ΔΥΤΗΣ με αναπνευστήρα
Η έρευνα ντετέκτιβ μετά από ένα κύμα περίεργων θανάτων στον Ειρηνικό στα ανοιχτά της Χαβάης υποδηλώνει ότι μια νέα επίγνωση του κινδύνου - και η λήψη του σχεδίου του ταπεινού σωλήνα αναπνευστήρα - θα μπορούσε να είναι θέμα ζωής ή θανάτου. STEVE WEINMAN εκθέσεις
"Το νερό ήταν σε άμπωτη και κυματιστό. Περίπου 50 μέτρα ανοιχτά, πάλευα να πάρω ανάσα. Δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να επιστρέψω, οπότε κρατήθηκα σε μια θέση στον ύφαλο. Δεν μπορούσα να φωνάξω ή να κουνήσω το χέρι.
"Άρχισα να κολυμπώ πίσω. Τα χέρια μου ήταν μολυβένια. Δεν μπορούσα να κάνω ελεύθερο. Τα χέρια μου ήταν τελείως νεκρά. Στα 10 μέτρα από την ακτή η καρδιά μου χτυπούσε στα αυτιά μου τόσο δυνατά που ήταν εκκωφαντική. Ένιωσα ότι ετοιμαζόμουν να πεθάνω.
"Ένα κύμα με έσπρωξε στην ακτή. Μια γυναίκα στην παραλία παρατήρησε την αγωνία μου και κάλεσε σε βοήθεια. Η συνοδός της παραλίας έβαλε οξυγόνο, το οποίο με ξαναζωντάνεψε. Όταν αφαιρέθηκε, έχασα τις αισθήσεις μου. Μεταφέρθηκα στο νοσοκομείο. "
Θα ακούσουμε περισσότερα από αυτήν την έμπειρη γυναίκα ψαροντούφεκο και δυνατή κολυμβήτρια αργότερα. Ήταν μια από τις τυχερές.
Μετά από λίγο, ο τεράστιος αριθμός των ανθρώπων που πνίγονταν ενώ έκαναν κολύμβηση με αναπνευστήρα στις παραλίες της Χαβάης δεν θα μπορούσαν πλέον να απορριφθούν ως «ένα μόνο από αυτά τα πράγματα».
Οι συνθήκες τόσων πολλών από αυτούς τους θανάτους –μια φαινομενικά ήρεμη παράδοση στη θάλασσα, συχνά σε ήρεμα, μη απειλητικά, ζεστά νερά κοντά στην ακτή, αμέσως μετά την είσοδο και χωρίς υπαινιγμούς εμπλοκής της θαλάσσιας ζωής– ήταν σαφώς περίεργες.
Σε πολλές περιπτώσεις ο θάνατος των θυμάτων δεν θα είχε σημειωθεί αμέσως από τους θεατές. Χωρίς σημάδια αγωνίας, θα βρίσκονταν μπρούμυτα στην επιφάνεια, σαν να κολυμπούν με αναπνευστήρα αλλά να αιωρούνται ακίνητοι για να δουν τη θέα από κάτω.
Η ιατρική εξέταση θα έδειχνε ότι είχαν πνιγεί – αλλά πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό;
Πολλά από τα θύματα ήταν μεσήλικες ή ηλικιωμένοι, που ορίστηκαν ως «άνω των 50 ετών». Συχνά ήταν αρσενικά, αλλά όχι απαραίτητα ακατάλληλα.
Προϋπάρχουσες ιατρικές παθήσεις που σχετίζονται με την ηλικία μπορεί να εξηγούσαν ορισμένες από τις περιπτώσεις, αλλά σε καμία περίπτωση όλες.
Κάτι άλλο: η συντριπτική πλειοψηφία των θυμάτων ήταν επισκέπτες στη Χαβάη.
