Olwolgin: Το μεγαλύτερο υποβρύχιο σπήλαιο

Cave Diving Olwolgin: Longest Underwater Cave Ο Ουαλός σπηλαιοδύτης MARTYN FARR έγραψε το βιβλίο του The Darkness Beckons το 1980 και οι δύο εκδόσεις του έγιναν Βίβλοι για τους ασκούμενους του αθλήματος, αλλά δεν είχε ενημερωθεί για 26 χρόνια – μέχρι τώρα. Σε αυτό το απόσπασμα από το κεφάλαιό του για την αυστραλιανή σπηλαιοκατάδυση, ο συγγραφέας εξετάζει μια από τις πιο συναρπαστικές πρόσφατες εξελίξεις. Φωτογράφοι του RICHARD HARRIS

ΑΠΟ ΤΟ 2000 Η ΩΘ εξερεύνησης και οι πιο εξαιρετικές ανακαλύψεις στην Αυστραλία έχουν γίνει στις πεδιάδες Roe, που γειτνιάζουν με το Nullarbor.

The Roe Plains: The Heart of Underwater Exploration

Αυτή η εκτεταμένη πεδιάδα έχει μια σειρά από πλημμυρισμένες σπηλιές, συμπεριλαμβανομένων των Burnabbie, Nurina και Olwolgin. Με εισόδους που καταγράφηκαν αρχικά από τον αφοσιωμένο σπηλαιολόγο Max Hall, τα σπήλαια ήταν γνωστά εδώ και πολλά χρόνια, αλλά είχαν επισκιαστεί από καιρό από τις εντυπωσιακές σπηλιές στην κύρια πεδιάδα Nullarbor.

Ήταν το 2001 που ο Paul Hosie, ένας κορυφαίος ακτιβιστής από το Περθ της Δυτικής Αυστραλίας, έστρεψε την προσοχή του στις πεδιάδες Roe Plains. Η διαδρομή που οδηγεί σε αυτές τις τοποθεσίες είναι φτωχή και στην περίπτωση του Olwolgin υπάρχει 1.3 χλμ περπάτημα μέσα από τον θάμνο για να φτάσετε στην είσοδο. Από εδώ, είναι σχετικά εύκολο να κατεβείτε μια πλαγιά για να αποκτήσετε πρόσβαση σε μια μικρή πισίνα που βρίσκεται σχεδόν εντός της ζώνης του φωτός της ημέρας.

Ανακαλύπτοντας τις Σπηλιές: Αρχικές Εμπειρίες

Η αρχική αναγνώριση αποκάλυψε ένα χαμηλό και λάσπη διάβαση όπου η Hosie έμεινε εκτός γραμμής. Τον Ιανουάριο του 2002 επέστρεψε μόνος του για μια περαιτέρω ματιά και έμεινε έκπληκτος όταν ανακάλυψε ότι η υποβρύχια σήραγγα πήγαινε και περνούσε στις μεγαλύτερες σήραγγες που ήταν τότε γνωστές κάτω από τις πεδιάδες του Roe. Τον Φεβρουάριο του 2002 το συνολικό μήκος των περασμάτων επρόκειτο να φτάσει το 1.3 χλμ.

Σε απόσταση μόλις 10 μέτρων κάτω από την επιφάνεια, οι ρηχές φρεατικές σπηλιές του Αυγοτάραχου ήταν διαφορετικές από οποιεσδήποτε άλλες σπηλιές στην Αυστραλία.

Βρίσκονται σε χαμηλότερο υψόμετρο και πιο κοντά στην ακτή από ό,τι οι διάσημες τοποθεσίες όπως το Cocklebiddy και το Weebubbie, αυτές οι σπηλιές επρόκειτο να παρουσιάζουν αλόκλινα και άλλα πολύ ασυνήθιστα χαρακτηριστικά.

Ανακαλυφθέντα χαρακτηριστικά: Η προοπτική ενός δύτη

Οι τοίχοι ήταν συχνά λευκοί, καλυμμένοι με χαλάκια οργανικής ανάπτυξης που ξεφλούδιζαν όταν ενοχλούνταν. Σε μια τοποθεσία υπήρχε μια συσσώρευση παράξενων βακτηρίων που μοιάζουν με ζελέ που ζούσαν στο πάτωμα της σπηλιάς.

ΣΕ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ 2010, ο Ρίτσαρντ Χάρις περιέγραψε ένα τμήμα του σπηλαίου Olwolgin: «Η Λίμνη της Βαβυλώνας – που ονομάζεται έτσι λόγω των κρεμαστών κήπων της – περιέχει υπέροχα παραδείγματα ριζών δέντρων τυλιγμένες σαν πέπλο στο κρυστάλλινο νερό. Η ατμόσφαιρα πάνω από το νερό είναι τόσο τοξική που μια προσεκτική γουλιά με άφησε κομμένη την ανάσα με έναν στιγμιαία ζεματισμένο λαιμό.

