Ακούστε τα αυτιά σας

ΕΝΩ ΤΕΙΛΟΥΝ ΟΙ ΜΗ ΔΥΤΕΣ Για να μεγαλοποιήσουν την απειλή από τους καρχαρίες, οι δύτες έχουν εμμονή με την αποφυγή της ασθένειας αποσυμπίεσης – παρόλο που είναι το βαρότραυμα του μέσου αυτιού που είναι ο πιο συνηθισμένος τραυματισμός κατά την κατάδυση.
Τα προβλήματα στο αυτί μπορεί επίσης να συμβάλλουν σε μεγάλο ποσοστό περιστατικών κατάδυσης, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων θανάτων. Η επίγνωση του πώς λειτουργούν τα αυτιά μας μπορεί να κάνει την κατάδυση ασφαλέστερη και πιο ευχάριστη.

Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΙ
Οραματιστείτε τρία διαμερίσματα: το εξωτερικό, το μεσαίο και το εσωτερικό αυτί. Εργαζόμενος από το αυτί (πίννα) - το ορατό μέρος - ο ακουστικός πόρος εκτείνεται περίπου 24 mm στο κεφάλι του μέσου ενήλικα.
Το εξωτερικό τμήμα περιέχει τους αδένες που παράγουν το κερί του αυτιού (κεραμίδα). Ο ακουστικός πόρος σταματά στην τυμπανική μεμβράνη ή το τύμπανο.
Το μεσαίο αυτί είναι ένας χώρος γεμάτος αέρα που περιέχει τα οστάρια – τρία μικροσκοπικά οστά που ονομάζονται σφυρί (σφύρα), αμόνι (incus) και αναβολέας (stapes) – που ενισχύουν τον ήχο.
Διαχωρίζουν το μέσο από το εσωτερικό αυτί τα στρογγυλά και οβάλ παράθυρα. Με πάχος μόνο δύο κυττάρων, αυτές είναι δύο από τις πιο λεπτές και ευαίσθητες μεμβράνες στο ανθρώπινο σώμα.
Το εσωτερικό αυτί στεγάζει τον κοχλία για την ακοή και το αιθουσαίο σύστημα, το οποίο ενσωματώνει τα ημικυκλικά κανάλια και παρέχει την αίσθηση ισορροπίας και προσανατολισμού στο χώρο.
Οι ευσταχιανές σάλπιγγες συνδέουν κάθε μέσο αυτί με το πίσω μέρος της μύτης (ρινοφάρυγγα). Το άνοιγμα προς τον σωλήνα ξεκινά από το ευσταχιανό μαξιλάρι και βρίσκεται πάνω από τη μαλακή υπερώα, τον μαλακό ιστό στο πίσω μέρος της οροφής του στόματος. Αυτό είναι το κομμάτι που λανθασμένα κατηγορείται για την πρόκληση αυτού του ενοχλητικού κροτάλισμα όταν ροχαλίζουμε.
Αυτοί οι σωλήνες είναι συνήθως κλειστοί για να αποτρέψουν την εισβολή βακτηρίων στο μέσο αυτί, αλλά ανοίγουν φυσικά όταν καταπίνουμε ή χασμουριόμαστε.
Αυτό επιτρέπει στον αέρα να περάσει ανάμεσα στο πίσω μέρος της μύτης και το μέσο αυτί για να διασφαλιστεί ότι η πίεση και στις δύο πλευρές του τυμπάνου "εξισώνεται" αυτόματα.
Προφανώς, οι άνθρωποι ακούν ένα ελαφρύ σκασμό ή ένα κλικ όταν συμβαίνει αυτό - σπάνια το κάνω.
Ωστόσο, η αυτόνομη κατάδυση περιλαμβάνει μεγαλύτερες και πιο γρήγορες αλλαγές πίεσης από ό,τι βιώνουμε συνήθως, επομένως ο δύτης πρέπει να μάθει να ανοίγει αυτούς τους σωλήνες κατόπιν ζήτησης.

