ΥΠΟΔΥΤΗΣ
Τα U-boats του Παγκοσμίου Πολέμου στο Pendennis έχουν καταδυθεί εδώ και πολλά χρόνια, από πολλούς ανθρώπους. Η τοποθεσία είναι ίσως η δεύτερη πιο δημοφιλής κατάδυση στην Κορνουάλη. Χιλιάδες εκπαιδευόμενοι έκαναν τις πρώτες τους καταδύσεις ανοιχτής θάλασσας εκεί, οι περισσότεροι βλέποντας τα υπολείμματα ενός ή δύο από τα U-boat. Δεν είστε σίγουροι τι να γράψετε στα ημερολόγιά τους, εκτός από το «Silver Steps» ή το «Pendennis», τι ήταν αυτοί οι συνδρομητές; Ο ΜΑΡΚ ΜΙΛΜΠΟΥΡΝ ερευνά και πιστεύει ότι μπορεί τώρα να δώσει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα του τι βρίσκεται πού και γιατί
ΕΧΩ ΜΕΛΕΤΗΣΕΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΑΛΑΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, καθώς και την τεκμηριωμένη ιστορία, των U-boats στο ακρωτήρι του Pendennis στο Falmouth στην Κορνουάλη.
Από αυτές τις φωτογραφίες, που χρονολογούνται μεταξύ 1920 και 1964, έχω βρει πού βρισκόταν το καθένα από τα U-boat όταν αρχικά βγήκε στην ξηρά το 1920. Έχω καταλήξει ακόμη και ποιο ήταν ποιο.
Έχοντας δει μόνο τα μέρη τριών subs πριν, είχε μείνει τίποτα από τα άλλα; Αναρωτήθηκα. Ο ναυτικός αρχαιολόγος Ντέιβιντ Γκίμπινς ήρθε μαζί μου για να δει τι μπορούσαμε να βρούμε.
Η πρόγνωση ήταν καλή, η παλίρροια ήταν υψηλή και η ορατότητα στο νερό είχε βελτιωθεί. Παρκάραμε στο συνηθισμένο lay-by και κατεβήκαμε για να δούμε τις συνθήκες.
Ο ιστότοπος ήταν αρκετά απασχολημένος. Αρκετοί τοπικοί φοιτητές πανεπιστημίου έβγαζαν φωτογραφίες για τη θαλάσσια και φυσική τους ιστορία φωτογραφία σειρά μαθημάτων. Είχα εμφανιστεί με άλλον φωτογραφία φοιτητής, ο οποίος ζήτησε φωτογραφίες ενός δύτη για το μάθημά του. Αφού πέρασα λίγο ποζάροντας μέσα και έξω από το νερό, ήρθε η ώρα να ξεκινήσει η βουτιά.
Ο Ντέιβιντ και εγώ περάσαμε με αναπνευστήρα μπροστά από τους μαθητές και την πληθώρα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων τους στα πλησιέστερα απομεινάρια U-boat, ένα τμήμα του UB112 στην επόμενη ρεματιά στα ανατολικά του σημείου εισόδου του Silver Steps.
Το πιο σημαντικό υπάρχει ένα τρίπτυχο αντικείμενο από χυτοσίδηρο που μοιάζει με πιρούνι, που πιστεύεται ότι είναι μέρος ενός μηχανισμού υδροβάνας. Διαφορετικά, το μεγαλύτερο μέρος του UB112 είναι πολύ επίπεδο.
Από τις ιστορικές φωτογραφίες το «πιρούνι» φαινόταν πιθανό να είναι μέρος του τμήματος της πλώρης. Οι πρώτες φωτογραφίες δείχνουν το υποβρύχιο αρκετά άθικτο, αλλά σε μεταγενέστερες, που τραβήχτηκαν όχι πολύ μετά, το τμήμα της πλώρης των 6-8 μέτρων δεν είναι πλέον ορατό.