«Στο νερό επιπλέουν τα πτώματα πολλών νεκρών λευκών σαρανταποδαρών και αραχνών. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ένα πιο αφιλόξενο μέρος, αλλά είναι ένα μέρος που υποστηρίζει ξεκάθαρα το δικό του συναρπαστικό οικοσύστημα».

Συνεχιζόμενη Εξερεύνηση: Αποκάλυψη των Υποθαλάσσιων Σήραγγων

Μέχρι το Πάσχα του 2010, το σπήλαιο Olwolgin είχε αποκαλύψει 2700 μέτρα ανάντη περάσματος. Τα πράγματα όμως επρόκειτο να αλλάξουν σύντομα.
Σε ένα ταξίδι στη σπηλιά τον Οκτώβριο του 2011, η Hosie αποφάσισε να δει μια μικρή, ανεξερεύνητη πισίνα κοντά στην είσοδο.

Για λόγους ολοκλήρωσης της έρευνας έπρεπε να ελεγχθεί αυτό το δεύτερο άθροισμα.
Όταν επέστρεψε στην κατασκήνωση εκείνο το απόγευμα ήταν με άδειο καρούλι. Είχε περάσει έναν περιορισμό πλευρικής τοποθέτησης και είχε στρώσει 100 μέτρα γραμμής σε μια συνεχιζόμενη σήραγγα.

Το ίδιο βράδυ επέστρεψε με τον κανονικό του φίλο, τον Άλαν Πολίνι. Και τα δύο ήταν εξοπλισμένα με διπλά μπουκάλια 7 λίτρων. Περιέγραψε την κατάδυση στον καταυλισμό αργότερα ως «κατάδυση προς τη μεγαλύτερη περιοχή του σκότους».
Το επόμενο πρωί ο Ken Smith και ο επισκέπτης του Μπαχάμες δύτης Brian Kakuk «έδωσαν το νεύμα» και, όπως ήταν φυσικό, ενθουσιασμένοι, δέχτηκαν αμέσως το γενναιόδωρο προβάδισμα που τους προσφέρθηκε.

Ο Σμιθ δεν μπορούσε να πιστέψει την τύχη του όταν κόπηκε στο τέλος της γραμμής στα 300 μέτρα και συνέχισε στο μαύρο.

Πολύ σύντομα το καρούλι του ήταν άδειο και ο Kakuk προσάρτησε ένα άλλο. Το ζευγάρι χαρτογράφησε 600 μέτρα κατά την κατάδυσή του προς τα έξω.

Ο Smith σχολίασε: «Ήμουν τόσο συγκλονισμένος από αυτό που μόλις κάναμε που έτρεμα από ενθουσιασμό, τόσο πολύ που δεν μπορούσα να κρατήσω το μολύβι μου αρκετά σταθερό για να γράψω τα δεδομένα της έρευνας, οπότε ο Brian έπρεπε να το κάνει για μένα. ”

Ακολούθησε μια ταχεία, κυλιόμενη επίθεση. Ο Ρίτσαρντ Χάρις και ο Γκραντ Πιρς πήγαν στη συνέχεια. Χρησιμοποιώντας ένα μπουκάλι σκηνής, το ζευγάρι έφτασε σε απόσταση μεγαλύτερη από 800 μέτρα από τη βάση.

Δεν ήταν περίεργο ότι υπήρχαν πλευρικές σήραγγες και όσο προχωρούσαν οι ομάδες τόσο μεγαλύτερος και πιο περίπλοκος γινόταν η τοποθεσία.

Ευτυχώς τα περάσματα παρέμειναν αρκετά ρηχά. Συνολικά περίπου 1400 μέτρα γραμμής πέρασαν στο δίκτυο μέσα σε διάστημα 36 ωρών.

Σε ένα ταξίδι το Πάσχα το 2012 ένα τεράστιο δωμάτιο ανακαλύφθηκε από τους Pearce και Chris Edwards στο πιο απομακρυσμένο σημείο.