Οι κάτοικοι των νησιών είχαν την τάση να μειώνουν τον υψηλό αριθμό θανάτων σε παράγοντες όπως το άγχος, ο πανικός, η κούραση, η απειρία ή η έλλειψη εξοικείωσης με τις συνθήκες των ωκεανών, τον εξοπλισμό ή την τεχνική. Ωστόσο, τουλάχιστον στο ένα τέταρτο των θανάτων, οι ψαροντούφες δεν είχαν έλλειψη εμπειρίας.
Οι θάνατοι συνέπεσαν επίσης με μια τάση προς τη χρήση μασκών για κολύμβηση με αναπνευστήρα σε όλο το πρόσωπο, του είδους που ήταν χρήσιμο όταν επαναχρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας του Covid για να βοηθήσουν στην αναρρόφηση των νοσηλευόμενων ασθενών.
Ως αποτέλεσμα, στη Χαβάη αυτά τα σχέδια αντιμετωπίστηκαν σύντομα με καχυποψία.
Ωστόσο, πολλά από τα θύματα χρησιμοποιούσαν παραδοσιακούς σωλήνες κολύμβησης με αναπνευστήρα ή, ίσως, τις καινοτόμες παραλλαγές που εμφανίστηκαν με την πάροδο του χρόνου, καθώς οι κατασκευαστές αγωνίζονται για να αποκτήσουν πλεονέκτημα στο μάρκετινγκ.
Πριν από πέντε χρόνια, ένα δημοσίευμα του τοπικού Τύπου αποκρυστάλλωσε αυτό που συνέβαινε. Οι θάνατοι μεταξύ των τουριστών που κάνουν κολύμβηση με αναπνευστήρα στη Χαβάη ήταν 13 φορές μεγαλύτεροι από τον εθνικό μέσο όρο και 10 φορές εκείνοι των κατοίκων, ανέφερε.
Θα μπορούσε όμως η ελάχιστα επιστημονική ικανότητα του πυραύλου της κολύμβησης ενώ αναπνέει μέσα από ένα σωλήνα είναι πραγματικά τόσο πέρα από τους τουρίστες;
Με τα χρόνια οι κάτοικοι της Χαβάης πρέπει να είχαν συνηθίσει κουρασμένα να διαβάζουν ειδησεογραφικές αναφορές για μεμονωμένους θανάτους από κολύμβηση με αναπνευστήρα, αλλά συλλογικά, οι αριθμοί ήταν έντονοι. Μεταξύ 2009 και 2018 υπήρξαν 206 θάνατοι από κολύμβηση με αναπνευστήρα – 189 από αυτούς τουρίστες.
Συγκρίνετε αυτό με τους θανάτους εκείνης της περιόδου για δύτες (28), ελεύθερους δύτες (46) ή κολυμβητές (80).
Τον Οκτώβριο του 2017, κατόπιν εντολής του κρατικού υπουργείου υγείας, δημιουργήθηκε μια υποεπιτροπή για την αντιμετώπιση της αυξανόμενης δημόσιας ανησυχίας. Αυτό αντιπροσώπευε τις αρχές υγείας, τουρισμού και υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης της Χαβάης και το γραφείο του κρατικού ιατροδικαστή, και χρειάστηκε μια βαθιά βουτιά στο πρόβλημα.
Ο πνευμονολόγος Δρ Φίλιππος Φώτης ασκεί το επάγγελμα στη Χαβάη για περισσότερα από 50 χρόνια. Διορισμένος κύριος ερευνητής, αυτός και η υπόλοιπη ομάδα ετοίμασαν μια προκαταρκτική έκθεση που ονομάζεται Μελέτη Ασφάλειας Αναπνευστήρα. Δημοσιεύτηκε, αν και η πλήρης έκθεση αναμένεται ακόμη να αξιολογηθεί από ομοτίμους.
