ΕΣΘΟΝΙΑ ΔΥΤΗΣ
Εάν απολαύσατε τις πρόσφατες λειτουργίες Frozen In Time του Will Appleyard σχετικά με την κατάδυση ναυαγίων στη Βαλτική, εδώ είναι ένας κώδικας για αυτές τις περιπέτειες, καθώς αφιερώνει χρόνο για να εξερευνήσει την πρώην σοβιετική φυλακή Rummu στην Εσθονία
Σημείο εισόδου δυτών από την προβλήτα, με τον τοίχο της φυλακής και τη σκοπιά πίσω. Ενθεση: Μπαίνοντας στο Δάσος.
Ποιός θα το φανταζόταν ότι οι λέξεις «διασκέδαση» και «σοβιετική φυλακή» θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μαζί στην ίδια πρόταση;
Σαν κακομαθημένο παιδί, είμαι σχεδόν απρόθυμος να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον μοναδικό καταδυτικό προορισμό. Είναι πάρα πολύ διασκεδαστικό, και ως αποτέλεσμα είναι πιθανό να γίνει υπερβολικό από τους «influencers» και τους YouTubers του Instagram ανά πάσα στιγμή, ανοίγοντας τον ιστότοπο σε δύτες σε όλο τον κόσμο.
Λοιπόν, εδώ πάει…
Ο κυκλοθυμικός γκρίζος ουρανός απειλεί τη βροχή καθώς φτάνουμε στις πύλες της φυλακής Rummu, κάτι που εντείνει τη ζοφερή όψη αυτής της σοβιετικής εγκατάστασης που δεν λειτουργεί πλέον.
Τα συρματοπλέγματα, τα τσιμεντένια τείχη και οι πύργοι σκοπιάς είναι ακόμα στη θέση τους καθώς κατεβαίνουμε αργά μια ανώμαλη διαδρομή δίπλα στον τοίχο της φυλακής, περνώντας έναν τεράστιο σωρό από λάφυρα για να φτάσουμε δίπλα στο λατομείο.
Μου αρέσει αυτό το μέρος - έχει γραμμένη περιπέτεια παντού, και δεν μιλάω για τα γκράφιτι στους εξωτερικούς τοίχους.
Ο Rummu στέγαζε κρατούμενους που προορίζονταν για ισόβια, ή τουλάχιστον ποινή φυλάκισης, καταναγκαστικής εργασίας. Κατά τη σοβιετική εποχή (πριν το 1991) θα εργάζονταν στο λατομείο ασβεστόλιθου του εσωτερικού του.
Τόσο ο Rummu όσο και ο διπλανός του γείτονας, η εξίσου μακάβρια όψη φυλακή Murru, έκλεισαν οριστικά το 2012. Αργότερα, έπρεπε να κάνουμε μια ξενάγηση στις μονάδες υψίστης ασφαλείας και σε διάφορα κτίρια του Murru.
Αλλά ως δύτες ενδιαφερόμασταν αρχικά για το Rummu, όπου πολλά από τα λατομεία και τα κτίρια κοινής ωφέλειας βυθίστηκαν καθώς το νερό της πηγής ανέβαινε μέχρι το χείλος όταν οι αντλίες είχαν κλείσει.
Μέχρι πρόσφατα, δύτες, κολυμβητές και κολυμβητές εισέρχονταν στις εγκαταστάσεις αλλά μόνο ανεπίσημα.
Ωστόσο, σήμερα ένα μικρό κέντρο καταδύσεων, καγιάκ και stand-up paddleboard λειτουργεί από ένα καλά εξοπλισμένο κοντέινερ στη μία άκρη της τεράστιας λίμνης λατομείου.
Μια προβλήτα έχει αντικαταστήσει το ολισθηρό σημείο εισόδου και, αφού συναρμολογήσω τον εξοπλισμό μου και απορροφήσω την ενημέρωση του οδηγού κατάδυσης, περπατάω μέχρι το τέλος για να κρυφοκοιτάξω το φιλόξενο καθαρό νερό.
