελα να κάνω, αλλά τι κάνω σε αυτό το παγωμένο νερό;
"Μου εκπαιδευτή κατέβηκε και υπήρξαν πέντε δευτερόλεπτα απόλυτου πανικού, αλλά μόλις έπεσα ήμουν καλά, νομίζοντας ότι βρίσκομαι σε αυτόν τον κόσμο τώρα. Μπορώ να γίνω μέλος αυτού του συλλόγου με ανθρώπους που κάνουν αυτό το πολύ ωραίο άθλημα».
Όπως αποδείχτηκε, η εργασιακή ζωή παρείσαχθη, και εκτός από μερικές ακόμη καταδύσεις στην Κορνουάλη και σε αργία στη Μαλαισία ο Πάτρικ δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί με το άθλημα. «Είχα κάνει το μάθημα για να μπορέσω να κάνω καταδύσεις αργία, αλλά και σε περίπτωση που προέκυπταν ευκαιρίες στη δουλειά», λέει.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν το έκαναν. Ο Πάτρικ, ο οποίος είναι τώρα 32 ετών, συνέχισε να εργάζεται στην τηλεοπτική παραγωγή ταινιών άγριας ζωής για τα επόμενα 10 χρόνια.
Το 2010 κάποια διαδικτυακά επεισόδια που είχε γράψει και παρουσιάσει για να συνοδεύσουν τη σειρά του David Attenborough Μαδαγασκάρη τράβηξαν τα βλέμματα των κατάλληλων παραγωγών και έγινε frontman.
Εμφανίστηκε το DIVER Ιούλιος 2018
ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΠΑΤΡΙΚ Η βαθειά επιστημονική γνώση και η ανάλαφρη προσέγγιση σήμαιναν ότι το έργο του ήταν περιζήτητο, και όλα αυτά τα χρόνια παρουσίαζε προγράμματα για ζώα κάθε είδους για το BBC και, πιο πρόσφατα, και για το Sky. Αλλά εκτός από τις ειδικές προσφορές για τοξότες και χταπόδια, αυτά φαινόταν κυρίως να αφορούν ζώα που ζουν πάνω από την ίσαλο γραμμή.
«Τότε ένας από τους παραγωγούς μου με ρώτησε: "Αν μπορούσες να φτιάξεις μια εκπομπή, ποια θα ήταν αυτή;" Και είπα ότι θα ήθελα πολύ να κάνω μια παράσταση όπου κολυμπούσα με φάλαινες δολοφόνους. Είπε: «Εντάξει, κάπως έτσι κολυμπάω με μεγάλα θηρία».
«Στην πραγματικότητα οι επίτροποι δεν το πήραν πραγματικά. νόμιζαν ότι ήταν πολύ κάτω από το νερό, οπότε το διευρύναμε, αλλά καταφέραμε να διατηρήσουμε τις υποβρύχιες ακολουθίες - καταδύσεις σε κλουβιά με μεγάλους λευκούς καρχαρίες, ελεύθερη κατάδυση με φάλαινες και κολύμπι δίπλα σε έναν φαλαινοκαρχαρία».
Το αποτέλεσμα είναι το Big Beasts: Last of the Giants, που προβάλλεται στον Sky στα μέσα Ιουνίου.
Είναι το είδος της σειράς άγριας φύσης που δεν επρόκειτο ποτέ να έχει προϋπολογισμό ή φιλοδοξίες για τον Blue Planet ή χρόνια να περάσουν περιμένοντας να εμφανιστούν τα αστέρια της σειράς.
Αλλά σήμαινε επιτέλους βουτιά και ο Πάτρικ άρπαξε την ευκαιρία και με τα δύο χέρια. «Από τη στιγμή που έχετε το κουράγιο της κατάδυσης, είστε σε αυτό, πραγματικά. Δεν χρειαζόμουν άλλα εκπαίδευση αρχικά; το μόνο που χρειαζόμουν ήταν να μάθω να χρησιμοποιώ μια μάσκα για ολόκληρο το πρόσωπο, η οποία στην πραγματικότητα περιλαμβάνει απλώς να θυμάμαι να ξεπλένω το CO2. ”
Το πλήρωμα έφτασε στο Simonstown της Νότιας Αφρικής για καταδύσεις σε κλουβί και ο Πάτρικ κυριολεκτικά κατέβηκε με λάθος πόδι. «Ήμουν σε αυτό drysuit έτοιμος να φύγω, και έβαλα το ένα πόδι μέσα και σταμάτησα. Είπα, παιδιά, νομίζω ότι κάτι δεν πάει καλά, είναι πολύ κρύο και θέλουν να σταματήσουν να σκουπίζονται. Είπα, κοίτα, το πόδι μου είναι γεμάτο νερό.