Η ορατότητα ήταν από τις καλύτερες που είχα ποτέ στο σημείο, αν και τα φύκια είχαν αρχίσει να καλύπτουν τα συντρίμμια.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε κατά μήκος της μικρής ρεματιάς στα ανατολικά προς το UB86. Στο δρόμο συνάντησα ένα μαύρο κομμάτι σωλήνα στη ρεματιά. Το σήκωσα και το βρήκα αρκετά βαρύ.
Η προσεκτικότερη εξέταση αποκάλυψε ένα κούμπωμα, το οποίο αναγνώρισα. Είχα μια καλή ιδέα τι και ποιανού ήταν – ένα βάρος στο λαιμό που ανήκε σε έναν από τους φίλους μου που κάνουν ελεύθερη κατάδυση. Θα ήταν χαρούμενος.
Η μικρή ρεματιά διασχίζει τα βράχια ανατολικά-δυτικά και όσο πλησιάζει το UB86 γίνεται αρκετά ρηχό. Οδηγεί στο μεγαλύτερο και πιο ρηχό τμήμα του υπο.
Το UB86 είναι το U-boat με τις περισσότερες καταδύσεις, το οποίο είναι εύκολο να βρεθεί γιατί σπάει την επιφάνεια κατά την άμπωτη. Υπάρχει ένα δεύτερο σετ σκαλοπατιών κοντά στα Silver Steps και αν κοιτάξετε ευθεία προς τα πάνω, είστε στη γραμμή με το U-boat - είναι μια εύκολη διέλευση.
Η ορατότητα ήταν η καλύτερη που είχα δει ποτέ εκεί. Περάσαμε πολύ χρόνο φωτογραφίζοντας και γυρίζοντας, επειδή λίγη άμμος είχε αφαιρεθεί από τις καταιγίδες του χειμώνα, εκθέτοντας περισσότερα από τα συντρίμμια.
Αρκετοί καρχαρίες γάτας που κολυμπούν ελεύθερα και μερικοί μεγάλοι καρχαρίες ενώθηκαν μαζί μας καθώς κάναμε μια μικρή περιήγηση σε μερικά από αυτά τα πρόσφατα αποκαλυφθέντα μέρη. Είχαμε ακόμη και μια σχολή με στύλους που έτρεχαν από πάνω.
ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ U-BOAT, UB97, ήταν τουλάχιστον δύο ρεματιές, και με την κατάσταση της παλίρροιας θα ήμασταν πολύ κοντά στην επιφάνεια αν πηγαίναμε απευθείας σε αυτήν, οπότε βγήκαμε στην επιφάνεια για να ακολουθήσουμε την ακτογραμμή.
Περάσαμε με αναπνευστήρα από το τέλος μερικών υφάλων μέχρι εκεί που πίστευα ότι μπορεί να ήταν το UB97. Στο δρόμο είδα ένα πολύ γυαλιστερό αντικείμενο στον βυθό της θάλασσας, κολύμπησα λίγα μέτρα και βρήκα ένα μαχαίρι κατάδυσης.
Ήμουν έτοιμος να ξαναβγώ στην επιφάνεια όταν κάτι άλλο τράβηξε το μάτι μου. Το σχήμα φαινόταν οικείο και βγάλαμε πολλές φωτογραφίες για να τις μελετήσουμε αργότερα.
Λίγα μέτρα πιο πέρα ήταν ένα τρίπλευρο κομμάτι από βαρύ ατσάλι, δεν μπορούσα να δω τίποτα άλλο, εκτός από ένα άλλο μαχαίρι κατάδυσης, η λεπίδα του είχε διαβρωθεί.
Στην επόμενη ρεματιά είδαμε κάτι που έμοιαζε με τα υπολείμματα ενός μεγάλου ηλεκτροκινητήρα, στη σωστή θέση για να είναι από το UB97. Σε μια άλλη ρεματιά, και στην άκρη του υφάλου του δακτύλου υπήρχε ένα ορθογώνιο μπλοκ από χυτοσίδηρο.