Αποφασίζω ότι είναι σοφό να πάρω έναν οδηγό, τουλάχιστον για την πρώτη βουτιά εδώ, γιατί υπάρχουν τόσα πολλά να δω και η τοπική γνώση θα με οδηγήσει στα καλύτερα πράγματα χωρίς πλοήγηση ανοησίες.
Με πρόσθετες δεσμεύσεις κατάδυσης που πρέπει να φροντίσουμε αυτό το Σαββατοκύριακο στην Εσθονία, έχουμε χρόνο μόνο για μία κατάδυση στο Rummu, οπότε αποφασίστε να την κάνετε μεγάλη, επιλέγοντας να πάρουμε δεξαμενές 15 λίτρων και να πάρουμε ό,τι μπορούμε από αυτές.
Είναι μια ρηχή τοποθεσία κατάδυσης, με όχι περισσότερο από περίπου 12 μέτρα στο βαθύτερο σημείο μας, οπότε υπολογίζουμε ότι μπορούμε όλοι να διαχειριστούμε καλά 80-90 λεπτά κάτω από το νερό.
Είμαι πρώτα στο νερό, πιθανώς πιο ενθουσιασμένος για αυτή την κατάδυση από οποιαδήποτε άλλη της χρονιάς. Έχω συσσωρευτεί στο προβάδισμα, επίσης, γνωρίζοντας ότι κατά καιρούς θα βουτήξουμε μόνο 3-4 μέτρα κάτω από την επιφάνεια.
Αν και φοράμε τις στολές μας, είναι ζεστό – 20° στην επιφάνεια τον Ιούνιο κατά την επίσκεψή μας.
Τι θα γινόταν αν βουτήξαμε στα τέλη του καλοκαιριού; Ο οδηγός μας Daniel μου λέει ότι η θερμοκρασία του νερού φτάνει τους τροπικούς 27°C!
Με όλους τους δύτες κάτω, ακολουθούμε τον Ντάνιελ προς το «Δάσος», ένα από τα πολλά σημεία ενδιαφέροντος που μας είπαν στην ενημέρωση. Το Δάσος είναι ένα μέρος που δεν θα ήθελα να βουτήξω μόνος. Είναι ένα φανταστικό τμήμα, το τέλειο σκηνικό για ένα ενοχλητικό όνειρο. Είναι ένα περιβάλλον που αλλάζει οπτικά καθώς ο ήλιος κάνει διακεκομμένες εμφανίσεις από τα σύννεφα πάνω πριν εξαφανιστεί ξανά σαν ειδικό εφέ.
Το δάπεδο του λατομείου καλύπτεται από ελαφριά άμμο και πράσινα μπαλώματα ζιζανίων και στη συνέχεια δίνει τη θέση του σε τεράστιες «λίμνες» πράσινης ομίχλης, όχι σε αντίθεση με τα αέρια που βρίσκονται στον πυθμένα του Cenote Angelita στο Μεξικό.
Στη βάση ορισμένων δέντρων, μια γκρίζα ομίχλη σε στιλ αποκριών ξεκολλάει από τα κούτσουρα τους, που αιωρείται ακριβώς πάνω από το πάτωμα στον «αέρα». Έχω ήδη φρικάρει ευχάριστα.
Φτάνοντας στα ξέφωτα στο Δάσος, αρχίζω να παρατηρώ σημάδια της πρώην ζωής στη φυλακή - μια μπότα κρατουμένου εδώ, ένα καρότσι εκεί, εργαλεία και ακόμη και κάποια στοιχεία για την ένδυση των κρατουμένων.