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΙΣΩΣΟΥΜΕ
Το μέσο αυτί είναι ένας χώρος νεκρού αέρα, που χωρίζεται από τα άλλα διαμερίσματα με λεπτές μεμβράνες. Το τύμπανο χωρίζει το εξωτερικό και το μέσο αυτί. τα οβάλ και στρογγυλά παράθυρα βρίσκονται μεταξύ του μεσαίου και του εσωτερικού αυτιού.
Η μόνη σύνδεση μεταξύ του μέσου ωτός και της πίεσης του περιβάλλοντος είναι μέσω των ευσταχιανών σαλπίγγων. Εάν αυτά είναι κλειστά, τότε, σύμφωνα με το νόμο του Boyle, ο όγκος του αέρα στο μέσο αυτί θα συρρικνωθεί ως απάντηση σε μια αύξηση της πίεσης καθώς κατεβαίνουμε.
Η αποτυχία εξισορρόπησης σημαίνει ότι αυτές οι μεμβράνες θα διογκωθούν προς τα μέσα. Αυτό τεντώνει τις απολήξεις των νεύρων στο τύμπανο, το οποίο γίνεται αντιληπτό ως πόνος.
Εάν δεν έχει γίνει προσπάθεια ισοστάθμισης προτού ο δύτης πέσει 2 μέτρα κάτω, είναι πρακτικά αδύνατο να γίνει αυτό, επειδή η υψηλότερη πίεση στο πίσω μέρος της μύτης κλείνει τους σωλήνες.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι τόσο σημαντικό να αρχίσετε να εξισορροπείτε νωρίς και να συνεχίζετε να το επαναλαμβάνετε κάθε μισό μέτρο περίπου - για να αποτρέψετε την ανάπτυξη διαφοράς πίεσης ισοδύναμου με βάθος 2 μέτρων (ή 20% της ατμοσφαιρικής πίεσης).
Εάν συνεχίσετε να κατεβαίνετε χωρίς να ισοφαρίζετε, θα προκληθεί τραυματισμός. Με τύχη, θα αντιμετωπίσατε ένα βαρότραυμα στο μέσο αυτί. Λιγότερο τυχερός και θα έσκαγες ένα ή δύο τύμπανο.

BAROTITIS MEDIA
Αυτό, το βαρότραυμα του μέσου ωτός, είναι ο πιο συνηθισμένος τραυματισμός κατά την κατάδυση, που προκαλείται από αδυναμία ισοστάθμισης. Το αίμα και η βλέννα γεμίζουν το μέσο αυτί και αυτό εξισώνει την πίεση στα τύμπανα.
Ο πόνος αντικαθίσταται από ένα αίσθημα πληρότητας στα αυτιά που συνήθως θα επιμείνει για μια εβδομάδα έως ότου το υγρό αποστραγγιστεί. Η ακοή είναι πνιγμένη.
Τα συμπτώματα συνήθως αναπτύσσονται αμέσως, αλλά μπορεί να υπάρξει καθυστέρηση μιας ημέρας ή περισσότερο. Ένα πρόβλημα στο αυτί αμέσως μετά από μια κατάδυση υποδηλώνει βαρότραυμα παρά μέση ωτίτιδα (λοίμωξη του μέσου ωτός).
Οι καταδύσεις πρέπει να σταματήσουν μέχρι να υποχωρήσουν τα συμπτώματα και η πτήση θα πρέπει να αναβληθεί εάν είναι δυνατόν. Τα αποσυμφορητικά μπορούν να επιταχύνουν την ανάρρωση, αλλά εάν τα συμπτώματα επιμείνουν για περισσότερο από μία εβδομάδα θα πρέπει να αξιολογηθείτε από ωτορινολαρυγγολόγο ή ΩΡΛ (ωτορινολαρυγγολόγο).

