ΚΑΤΑΔΥΤΗΣ ΝΑΥΗΓΟΥ
Όλντενμπουργκ μέσα από δύο Παγκόσμιους Πολέμους
Το κορυφαίο γερμανικό επιδρομικό πλοίο στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, τελικά βυθίστηκε ως εμπορικό σκάφος σε ένα νορβηγικό φιόρδ σε μια επίθεση της RAF στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Βρίσκεται στα 2 μέτρα – και πόσο συχνά μπορείτε να κάνετε μια βαθιά κατάδυση ακριβώς έξω από την ακτή; ρωτάει ο ΡΕΝΕ Μπ ΑΝΤΕΡΣΕΝ
Υπάρχουν ακόμα φινιστρίνια στο ναυάγιο. Πριν βυθιστεί το Όλντενμπουργκ κάηκε άσχημα, γι' αυτό υπάρχουν ανοιχτοί χώροι που επιτρέπουν την πρόσβαση στο εσωτερικό.
Εμφανίστηκε το DIVER Νοεμβρίου 2018
ΤΟ PUNGO ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΙ το 1914 για να μεταφέρει μπανάνες μεταξύ Καμερούν και Γερμανίας, αλλά δεν μπόρεσε να αποφύγει τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήρθε στη γερμανική ναυτική υπηρεσία το 1915 και ξαναχτίστηκε ως επιδρομικό πλοίο.
Τα Raiders ήταν εμπορικά πλοία –κυρίως πλοία-ψυγεία επειδή ήταν σχεδιασμένα για ταχύτητα– που μετέφεραν όπλα και νάρκες.
Θα έπλεαν με ψεύτικο όνομα και σημαία, με καμουφλαρισμένο οπλισμό και πλήρωμα, και με αυτόν τον τρόπο ήλπιζαν να περάσουν από τον βρετανικό αποκλεισμό απαρατήρητοι. Τότε θα ήταν ελεύθεροι να βάλουν νάρκες ή να συλλάβουν ή να βυθίσουν εχθρικά φορτηγά πλοία.
Εξοπλισμένο με τέσσερα πυροβόλα 6 ιντσών και ένα 4 ιντσών, δύο σωλήνες τορπιλών και 500 νάρκες, το Pungo έγινε το Mowe και στη συνέχεια το Vineta το 1916, και πραγματοποίησε αρκετές επιδρομές στον Ατλαντικό, το Kattegat, το Skagerrak και τη Βαλτική Θάλασσα, αιχμαλωτίζοντας και βυθίζοντας 42 πλοία. HMS King Edward έπεσε θύμα σε ένα από τα ορυχεία της.
Ένα άλλο θύμα ήταν το Georgic, το οποίο βυθίστηκε με 1200 άλογα, και το οπλισμένο φορτηγό πλοίο Otaki, το οποίο αντιστάθηκε αλλά δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στον αντίπαλό του – το πιο επιτυχημένο από όλα τα γερμανικά πλοία επιδρομέων.
Στο τέλος των εχθροπραξιών το 1918 το πλοίο παραδόθηκε στους Βρετανούς ως πολεμική αποζημίωση και επέστρεψε στη μεταφορά μπανάνων με το όνομα Greenbrier. Στη συνέχεια, το 1933, μια γερμανική ναυτιλιακή εταιρεία την αγόρασε και τη μετονόμασε σε Όλντενμπουργκ.
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το Όλντενμπουργκ αποσύρθηκε ξανά στη στρατιωτική θητεία, αλλά με μια αποστολή λιγότερο στην πρώτη γραμμή, μεταφέροντας φορτία μεταξύ Γερμανίας και Νορβηγίας για τους Ναζί κατακτητές.
Το πλοίο ήταν και πάλι οπλισμένο, με αντιαεροπορικά και αντιπλοϊκά πυροβόλα. Και φαινόταν ότι θα τα κατάφερνε κι αυτή αλώβητη από αυτόν τον πόλεμο, μέχρι τα γεγονότα του πρωινού της 7ης Απριλίου 1945.
