Καθώς οι δύτες μεγαλώνουν, αν είναι λογικοί αντί να γίνονται πιο τολμηροί, μαθαίνουν να προσαρμόζουν τις καταδύσεις τους στις δυνατότητές τους. Αλλά τελικά μπορεί να έρθει η στιγμή να κάνουμε τον απολογισμό, όπως αναφέρει ο JOSS WOOLF.
- 1) Εισαγωγή και Βετεράνων Insights
- 2) Ο παραλληλισμός μεταξύ οδήγησης και κατάδυσης
- 3) Παλαιότεροι Δύτες σε Δράση
- 4) Δοκιμές και δοκιμασίες ώριμων καταδύσεων
- 5) Πλεονεκτήματα και προκλήσεις του να είσαι ώριμος δύτης
- 6) Ατυχίες και Μαθήματα
- 7) Προοπτικές για το Πότε να σταματήσετε την κατάδυση
- 8) Θέα του Κεν
- 9) Ο αποχαιρετισμός του Colin στις καταδύσεις
Εισαγωγή και Βετεράνων Insights
Ο βετεράνος δύτης Mike Maloney.
Ο ΠΡΟΣΦΑΤΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΦΙΛΙΠΟΣ τροχαίο ατύχημα και η επακόλουθη απόσυρση από την οδήγηση στην ηλικία των 97 ετών έχει κάνει αρκετούς ανθρώπους να αντιμετωπίσουν το ερώτημα εάν θα πρέπει να βρίσκονται ακόμα πίσω από το τιμόνι στα γηρατειά τους.
Είναι μια τόσο δύσκολη απόφαση να πάρεις, όταν είτε βασίζεσαι στην οδήγηση για να μείνεις σε επαφή με την κοινωνία και για ψώνια είτε, απλά, επειδή το αγαπάς.
Ο παραλληλισμός μεταξύ οδήγησης και κατάδυσης
Ο δικός μου πατέρας επέμενε να διατηρήσει την ασφάλειά του και τα τέλη κυκλοφορίας για αρκετά χρόνια αφότου είχε εγκαταλείψει την οδήγηση, μόνο και μόνο για να έχει την επιλογή – παρόλο που ξέραμε ότι δεν θα το έπαιρνε ποτέ.
Παλαιότεροι Δύτες σε Δράση
Το ίδιο σίγουρα ισχύει και για τις καταδύσεις. Μια εβδομάδα μετά τα 90ά του γενέθλια, τον Απρίλιο του 2013, ο Stan Waterman, πρωτοπόρος του υποβρύχια φωτογραφία και κινηματογράφησης, και διάσημος για τα γυρίσματα τέτοιων επών όπως το Blue Water, το White Death και το The Deep, πραγματοποίησε τις τελευταίες του καταδύσεις από την πολυτέλεια του Cayman Aggressor.
«Έχοντας φτάσει στην ηλικία των 90, έχω μπει σε μια εποχή ηδονισμού», φέρεται να είπε. «Απόλαυση όπως το να είσαι άνετος, κλιματισμός, πολύ ζεστό νερό, σπιτικό φαγητό – αυτός είναι ο επιτιθέμενος».
Τον ερχόμενο Ιούνιο, η συνηθισμένη ταξιαρχία αφοσιωμένων δυτών μας θα ξεκινήσει για το ετήσιο προσκύνημα στην Ερυθρά Θάλασσα. Ο ένας θα είναι 83 και αρκετοί άλλοι έχουν ήδη ξεπεράσει τα τρία βαθμολογικά τους χρόνια και τα 10.
Πριν από μερικά χρόνια ένας νεοφερμένος άλλαξε γνώμη και τα παράτησε αφού αποφάσισε ότι ήμασταν όλοι πολύ μεγάλοι! Νομίζω ότι μόνο ένας από εμάς ήταν κάτω των 40. Ωστόσο, θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι είναι απλώς το δημογραφικό της πλειοψηφίας της καταδυτικής αδελφότητας σήμερα. είμαστε μια σχετικά ώριμη παρέα.
