The Call of the Minkes

Στο παρελθόν, η κραυγή θα ήταν «Εκεί φυσάει!» Σήμερα ήταν ένα πολύ ενθουσιασμένο "MINKE, MINKE, MINKE!" Η κλήση έφερε τους πάντες στο πίσω κατάστρωμα, ανυπόμονοι να πάρουν μια γεύση από αυτό το ιδιαίτερο πλάσμα.

Στο ξημέρωμα σκάρασα την ήρεμη θάλασσα, περιμένοντας α πτερύγιο να σπάσει την επιφάνεια, ή μια μπάλα ομίχλης από το πλάσμα παίρνοντας μια ανάσα αέρα.

"Εκεί είναι!" ούρλιαξε κάποιος, δείχνοντας άγρια ​​προς τα αριστερά, καθώς όλοι ορμήσαμε προς εκείνη την πλευρά του σκάφους. Μετά από αρκετά λεπτά ακόμη κοιτάζοντας το γαλάζιο νερό, τελικά είδα ο ίδιος το πλάσμα - μια μεγαλοπρεπή νάνος φάλαινα μινκ.

Ο νάνος μινκ είναι το μικρότερο μέλος της οικογένειας των φαλαινών, με μήκος περίπου 8 μέτρα. Το είδος απαντάται μόνο στο νότιο ημισφαίριο, περνώντας τους καλοκαιρινούς μήνες τρέφοντας σε υπο-ανταρκτικά νερά και μεταναστεύοντας στα ζεστά νερά του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Υφάλου κατά τη διάρκεια του χειμώνα για να αναπαραχθεί και να γεννήσει.

Αυτές οι μικρές φάλαινες διαφέρουν πολύ από τα μεγαλύτερα, πιο ντροπαλά ξαδέρφια τους, γιατί όταν βρίσκονται στα νερά των υφάλων έλκονται παράξενα από ακίνητες βάρκες, που συχνά τριγυρνούν για ώρες ή και μέρες.

Αυτό επέτρεψε στους χειριστές καταδύσεων που έχουν άδειες κολύμβησης με φάλαινες να τοποθετούν ψαροντούφες στο νερό με αυτά τα περίεργα θηλαστικά για μερικές αξιοσημείωτες συναντήσεις.

Ενώ τα μινκ νάνοι μπορούν να φανούν σχεδόν οπουδήποτε στο GBR το χειμώνα, εντοπίζονται πιο συχνά στους υφάλους της Κορδέλας, ειδικά τον Ιούνιο και τον Ιούλιο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα liveaboard που λειτουργούν σε αυτούς τους απομακρυσμένους υφάλους μπορούν να εγγυηθούν μια στενή συνάντηση.

Ένα από τα σκάφη που εκτελούν δρομολόγια εκεί κάθε εβδομάδα είναι το Spirit of Freedom. Συμμετείχα σε ένα τριήμερο ταξίδι στα τέλη Ιουλίου με την ελπίδα μιας συνάντησης και μπορώ να πω ειλικρινά ότι πέρασα μια φάλαινα.

Επιβιβαστήκαμε στο σκάφος των 37μ στο Κερνς το πρωί, και η πρώτη μας μέρα μας είδε να βουτάμε έξω από την πόλη στο Norman Reef.

Τα τελευταία χρόνια η βιομηχανία καταδύσεων στο Κερνς έχει επηρεαστεί άσχημα από τα γεγονότα λεύκανσης των κοραλλιών το 2016 και το 2017. Ο ύφαλος δέχτηκε ένα χτύπημα, αν και όχι στο συντριπτικό βαθμό που πολλοί πιστεύουν, καθώς δύο καταδύσεις σε μια τοποθεσία που ονομάζεται Τρόπος υποδεικνύεται.

Βρήκα όμορφους και υγιείς κήπους με σκληρά κοράλλια στα ρηχά εκεί, και έναν λαβύρινθο από φαράγγια κοραλλιών που οδηγούσαν σε βαθύτερα νερά. Ωστόσο, το αποκορύφωμα ήταν η ζωή των ψαριών. Στα 30 μέτρα ορατότητας,

Συνάντησα έναν υπερβολικά φιλικό γίγαντα Μαορί που γοητεύτηκε από τη φωτογραφική μου μηχανή.

Υπήρχαν επίσης πελαγικά είδη όπως το σκουμπρί, το τριβάλι, το τυμπανόψαρο και το batfish, ενώ ανάμεσα στα κοράλλια υπήρχε μια μεγάλη συλλογή από ψάρια υφάλου, όπως αγγελόψαρα, πεταλούδα, ψαρονέφρι, παπαγαλόψαρο και γοβάκια.