Η μελέτη κάνει συναρπαστική ανάγνωση, επειδή δείχνει σταθερά το δάχτυλο της υποψίας σε μια κατάσταση που δεν σχετιζόταν προηγουμένως με ψαροντούφες, και μια πάθηση που είναι αμφιλεγόμενη μεταξύ των δύτες – το πνευμονικό οίδημα ή το IPO, επίσης γνωστό ως «πνιγμός από μέσα».
Στην έκθεση Η IPO αναφέρεται ως ROPE – ταχείας έναρξης πνευμονικό οίδημα – ή SIROPE (ΣΧΟΙΝΟ που προκαλείται από κολύμβηση με αναπνευστήρα), αλλά αυτό που μιλάμε είναι ουσιαστικά το ίδιο – έγχυση όχι θαλασσινού νερού αλλά σωματικού υγρού στους πνεύμονες, μειώνοντας την ικανότητά τους να απελευθερώνουν οξυγόνο στο αίμα.
Είναι μια ύπουλη διαδικασία. Η έκθεση την περιγράφει ως γρήγορη και ήσυχη αναπνευστική ανεπάρκεια που μπορεί να προκληθεί από κολύμβηση με αναπνευστήρα.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο οι IPOs έχουν συνδεθεί με έναν αριθμό ανεξήγητων θανάτων από καταδύσεις και έχουν γίνει μήλο της έριδος στις ασφαλιστικές αξιώσεις όπου αμφισβητείται η ακριβής αιτία θανάτου ενός δύτη.
Οι IPO μεταξύ των δυτών έχουν επίσης συνδεθεί με την υπερβολική ενυδάτωση – και πάλι αμφιλεγόμενη για ένα άθλημα στο οποίο η καλή ενυδάτωση υποστηρίζεται ως πρωταρχική προφύλαξη έναντι της ασθένειας αποσυμπίεσης.
Αν και αρχικά οι συντάκτες της έκθεσης της Χαβάης μπόρεσαν να βρουν μόνο ένα μόνο τεκμηριωμένο παράδειγμα ενός προτεινόμενου θανάτου από κολύμβηση με αναπνευστήρα (από το 2017), δεν έχουν πλέον καμία αμφιβολία ότι το πνευμονικό οίδημα είναι η κύρια εξήγηση για τον απαράδεκτο αριθμό των ψαροντούφεκων που τελειώνουν τις μέρες τους στο νησιά.
«Αυτό το φαινόμενο, αν και εντοπίστηκε σε άλλες δραστηριότητες όπως η καταδύσεις και η κολύμβηση, δεν έχει συσχετιστεί στο παρελθόν με την κολύμβηση με αναπνευστήρα, ωστόσο τα στοιχεία είναι αδιαμφισβήτητα», καταλήγει η μελέτη. «Επιβεβαιώνεται από τη φυσιολογία, τις περιπτωσιολογικές μελέτες, τα ιατρικά αρχεία και τους λογαριασμούς από πρώτο χέρι».
Είναι δυνατό για Τα θύματα IPO να διασωθούν, εάν η τυπική αλληλουχία των συμπτωμάτων αναγνωριστεί αρκετά έγκαιρα.
Αυτά προχωρούν μέσω ξαφνικής δύσπνοιας μέσω αδυναμίας, απώλειας δύναμης, σύγχυσης/αίσθησης καταστροφής και απώλειας των αισθήσεων μέχρι θανάτου.
Ο Δρ Φώτης και οι συνεργάτες του άκουσαν από πρώτο χέρι για τις εμπειρίες ορισμένων επιζώντων που είχαν διασωθεί ή, συνειδητοποιώντας τη δύσκολη θέση τους, κατάφεραν να αυτοσωθούν. Μέχρι τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους υπήρξαν 90 απαντήσεις και εξακολουθούν να έρχονται και να εξετάζονται.