ΕΚΡΑΣΗ ΤΟΥΜΠΑΛΙΟΥ
Αυτό μπορεί να συμβεί μόλις 2 μέτρα κάτω από την επιφάνεια, αλλά το ακριβές βάθος ποικίλλει - εν μέρει επειδή είμαστε όλοι χτισμένοι διαφορετικά.
Δεν έχει πάντα ως αποτέλεσμα πόνο ή εκροή αίματος ή υγρού από το αυτί. Η απώλεια ακοής και οι εμβοές (ένας ήχος κουδουνίσματος ή βρυχηθμού) δεν υπάρχουν πάντα, αλλά όταν πλημμυρίζει νερό στο μέσο αυτί, η ξαφνική αίσθηση κρύου ενάντια στον μηχανισμό ισορροπίας στο εσωτερικό αυτί μπορεί να προκαλέσει ίλιγγο.
Αυτό είναι πιο πιθανό εάν σπάσει μόνο ένα τύμπανο, αν και η αίσθηση θα υποχωρήσει καθώς το νερό στο μέσο αυτί ζεσταίνεται.
Εάν υποψιάζεστε ότι έχει ραγίσει το τύμπανο, θα πρέπει να σταματήσετε την κατάδυση για να αποφύγετε τον κίνδυνο ιλίγγου και μόλυνσης του αυτιού. Μην βάζετε ούτε υγρά στο αυτί σας.

ΙΛΙΓΓΟΣ
Αυτό συχνά συγχέεται με την ακροφοβία ή τον φόβο του ύψους. Κανονικά τα αιθουσαία συστήματα και στα δύο αυτιά θα ανιχνεύσουν την ίδια πίεση (ή θερμοκρασία). Ο εγκέφαλός σας ερμηνεύει
οποιαδήποτε διαφορά σε αυτό που ανιχνεύεται ως κίνηση και αυτό προκαλεί ίλιγγο, κάνοντάς σας να αισθάνεστε εξαιρετικά μεθυσμένοι, με την ίδια αίσθηση περιστροφής και έντονη επιθυμία για εμετό.
Ο αποπροσανατολισμός επιδεινώνεται εάν δεν υπάρχουν οπτικές ενδείξεις, όπως μπορεί να συμβεί στο μπλε ή σε χαμηλή ορατότητα, όταν δεν μπορείτε να δείτε τον βυθό ή την επιφάνεια.
Εάν ο ίλιγγος δεν υποχωρήσει, η συμβουλή είναι να βεβαιωθείτε ότι υπάρχει λίγο νερό μέσα σας μάσκα για να υποδείξετε ποια κατεύθυνση είναι προς τα κάτω και ακολουθήστε τις φυσαλίδες σας, αργά, στην επιφάνεια.
Παλεύοντας να ισοφαρίσω σε μια κάθοδο σε ένα πολύ θολό βρετανικό λατομείο, ένιωσα σοβαρό ίλιγγο.
Ένα βύσμα κεριού αυτιού είχε κάνει το ένα κανάλι του αυτιού να γεμίζει με κρύο νερό πιο αργά από το άλλο. Χρειάστηκε δύναμη θέλησης για να καταπνίξω το άγχος μου, παρά το γεγονός ότι μάντεψα σωστά την πιθανή αιτία.
Σε μια εργασία που δημοσιεύθηκε το 1995, ο αθλητικός ερευνητής William Morgan προτείνει ότι περισσότεροι από τους μισούς δύτες έχουν βιώσει δυνητικά απειλητικές για τη ζωή κρίσεις πανικού και υποψιάζομαι ότι ο ίλιγγος που προκαλείται από δυσκολίες εξισορρόπησης μπορεί να οφείλεται σε μερικές από αυτές. Συνέχισα με την κατάδυση, αλλά ο ίλιγγος είναι γενικά το σύνθημά σας για αποβολή.

ΠΩΣ ΝΑ ΙΣΟΠΟΙΗΣΕΤΕ
Ο ελιγμός Valsalva, με τον οποίο τσιμπάτε τα ρουθούνια σας και προσπαθείτε να φυσήξετε μέσα από τη βουλωμένη μύτη σας, είναι η μέθοδος που μαθαίνουν οι περισσότεροι νέοι δύτες.