Και αν αυτό δεν έφτανε, συναντήσαμε επίσης αρκετές ακτίνες με μπλε κηλίδες, έναν καρχαρία ύφαλου και μια πράσινη χελώνα. Αυτές οι δύο καταδύσεις ήταν ένας πολύ καλός τρόπος για να ξεκινήσουμε το ταξίδι προτού ζυγίσουμε άγκυρα και κατευθυνθούμε βόρεια για μια ολονύκτια ατμό στους Ύφαλους Κορδέλας.

Το επόμενο πρωί, ξύπνησα και μας βρήκα δεμένους στο Steve's Bommie και εκείνη την κραυγή «MINKE, MINKE, MINKE!» Βλέποντας τη φάλαινα, ήθελα να πηδήξω κατευθείαν μέσα, αλλά η διευθύντρια ταξιδιού Λούσι Χάτσινσον είπε ότι θα κάναμε μια βουτιά πριν κάνουμε κολύμβηση με αναπνευστήρα μαζί της.

Σύντομα περισσότεροι από δώδεκα από εμάς κρεμόντουσαν στο σχοινί και κοίταζαν τα γαλάζια νερά, ελπίζοντας και προσευχόμενοι να μπει η φάλαινα για να μας κοιτάξει από κοντά.

Μετά από 10 λεπτά και χωρίς φάλαινα, οι περισσότεροι άνθρωποι κατευθύνθηκαν για ένα μαγειρεμένο δεύτερο πρωινό. Το έβγαλα και επιβραβεύτηκα άλλα 10 λεπτά αργότερα, όταν η φάλαινα αποφάσισε τελικά να με ρίξει μια ματιά.

Ήταν ένα απίστευτο θέαμα, αυτή η φάλαινα 6 μέτρων που γλιστρούσε δίπλα. Την επόμενη ώρα έκανε άλλα εννέα περάσματα, επιτρέποντάς μου να το παρατηρήσω από κοντά και να το φωτογραφίσω.

Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές της συνάντησης ήταν το άκουσμα των περίεργων θορύβων που εξέπεμπε η φάλαινα. Είναι ένας πολύ σουρεαλιστικός ήχος, σχεδόν industrial. Οι ερευνητές το ονόμασαν «Star Wars Vocalisation».

Μετά από αυτό, υπήρχε χρόνος για άλλη μια ικανοποιητική βουτιά στο Steve’s Bommie.

Κατευθυνόμενοι βορειότερα, η επόμενη στάση μας ήταν στο Google Gardens. Αυτό ανακαλύφθηκε μόλις πρόσφατα από το πλήρωμα του Spirit of Freedom και ήταν καλό να ακούσουμε ότι εξακολουθούν να βρίσκουν νέες τοποθεσίες σε μια περιοχή που καταδύεται τακτικά.

Τα σκληρά κοράλλια στο Google Gardens ήταν υπέροχα και περάσαμε υπέροχα εξερευνώντας έναν λαβύρινθο από κοραλλιογενή φαράγγια στα ρηχά.

Όλα τα κοινά ψάρια των υφάλων ήταν στην επίδειξη, αλλά το αποκορύφωμα ήταν μια μεγάλη σουπιά broadclub, που παρουσίαζε μια τεχνικόχρωμη σειρά εκθαμβωτικών χρωμάτων.

Οι απογευματινές και νυχτερινές μας καταδύσεις ήταν στο κοντινό Challenger Bay. Σχεδόν μόλις δέσαμε στο αγκυροβόλιο σε αυτό το σημείο εντοπίστηκε μια άλλη νάνος φάλαινα μινκ, αν και αυτή δεν μπήκε για να παίξει.

Σε ορισμένα ταξίδια δύο, τέσσερις ή δώδεκα φάλαινες μπορούν να έρθουν για να κυκλώσουν το σκάφος και συχνά οι ψαροντούφες βγαίνουν από το νερό κρύοι και κουρασμένοι πολύ πριν οι φάλαινες χάσουν το ενδιαφέρον τους.

Το Challenger Bay ήταν πάντα ένα από τα αγαπημένα μου μέρη στους Ύφαλους της Κορδέλας. Δυστυχώς, ο ιστότοπος σφυρηλατήθηκε

από έναν κυκλώνα πριν από μερικά χρόνια, οπότε τα σκληρά κοράλλια του δεν είναι τα καλύτερα, αν και ευτυχώς ανακάμπτουν αργά.

