Manatee Enchantment

ΓΛΥΣΑ ΗΣΥΧΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ από την πλατφόρμα στο πίσω μέρος του καταδυτικού σκάφους. Το νερό 22° με έκανε να ανατριχιάσω καθώς κατέβαινε στο λαιμό μου στολή. Το νερό ήταν θολό μετά από μια πρόσφατη δυνατή βροχόπτωση.

Πέταξα για μια στιγμή κοιτάζοντας γύρω μου και μετά κολύμπησα απαλά μακριά από το σκάφος. Με μόνο ένα ή δύο μέτρα ορατότητας, και ενθυμούμενος την ενημέρωση, κινήθηκα πολύ αργά και όσο πιο αθόρυβα γινόταν.

Μια ξαφνική ώθηση από πίσω έκανε την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά καθώς γύριζα. Εκεί, ακριβώς στο πρόσωπό μου, ήταν μια μεγάλη μύτη που ρουφήχτηκε γεμάτη μουστάκια και ένα στόμα που μασούσε με χόρτο κρεμασμένο από αυτήν.

Γυρίζοντας ελαφρά τα πτερύγια, είδα για πρώτη φορά ένα κοντόχοντρο, παράξενου σχήματος σώμα, περίπου το διπλάσιο του μεγέθους μου.

Καθώς απομακρύνθηκα, το πλάσμα ακολούθησε, εκτεινόμενο σαν κουπί πτερύγια. Δεν ένιωσα καθόλου απειλή. Στην πραγματικότητα, ενθουσιάστηκα καθώς σταμάτησα να κινούμαι και του επέτρεψα να πλησιάσει και να με αγκαλιάσει, φυσώντας τα μαλλιά μου, που πρέπει να έμοιαζαν με ξανθά φύκια που κυματίζουν στο νερό.

Έκανα κολύμβηση με αναπνευστήρα με την κόρη μου Camilla στο Crystal River, ένα μέρος της Φλόριντα στο οποίο είναι γνωστό ότι οι μανάτες ξεφεύγουν από τα κρύα νερά του Κόλπου του Μεξικού κατά τους χειμερινούς μήνες, διατηρώντας ζεστές τις θερμές πηγές που ρέουν στον ποταμό.

Οι λαγάνες της Φλόριντα είναι ένα υποείδος του δυτικού Ινδικού μαγιάτιου και ήταν στη λίστα των απειλούμενων από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν είχαν απομείνει μόνο μερικές εκατοντάδες. Μετά από τεράστιες προσπάθειες διατήρησης, ο πληθυσμός έχει πλέον αυξηθεί σε περισσότερους από 6000, με την κατάστασή τους να υποβαθμίζεται πρόσφατα σε Απειλούμενο.

Γύρω από την περιοχή του ποταμού Crystal, η οποία βρίσκεται στην ακτή του Κόλπου, 80 μίλια βόρεια της Τάμπα, πινακίδες προειδοποιούν τους ανθρώπους να προσέχουν κατά τον χειρισμό σκαφών λόγω της παρουσίας μανατίων. Η περιοχή είναι πολύ ρηχή και οι αιχμάλωτες πρέπει να βγουν στην επιφάνεια για να αναπνεύσουν. Στο σκοτάδι μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να τα δεις, παρά το μέγεθός τους.

Δυστυχώς, πολλά από τα θηλαστικά έχουν σημάδια από προπέλες σκαφών. Είδα ακόμη και μερικά με ακρωτηριασμένα ή χαμένα βατραχοπέδιλα.

Τα μανάτια είναι φυτοφάγα ζώα και τρέφονται με φύκια θαλασσινού και γλυκού νερού και υδρόβια φυτά, που χρειάζεται να καταναλώνουν καθημερινά το 10-15% του σωματικού τους βάρους.

Συχνά φαίνονται να τρώνε τα φύκια που συσσωρεύονται στο κύτος των σκαφών ή στις γραμμές πρόσδεσης, κάτι που μπορεί επίσης να είναι ένας παράγοντας για τον λόγο που τόσα πολλά έχουν ουλές. Όσο προσεκτικοί κι αν είναι οι άνθρωποι με τις βάρκες τους, αν ένα μανάτι είναι κρυμμένο κάτω από το κύτος, λίγα μπορούν να κάνουν για αυτό.

Οι ενήλικες αγνές έχουν κατά μέσο όρο περίπου 3.5 μέτρα μήκος και βάρος 500 κιλά, αλλά μπορούν να αυξηθούν στα 4.5 μέτρα και μέχρι τα 1500 κιλά.

Κατά τη γέννηση, τα μωρά είναι περίπου 1.2 μέτρα και ζυγίζουν 300 κιλά. Οι θηλυκές αιχμαλωτές κυοφορούν για 13 μήνες πριν γεννήσουν την άνοιξη ή το καλοκαίρι. Ως θηλαστικά, τα μωρά θηλάζουν τις μητέρες τους, αλλά μπορούν να αρχίσουν να τρώνε φύκια από την ηλικία των μόλις δύο εβδομάδων.

Οι μανάτες είναι πολύ αργοί κολυμβητές και πρέπει να αναπνέουν κάθε 3-5 λεπτά, αν και μπορούν να μείνουν χωρίς αναπνοή έως και 20 λεπτά ενώ κοιμούνται.

Κοίταξα τριγύρω και είδα ότι η Καμίλα είχε ενωθεί με ένα μωρό 1.5 μωρού που την έμπαινε στο χέρι. Προφανώς ήταν η γάμπα της μεγαλόσωμης γυναίκας που πρόσεχε τόσο πολύ τα μαλλιά μου, γιατί έχασε το ενδιαφέρον της για μένα και ενώθηκε με την Καμίλα και το μωρό, τρίβοντας τον εαυτό της στο χέρι της Καμίλα και σχεδόν ζητούσε να την ξύσουν, ενώ έκανε απαλά κελαηδίσματα. θορύβους.