Υπάρχουν πολλά από αυτά στο ναυάγιο του UB92, μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά - είναι βάρη καρίνας U-boat.
Στο τέλος της επόμενης ρεματιάς βρήκαμε τρεις μεγάλες φιάλες υγραερίου, όπως ακριβώς είχαμε δει στις φωτογραφίες από τις δοκιμές εκρηκτικών όπου είχε ανοίξει η γάστρα.
Με μήκος περίπου 3 μέτρα με περίμετρο 1 μέτρο, αυτοί ήταν μεγάλοι κύλινδροι.
Φτάσαμε σε αυτό που ήταν γνωστό ως Τρύπα στο Τείχος, όπου θα μπορούσε να είναι το UB128. Σήμερα μια μικρή ρεματιά ακριβώς κάτω από τα πιο ανατολικά σκαλοπάτια αναφέρεται με αυτό το όνομα, αλλά οι δύτες τη δεκαετία του 1990 και παλαιότερα αναφέρονταν σε μια βράχο πισίνα στα δυτικά ως Τρύπα στο Τείχος.
Η πισίνα βράχου επιτρέπει στους δύτες να κάνουν μια είσοδο με γιγάντιο βηματισμό σε περισσότερο από την μισή παλίρροια μέσω μιας υποβρύχιας καμάρας. Ως σημείο εισόδου είναι πολύ ωραίο, αλλά σημαίνει ότι πρέπει να διαπραγματευτείτε ένα πολύ άβολο και ανώμαλο μονοπάτι στους βράχους.
Η νεότερη Τρύπα στο Τείχος εξακολουθεί να είναι ένας τραχύς περίπατος στους βράχους, αλλά είναι πιο εύκολος και επιτρέπει επίσης μια είσοδο με γιγάντιο βηματισμό σε περισσότερο από τη μισή παλίρροια.
Ακριβώς έξω από την έξοδο του σπηλαίου της πισίνας βράχου και λίγο ανατολικά συναντήσαμε μερικά κυκλικά χαλύβδινα κουφώματα με μεγάλες τρύπες για πριτσίνια και μερικές καμπύλες πλάκες.
ΤΑ ΚΟΥΦΩΜΑΤΑ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΑ ΜΙΚΡΑ, όχι μέγεθος U-boat. Δεν ήμασταν σίγουροι αν ήταν από υποβρύχιο, αλλά ήταν εκεί που περίμενα να είναι η πρύμνη του UB128 – αν και θα μπορούσαν επίσης να είναι μέρος της πλώρης του UB97.
Το επόμενο και τελευταίο από τα υποβρύχια ήταν το UB106. Ήταν πολύ κοντά στο UB128 στις φωτογραφίες, οπότε κολυμπήσαμε στην επόμενη κορυφογραμμή για να δούμε αν μπορούσαμε να βρούμε κάτι.
Υπήρχαν μερικά πολύ μικρά κομμάτια σκουριασμένου χάλυβα και πίσω από έναν βράχο έμοιαζε με ένα μεγάλο μηχανικό ψαλιδάκι ή προπέλα. Κολυμπώντας γύρω, βρήκαμε πολλά μικρά κομμάτια.
Κατευθυνθήκαμε πιο έξω, για να βρούμε όλο και περισσότερα συντρίμμια που πρέπει να ήταν το υπόλοιπο UB106.
Στη συνέχεια συναντήσαμε έναν στροφαλοφόρο άξονα, ράβδους και ακόμη και τα υπολείμματα αυτού που έμοιαζε με δύο κυλίνδρους. Τα έμβολα είχαν διαβρωθεί, αλλά οι ράβδοι και οι καρφίτσες του μανδάλου ήταν ορατές μέσα στην οπή του κυλίνδρου.
Περισσότερες φωτογραφίες και ακόμα περισσότερα συντρίμμια. Ο αέρας μας έπεφτε χαμηλά, αλλά ήμασταν στο βαθύτερο σημείο της κατάδυσης τώρα, 7.8μ.