ΤΟ ΠΛΟΙΟ, ΜΕ ΦΟΡΤΙΟ ψαριών με προορισμό τη Γερμανία, ήταν αγκυροβολημένο στη δυτική πλευρά του Vadheim στο Sognefjorden στη Νορβηγία. Ήταν σε συνοδεία με ένα άλλο εμπορικό σκάφος και δύο πλοία συνοδείας, τα V5301 και V5302, παλιά οπλισμένα φαλαινοθηρικά.
Στη συνέχεια εμφανίστηκαν είκοσι ένα αεροσκάφη RAF Beaufighter και 16 Mustang και τα πληρώματα των πλοίων έκαναν λάθος αν πίστευαν ότι τα ψηλά βουνά γύρω από το φιόρδ θα τους παρείχαν οποιαδήποτε προστασία.
Τα πυροβόλα AA τους ήρθαν σε δράση, αλλά αρκετοί πύραυλοι έπληξαν την Όλντενμπουργκ κάτω από την ίσαλο γραμμή, και εκείνη άρχισε να παίρνει νερό και να βυθίζεται.
Υπάρχει μια παλιά φωτογραφία που την δείχνει ξαπλωμένη και καίγεται, αλλά μόνο ένα από το πλήρωμα και επτά από το πλήρωμα AA τραυματίστηκαν.
Ο Albert Carr, πρώην πιλότος της 489 Μοίρας που συμμετείχε στην επίθεση, επισκέφτηκε το Vadheim το 1987.
Είπε ότι εκείνο το πρωί του 1945 περίμενε μια θερμή υποδοχή από τα καλά οπλισμένα γερμανικά πλοία και το αεροπλάνο του είχε χτυπηθεί, αν και είχε καταφέρει να πετάξει πίσω στη βάση.
Αργότερα, το βρετανικό αεροσκάφος συγκρούστηκε στο εξωτερικό μέρος του Sognefjorden με γερμανικά αεροσκάφη που εδρεύουν κοντά στο Μπέργκεν, με απώλειες και από τις δύο πλευρές. Το άλλο φορτηγό πλοίο, το Wolfgang LM Russ, επέζησε, αν και επρόκειτο να βυθιστεί τον επόμενο μήνα στα ύδατα της Δανίας.
Το ναυάγιο του Όλντενμπουργκ βρίσκεται στη δυτική πλευρά του φιόρδ και είναι μια βουτιά στην ακτή. Ένας μικρός δρόμος οδηγεί σε ένα κόκκινο σπίτι με ιδιωτικό χώρο στάθμευσης, αλλά ο ιδιοκτήτης δεν τον πειράζει να παρκάρουν εκεί οι δύτες αν βάλουν το απαιτούμενο τέλος (που ισοδυναμεί με £ 5) στο γραμματοκιβώτιο κοντά στα σκαλοπάτια που έχει τοποθετήσει για να το κάνει εύκολο να μπει στο νερό.
Τελικά μου λέει ότι σκοπεύει να νοικιάσει το σπίτι, το οποίο θα ήταν τέλειο για καταδύσεις.
Από τα σκαλοπάτια, είναι 80 μέτρα μέχρι το σημαδούρα ναυάγιο και συνήθως υπάρχει μια σημαδούρα πάνω του.
Στην κατάβαση, το πρώτο πράγμα που παρατηρείς είναι η πρύμνη στα 27μ περίπου. Το σκάφος βρίσκεται στη δεξιά πλευρά του και η πρύμνη, με τα μεγάλα ανοίγματα της άγκυρας, υψώνεται μερικά μέτρα πάνω από τον πυθμένα. Φαίνεται ότι το ναυάγιο πρέπει να γλίστρησε στην πλαγιά.