Ο θάλαμος, μήκους 130 μέτρων και πλάτους 30 μέτρων, ονομάστηκε αργότερα Grand Central, καθώς σύντομα βρέθηκαν πολλά άλλα περάσματα να ενώνονται σε αυτό το σημείο. Το πιο σημαντικό από αυτά ήταν το Ag's Dreamtime (που πήρε το όνομά του από την Agnes Milowka, που είχε πεθάνει στο Tank Cave τον προηγούμενο χρόνο), το οποίο έτρεχε παράλληλα με το κύριο πέρασμα. Παρακινημένοι από τη θεαματική ανακάλυψη, η Hosie και η Polini έθεσαν το βλέμμα τους σε μια νοτιοδυτική συνέχεια. Ο Polini θυμάται την επόμενη πρόοδό τους:

«Ήταν καλό που κρατούσαμε ο καθένας μας μια πυξίδα. τα χρειαζόμασταν, καθώς το τεράστιο μέγεθος της σήραγγας Anzac Parade έκανε τα συστήματα φωτισμού υψηλής ισχύος που είχαμε σχεδόν άχρηστα.

«Μην με παρεξηγείτε. Ήταν υπέροχο να βάζω γραμμή σε αυτό που είναι και θα μπορούσε πιθανότατα να είναι το μεγαλύτερο ανεξερεύνητο πέρασμα που θα ζήσω ποτέ, αλλά κρίμα που μετά βίας μπορούσαμε να δούμε τους τοίχους.

«Ακριβώς όπως αιωρούμαστε στο διάστημα, κατεβάσαμε τη γραμμή από τον κύλινδρο ουρλιάζοντας και χτυπώντας ο ένας στον άλλο.
Περισσότερα από 600 μέτρα περάσματος εξερευνήθηκαν και ερευνήθηκαν. Hosie πάλι:

«Σε τρεις ημέρες εξαιρετικά εστιασμένης εξερευνητικής κατάδυσης, ο Άλαν και εγώ περάσαμε 16 ώρες ο καθένας κάτω από το νερό. Αυτό μας επέτρεψε να προσθέσουμε 1800 μέτρα στο μήκος του σπηλαίου που ερευνήθηκε και να επεκτείνουμε τη μέγιστη απόσταση διείσδυσης σε πάνω από 1250 μέτρα – συναρπαστικό, αλλά εξαντλητικό πράγματι.”

ΤΟ ΠΑΣΧΑ 2013 Ο Hosie επέστρεψε και ανακάλυψε ένα άλλο σημαντικό προβάδισμα, το Easter Extension, και 500 μέτρα πέρασμα με τάση νοτιοδυτικά. Συνολικά το ταξίδι συγκέντρωσε 1700 μέτρα νέας διέλευσης.

Αργότερα εκείνο το έτος τα κατάντη περάσματα ήταν συνολικά 7200 μέτρα και οι δύο τομείς Olwolgin που προστέθηκαν μαζί έδωσαν ένα μεγάλο σύνολο 9900 μέτρων.

Κάποια στιγμή, ένας πλήρης σκελετός ενός Ντίνγκο βρισκόταν στο πάτωμα του περάσματος, κοντά σε αυτό που κάποτε πρέπει να ήταν μια αρχαία είσοδος στο σπήλαιο.

Ένας νεαρός νεοφερμένος στην ομάδα, ο Ryan Kaczkowski, απέδειξε σύντομα την αποφασιστικότητά του. Τον Νοέμβριο του 2013 έσπρωξε μέσα από μια μικρή τρύπα για να βρει την κύρια συνέχεια της σειράς του Πάσχα και άλλα 500 μέτρα πέρασμα.

Το «τέλος» γινόταν όλο και πιο μακρινό. Οι χρόνοι κατάδυσης κλιμακώνονταν σοβαρά, με το χρόνο μακριά από τη βάση καταδύσεων πλέον να υπερβαίνει τις τέσσερις ώρες.

Ξεπερνώντας τις προκλήσεις: Προσαρμογή στην αύξηση του χρόνου κατάδυσης

Όπως πάντα, ο εξοπλισμός που χρησιμοποιήθηκε απαιτούσε συνεχή επαναξιολόγηση. Αυτό δεν ήταν μέρος για συμβατικό εξοπλισμό που τοποθετείται πίσω.

Η βασική τους διαμόρφωση ήταν να αποτελείται από πλευρικά τοποθετημένα rebreathers στη μία πλευρά και 100cu ft ανοιχτού κυκλώματος διάσωση στην άλλη.

Η Hosie είχε κατασκευάσει τρία οικιακά rebreathers τα προηγούμενα χρόνια. Οι φίλοι του σύντομα ανέπτυξαν τα δικά τους σετ.

Πάσχα 2014 και πέρα: Ανακαλύπτοντας νέα περάσματα

Το ταξίδι του Πάσχα του 2014 επέκτεινε το σπήλαιο κατά 1500 μέτρα, ανεβάζοντας τη μεγαλύτερη διείσδυση στα 2163 μέτρα.
Με ένα πλήθος ανεξερεύνητων περασμάτων, η αποστολή του Οκτωβρίου 2014 έμελλε να κάνει άλλο ένα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός. Η Πέμπτη 9 Οκτωβρίου ήταν μια πολύ αξέχαστη μέρα. Ο Kaczkowski αναφέρει:
«Χρησιμοποιούσα μια μονάδα πλευρικής στήριξης Kiss Sidekick με άφθονη διάσωση αερίου μέσα από τη σπηλιά. Αφού κοίταξα γύρω από το "τέλος της γραμμής", μου θύμισε λίγο πριν από την περιοχή Grand Central, οπότε άρχισα να σκάω προς τα πάνω.