Εάν ένας δύτης δεν καταφέρει να εξισορροπηθεί νωρίς ή αρκετά συχνά, η υψηλότερη πίεση στη μύτη μπορεί να αναγκάσει τους μαλακούς ιστούς του μαξιλαριού της Ευσταχίας να ενωθούν, κλείνοντας τα άκρα των σωλήνων.
Η πίεση του αέρα σε αυτούς τους μαλακούς ιστούς απλώς τους κλειδώνει. Το να φυσάτε πολύ δυνατά για περισσότερο από, ας πούμε, πέντε δευτερόλεπτα, μπορεί να σπάσει τα οβάλ ή στρογγυλά παράθυρα, με αποτέλεσμα βαρότραυμα του εσωτερικού αυτιού.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ίλιγγο, έμετο και δυνατές εμβοές. Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε απώλεια ακοής εάν το περιλεμφικό υγρό παροχετεύεται από τον κοχλία στο μέσο αυτί.
Αυτή είναι μια επείγουσα ιατρική κατάσταση και ο τραυματισμένος δύτης πρέπει να αξιολογηθεί από καταδυτικό ιατρό, επειδή το βαρότραυμα και η βλάβη DCI στο εσωτερικό αυτί έχουν παρόμοια συμπτώματα, αλλά οι θεραπείες είναι πολύ διαφορετικές – η επανασυμπίεση ανακουφίζει το DCI αλλά επιδεινώνει το βαρότραυμα.
Λόγω του κινδύνου τραυματισμού που σχετίζεται με το Valsalva, συνιστώνται οι ακόλουθες εναλλακτικές μέθοδοι. Όλα εκτός από το τελευταίο περιλαμβάνουν τσίμπημα ή με άλλο τρόπο κλείσιμο της μύτης σας.
Με τον ελιγμό Toynbee, απλά καταπίνεις. αυτό ανοίγει τις ευσταχιανές σάλπιγγές σας ενώ η γλώσσα σας συμπιέζει τον αέρα πάνω τους.
Ωστόσο, ορισμένοι δύτες έχουν δυσκολία στην κατάποση, καθώς το στόμα ξηραίνεται φυσικά κατά την κατάδυση ανοιχτού κυκλώματος.
Για αυτούς τους δύτες ο ελιγμός Frenzel μπορεί να λειτουργήσει. Κλείστε το πίσω μέρος του λαιμού σας σαν να προσπαθείτε να σηκώσετε ένα βάρος πριν κάνετε τον ήχο του γράμματος K. Όπως ο ελιγμός Toynbee, αυτό αναγκάζει το πίσω μέρος της γλώσσας σας προς τα πάνω, συμπιέζοντας τον αέρα στα ανοίγματα των σωλήνων σας.
Ορισμένες τεχνικές συνδυάζουν τον ελιγμό Valsalva αλλά πιθανώς έχουν το πλεονέκτημα της μείωσης των πιέσεων που συνεπάγεται η χρήση του Valsalva από μόνη της.
Το Lowry Technique είναι ένας συνδυασμός Valsalva και Toynbee – φυσάς και καταπίνεις ταυτόχρονα.
Η τεχνική Edmonds είναι η Valsalva που συνδυάζεται με τέντωμα της μαλακής υπερώας και των μυών του λαιμού, ενώ σπρώχνει τη γνάθο προς τα εμπρός και προς τα κάτω σαν να αρχίζει να χασμουριέται. Αυτό είναι πολύ παρόμοιο με μια άλλη τεχνική που προτιμούν οι Γάλλοι - το εθελοντικό άνοιγμα των σαλπίγγων ή το béance tubiare volontaire (BTV).