Στο ίδιο ταξίδι είπαν σε έναν άλλο μαθητή, αφού είχε κάνει κράτηση, ότι δεν του επέτρεπαν πλέον να βουτήξει λόγω καρδιακής πάθησης. Ήρθε ούτως ή άλλως και αρκέστηκε στο να κάθεται και να διαβάζει.
Μετά το τελετουργικό συμπλήρωσης των εντύπων παραίτησης πριν αναχωρήσει το σκάφος, ο Διευθυντής της κρουαζιέρας (αυτός ο σύγχρονος, υπερυψωμένος όρος για οδηγό κατάδυσης) αποφάσισε ότι άλλος από την ομάδα μας θα έπρεπε να ζητήσει την έγκριση ενός καταδυτικού γιατρού, επειδή είχε σημειώσει ένα πλαίσιο να δηλώσει ότι έπαιρνε στεροειδή.
Αν και αυτό σήμαινε ότι ολόκληρη η ομάδα μας ήταν υποχρεωμένη να περιμένει μισή μέρα για το αποτέλεσμα, ευτυχώς πέρασε το τεστ.
Πιθανότατα ήταν καλύτερος από το άτομο που τον εξέτασε, ένας γιατρός του οποίου η σημαντική περιφέρεια αποτελούσε μια προφανή πρόκληση απλώς να σηκωθεί.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΡΟΧΟΣ. Ωστόσο, ήταν ξεκάθαρο ότι ο καταδυτικός οδηγός (συγγνώμη, διευθυντής κρουαζιέρας), μας είχε ρίξει μια ματιά και είπε στον εαυτό του: «Χα! No RIB-diving for you lot”, και όλοι έπρεπε να αρκεστούμε σε καταδυτικές τοποθεσίες που απαιτούσαν μόνο έναν όχι και τόσο τεράστιο βηματισμό από το πίσω μέρος του σκάφους. Ακόμα, ποιος είμαι εγώ για να παραπονεθώ;
Μιλώντας για γιγάντια βήματα, πέρυσι ο οκταγενής μας, παρά τα μακριά του πόδια, δεν έκανε αρκετά μεγάλο βήμα και το κάτω μέρος του τανκ του χτύπησε στο κατάστρωμα.
Αυτό έκανε την κορυφή της δεξαμενής να χτυπήσει το κεφάλι του και υπήρχε πολύ αίμα.
Του απαγόρευσε την κατάδυση για τις επόμενες τέσσερις ημέρες από έναν συνταξιούχο επισκέπτη GP που είχαμε την τύχη να έχουμε στο σκάφος.
Δυστυχώς, την τελευταία μέρα που όλοι πιστεύαμε ότι θα ήταν ασφαλές για τον τραυματία να κάνει την τελευταία κατάδυση του ταξιδιού στα μόλις 12 μέτρα, και παρόλο που τον βοήθησαν δύο μέλη του πληρώματος, αυτή τη φορά μπήκε στο νερό με τέτοιο τρόπο. με άβολο τρόπο που στην πραγματικότητα έσπασε αρκετούς σπονδύλους στη διαδικασία.
Αλλά ακόμα ανυπομονεί να έρθει και φέτος!
Δοκιμές και δοκιμασίες ώριμων καταδύσεων
Λοιπόν, πίσω στο πρωί της πρώτης μέρας, και ήρθε η ώρα για την ενημέρωση για τις καταδύσεις στον επάνω όροφο. Απλώς ευχαριστούσα τα τυχερά μου αστέρια που μάλλον είχα ακόμη μια ή δύο δεκαετίες πριν αρχίσω να υποφέρω τις συνέπειες των ασθενειών που σχετίζονται με την ηλικία όταν έχασα τα πόδια μου (σκοντάφτω στο σαρόνγκ μου) στην κορυφή του εξαιρετικά γυαλισμένου ξύλινη σκάλα στο Whirlwind.