Κολυμπήσαμε ανατολικά προς τα ρηχά, και είδαμε πολλά άλλα κομμάτια να βρίσκονται γύρω. Ένα σχεδόν ορθογώνιο κομμάτι βρισκόταν σε ύψος λίγων μέτρων και, σφιχτά κολλημένο δίπλα του, υπήρχαν πολλά κομμάτια βακελίτη, μέρη του εξωτερικού περιβλήματος των μπαταριών. Υπήρχαν επίσης μερικά κομμάτια μολύβδου και δικτυωτά πλέγματα από το εσωτερικό των μπαταριών μολύβδου-οξέος.
Σε περίπου 5 μέτρα συναντήσαμε αυτό που ήταν ίσως το μεγαλύτερο μεμονωμένο θραύσμα U-boat. Με ύψος 3 μέτρα και μήκος περίπου 15 μέτρα, ήταν ένα κομμάτι γάστρας.
]Χρησιμοποιήσαμε τον λίγο αέρα που είχαμε για να εξερευνήσουμε αυτό το τμήμα και βρισκόμασταν περίπου στα 4 μέτρα όταν αποφασίσαμε να βγούμε στην επιφάνεια.
Ήμασταν κάτω από το νερό για 109 λεπτά και χρειαζόταν κολύμβηση 400 μέτρων πίσω στο σημείο εισόδου μας.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΥΣΗ, ανεβήκαμε στο φορτηγό catering στο lay-by. Ο ήλιος έλαμπε και καθίσαμε έξω πίνοντας τσάι και συζητώντας για όσα είχαμε δει.
Το γνωστό σχήμα όπου το UB97 θεωρήθηκε ότι έμοιαζε πολύ με το πιρούνι του UB112, αλλά χωρίς φθορά, επομένως θα μπορούσε να ήταν μέρος του πίσω μηχανισμού υδραυλικού πτερυγίου.
Ωστόσο, τα συντρίμμια από το UB106, συμπεριλαμβανομένων των εξαρτημάτων του κινητήρα, δεν είχαν νόημα. Το UB106 βρισκόταν αυστηρά στην ακτή και σε χαμηλά νερά η προπέλα και ο άξονας του ήταν σαφώς ψηλά και στεγνά.
Κοιτάζοντας πίσω στην επικάλυψη των U-boat σε μια αεροφωτογραφία, η πρύμνη του UB128 ήταν επίσης στην ακτή. Πώς και γιατί υπήρχε κινητήρας εκεί;
Μια κεραία έδειξε αυτό που έμοιαζε με το περίγραμμα ενός υποβρυχίου όπου ήταν τα μέρη του κινητήρα. Παρατάχθηκε με το σημείο που ήταν το UB128, αλλά 50 μέτρα πιο έξω. Μπορεί να ξέφυγε ή να ήταν μια αποτυχημένη προσπάθεια να το μεταφέρουν για να το σώσουν αλλού.
Αυτή η περιοχή των συντριμμιών είναι περισσότερο από πιθανή UB128, με μερικά από τα UB106 πιθανώς να αναμειγνύονται μαζί της. Το μεγάλο κομμάτι της γάστρας στο τέλος της κατάδυσης έπρεπε να ανήκει στο UB106.
Έτσι, η διάταξη που είχα δουλέψει ήταν αρκετά ακριβής. Είχαμε καταφέρει να βουτήξουμε και τα πέντε U-boat σε μία κατάδυση, αν και χρειαζόμασταν να κάνουμε μερικές επιφανειακές κολυμπήσεις, συν το μακρύ κολύμπι πίσω.