Αναπτύχθηκε από τον George Delonca και υιοθετήθηκε από το Γαλλικό Ναυτικό τη δεκαετία του 1950. Εάν έχετε την τέχνη να πνίγετε ένα χασμουρητό ενώ βρίσκεστε σε ευγενική παρέα, ίσως έχετε την ικανότητα να συμμετάσχετε στην αποκλειστική μπάντα των δυτών που μπορούν να τελειοποιήσουν αυτήν την τεχνική.

ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΥΣΗ
Οι δύτες που δυσκολεύονται να εξισορροπήσουν θα πρέπει να δοκιμάσουν να κατακτήσουν διάφορες τεχνικές, κάνοντας εξάσκηση μπροστά στον καθρέφτη εάν είναι απαραίτητο για να παρακολουθήσουν τους μυς του λαιμού σας.
Η βλέννα μπορεί να μπλοκάρει τις ευσταχιανές σάλπιγγες και, επειδή τα γαλακτοκομικά προϊόντα μπορεί να προκαλέσουν τετραπλάσια αύξηση της παραγωγής βλέννας, αποφύγετε να πίνετε γάλα. Αποχή από τον καπνό και το αλκοόλ για τον ίδιο λόγο.
Οι αλλεργίες ή άλλες αλλεργικές αντιδράσεις μπορεί να προκαλέσουν διόγκωση των βλεννογόνων, καθιστώντας την εξίσωση πιο δύσκολη. Αυτά είναι αρκετά κοινά και δεν περιορίζονται στον αλλεργικό πυρετό, ο οποίος από μόνος του ταλαιπωρεί το ένα τέταρτο του πληθυσμού.
Τα άτομα που εκτίθενται στον καπνό του τσιγάρου ως παιδιά είναι πιο πιθανό να υποφέρουν από αλλεργική ρινίτιδα και άσθμα. Τα αντιισταμινικά μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση μιας αλλεργικής αντίδρασης, ενώ τα vortico-steroids μειώνουν τη φλεγμονή.
Μερικοί δύτες χρησιμοποιούν αυτά τα φάρμακα χωρίς ιατρική συνταγή ως προφύλαξη μετά από αυτοδιάγνωση μιας αλλεργίας, αλλά ίσως είναι καλύτερο να υποβληθείτε σε εξετάσεις για αλλεργίες. Με μια επισκόπηση του ιατρικού σας ιστορικού, ο γιατρός σας μπορεί στη συνέχεια να σας συμβουλεύσει σχετικά με τα φάρμακα που μπορεί να λειτουργήσουν καλύτερα για εσάς. Διαφορετικά, εξαρτάται από τη δοκιμή και το σφάλμα.
Έμπειροι δύτες από το κλαμπ μου αρχίζουν να χρησιμοποιούν ένα στεροειδές στεροειδές όπως το Beconase μια εβδομάδα πριν ταξίδι κατάδυσης, και ενώ λείπετε, χρησιμοποιήστε επίσης ένα αντιισταμινικό που δεν προκαλεί υπνηλία. Πολλοί δύτες χρησιμοποιούν επίσης τοπικά αποσυμφορητικά όπως το Sudafed.
Το δραστικό συστατικό του Sudafed, η ψευδοεφεδρίνη, είναι αγγειοσυσταλτικό – η στένωση των αιμοφόρων αγγείων στη μύτη στεγνώνει τη βλέννα. Ο στόχος του φαρμάκου είναι ο ρινοφάρυγγας στο πίσω μέρος της μύτης, επομένως συνιστάται να ξαπλώνετε ανάσκελα με τα ρουθούνια σας να δείχνουν προς το ταβάνι πριν ρίξετε 2-5 σταγόνες σε κάθε ρουθούνι και ξαπλώσετε εκεί για περίπου τρία λεπτά.