Έπεσα κάτω σε όλη τη διάρκεια της πτήσης, προστατεύοντας ενστικτωδώς την πολύτιμη φωτογραφική μηχανή μου, όπως θα κάνατε ένα μικρό παιδί, σε όλη τη διαδρομή. Ως εκ θαύματος, χάρη στη γενναιόδωρη «γέμιση» μου δεν έγινε κανένα πραγματικό κακό σε τίποτα άλλο εκτός από το εγώ μου.
Από τις κραυγές μου, η υπόλοιπη ομάδα, που περίμενε υπομονετικά την άφιξή μου στον επάνω όροφο, είχε οράματα αίματος και σπασμένα κόκαλα τουλάχιστον.
Πλεονεκτήματα και προκλήσεις του να είσαι ώριμος δύτης
ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ΟΠΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, Μερικά πλεονεκτήματα για να είσαι λίγο πιο ώριμος: χρόνια εμπειρίας, ευρεία γνώση, ίσως λίγο περισσότερα χρήματα στην τσέπη σου, προσοχή και ανοχή στις συνήθειες των άλλων καθώς και έμπειροι πότες!
Υπάρχει επίσης ο μεγάλος πλούτος από ιστορίες μετά το δείπνο που κυκλοφορούν χρόνο με τον χρόνο και δεν έχει σημασία που μπορεί να τις έχουμε ακούσει όλες πριν επειδή δεν μπορούμε να τις θυμηθούμε!
Μετά υπάρχει η κώφωση. Σε μια πρόσφατη επίσκεψη στο Komodo, η υπέροχη βασίλισσα της δεκαετίας του '60 Linda πήδηξε στη θάλασσα στην αρχή του ταξιδιού με τα ακουστικά της ακόμα μέσα.
Αυτό δεν ήταν για να μπορεί να ακούσει τα ψάρια. Όπως θα καταθέσει οποιοσδήποτε υποβρύχιος φωτογράφος που σέβεται τον εαυτό του, το νερό και τα ηλεκτρονικά δεν κάνουν καλούς συντρόφους.
Ήταν πραγματικά μια τραγωδία, γιατί χωρίς τα βοηθήματα είναι κουφή. Αλλά δεν την εμπόδισε να μας κάνει συνεχώς ερωτήσεις στις οποίες δεν μπορούσε να ακούσει την απάντηση!
Πολλοί δύτες υποφέρουν από απώλεια ακοής αργότερα στη ζωή τους. ταιριάζει με την περιοχή, αλλά μπορεί να είναι αρκετά διασκεδαστικό ακούγοντας δύο ηλικιωμένους κωφούς δύτες να φωνάζουν μια συζήτηση μεταξύ τους.
Ατυχίες και Μαθήματα
Ωχ, η πρώτη πλημμύρα κάμερας έγινε. Μην αφήνετε ποτέ τη φωτογραφική μηχανή σας στο δοχείο ξεβγάλματος. Το νερό ζεσταίνεται – στην πραγματικότητα, ζεσταίνεται αρκετά – και τα μεταλλικά περιβλήματα διαστέλλονται και το νερό εισχωρεί.
Μπορώ να θυμηθώ σε ένα από αυτά τα ταξίδια ότι δεν υπήρχαν λιγότερες από έξι πλημμύρες, όλες για διαφορετικούς λόγους, αλλά η καλύτερη έπρεπε να είναι η πιο πρόσφατη. Ήταν η τελευταία βουτιά της τελευταίας μέρας και, την τελευταία στιγμή, ο άτυχος κύριος αποφάσισε να αλλάξει φακό.
Αυτό απαιτούσε επίσης αλλαγή θύρας, αλλά αυτό που ξέχασε να κάνει ήταν να τοποθετήσει οποιαδήποτε θύρα στο περίβλημα της κάμερας του.