Σημαντικό ήταν το γεγονός ότι 75 από αυτούς τους ψαροντούφες είχαν ξεφύγει από τα βάθη τους όταν αντιμετώπισαν δυσκολίες και το 70% βρέθηκαν να αγωνίζονται μέσα σε 20 λεπτά από την έναρξη της κολύμβησης – κάνοντας την κούραση ή το κρύο λιγότερο πιθανό να είναι παράγοντες.
Η έκθεση περιγράφει την υποξία που προκαλείται από μια δημόσια εγγραφή ως «την αιτία ορισμένων, πιθανώς των περισσότερων, θανατηφόρων και σχεδόν θανατηφόρων πνιγμών που σχετίζονται με αναπνευστήρα». Αλλά γιατί οι ψαροντούφες πρέπει να είναι επιρρεπείς σε αυτή την πάθηση;
Η ομάδα εκτιμά ότι δύο σημαντικοί παράγοντες λειτουργούν παράλληλα εδώ: η πράξη του να ξαπλώνεις οριζόντια στο νερό, έτσι ώστε η επίδραση της πίεσης του νερού που ασκείται στο στήθος πρέπει να ξεπεραστεί για να αναπνεύσει. και αντίσταση στην εισπνοή που δημιουργείται από την αναπνοή μέσω ενός ανθεκτικού στενού σωλήνα, που λένε ότι μπορεί να οδηγήσει σε «αρνητική διαθωρακική πίεση».
Η επιρρεπής ξαπλωμένη θέση αναδιανέμει το ενδοαγγειακό αίμα, με 500-700 ml να συσσωρεύονται μπροστά από την καρδιά και τους πνεύμονες και να αυξάνουν την πίεση του περιβάλλοντος, λένε οι ειδικοί. Και ακόμη και η χρήση των λιγότερο ανθεκτικών αναπνευστήρων έχει ως αποτέλεσμα επιπλέον 3-5 cm αρνητικής πίεσης νερού ανά αναπνοή.
Οι αναπνευστήρες θα πρέπει θεωρητικά να προσφέρουν σχετικά μικρή πρόσθετη αντίσταση, αλλά μπορεί να προκύψουν σημαντικές αυξήσεις στις απαιτούμενες αρνητικές πιέσεις χωρίς να το καταλάβουν οι ψαροντούφες, ειδικά αν αρχίσουν να πτερυγίζουν λίγο πιο δυνατά.
Για τη μελέτη 49 αναπνευστήρες – 16 απλοί σωλήνες, 29 σωλήνες με πρόσθετη συσκευή υγρού/στεγνού και τέσσερις μάσκες για ολόκληρο το πρόσωπο – δοκιμάστηκαν για αντοχή χρησιμοποιώντας μια εφεύρεση του Dr Foti’s, ενός αναλυτή αντίστασης αεραγωγών με αναπνευστήρα (SARA).
Γενικά, όσο πιο απλός ήταν ο σχεδιασμός του αναπνευστήρα, τόσο λιγότερη αντίσταση παρήγαγε, και όσο περισσότερη προσπάθεια από την πλευρά του αναπνευστήρα, τόσο μεγαλύτερη ήταν η αντίσταση.
Το συμπέρασμα φαίνεται να είναι ότι οι ψαροντούφες πρέπει να είναι επιλεκτικοί όταν επιλέγουν μια συσκευή αναπνοής, όπως και οι αυτοδύτες πρέπει να προσέχουν όταν επιλέγουν έναν ρυθμιστή. Ωστόσο, όπως διαπίστωσαν σύντομα οι ερευνητές, η προσπάθεια προσδιορισμού της αντοχής ενός προϊόντος μέσω μιας πρόχειρης οπτικής επιθεώρησης αποδείχθηκε αναξιόπιστη.
Θα μπορούσε να είναι το μέγεθος του σωλήνα στο στενότερο σημείο, στην καμπή κοντά στο επιστόμιο ή το σχέδιο μιας βαλβίδας που προκάλεσε το πρόβλημα.