Αν ξεκινούσαμε από τη νέα τρύπα στον τοίχο, θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει και τα πέντε υποβρύχια σε μια ενιαία βύθιση, αποφεύγοντας να ξοδεύουμε τόσο πολύ χρόνο εξερευνώντας και φωτογραφίζοντας το καθένα.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΕΚΤΟ U-BOAT, UC92, που κατέληξε σε βαθύτερα νερά λίγο έξω από το Πεντένις. Κάποια στιγμή σύρθηκε στην παραλία του Κάστρου και διασώθηκε, αλλά έχει απομείνει αρκετά, αν και απαιτούσε κολύμπι 350 μέτρων προς την αντίθετη κατεύθυνση. Είναι καλύτερο να βουτήξετε από την παραλία του Κάστρου, όπου είναι εύκολα προσβάσιμο και μπορείτε επίσης να το δείτε στη χαμηλότερη παλίρροια.
Η ορατότητα που είχαμε τον Μάιο ήταν έως και 10 μέτρα και η θερμοκρασία του νερού ήταν σε άνοδο όλη την εβδομάδα. Το βάρος του λαιμού επιστράφηκε στον ελεύθερο δύτη, αλλά οι κάτοχοι των μαχαιριών δεν έχουν ακόμη βρεθεί. Συνολικά, μια εξαιρετική κατάδυση.
ΠΩΣ ΤΑ U-BOAT ΕΦΤΑΝΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΦΑΛΜΟΥΘ
Στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η βρετανική κυβέρνηση βρέθηκε με περισσότερα από 50 γερμανικά U-Boat να απορρίψει. Η αξία των σκραπ έπεφτε κατακόρυφα και ήταν σχεδόν άχρηστα, οπότε τι θα μπορούσε να γίνει με αυτά;
Επτά από τα υποβρύχια, μαζί με το σκάφος υποστήριξης U-boat Cyklop, στάλθηκαν στο Falmouth. Στη διαδρομή, ένα πίσω πλαίσιο χάθηκε στο UB118.
Άρχισε να παίρνει νερό και κόντεψε να βυθιστεί, έτσι το βοηθητικό σκάφος Kennet πυροβόλησε και βύθισε το υποβρύχιο από το Dodman Point.
Αργότερα εκείνη την ημέρα, 23 Νοεμβρίου 1920, τα εναπομείναντα U-boats έφτασαν σε νηοπομπή στο Falmouth, και τις επόμενες τρεις εβδομάδες έγιναν διάφορες δοκιμές εκρηκτικών.
Υπήρχαν συνολικά 17 από αυτές τις δοκιμές, καθεμία από τις οποίες περιελάμβανε την τοποθέτηση διαφορετικών τύπων και μεγεθών εκρηκτικών σε διάφορες αποστάσεις σε διάφορες τοποθεσίες γύρω από τα U-boat καθώς κρέμονταν σε διάφορα βάθη από το Cyklop. Το Πολεμικό Ναυτικό προσπαθούσε να βρει τον καλύτερο τρόπο βύθισης υποβρυχίων.
Μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου τουλάχιστον ένα από τα U-boat ήταν στην ξηρά και οι δοκιμές ξανάρχισαν στα άλλα πέντε στις αρχές του 1921, ολοκληρώνοντας τον Μάρτιο. Καθώς ολοκληρώθηκε με κάθε U-boat, ανασύρθηκε στην ξηρά από το ναυτικό προσωπικό κατά την άμπωτη. Μερικοί μάλιστα χρειάστηκε να έχουν δεμένα βαρέλια για να τους δίνουν επιπλέον άνωση καθώς τα έσερναν στα βράχια.
Το UC92 κατέληξε στην άμμο, ακριβώς έξω από τα βράχια, νοτιοδυτικά του UB112. Κάποια στιγμή το UC92 σύρθηκε στην παραλία του Κάστρου και διασώθηκε μερικώς.
Στην άμμο κοντά στο UB112 βρίσκονται τα υπολείμματα ενός μικρού λέβητα από το ατμοσυρμικό Alice, το οποίο βυθίστηκε κατά τη διάρκεια της νύχτας ενώ ήταν αγκυροβολημένο κοντά στα υποβρύχια. Είχε συμμετάσχει στη διάσωση των προσαραγμένων U-boat όταν βυθίστηκε, στις 23 Ιουνίου 1921.