Ωστόσο, η χρήση αποσυμφορητικού για 5-7 συνεχόμενες ημέρες ενέχει τον κίνδυνο συμφόρησης ανάκαμψης. Εξάλλου, το DAN (Divers Alert Network) συμβουλεύει τους δύτες να ζητούν συμβουλές από έναν ειδικό ΩΡΛ, εάν δεν μπορούν να εξισωθούν χωρίς τη βοήθεια αποσυμφορητικού. Η χρήση ναρκωτικών σε μια κατάδυση εγκυμονεί κάποιους κινδύνους επειδή η απόδοσή τους δεν έχει δοκιμαστεί στις πιέσεις που σχετίζονται με την κατάδυση και μπορεί να υπάρχουν απρόβλεπτες παρενέργειες.
Μην υποθέτετε ότι ένα φάρμακο είναι ασφαλές για εσάς μόνο και μόνο επειδή ο φίλος σας το χρησιμοποιεί χωρίς προβλήματα – είμαστε όλοι διαφορετικοί.
Μερικοί δύτες υποστηρίζουν τη ρινική άρδευση ως εναλλακτική λύση χωρίς φάρμακα. Αυτό καθαρίζει τη βλέννα γύρω από τις ευσταχιανές τους σάλπιγγες. Οι λύσεις μπορούν να αγοραστούν, αλλά είναι εύκολο να προετοιμαστούν. Η χρήση κρύου νερού της βρύσης θα ερεθίσει τις βλεννώδεις μεμβράνες – το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα – οπότε βράστε λίγο νερό. Αφήστε το να κρυώσει έως χλιαρό και προσθέστε τουλάχιστον 9 γραμμάρια επιτραπέζιο αλάτι για κάθε λίτρο νερού, ώστε να είναι τουλάχιστον ισοτονικό και να ταιριάζει ή να υπερβαίνει τη συγκέντρωση αλατιού στο αίμα.
Προσθέστε μισό κουταλάκι του γλυκού μαγειρική σόδα για να ταιριάζει με το pH του σώματος και ρουφήξτε το νερό από τα ρουθούνια.
Μια απλή εναλλακτική είναι να αφήσετε τη βαρύτητα να κάνει τη δουλειά ρίχνοντας το φυσιολογικό ορό στο ένα ρουθούνι και αφήνοντάς το να τρέξει από το άλλο, κρατώντας το στόμα σας ανοιχτό για να αναπνεύσει.

ΕΑΝ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ
Εάν εξακολουθείτε να δυσκολεύεστε να ισοσταθμίσετε, σκεφτείτε να χρησιμοποιήσετε ένα μπαλόνι Otovent, το οποίο φουσκώνετε μέσω ενός από τα ρουθούνια σας ή αφήνετε να ξεφουσκώσει σε ένα από τα ρουθούνια σας ενώ καταπίνετε λίγο νερό.
Σε αντίθετη περίπτωση, ζητήστε συμβουλές από έναν ειδικό ΩΡΛ. Ίσως οι λοιμώξεις του αυτιού της παιδικής ηλικίας να έχουν ουλώσει τις ευσταχιανές σάλπιγγες ή να τις έχουν μερικώς φραγμένες.
Εάν έχετε σπάσει ποτέ τη μύτη σας ή έχετε με άλλο τρόπο ένα παρεκκλινό διάφραγμα (δηλαδή, το κομμάτι που χωρίζει τα ρουθούνια σας δεν είναι αρκετά κεντρικό), το ένα αυτί μπορεί να καθαρίσει πριν από το άλλο - μια συνταγή για ίλιγγο.

Η ΚΑΤΑΔΥΣΗ
Αρκετές ώρες πριν από την κατάδυσή σας, φυσήξτε τη μύτη σας. Αρχίστε να εξισορροπείτε απαλά τα αυτιά σας κάθε λίγα λεπτά. Αυτή θα ήταν επίσης η ώρα να χρησιμοποιήσετε ένα αποσυμφορητικό. Μερικοί δύτες ορκίζονται να μασούν τσίχλα μεταξύ των καταδύσεων.