Μέσα από το δάσος, ο Daniel μας φέρνει στην πρώτη μας συνάντηση με ένα κτίριο. Δεν είναι σαφές ποιος σκοπός χρησίμευε κατά τη χρήση, αλλά ένα τεράστιο παράθυρο με τούβλο προσφέρει στην ομάδα μας μια εξαιρετική κολύμβηση και μια προφανή -ευκαιρία.
Καθώς καθυστερούμε να κάνουμε καρέ σε ένα σουτ για πολύ, χάνουμε τον Daniel. Έχει ξαναπέσει στο πράσινο δάσος;
Ίσως δεν είναι συνηθισμένος στις ατελείωτες συνήθειες σταματήματος-εκκίνησης των υποβρύχιων σκοπευτών, θα τον χάσουμε σε μερικές ακόμη περιπτώσεις, ωστόσο πάντα καταφέρνει να μεταφέρει εμάς τους στραγάλους τελικά.
Λίγα κοπάδια ψαριών ανάμεσα στα βυθισμένα δέντρα – οι συνήθεις κάτοικοι του λατομείου, κυρίως πέρκες. Ένας μοναχικός λούτσος μας προσπερνά καθώς αφήνουμε το υδάτινο δάσος και συναντάμε τον τοίχο της φυλακής, γεμάτος λάμπες και συρματοπλέγματα και ξυραφάκια.
Μπορούμε να «πετάξουμε» πάνω από αυτόν τον τοίχο από τούβλα, πιθανότατα το όνειρο πολλών για τους πρώην κρατούμενους.
Μόλις στην άλλη πλευρά, ο Ντάνιελ μας οδηγεί σε ένα δίκτυο κτιρίων κοινής ωφέλειας.
Η σιλουέτα ενός καγκελωμένου παραθύρου χύνεται στο τσιμεντένιο πάτωμα καθώς μπαίνουμε στο πρώτο κτίριο. Καθώς τα μάτια μου προσαρμόζονται στο σκοτάδι, μπορώ να διακρίνω κουβάδες, μπαστούνια και περισσότερες μπότες στο έδαφος.
Ρυθμιστής φυσαλίδες εξάτμισης απλώνονται στην οροφή, σχηματίζοντας ένα στρώμα σαν υγρό μέταλλο. Οι πυρσοί μας φωτίζουν για λίγο το ξεφλούδισμα του χρώματος στους τοίχους, καθώς μετακινούμαστε από δωμάτιο σε δωμάτιο.
Χάνοντας πάλι το μεγαλύτερο μέρος της ομάδας, αφήνουμε μια δομή και πτερύγιο απέναντι από το άλλο, αυτή τη φορά μπαίνοντας από ένα κενό σε μια μερικώς κατεστραμμένη στέγη.
Κάνουμε έναν γύρο του δωματίου και βγαίνουμε στο ίδιο σημείο, αποφεύγοντας προσεκτικά να κολλήσουμε πάνω σε ακάλυπτες μεταλλικές ενισχύσεις.
Λόγω του μικρού βάθους του, είναι δυνατό απλά να βγείτε στην επιφάνεια στο λατομείο, να μαζέψετε τα οπτικά ρουλεμάν σας (αν δεν έχετε πυξίδα) και να κατεβείτε ξανά, αλλά η υπερηφάνεια εμποδίζει να το κάνετε αυτό, φυσικά, γι' αυτό συνεχίζουμε, πάντα -ελπιδοφόρος.
Ο Ντάνιελ μάς μαζεύει μετά από λίγα λεπτά παρακολούθησης δυτών που φαίνονται σαν να ξέρουν πού πάνε και μας γνέφει προς το τελευταίο σημείο ενδιαφέροντος μέσα στην σχεδόν 90λεπτη κατάδυσή μας - «το Καταφύγιο Βομβών».
Το καταδυτικό κέντρο έδωσε αυτό το όνομα στη δομή, ανίκανο να προσδιορίσει το σκοπό της, αλλά είναι απολύτως πιθανό να χρησιμοποιήθηκε ως κάποιο είδος καταφυγίου, με τον στιβαρό μεταλλικό σωληνωτό σχεδιασμό και την καταπακτή διαφυγής στο ένα άκρο.