Αλλά δεν βουτάτε σε αυτόν τον ιστότοπο για τα κοράλλια – είναι η ζωή των ψαριών που πραγματικά εντυπωσιάζει. Τα αγαπημένα μου ήταν ένα κοπάδι με κουφέτα με διαγώνιες ταινίες και ροπάλου με πτερωτή νυχτερίδα που αιωρούνται μαζί πάνω από ένα κεφάλι κοραλλιών. Αυτά τα όμορφα ψάρια είναι τόσο συνηθισμένα στους δύτες που απλά έμειναν στη θέση τους καθώς τα φωτογράφιζα από κάθε γωνία.

Εξερευνώντας την υπόλοιπη τοποθεσία, βρήκαμε μια αποικία από χέλια κήπου, καρχαρίες λευκού υφάλου, γκρίζους καρχαρίες υφάλου, ακτίνες τσιμπήματος, τρέβαλι και ένα μεγάλο ψάρι.

Η νυχτερινή κατάδυση σε αυτό το site ήταν ακόμα καλύτερο, με μια αγέλη από καρχαρίες υφάλου με λευκή άκρη να κυνηγούν τον ύφαλο για μικρά ψάρια. Ήταν μια δραματική κατάδυση, με μια ντουζίνα καρχαρίες να ζουμάρουν και να αρπάζουν κάθε ψάρι που ήταν αρκετά γενναίο για να βγει από το κοραλλιογενές κρησφύγετό του. Μαζί με τους καρχαρίες σε αυτή τη γιορτή ήταν ένα μεγάλο γιγάντιο χέλι και μερικά πολύ πεινασμένα κόκκινα λαβράκια και γιγάντιες τρεβάλιες.

Την τελευταία μας μέρα, οι πρωινές μας καταδύσεις ήταν σε ένα hotspot της νάνος φάλαινας μινκ, το Lighthouse Bommie. Τον Ιούνιο μπορούν να δουν έως και δώδεκα φάλαινες σε αυτό το σημείο, αν και τον Ιούλιο ο αριθμός τους μειώνεται.

Πρώτα κάναμε μια βουτιά εξερευνώντας το κοραλλιογενές κορυφαίο που μοιάζει με τοτέμ. Όπως όλες οι κορυφές στους Ύφαλους της Κορδέλας, αυτή η τοποθεσία ήταν γεμάτη ψάρια – κοπάδια λυθρίνι, τρεβάλι, fusiliers και χειρουργόψαρα.

Συναντήσαμε καρχαρίες υφάλου, χελώνες και ψαλίδια, αν και το αποκορύφωμα αυτή τη φορά ήταν ένα περίεργο θαλάσσιο φίδι ελιάς.

Όταν βγήκαμε στην επιφάνεια, μάθαμε ότι είχε εντοπιστεί ένα βιζόν, έτσι γρήγορα επέστρεψε στο νερό με αναπνευστήρα. Ωστόσο, αυτή η φάλαινα αποδείχθηκε πολύ ντροπαλή. Από το σκάφος το πλήρωμα μπορούσε να το δει να κάνει κύκλους λίγο πιο πέρα ​​από εμάς, αλλά δεν πλησίαζε.

Μετά από μια ώρα, ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω. Τότε, ξαφνικά, όχι μία αλλά δύο φάλαινες κολύμπησαν αργά από κάτω μου. Ήταν ένα μαγικό θέαμα, παρόλο που ήταν πολύ μακριά για ένα . Έκανα παρέα για άλλα 10 λεπτά, αλλά αυτή ήταν η μόνη συνάντηση που θα είχα εκείνη τη μέρα.

Μετά από άλλη μια βουτιά στο Lighthouse Bommie μετακομίσαμε στην πιο διάσημη τοποθεσία στους Ύφαλους της Κορδέλας, το Cod Hole. Είχαν περάσει μερικά χρόνια από την τελευταία φορά που το επισκέφτηκα, αλλά ήταν σαν να επέστρεψα για να δω μερικούς παλιούς φίλους.

Τέσσερις μπακαλιάροι ήταν τριγύρω για τη δωρεάν τροφή, αν και μόνο ένα αρχηγικό άτομο πήρε όλο το φαγητό. Μόλις έφυγε, εγκαταστάθηκαν και ήταν διασκεδαστικό να παρατηρούμε αυτά τα πολύ μεγάλα ψάρια από κοντά.

Τελειώσαμε με drift στο Dynamite Pass. Αυτός ο όμορφος κοραλλιογενής τοίχος είναι διακοσμημένος με θαλάσσια μαστίγια, γοργόνες και όμορφα μαλακά κοράλλια.

Καθώς ταξιδεύαμε με το ρεύμα, είδαμε ψάρια εργασίας, ψαράδες, παπαγαλόψαρα και μια τεράστια σχολή fusiliers. Και εκείνο το απόγευμα ταξιδέψαμε στο κοντινό νησί Lizard για ένα μπάρμπεκιου που τελείωσε κάτω από τα αστέρια.