Μετά υπάρχουν όλα τα κακά μπακ. Ένας από την ομάδα μας, που δεν είχε βουτήξει για μερικά χρόνια, είχε στοιβαχτεί από τα κιλά και μάλλον είχε περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που είχε δει τα πόδια του.
Το να χρειάζεται να κουβαλάς όλο αυτό το βάρος – καθώς και ένα ρεζερβουάρ 15 λίτρων – δεν είναι κακό! Δεν ήταν περίεργο που κάτι έπρεπε να δώσει. Ωστόσο, μπορείτε πάντα να αναπληρώσετε την απώλεια των ημερών κατάδυσης κάνοντας μερικά πολύ ακριβά μασάζ με 83 $ την ώρα.
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ μεγαλόσωμους ή ηλικιωμένους που έχουν κακή πλάτη. μερικοί από τους πιο αδύνατους, πιο δυνατούς δύτες μπορεί να υποφέρουν με τον ίδιο τρόπο. Και ούτε τα ατυχήματα περιορίζονται στους ηλικιωμένους. συμβαίνουν σε ανθρώπους όλων των ηλικιών.
Σε ένα πρόσφατο ταξίδι στις Αζόρες, ήμασταν χαρούμενοι κρεμασμένοι σε ένα σχοινί στα 15 μέτρα περιμένοντας μπλε καρχαρίες να έρθουν και να μας επιθεωρήσουν.
Ξαφνικά, σαν πύραυλος Exocet από ψηλά, ένας καταδυτικός κύλινδρος πλήρης με BC και ελεύθερη ροή ρυθμιστής μπορούσε να παρατηρηθεί να εκτοξεύεται, προς μεγάλη έκπληξη, αναμφίβολα, κάποιων μάλλον ξαφνιασμένων καβουριών, στον βυθό της θάλασσας 147 μέτρα πιο κάτω.
Χρειάστηκαν μερικές στιγμές για να συνειδητοποιήσουμε αυτό που μόλις είδαμε. Ο πρώην ιδιοκτήτης του γεωτρύπανου (επειδή πλέον ανήκει στη θάλασσα) είχε αποφασίσει να ματαιώσει την κατάδυση όσο ήταν ακόμα στην επιφάνεια. Είχε παραδώσει τη ζώνη βαρών του (τουλάχιστον θυμόταν να το κάνει πρώτα) αλλά είχε ξεχάσει να βάλει αέρα στο BC του. Το βάρος της ακόμα γεμάτης ατσάλινας δεξαμενής του ήταν ό,τι χρειαζόταν.
Ας είναι αυτό μια προειδοποίηση για όλους μας.
Προοπτικές για το Πότε να σταματήσετε την κατάδυση
Ρώτησα δύο από τους μεγαλύτερους καταδυτικούς συντρόφους μας, τον Ken Sullivan και τον Colin Doeg, έναν που εξακολουθεί να καταδύεται και έναν που τα έχει παρατήσει, για τις απόψεις τους σχετικά με το πότε να σταματήσουν.
Θέα του Κεν
Ο Ken έχει κλείσει τα 80 του και εξακολουθεί να βουτάει τακτικά: «Ένας παλιός φίλος μου είπε κάποτε ότι το μόνο πρόβλημα με το να γερνάς είναι ότι αρχίζεις να χάνεις τους φίλους σου.
«Αυτό ισχύει και για τους καταδυτικούς σας φίλους, σε σημείο που δεν θέλει κάθε δύτης, ιδιαίτερα οι υποβρύχιοι φωτογράφοι, να περάσει ολόκληρη την κατάδυσή του κοιτάζοντας πάνω από τον ώμο του για να ελέγξει αν ο «παλιός τους φίλος» είναι ακόμα σε αυτόν τον κόσμο.
«Είχα κάποια εμπειρία από αυτό και δεν είναι διασκεδαστικό για κανέναν δύτη. Υπάρχουν πολλά what-if σε αυτό, αλλά πρέπει να το αντιμετωπίσουν όλοι οι δύτες και οι σύλλογοι, για να μας κρατήσουν όλους ασφαλείς σε όλες τις συνθήκες.