«Ευτυχώς δεν μπήκα μέχρι το τέλος. Το σήκωσα και υπήρχε μια τεράστια τρύπα στη σόλα. Ήταν ένα κοστούμι της πρώην εκπομπής και κολλημένο σε ένα σταντ, και όποιος το έβγαζε ξέχασε να το ξανασφραγίσει. Έτσι στάλθηκε για επισκευή και χρησιμοποίησα ένα τυπικό 7mil.
«Ήταν αρκετά συναρπαστικό, γιατί είχα μια αίσθηση του πόσο κρύο ήταν το νερό, γι' αυτό οι καρχαρίες πρέπει να είναι τόσο μεγάλοι. Εχω
συνηθίσαμε τη μάσκα ολόκληρου του προσώπου του Guardian και πήραμε μερικά υπέροχα πλάνα από ένα υπέροχο λευκό ακριβώς δίπλα στο κλουβί. Οι αντιδράσεις μου είναι ανεκτίμητες – πολύ καβγάς και τύφλωση που έπρεπε να σβήσουν».
Η επόμενη εργασία ήταν να κολυμπήσετε με αναπνευστήρα με φαλαινοκαρχαρίες, καθώς και μαντάτα, στο Ningaloo, στα ανοιχτά της δυτικής ακτής της Αυστραλίας.
«Δεν περιμέναμε να βρούμε το μεγαλύτερο από τα είδη – ο φαλαινοκαρχαρίας που βρήκαμε ήταν περίπου 8-9 μέτρα, αλλά όταν εξηγώ στην κάμερα ότι μπορεί να γίνει διπλάσιος
Νομίζω ότι αυτό δίνει μια επιπλέον αίσθηση δέους όταν κοιτάς αυτά τα πλάσματα».
Αυτό που κατάλαβε ήταν ότι φορούσε λάθος πτερύγια. «Η ομάδα παραγωγής ήταν σαν ναι, είναι εντάξει, ξέρουμε ότι αυτά είναι καλά πτερύγια». Οι φαλαινοκαρχαρίες έκαναν τη δουλειά τους μένοντας κοντά στην επιφάνεια και κινούμενοι σε ευθείες γραμμές, «αλλά όταν παρουσιάζετε στην τηλεόραση πρέπει να φαίνεστε χαριτωμένοι και κομψοί.
«Μπορείς να είσαι αρκετά ξέφρενος στις κινήσεις σου, προσπαθώντας να φτάσεις στη θέση της κάμερας με τα χέρια σου να κινούνται και κάθε κίνηση σου φαίνεται λίγο ανόητη. Ήθελα η παρουσία μου να αντικατοπτρίζει αυτή των ζώων.
«Το πλήρωμα φαινόταν πολύ χαρούμενο και έκπληκτο που πήγαινα τόσο καιρό, αλλά μετά είπα, γεια παιδιά, πριν ξεκινήσουμε
γυρίσματα με τις φάλαινες δεν θα πάω εκτός αν έχω πτερύγια ελεύθερης κατάδυσης και εκπαίδευση κάποιου είδους."
Το σύνολο αυτού εκπαίδευση τον Δεκέμβριο πέρασαν τέσσερις ώρες σε μια πισίνα του Berkshire κάνοντας ασκήσεις στα κράτημα της αναπνοής. Ακόμα, hotshot εκπαιδευτή Η Emma Farrell του Go Freediving φαίνεται ότι έκανε θαύματα στον περιορισμένο χρόνο.
«Το να πάω από το μισό λεπτό μου στα 2 λεπτά και 45 δευτερόλεπτα σε περίπου μισή ώρα ήταν πολύ ωραίο», λέει ο Πάτρικ. «Η Έμμα μου έδωσε συμβουλές για την αναπνοή και το πτερύγιο – αυτό που ήταν ιδιαίτερα βολικό ήταν να σηκώνω τα πόδια μου σωστά όταν βούτηξα, να κάνω ένα μεγάλο κτύπημα με τα χέρια μου και απλώς να αφήνω την ορμή να με σπρώξει προς τα κάτω 5-10 μέτρα αρκετά γρήγορα.