Η πλειονότητα προτείνει ότι η «προ-πίεση» στην επιφάνεια τους βοηθά να κατέβουν τα πρώτα ή δύο μέτρα της κατάβασης όταν είναι φορτωμένα – ρίχνοντας αέρα από το BC τους, καθαρίζοντας μάσκα και ούτω καθεξής
Οι περισσότερες αρχές συνιστούν εξισορρόπηση κάθε μισού μέτρου κατάβασης. Ένας αρκετά συντηρητικός ρυθμός καθόδου 20 μέτρων ανά λεπτό ισοδυναμεί με ισοστάθμιση κάθε δύο δευτερόλεπτα.
Πολλοί δύτες κατεβαίνουν πολύ πιο γρήγορα και θα πρέπει να ισοφαρίζουν συνεχώς.
Μελέτες έχουν δείξει ότι ο ελιγμός Valsalva απαιτεί 50% περισσότερη δύναμη όταν ο δύτης είναι με το κεφάλι προς τα κάτω απ' ό,τι όταν το κεφάλι προς τα πάνω, επομένως κατεβείτε πρώτα με τα πόδια έτσι ώστε ο αέρας να μπορεί να ανέβει στις ευσταχιανές σάλπιγγές σας - επιπλέον, η πτώση με το κεφάλι προς τα κάτω κινδυνεύει να αποστραγγίσει τη βλέννα. και μπλοκάρει τους σωλήνες σας.
Κοιτάζοντας ψηλά στην κατάβαση επεκτείνει το λαιμό σας και τείνει να ανοίξει τους σωλήνες.
Αυτό είναι λίγο δύσκολο όταν ο ανυπόμονος φίλος σας είναι από κάτω και πρέπει να κοιτάξετε κάτω για να επικοινωνήσετε, οπότε η προειδοποίηση για ένα πιθανό πρόβλημα κατά τη διάρκεια των ελέγχων με τους φίλους σας μπορεί να είναι χρήσιμη.
Χρησιμοποιήστε μια γραμμή, εάν είναι διαθέσιμη, για να επιβραδύνετε τον ρυθμό καθόδου σας. Εάν αισθάνεστε πόνο, ανεβείτε μέχρι να σταματήσει και δοκιμάστε να εξισορροπήσετε ξανά.
Όπως οι περισσότεροι δύτες, δεν χρειάζεται να ισοφαρίσω κατά την ανάβαση – τα αυτιά μου σκάνε φυσικά. Η αντίστροφη συμπίεση ή το ανάστροφο αυτί συμβαίνει όταν δεν μπορείτε να ισοφαρίσετε κατά την ανάβαση και οι μεμβράνες που περικλείουν το μέσο αυτί διογκώνονται προς τα έξω.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η κατάδυση με κρυολόγημα και η χρήση αποσυμφορητικών που έχουν φθαρεί κατά τη διάρκεια της κατάδυσης κινδυνεύει από το ανάποδο αυτί.
Δοκιμάστε την ισοστάθμιση και ανεβείτε όσο αργά σας επιτρέπει η παροχή αέρα. Εάν το αντίστροφο μπλοκ προκαλείται από μια σφιχτή κουκούλα ή ένα βύσμα κεριού αυτιού που έχει ωθηθεί περαιτέρω στον ακουστικό πόρο κατά την κάθοδο, έχετε έναν άλλο χώρο νεκρού αέρα – αυτή τη φορά έξω από το τύμπανο του αυτιού σας.
Εάν οι περιβάλλοντες ιστοί γεμίσουν το κανάλι με αίμα και υγρό, έχετε ένα βαρότραυμα του έξω αυτιού, με παρόμοια συμπτώματα με το βαρότραυμα του μέσου ωτός.

ΠΡΟΛΗΨΗ ΛΟΙΜΩΞΕΩΝ
Ο καταδυτικός γιατρός Edward Thalmann θεράπευσε το πρόβλημα των λοιμώξεων του αυτιού σε δύτες κορεσμού του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ τη δεκαετία του 1970 και το πρωτόκολλο που ανέπτυξε μπορεί να εφαρμοστεί στις καταδύσεις αναψυχής.