Η μελέτη τόνισε ότι, με βάση αποκλειστικά αυτά τα πειράματα, οι μάσκες κολύμβησης με αναπνευστήρα σε όλο το πρόσωπο δεν είχαν κανένα εγγενές πλεονέκτημα ή μειονέκτημα όσον αφορά την αντοχή.
Αυτό δεν σήμαινε ότι ήταν εκτός μάχης. Οι ερευνητές επέστησαν την προσοχή σε άλλα μειονεκτήματα που είναι εγγενή στα σχέδια για ολόκληρο το πρόσωπο, και φαίνεται να υπάρχουν αρκετά από αυτά για να κάνουν τους πιθανούς αγοραστές τουλάχιστον να σταματήσουν για σκέψη.
Δεν μπορούσαν να αφαιρεθούν εύκολα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, συμπεριλαμβανομένων εκείνων με χαρακτηριστικά «ταχείας απελευθέρωσης». το επιστόμιο δεν μπορούσε να φτύσει. Το νερό δεν μπορούσε να καθαριστεί από το σωλήνα φυσώντας απότομα. ο χρήστης δεν μπορούσε να βουτήξει κάτω από την επιφάνεια με ασφάλεια. και η δυσλειτουργία της βαλβίδας θα μπορούσε να οδηγήσει σε σοβαρές συνέπειες για την αναπνοή.
Οι αποδείξεις της υποτιθέμενης συσσώρευσης CO2 που είχαν προηγουμένως προβληθεί ως πιθανή εξήγηση για τουλάχιστον ορισμένους πνιγμούς που σχετίζονται με αναπνευστήρα δεν μπόρεσαν να βρεθούν στις δοκιμές.
Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι από εκείνους τους επιζώντες που συνέβαλαν στην έρευνα, τουλάχιστον το 38% είχε χρησιμοποιήσει μάσκες σε όλο το πρόσωπο – και το 90% από αυτούς πίστευε ότι ήταν ένας παράγοντας στην εμπειρία τους.
Στην αρχική αναφορά, τα υγρά/στεγνά αναπνευστήρες δεν ξεχώρισαν για κάποια ιδιαίτερη κριτική. Αυτά έχουν μια βαλβίδα πλωτήρα για να σφραγίζει το σωλήνα εάν βυθιστεί, επομένως είναι σχεδιασμένα για άτομα που μπορεί να έχουν πρόβλημα να φυσήξουν νερό από το σωλήνα, για οποιονδήποτε λόγο. Αλλά η βαλβίδα θα μπορούσε να αποτελέσει παράγοντα κινδύνου εάν προκαλούσε οποιαδήποτε συστολή στο σωλήνα.
Η ομάδα εξέτασε τις αναφορές των ιατροδικαστών για τα θύματα της κολύμβησης με αναπνευστήρα και διαπίστωσε ότι δεν ήταν δυνατό να γίνει διάκριση μεταξύ του πνιγμού με αναρρόφηση νερού και του IPO. Και στις δύο περιπτώσεις οι πνεύμονες κατέληξαν γεμάτοι υγρά, προκαλώντας θάνατο από υποξία.
Αλλά από 32 θανάτους που αναλύθηκαν προσεκτικά με όλους τους άλλους παράγοντες που ελήφθησαν υπόψη, τουλάχιστον 15 κρίθηκαν ως «πολύ πιθανό» το αποτέλεσμα υποξίας λόγω IPO και 14 θεωρήθηκαν ως πιθανό να οφείλονται σε οποιαδήποτε αιτία.
Οι μεταθανάτιες αναφορές έδειξαν επίσης μια πολλά υποσχόμενη λεωφόρο για περαιτέρω εξερεύνηση. Τόνισαν μια «σημαντική συσχέτιση» των πνιγμών με καρδιακές παθήσεις, ιδιαίτερα με διαστολική πίεση στην αριστερή κοιλία (LVEDP), η οποία είναι πιο συχνή σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Συχνά δεν υπάρχουν συμπτώματα με αυτήν την πάθηση.