Η άγκυρα και η αλυσίδα έχουν φύγει, αλλά η άγκυρα-βαρούλκο είναι ακόμα στο κατάστρωμα.
Λίγο πιο κάτω βρίσκεται μια πλατφόρμα για ένα αντιαεροπορικό πυροβόλο, πιθανώς ένα πυροβόλο όπλο των 20 χλστ. Υπάρχει μια ατσάλινη πλάκα γύρω από την άκρη, αλλά βρίσκεται ανεστραμμένη στη λάσπη και φαίνεται σαν το όπλο να είναι ακόμα εκεί κάτω.
Μετά το πρώτο αμπάρι έρχεται ο ιστός και το πλαίσιο φόρτωσης, τα οποία κατηφορίζουν στον βυθό της θάλασσας με τα κατάφυτα καλώδια να είναι ακόμα γραφικά συνδεδεμένα με το κιγκλίδωμα. Η φωλιά του κοράκου κρέμεται ακόμα στον ιστό.
ΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑ ΣΩΘΗΚΕ στα τέλη της δεκαετίας του 1980, αν και ήταν δύσκολο να το βρεις γιατί ήταν πάνω από τη φωλιά του κοράκου, όπου κανείς δεν θα σκεφτόταν να το ψάξει.
Η ανωδομή είναι περίπου στα 45 μέτρα και παραμένει σε καλή κατάσταση σε δύο επίπεδα, με κιγκλιδώματα στις άκρες.
Υπάρχουν ακόμη και τζάμια σε μερικά από τα παράθυρα, αλλά λείπει η ξύλινη γέφυρα ή, μάλλον, τα υπολείμματα βρίσκονται στοιβαγμένα στον βυθό της θάλασσας.
Μπορείτε ακόμα να δείτε τις τρύπες των μπουλονιών όπου διασώθηκε η κονσόλα του τιμονιού στις αρχές της δεκαετίας του 1990, μια εργασία που δεν μπορεί να ήταν εύκολη λαμβάνοντας υπόψη το βάρος της 240 κιλά.
Κατά σύμπτωση, κατάφερα να έχω μια φωτογραφία του σε άψογη κατάσταση – καθώς και μια φωτογραφία του κουδουνιού, που έφερε το παλιό του όνομα Möwe.
Μέρος του ξύλινου καταστρώματος είναι σάπιο και υπάρχουν μεγάλες τρύπες όπου μπορεί να κολυμπήσει ένας δύτης – αλλά με προσοχή, λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία του ναυαγίου και τον λάσπη βυθό. Ένας δύτης έχασε τη ζωή του με αυτόν τον τρόπο το 1990.
Μετά τη γέφυρα, είδαμε μια ομίχλη σαν το γάλα που συνέχιζε προς τα κάτω και περιόριζε την ορατότητα. Μπορεί να έχει να κάνει με το γλυκό νερό που μπαίνει στο φιόρδ από τα ποτάμια.
Αρκετές σωσίβιες λέμβους είναι όμορφα κατάφυτες με σκουλήκια παγωνιού και ανεμώνες φώκιας. Μια άλλη κατασκευή, όταν κοιτάζω τις παλιές φωτογραφίες, πρέπει να είναι εκεί που βρισκόταν το χωνί, αν και πρέπει να ομολογήσω ότι δεν το παρατήρησα ξαπλωμένο στον βυθό της θάλασσας.
Ένας φεγγίτης οδηγεί στο μηχανοστάσιο. Υπήρχε ακόμα γυαλί σε μερικά από τα φινιστρίνια και μερικά από τα καλύμματα ήταν ανοιχτά, καθιστώντας δυνατό να κοιτάξω προς τα κάτω, αν και ήμουν πολύ απασχολημένος με τη λήψη φωτογραφιών του ναυαγίου.