Τα κύτταρα που καλύπτουν τον ακουστικό πόρο διογκώνονται όταν βρισκόμαστε κάτω από το νερό για μεγάλες περιόδους (όπως κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού κατάδυσης), κάτι που απομακρύνει τα κύτταρα, καλώντας τα βακτήρια που ζουν κανονικά στην επιφάνεια του ακουστικού πόρου σας να κινηθούν κάτω από το δέρμα σας, όπου μπορεί να πολλαπλασιαστεί.
Εάν ο ακουστικός πόρος σας φαγούρα και γίνει επώδυνος και φλεγμονή, έχετε τα κλασικά συμπτώματα της εξωτερικής ωτίτιδας ή του αυτιού του κολυμβητή. Η Thalmann συνιστά μια λύση που δεν είναι πλέον διαθέσιμη στο εμπόριο. Το Auro-Dri ή το Swim-Ear μπορεί να είναι κατάλληλα υποκατάστατα, αλλά το κόλπο είναι ότι η λύση πρέπει να παραμείνει σε κάθε κανάλι για τουλάχιστον πέντε λεπτά. Αυτό είναι ένα προληπτικό μέτρο - δεν μπορεί να θεραπεύσει μια μόλυνση.
Για να αποφευχθεί η συσσώρευση κεριού από το αυτί, η Thalmann συνιστά να ξεπλένετε απαλά τον ακουστικό πόρο όταν κάνετε ντους, κλείνοντας το χέρι σας δίπλα στο αυτί σας, έτσι ώστε το νερό να υπερχειλίσει στο κανάλι.
Ο Cameron Gillespie, ένας άλλος καταδυτικός γιατρός, προειδοποιεί σθεναρά να μην χρησιμοποιείτε μπουμπούκια βαμβακιού, τα οποία είναι πιθανό να κολλήσουν οποιοδήποτε βύσμα κεριού στο αυτί πιο κάτω από τον ακουστικό πόρο και μπορεί να βλάψουν το τύμπανο.
Επιπλέον, το βαμβάκι μπορεί να μείνει πίσω στον ακουστικό πόρο και να φιλοξενεί βακτήρια. Αντίθετα, προτείνει περιστασιακό πλύσιμο χρησιμοποιώντας μια σύριγγα βολβού γεμάτη με ζεστό σαπουνόνερο και διάλυμα υπεροξειδίου του υδρογόνου 3%.
Σε ένα καταδυτικό ταξίδι, συμβουλεύει ένα μείγμα 50:50 από λευκό ξύδι και χειρουργικό οινόπνευμα (ή οινόπνευμα) στο τέλος κάθε ημέρας κατάδυσης.
Το οξύ κάνει το αυτί σας ένα πιο εχθρικό περιβάλλον για τα βακτήρια. Μπορείτε να το αναμίξετε σε ένα μπουκάλι των 10 ml με μια πιπέτα με σταγονόμετρο στο καπάκι. Συσκευάστε το στο αμπάρι σας αποσκευές σε ένα ταξίδι στο εξωτερικό ή προμηθευτείτε τον στον προορισμό σας.
Οι τραυματισμοί των αυτιών δεν είναι εγγενώς απειλητικοί για τη ζωή, αλλά ο ίλιγγος μπορεί να είναι, ειδικά εάν συνοδεύεται από εμετό κάτω από το νερό. Μειώστε τον κίνδυνο τραυματισμού ή ιλίγγου διατηρώντας τα αυτιά σας καθαρά και εξασκώντας τεχνικές καθαρισμού αυτιών.
Ποτέ μην βουτάτε με κρύο ή όταν δεν μπορείτε να καθαρίσετε τα αυτιά σας. Λίγα πράγματα είναι πιο απογοητευτικά στις καταδύσεις από το να έχεις «αργά αυτιά», αλλά ποτέ μην βιάζεσαι στην κατάβαση – και αγνοείς τον πόνο στο αυτί σε κίνδυνο.
Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες στη διεύθυνση www.scuba-doc.com