«Αυτό περιλαμβάνει δύτες που δεν θέλουν να σταματήσουν τις καταδύσεις και πιστεύουν ότι είναι μια χαρά. Εφόσον ένας δύτης έχει τακτικές ετήσιες ιατρικές εξετάσεις και δεν αγοράζει απλώς ασφάλιση για το ταξίδι και έχει έναν συναινέσει και ενήμερο φίλο, δεν θα πρέπει να υπάρχει μια σοβαρή κατάσταση.»
Ο αποχαιρετισμός του Colin στις καταδύσεις
ΕΝ τω μεταξύ ΚΟΛΙΝ, Ο συνιδρυτής του BSoUP, είναι τώρα 91 ετών: «Κάθε φορά που βλέπω ένα κατάλληλο τμήμα νερού ή μια ενδιαφέρουσα ακτή, λαχταρώ να γλιστρήσω με μια κάμερα και να ψάξω για μερικές εντυπωσιακές φωτογραφίες, αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι πήρα τη σωστή απόφαση Πριν από 11 χρόνια ήρθε η ώρα να σταματήσω τις καταδύσεις.
«Σε τελική ανάλυση, είχα απολαύσει 50 χρόνια που βρέχομαι και είμαι ακόμα εδώ για να δείξω μερικές από τις φωτογραφίες μου.
«Με τον δικό τους τρόπο ελπίζω ότι όλοι όσοι καταδύονται σήμερα έχουν την ίδια ευχαρίστηση και ενθουσιασμό που απόλαυσα εγώ, αλλά θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έκανα το μεγαλύτερο μέρος της κατάδυσής μου όταν όλα ήταν, ας πούμε, λιγότερο ρυθμισμένα.
«Πράγματι, μόλις τα πράγματα έγιναν πιο ρυθμισμένα, μερικά από τα πιο περιπετειώδη και διασκεδαστικά πνεύματα στράφηκαν αμέσως στο αιωροπτερισμό.
Εκείνα τα πρώτα χρόνια ήταν εύκολο να περπατήσεις από την ακτή, να βουτήξεις μόνος σου από το Zodiac όταν δεν υπήρχε κανένας άλλος ή να γλιστρήσεις σε μια πίστα σολομού όταν όλα ήταν ήσυχα.
«Ήμασταν πρωτοπόροι, που ανοίγαμε συνεχώς νέους δρόμους. κάναμε κάτι που λίγοι άλλοι ονειρευόντουσαν να κάνουν. Με βάση τον πληθυσμό του Ηνωμένου Βασιλείου, ένα μέλος υπολόγισε ότι κάθε υποβρύχιος φωτογράφος ήταν ένα άτομο στο ένα εκατομμύριο.
«Φυσικά, υπάρχει χρόνος να σταματήσεις εκτός κι αν θέλεις να γυρίσεις σπίτι με σώμα-τσάντα ή να σας αναζητούν ελικόπτερα και σωσίβιες λέμβους.
«Απόλαυσα την τελευταία μου εβδομάδα κατάδυσης στην Ερυθρά Θάλασσα. Ήμουν με μια πολύ επιλεγμένη ομάδα φίλων. Μπορούσα ακόμα να φορέσω και να κατέβω από το τέλος του καταδυτικού σκάφους χωρίς καμία βοήθεια… και να ανέβω ξανά τη σκάλα. Αλλά δεν μπορούσα να παλέψω και να παίξω τα ρεύματα όπως παλιά, και επίσης μπούχτισα.
«Η απόφαση έγινε πιο εύκολη από το γεγονός ότι πάντα απολάμβανα ακόμη περισσότερο τις διακοπές μου με τη Μαίρη, τη σύζυγό μου, και ήξερα ότι είχα πολλές ακόμη διακοπές να περιμένω».