«Μου δίδαξε επίσης την τεχνική Frenzel – είμαστε τόσο συνηθισμένοι να χρησιμοποιούμε απλώς τον αέρα στο στήθος μας, σε αντίθεση με τη μικρή ποσότητα στο λαιμό, για να ισοφαρίσουμε. Είναι αρκετά δύσκολο, ειδικά αργότερα όταν έκανα επαναλαμβανόμενες καταδύσεις, πάνω-κάτω πολύ γρήγορα.
«Αυτό ήταν ίσως το μόνο πρόβλημα, αλλά πήρα το χρόνο μου και προσπάθησα να επικεντρωθώ σε αυτό που συνέβαινε με το σώμα μου. Και αν δεν μπορείς να ισοφαρίσεις, απλώς επανέρχεσαι, επαναφέρεις και δώσε το ξανά».
Ο ΠΑΤΡΙΚ ΦΑΝΕ να έχει τουλάχιστον ένα φυσικό πλεονέκτημα ως ελεύθερος δύτης: «Δεν επιπλέω! Έχω πολύ πυκνά οστά,
Υποθέτω, και έχω παρατηρήσει ότι ούτε οι περισσότεροι μαύροι φίλοι μου επιπλέουν.
«Το ανέφερε και η Έμμα – ακόμα και όταν κρατάω την αναπνοή μου, βυθίζομαι πολύ αργά, αλλά μόλις διώξω τον αέρα βυθίζομαι κατευθείαν. Θεωρώ ότι πρέπει να ανακατεύομαι πολύ με τα κιλά μου – δεν νομίζω ότι το έχω καταφέρει ακόμα σωστά».
«Η ελεύθερη κατάδυση, όπως εξήγησε η Έμμα, σημαίνει να είσαι εντελώς χαλαρός, να επιπλέεις ήρεμα στην επιφάνεια περιμένοντας να κάνεις το καλύτερο δυνατό. Πλήρης κορεσμός, χωρίς άγχος. Στη συνέχεια, κατεβαίνετε ευθεία μέχρι να νιώσετε άνετα στο βάθος που θέλετε να φτάσετε.
«Αλλά όταν κολυμπάς δίπλα σε ένα ζώο 35,000 κιλών που μοιάζει σαν να μην κινείται αλλά να κινείται με ταχύτητα, κάνει τα πράγματα λίγο πιο δύσκολα».
Μια εβδομάδα μετά τη συντριβή του, η πρώτη εμπειρία ελεύθερης κατάδυσης του Πάτρικ ήταν με σπερματοφάλαινες στα ανοιχτά της Δομινίκας.
Ένας τοπικός επισκευαστής με το παρατσούκλι Whale Whisperer εντόπισε τις κλήσεις των φαλαινών στο υδρόφωνο του σκάφους του και η επαφή γινόταν σε τέσσερις από τις έξι ημέρες που είχαν οριστεί.
«Την πρώτη φορά που μπήκα στο νερό μπορούσα να δω το βολβώδες κεφάλι της φάλαινας. Δεν μπορώ να πω ψέματα, είχα έναν ελαφρύ φόβο να βρεθώ σε ανοιχτό ωκεανό μακριά από την ακτή, και αυτό το συναίσθημα κάπου μεταξύ ενθουσιασμού και πανικού, που έκτοτε έμαθα να απολαμβάνω.
«Θα έπρεπε να περάσω πτερύγια δίπλα στη σπερματοφάλαινα και μετά, όταν βούτηξε υπό γωνία, θα έπρεπε να κατέβω λίγο κάτω και μετά να πάω επίσης υπό γωνία, κοιτάζοντας προς τα πλάγια.
«Αυτό δεν είναι ιδανικό γιατί πραγματικά θέλεις να κατέβεις όσο πιο κάτω μπορείς και για όσο το δυνατόν περισσότερο.
«Αλλά σκεφτόμουν, αυτή είναι η ευκαιρία μιας ζωής, πάρτε τα πάντα. Μπορείτε να πάρετε μια αίσθηση του τι μπορεί να κάνει το σώμα σας, αλλά πρέπει να διαβάσετε και το ζώο. Πήγαινε με τη ροή και αν μπορείς να πας βαθιά, πήγαινε βαθιά. Νομίζω ότι υπήρξαν τρεις ή τέσσερις φορές που φτάσαμε στα 15-20 μέτρα».