Μεταξύ των επιζώντων, από τους 31 ερωτηθέντες που είχαν προϋπάρχουσα πάθηση, το 84% είχε προβλήματα υψηλής αρτηριακής πίεσης ή καρδιάς.
Έτσι η πλοκή πυκνώνει και αφήνει το ερώτημα γιατί η υπεροχή των τουριστών μεταξύ των θυμάτων – και γιατί η Χαβάη; Άλλωστε, δεν είναι το μόνο μέρος του κόσμου όπου οι ψαροντούφες πηγαίνουν στη θάλασσα σε αριθμούς.
Όταν έθεσα αυτή την ερώτηση στον Δρ Φώτη, επέστρεψε αμέσως με μια σειρά από εξηγήσεις. «Έχουμε πάρα πολλούς τουρίστες στις ομάδες υψηλού κινδύνου και περισσότεροι τουρίστες φαίνεται να κάνουν ψαροντούφεκο στη Χαβάη παρά αλλού», μου είπε.
Ανησυχητικά, επεσήμανε επίσης την «κακή τήρηση αρχείων και αποθήκευση δεδομένων σε πολλές από τις άλλες δημοφιλείς περιοχές στον κόσμο – το έχουμε ελέγξει». Θα μπορούσε να είναι ότι οι θάνατοι από IPO από κολύμβηση με αναπνευστήρα είναι πιο συνηθισμένοι σε όλο τον κόσμο από ό,τι είχε υποψιαστεί κάποιος στο παρελθόν;
Ο Δρ Φώτη πρόσθεσε ότι βάσει νόμου η Χαβάη απαιτεί πλήρεις μεταθανάτιες εξετάσεις για όλους τους πνιγμούς, έτσι ώστε «η συλλογή δεδομένων να είναι αρκετά εύκολη μέσω του γραφείου του ιατροδικαστή».
Τέλος, επεσήμανε την τέταρτη πιθανή εξήγηση για την αναλογία θανάτων μεταξύ των τουριστών στη μελέτη της ομάδας του – και αυτή είναι μια άλλη ενδιαφέρουσα εξήγηση, για δύτες καθώς και για κολύμβηση με αναπνευστήρα.
«Το αεροπορικό ταξίδι είναι μια υπόθεση, αλλά κατά τη γνώμη μου είναι πιθανό να είναι ένας σημαντικός υποκλινικά εμφανής παράγοντας κινδύνου», μου είπε.
Με αυτό εννοεί ότι οι περισσότεροι τουρίστες που φτάνουν στη Χαβάη, πετώντας μακριά στον Ειρηνικό από τη Βόρεια Αμερική ή την Ασία, θα είχαν πρόσφατα περάσει τουλάχιστον πέντε ώρες σε υψόμετρο.
Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως «εφικτός παράγοντας», διότι
θα μπορούσε να αλλάξει τη διαπερατότητα των πνευμονικών μηχανισμών που κανονικά θα εμπόδιζαν την ανάπτυξη μιας IPO.
«Είναι η θεωρία μας ότι ο λόγος για το υψηλό επίπεδο θανάτων επισκεπτών στη Χαβάη εξηγείται από το πρόσφατο παρατεταμένο αεροπορικό ταξίδι, το οποίο μπορεί να δημιουργήσει μια συγκεκριμένη γραμμή βάσης του οιδήματος», μου είπε η υπεύθυνη του έργου της μελέτης Carol Wilcox. Η ίδια είναι επιζών από πνιγμό με αναπνευστήρα – αυτή της οποίας ο λογαριασμός παρουσίασε αυτό το άρθρο.
«Πολλοί τουρίστες πάνε για κολύμβηση με αναπνευστήρα την ίδια μέρα ή μέσα σε μία ή δύο μέρες από την άφιξή τους», είπε. «Πολλοί από αυτούς, ειδικά εκείνοι από την Ασία, ήταν στον αέρα πάνω από εννέα ώρες. Πολλά αεροπλάνα είναι υπό πίεση στα 8000 πόδια και πλέον, αν και τα νεότερα αεροπλάνα είναι περισσότερο σαν 6000.