«Μπορούσα να δω ότι υπήρχε ένας μεγάλος πνιγμός βράχου από πάνω μου, έτσι ανακάτεψα πέτρες μέχρι να τους κάνω να πέσουν κάτω και στη σχισμή από κάτω. Έβαλε λάσπη και δεν μπορούσα να δω, αλλά μπορούσα να νιώσω ότι η τρύπα γινόταν μεγαλύτερη και το χέρι μου μπορούσε να αισθανθεί ότι υπήρχε σίγουρα κενός χώρος από πάνω.
«Μου έμεινε μόνο μία ώρα στο πλυντήριο, οπότε έπρεπε να στρίψω, αλλά έπρεπε να επιστρέψω με σφυρί και καλέμι ούτως ή άλλως…

Ονειρευόμουν να ξεπεράσω εκείνη τη νύχτα.
«Το επόμενο πρωί… βγήκα μόνος μου και άρχισα να δουλεύω με τα εργαλεία στην τρύπα, κάτι που μου φάνηκε αρκετά δύσκολο σε κάθετη θέση σε πλευρική αναπνοή.

«Μπορούσα να χωρέσω το κεφάλι μου και μπορούσα να δω ότι ήταν ένα μεγάλο επίπεδο δωμάτιο, αλλά πήγε; Μετά από άλλη μισή ώρα «κηπουρικής» κατάφερα να το κάνω αρκετά μεγάλο ώστε να το ανακατέψω με το bail-out μου να πιέζεται μπροστά.

«Ουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ! Σταμάτησα για μερικές στιγμές για να μειώσω τους παλμούς της καρδιάς μου (ήμουν λίγο ενθουσιασμένος) και μετά άρπαξα τον κύλινδρο και άρχισε η γραμμή που έμπαινε στο Blood Moon Passage.
Αφού επέστρεψα στο στρατόπεδο, είπα στα παιδιά: «Θα χρειαστούμε περισσότερες διασώσεις».

Into the Blood Moon Passage: A Breakthrough

Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΣΤΟ το Blood Moon Passage επρόκειτο στη συνέχεια να δώσει περίπου 2000 μέτρα πρόσθετης διέλευσης. Ο Hosie περιγράφει την τρέχουσα κατάσταση:

«Για τις δύο οκτάωρες καταδύσεις που έκανα για να εξερευνήσω και να επιθεωρήσω πλευρικά περάσματα στη νέα επέκταση, μια μονάδα χρησιμοποιήθηκε ως στάδιο CCR [επαναναπνευστήρας κλειστού κυκλώματος] για τη δίωρη διαδρομή κάθε φορά προς το τέλος και στη συνέχεια μεταπήδησε στην κύρια μονάδα, η οποία χρησιμοποιήθηκε για εξερεύνηση έως και 1000μ από το τελευταίο σημείο στάσης.
«Τις περισσότερες φορές στοχεύουμε να βουτήξουμε ως ζευγάρια – ιδιαίτερα όταν πιέζουμε τα καλώδια του κύριου αγωγού (ο ένας αναζητά το δρόμο προς τα πάνω, ο άλλος βάζει γραμμή), αλλά όταν εξερευνούμε και επισκοπούμε πλευρικές σήραγγες τείνουμε να ταξιδεύουμε μέσα από τη σπηλιά στον προορισμό περιοχές μαζί και μετά χωρίστηκαν για να εξερευνήσουν ανεξάρτητα… Ήταν ένα συγκλονιστικό ταξίδι!»

Συμπέρασμα: The Unending Saga of Olwolgin

Τον Ιανουάριο του 2015 κατάντη Olwolgin είχε 11,000 μέτρα οδοσκόπησης με μέγιστη διείσδυση 2814 μέτρα και κατατάσσεται ως το μεγαλύτερο υποβρύχιο σύστημα της Αυστραλίας.

Καθώς η εξερεύνηση του κατάντη τομέα δεν έχει ολοκληρωθεί σχεδόν καθόλου, είναι σαφές ότι αυτό το έπος έχει μια μακρά πορεία.

Και με τα μοναδικά οικοσυστήματα τους, είναι επίσης σαφές ότι αυτά τα σπήλαια Roe προσφέρουν τεράστιο πεδίο για μελλοντική επιστημονική έρευνα.