Όταν συναναστρέφονται ή απειλούνται, τα μανάτα μπορεί να είναι αρκετά φωνητικά. Τα μωρά μπορούν να φωνάζουν από τη γέννηση.

Τα λάχανα έχουν συχνά φύκια να αναπτύσσονται στο σώμα τους, ειδικά στην πλάτη τους, όπου η αραιή τρίχα τους είναι λιγότερο πυκνή.

Το δέρμα τους, όπως και των ελεφάντων, είναι πολύ παχύ και γκρίζο. Προσπαθούν να αφαιρέσουν τα φύκια με τριβή, έτσι συχνά πλησιάζουν τα ψαροντούφεκα για μια γρατσουνιά.

ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ Η Καμίλα γελούσε με τον αναπνευστήρα της καθώς το μωρό γαργαλούσε το χέρι της με τα μουστάκια να μεγαλώνουν από τη μύτη του και είδε το χαμόγελο της ευχαρίστησης στα μάτια της που ήξερα ότι ταίριαζε με τα δικά μου. Οι Manatees είναι τόσο ευγενικοί και χαρισματικοί που δεν μπορείς παρά να γοητευτείς από τις ανόητες εκφράσεις και τις εκδηλώσεις περιέργειας τους.

Μείναμε στο Plantation on Crystal River, ένα θέρετρο γκολφ στην περιοχή Kings Bay. Βρίσκεται στην όχθη του ποταμού και προσφέρει περιηγήσεις για κολύμβηση με αναπνευστήρα με τις μανάτες από τη δική του μαρίνα.

Οι καταδύσεις δεν επιτρέπεται, εν μέρει για να αποφευχθεί ο φόβος των μανάτων, εν μέρει για να αποφευχθεί η ανάδευση του λασπωμένου βυθού αλλά κυρίως επειδή θα ήταν επικίνδυνο για τους δύτες, δεδομένου του ρηχού νερού και του αριθμού των σκαφών.

Την επόμενη μέρα επιλέξαμε μια ημι-ιδιωτική ξενάγηση που πραγματοποιήθηκε από το Plantation για το πολύ έξι άτομα, αν και υπήρχαν μόνο δύο εκτός από εμάς.

Η περιοδεία κοστίζει 99 $ το κεφάλι σε σύγκριση με τις τυπικές περιηγήσεις 69 $ για έως και 12 κολύμβες με αναπνευστήρα, αλλά θεωρήσαμε ότι τα επιπλέον 30 $ για να πάτε με μια μικρότερη ομάδα θα άξιζε τον κόπο.

Όλες οι εκδρομές πραγματοποιούνται τα πρωινά μεταξύ 7 και 10 π.μ., όταν οι μανάτες είναι οι πιο δραστήριοι. Το απόγευμα φαίνεται να ξεκουράζονται και να κοιμούνται στο βυθό, βγαίνοντας στην επιφάνεια μόνο για μια γρήγορη ανάσα αέρα. Μπορεί να είναι δύσκολο να τα εντοπίσετε στο κάτω μέρος στο σκοτάδι, καθώς είναι αρκετά καλά καμουφλαρισμένα εκεί.

ΤΕΛΙΚΑ Η ΜΗΤΕΡΑ και το μοσχάρι προχώρησε, και κάναμε ψαροντούφεκο τριγύρω, κοιτάζοντας άλλα λάχανα να παίζουν μαζί ακριβώς κάτω από την επιφάνεια.

Τα πολύ κοινωνικά πλάσματα, τα αιχμάλωτα αρέσκονται να κολυμπούν μαζί σε ομάδες. Περίπου 400 επισκέπτονται τις πηγές, οι οποίες παραμένουν στους 22°C όλο το χρόνο, το φθινόπωρο καθώς η θάλασσα κρυώνει.

Επιστρέψαμε με αναπνευστήρα αργά προς το σκάφος, όταν ο χρόνος μας είχε σχεδόν τελειώσει, μόνο που είδαμε ένα μανάτι να μασουλάει στη γραμμή πρόσδεσης, ακριβώς κάτω από την προπέλα.

Καθώς ανεβήκαμε στο σκάφος, το είπαμε στον καπετάνιο του σκάφους, ο οποίος φρόντισε να περιμένει να προχωρήσει το μανάτο πριν ξεκινήσει το σκάφος με το στήριγμα στον αέρα.

Στη συνέχεια το κατέβασε πολύ αργά στο νερό, για να βεβαιωθεί ότι δεν θα κρυβόταν κανένα άλλο μανάτο κάτω από το κύτος.

Θέλοντας να επαναλάβουμε την εμπειρία σε αυτό που ελπίζαμε ότι θα ήταν καλύτερος ο καιρός με καθαρότερη ορατότητα, προσλάβαμε καγιάκ εκείνο το απόγευμα και κωπηλατήσαμε γύρω από την περιοχή για να δούμε τις μανάτες από την επιφάνεια.

Φροντίσαμε να κρατάμε τις αποστάσεις μας εκτός κι αν οι μανάτες ήρθαν προς το μέρος μας, καθώς μια άλλη ενδελεχής ενημέρωση μας είχε υποδείξει ότι ήταν η βέλτιστη πρακτική.

Ένας ή δύο μανάτες πλησίασαν τα καγιάκ μας καθώς ξεκουραζόμασταν στο νερό, κουπιά επάνω. Ο ένας σήκωσε το κεφάλι του δίπλα μου και στριμώχτηκε στη γάστρα. Ήταν μια τόσο ευχάριστη εμπειρία, που με έκανε να γελάσω.