«Όλα αυτά που ειπώθηκαν, δεν μπορέσαμε να βρούμε τους πόρους για να δοκιμάσουμε αυτή τη θεωρία».
Με όλα αυτά κατά νου, τι πρέπει να κάνουν οι ψαροντούφες για να προστατευτούν; Οι συμβουλές που εκδίδονται στην έκθεση περιλαμβάνουν να βγάλετε ένα φύλλο από το βιβλίο αυτό και να μην το κάνετε ποτέ μόνοι σας – πτερύγιο με έναν φίλο. Θα πρέπει να επιλέγετε αναπνευστήρες προσεκτικά όταν αγοράζετε ή προσλαμβάνετε, προσέχοντας ιδιαίτερα να αποφύγετε τυχόν συστολές στο επιστόμιο ή στη οπή.
Αποφύγετε την κολύμβηση με αναπνευστήρα εάν υπάρχει αμφιβολία για την καρδιαγγειακή σας υγεία και αναμείνετε για λίγες μέρες μετά την προσγείωση από μια πτήση προληπτικά.
Και μόλις βρεθείτε στη θάλασσα, με το πρώτο σημάδι οποιασδήποτε ασυνήθιστης δύσπνοιας, σηκωθείτε όρθια και αφήστε το νερό όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Κληθείς να σχολιάσει την ενδιάμεση έκθεση της Μελέτης για την Ασφάλεια του Αναπνευστήρα, ο Δρ Doug Watts, ιατρικός διευθυντής του DDRC Healthcare, επεσήμανε ότι θα χρειαζόταν περισσότερα δεδομένα για να εξηγηθεί πώς προέκυψαν τα συμπεράσματα της έκθεσης όταν η μελέτη αξιολογήθηκε από ομοτίμους.
Ωστόσο, «η κλίμακα του προβλήματος είναι σημαντική», παραδέχτηκε. «Σοκαριστικοί αριθμοί επισκεπτών στη Χαβάη πέθαναν κολυμπώντας με αναπνευστήρα».
Επισήμανε ότι η έρευνα έχει επικεντρωθεί μέχρι στιγμής στην αντοχή στο ψαροντούφεκο και στις διαφορές προϊόντων, όπως τονίζεται από τα στοιχεία SARA.
«Οι περισσότεροι δύτες θεωρούν την κολύμβηση με αναπνευστήρα ως μια καλοήθη δραστηριότητα και πιθανότατα δεν θα θεωρούσαν ότι η επιλογή του αναπνευστήρα έχει επιπτώσεις στην ασφάλεια, κάτι που μπορεί», είπε. "Οι συμβουλές που δίνονται σχετικά με την επιλογή αναπνευστήρα ακούγονται καλές."
Επεσήμανε επίσης ότι η προϋπάρχουσα καρδιαγγειακή νόσος ως παράγοντας κινδύνου για την IPO ήταν κάτι που μοιράζονταν οι κολυμβητές με αναπνευστήρα με αυτοδύτες – υπογραμμίζοντας την αξία ενός καταδυτικού ιατρικού – και θεώρησε ότι η έννοια των αλλαγών στους πνεύμονες που συμβαίνουν με το υψόμετρο της πίεσης στην καμπίνα μπορεί επίσης να είναι ένας παράγοντας σχετικός με τους αυτοδύτες και θα πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω.
Ο καταδυτικός γιατρός Ian Sibley-Calder, ιατρικός σύμβουλος του DIVER, συμφώνησε με αυτό.
«Ο μηχανισμός της αρνητικής πίεσης είναι αληθινός και η θεωρία του παρατεταμένου αεροπορικού ταξιδιού που οδηγεί σε αλλαγές στη διαπερατότητα αξίζει περαιτέρω έρευνα, αν δεν έχει ήδη γίνει», είπε.