Ή μήπως ήταν τόπος τιμωρίας για όσους πιάστηκαν να ακουμπούν στα μπαστούνια τους;
Με προσκαλούν να πρωτοπορήσω και, μόλις μπω σε αυτό το άθλιο μέρος, παρατηρώ το φως που κυλάει από την καταπακτή και τη μεταλλική σκάλα στο ένα άκρο - το σημείο εξόδου μου. Είναι ένα στενό σημείο, ίσως μήκους 10 μέτρων και χωρίς σημαντικό χώρο για να στρίψετε.
Το εσωτερικό είναι γεμάτο ακαταστασία – σπασμένες καρέκλες, κουβάδες και μη αναγνωρίσιμα αντικείμενα που θα ονομάσω απλώς «εξοπλισμό».
Η ανίχνευση από την καταπακτή της οροφής είναι μια άνετη, και πιθανώς ένας χώρος στον οποίο η αδελφότητα των καταδύσεων σε σπηλιές θα απολάμβανε την παρέα.
Κανονικά θα βαριόμουν να κάνω δύσκαμπτες βουτιές στα περισσότερα λατομεία, αν όχι πολύ κρύο αφού πέρασα 90 λεπτά κάτω από το νερό, αλλά εδώ απλά δεν θέλω να φύγω.
Είμαστε οι μόνοι δύτες στο νερό σήμερα, αλλά περιμένω κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ότι το μέρος θα μπορούσε να γίνει αρκετά απασχολημένο. Το τμήμα του Δάσους είναι ευαίσθητο και τα κλαδιά σπάνε εύκολα λόγω κακού ελέγχου άνωσης.
Και ας ελπίσουμε ότι καθώς ο Rummu γίνεται ευρύτερα γνωστός ως καταδυτικός προορισμός, οι τοίχοι των κτιρίων παραμένουν απαλλαγμένοι από τα αρχικά χαραγμένα των δυτών και τα υποχρεωτικά σχέδια με πόμολο.
Το λατομείο είναι τεράστιο και έχει ακόμα περισσότερα κτίρια προς εξερεύνηση στην άλλη άκρη για όσους έχουν περισσότερο χρόνο. Το κέντρο έχει κατασκευάσει μια κινητή πλατφόρμα κατάδυσης με μια μικρή εξωλέμβια μηχανή για να οδηγεί τους δύτες στο άλλο άκρο, και σίγουρα θα το πηδήξω αν και όταν επιστρέψω στη φυλακή για τη δεύτερη ποινή μου.
Ο Ντάνιελ τηλεφωνεί στον ιδιοκτήτη της γειτονικής φυλακής Murru και μας ρίχνει μια γρήγορη ματιά στο εσωτερικό – ξεκινώντας από τη μονάδα μέγιστης ασφάλειας, για μέγιστο αποτέλεσμα. Πολλά από τα κελιά εξακολουθούν να είναι επιχρισμένα με αφίσες των κρατουμένων και ορισμένα προσωπικά αντικείμενα παραμένουν στα ράφια, όπως βιβλία και ρούχα.
Το Murru δεν εμφανίζεται ως επίσημο τουριστικό πακέτο, αλλά αν επισκέπτεστε το Rummu για μια βουτιά και ρωτάτε καλά, ποτέ δεν ξέρετε – θα είστε καλεσμένοι και στο Murru.
Η EasyJet πετά από το Ηνωμένο Βασίλειο στο Ταλίν από 30 £, με μεταφορά 50 λεπτών στη φυλακή Rummu. Η ομάδα BALTACAR κανόνισε την κατάδυση μέσω του Barrakuuda Dive Club, barrakuuda
Μια κατάδυση κοστίζει 60 £.
Πληροφορίες επισκεπτών: rummu