Η ομάδα κάμερας ελεύθερης κατάδυσης παρέμεινε πιο κοντά στην επιφάνεια για να δώσει μια αίσθηση των αντίστοιχων βάθους της φάλαινας και του δύτη.
«Η κατανόηση του ότι πρόκειται για ένα θηλαστικό που μπορεί να βουτήξει στα 1000 μέτρα, κρατώντας την αναπνοή του για έως και μία ώρα, ενώ εγώ μετά βίας μπορώ να μείνω κάτω για 30 δευτερόλεπτα σε μέγιστο 20 μέτρα, δείχνει πόσο απίστευτα είναι αυτά τα ζώα. Αν χρησιμοποιούσαμε εξοπλισμό κατάδυσης, δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τις λήψεις που κάναμε, γιατί πιστεύουν ότι οι φυσαλίδες ενοχλούν τις φάλαινες.
«Όταν τελειώσαμε τα γυρίσματα, το υπόλοιπο συνεργείο πήδηξε μέσα. Γύρισαν και είπαν, καλά, ήταν κουραστικό, και είπα ότι το έκανα για μέρες για αρκετές ώρες κάθε φορά και ναι, είναι πολύ κουραστικός!
«Αλλά αφού είχα ανέβει για τελευταία φορά, έπρεπε απλώς να κρατηθώ μακριά από όλους τους άλλους. Μου πήρε μερικές μέρες για να ξεπεράσω την εμπειρία, στην πραγματικότητα. Πριν από αυτό προσπαθούσα απλώς να κάνω την παράσταση, ανησυχώντας ότι δεν είχαμε τα πλάνα, ρωτώντας αν είχαμε αρκετή ποικιλία, φαινόταν καλά;
«Μετά κάθισα στο σπίτι και συνέχισα να παίζω αυτό το κλιπ και σκέφτηκα wow, αυτό είναι το είδος των πραγμάτων που έβλεπα, όπως τα άτομα που ακολουθούσα στο Instagram.
«Μπορείτε να καταλάβετε από τον ενθουσιασμό μου ότι όλες οι εμπειρίες μου οδήγησαν σε εκείνη τη στιγμή, με τις φάλαινες σπέρματος ως την κορυφή των συναντήσεων των ζώων μου, και είμαι πολύ ενθουσιασμένος που βγαίνει».
ΑΝ ΜΕΓΑΛΑ ΚΤΗΝΙΑ έχει δείξει ότι ο Patrick Aryee μπορεί να το κόψει στα γυρίσματα του υποβρύχιου κόσμου, αισθάνεται επίσης ότι σηματοδοτεί το στάδιο της καριέρας του όπου μπορεί να αποφασίσει για τα έργα που θέλει να κάνει, είτε για το Sky, το BBC ή οποιονδήποτε άλλο δείχνει ενδιαφέρον για τον ιδέες.
«Το Big Beasts ήταν ένα αποδεικτικό πεδίο για να δείξω ότι μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου κατά την κατάδυση, αλλά παρόλα αυτά να είμαι τόσο ενθουσιώδης στο να μεταφέρω την εμπειρία στο κοινό. Η κατάδυση είναι το κλειδί που ανοίγει την πόρτα και δεν με πειράζει ποια πόρτα ανοίγει αρκεί να δω κάτι διαφορετικό και συναρπαστικό».
Μια σειρά τριών μερών για τη θαλάσσια άγρια ζωή θα μπορούσε πλέον να είναι στα χαρτιά. «Έχοντας αποδείξει ότι έχω αυτή την ικανότητα, την οποία νομίζω ότι κάποιοι είχαν αμφισβητήσει, σκοπεύω να κάνω μια παράσταση που θα εστιάζει περαιτέρω στο θαύμα και την ομορφιά του υποβρύχιου κόσμου. Αν προχωρήσει, θα περιλαμβάνει φάλαινες –θα ήθελα πολύ να μπω στο νερό με καμπούρες– δελφίνια και πιθανώς καρχαρίες».
«Ελπίζω πραγματικά ότι όταν οι άνθρωποι παρακολουθούν το Big Beasts θα κάνουν θαύματα στις καταδύσεις».