«Η αντίσταση στις αναπνευστήρες πρέπει επίσης να εξεταστεί - ίσως είναι καιρός για μια πιο ρυθμισμένη παραγωγή, σύμφωνα με τις μετρήσεις πίεσης όταν εξετάζουμε τα δεύτερα στάδια κατάδυσης.
«Οι παραλληλισμοί με την IPO στην κατάδυση είναι εντυπωσιακοί», είπε ο Δρ Sibley-Calder. «Θα ήταν ενδιαφέρον να εξετάσουμε τα περιστατικά υπέρτασης και στους θανάτους».
«Υπάρχει προφανώς ένα τεράστιο πρόβλημα, αλλά για μένα η αιτία είναι ακόμα ασαφής», συνόψισε ο Δρ Watts. «Όπως με όλα αυτά τα πράγματα, είναι πιθανό να είναι πολυπαραγοντικό».
Θα μπορούσε να είναι κατατοπιστική η διεξαγωγή παρόμοιων μελετών επίπτωσης σε άλλα μέρη του κόσμου, αλλά, όπως επεσήμανε, το πρόβλημα με τέτοιες μελέτες έγκειται στην απόκτηση αξιόπιστων δεδομένων για τον συνολικό αριθμό συμμετεχόντων. «Μπορεί να γνωρίζουμε τον αριθμό των θανάτων, αλλά δεν μπορούμε να υπολογίσουμε τον κίνδυνο αν δεν γνωρίζουμε τον παρονομαστή – τον αριθμό των δυτών».
Ξαφνική έναρξη Το εμβυθιστικό πνευμονικό οίδημα σε ψαροντούφες μπορεί να είναι εξίσου συχνό ή περισσότερο από τυχαία αναρρόφηση, καταλήγει η προκαταρκτική μελέτη ασφάλειας με αναπνευστήρα.
Σε αυτήν την περίπτωση, εμείς οι δύτες, που συχνά κάνουμε κολύμβηση με αναπνευστήρα κατά τη διάρκεια διαστημάτων επιφανείας ή σε επιφανειακές κολυμπήσεις, συμπεριλαμβανομένων των συναντήσεων υψηλής ταχύτητας με ακτίνες μαντάτας ή φαλαινοκαρχαρίες, πρέπει να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν κίνδυνοι.
Θα πρέπει επίσης να το αναγνωρίσουμε αυτό εκ μέρους των μελών της οικογένειας ή των φίλων που προτιμούν την «πιο ήπια επιλογή» στις διακοπές.
Η κολύμβηση με αναπνευστήρα θεωρείται συνήθως ως η «ασφαλέστερη» εναλλακτική λύση για την κατάδυση, επομένως θα ήταν μια σκληρή ανατροπή εάν η πράξη της αναπνοής μέσω ενός κακοσχεδιασμένου σωλήνα αποδεικνυόταν πιο επικίνδυνη από ό,τι υποπτευόταν προηγουμένως.
Η ουσία είναι καλά νέα, ωστόσο. Εάν οι IPO σε κολυμβητές με αναπνευστήρα γίνονται δεκτές ως κίνδυνος, είναι τουλάχιστον ένας που, μέσω του σχεδιασμού και της ευαισθητοποίησης του προϊόντος, μπορούμε να διορθώσουμε.
Τα ευρήματα της Μελέτης για την Ασφάλεια του Αναπνευστήρα είναι διαθέσιμα για δωρεάν λήψη και για να επεκτείνει την έρευνά της, η ομάδα θα εκτιμούσε να ακούσει από άλλους ψαροντούφες που αντιμετώπισαν προβλήματα.
Πάρτε την έρευνα στο Μελέτη ασφάλειας με αναπνευστήρα
Τι γίνεται με τα ρηχά νερά;