Πιο πέρα υπήρχε μια άλλη κατασκευή με, μπροστά της, κάτι που έμοιαζε με δεξαμενή πίεσης. Μεταξύ αυτού του τμήματος και μέχρι τη γέφυρα είδα αρκετούς πυργίσκους όπλων.
Σύμφωνα με τον αριθμό 2, ο ιστός είναι ένα ωραίο κατάστρωμα με πολλά σωληνάρια, αλλά μέχρι εκείνο το σημείο το βάθος είναι περίπου 60 μέτρα.
ΚΑΤΩ ΣΤΗΝ ΠΥΡΜΗ, υπάρχει ένας διάδρομος που βγαίνει και στις δύο πλευρές του κιγκλιδώματος, και πίσω του διάφορες κατασκευές που θα αποπληρώσουν την έρευνα στην επόμενη επίσκεψή μου. Στον βυθό της θάλασσας υπάρχουν πολλά συντρίμμια που πιθανότατα έπεσαν καθώς οι κατασκευές σκουριάστηκαν.
Στο κάτω μέρος του πλοίου μπορείτε να δείτε τη βίδα και το τιμόνι λίγο πιο πάνω, και τα δύο σε άψογη κατάσταση και κάνουν ένα όμορφο θέαμα.
Και με τον τρόπο που βρίσκεται το ναυάγιο, στέκεται περήφανο. Μπορείτε να κολυμπήσετε κάτω από αυτό, αλλά αυτό που τράβηξε το μάτι μου ήταν οι μεγάλοι βράχοι στο πηδάλιο. Πώς κατέληξαν εκεί;
Το βάθος εδώ είναι 75 μέτρα, οπότε ο χρόνος κυλά γρήγορα. Μετά από επτά λεπτά, το υπολογιστή δείχνει ότι θα χρειαστούν 30 λεπτά για να βγει στην επιφάνεια με deco.
Υπάρχουν επίσης πολλά να δούμε στην πορεία προς τα πάνω. Εάν ακολουθήσετε το ναυάγιο και ανεβείτε στην πλώρη, μπορείτε να διατηρήσετε την κατεύθυνση. Υπάρχει μια γραμμή μολύβδου, που φτάνει μέχρι τα 6-8 μέτρα, και καταλήγετε ακριβώς δίπλα στις σκάλες, όπου μπορείτε να τοποθετήσετε και μπουκάλια σκηνής.
Δεν χρειάζεται να καταπονείται το σώμα για να σηκώσει τα πάντα μονομιάς μετά την αποσυμπίεση. Αντί να κάνετε μια ελεύθερη ανάβαση, μπορείτε να κολυμπήσετε κατά μήκος της άκρης του ναυαγίου και η ώρα του ντεκό περνάει πολύ πιο γρήγορα όταν έχετε κάτι να δείτε. Μπορείς να βρεις ακόμη και μερικά nudibranchs.
Είχα βουτήξει το Όλντενμπουργκ στο παρελθόν, το 2010, στον αέρα. Εκείνη την εποχή περιορίστηκα στα 40 μέτρα, αλλά αυτή τη φορά με ένα rebreather μπόρεσα να δω όλο το ναυάγιο στα 75 μέτρα.
Αλλά παραμένουν πολλές λεπτομέρειες που πρέπει να δω πιο προσεκτικά την επόμενη φορά, όπως το μηχανοστάσιο, η πρύμνη με την υπερκατασκευή της, τα πιστόλια στο κάτω μέρος και η υπερκατασκευή στην τιμονιέρα.
Ίσως μπορώ επίσης να διαπεράσω μερικές από τις τρύπες στο ναυάγιο, που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν όμορφες φωτογραφίες.
Καταφέραμε τρεις καταδύσεις σε αυτό το ταξίδι, αλλά σίγουρα θα χρειαζόμασταν περισσότερες την επόμενη φορά – και υπάρχει επίσης το Inger Six, ένα ναυάγιο σχεδόν του ίδιου μεγέθους που δεν έχω ακόμη εξερευνήσει.
