Killer Shots

ORCA DIVER

Ο MICHAEL AW δεν είναι ποτέ αρκετά ικανοποιημένος με τις φωτογραφίες του με όρκες στα νορβηγικά φιόρδ – αλλά αυτό του δίνει τη δικαιολογία που χρειάζεται για να συνεχίσει να επιστρέφει

Ανακαλύπτοντας τις Όρκες στη Νορβηγία

ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ Δεκαετία του 1990, οι λάτρεις της άγριας ζωής έμαθαν ότι τον χειμώνα φάλαινες δολοφόνοι (Orcinus orca) μπορούσαν αναμενόμενα να εμφανιστούν στα φιόρδ της βορειοδυτικής Νορβηγίας. Η ανακάλυψη δημιούργησε μια τοπική βιομηχανία παρακολούθησης φαλαινών.

Τότε οι πιο γενναίοι λάτρεις πήδηξαν στα παγωμένα νερά και διαπίστωσαν ότι ήταν δυνατό να κολυμπήσουν ανάμεσα σε αυτά τα κορυφαία αρπακτικά των ωκεανών

Η γιορτή των Όρκων στον ουe Φιόρδ

Θα ήταν ανόητο να πιστεύουμε ότι οι όρκες άρχισαν να συχνάζουν στα φιόρδ μόλις τη δεκαετία του '90. Αυτά τα ασυνήθιστα αρπακτικά είναι γνωστό ότι έχουν τεράστιες ορέξεις και συγκεντρώνονται εκεί για ένα ετήσιο γλέντι.

Μια ενήλικη όρκα καταβροχθίζει περισσότερα από 50 κιλά ψάρια την ημέρα και, ανάλογα με το ποιος κάνει τη μέτρηση, έχουν αναφερθεί ότι πάνω από 700 φάλαινες δολοφόνοι εμφανίζονται στα φιόρδ με ένα πράγμα στο μυαλό τους: να φάνε και να φάνε. πολύ.

Είναι εκεί για να δειπνήσουν με ζουμερή ρέγγα Ατλαντικού (Clupea harengus), το καθένα ένα ζουμερό, λιπαρό, θρεπτικό σνακ 30 εκατοστών. Και τα κοπάδια μεταναστεύουν στα φιόρδ σε τεράστια αφθονία – 9 εκατομμύρια τόνοι από αυτά!

Η ρέγγα του Ατλαντικού παρέχει διατροφή όχι μόνο για τις όρκες αλλά και για τους ανθρώπους και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Η μέση ρέγγα ζυγίζει περίπου 300 γραμμάρια, επομένως η εκτίμηση των 9 εκατομμυρίων τόνων είναι εκτός διαγραμμάτων. Ως εκ τούτου, η ωοτοκία της άνοιξης του Ατλαντικού θεωρήθηκε κάποτε ότι παράγει μια ανεξάντλητη προσφορά ψαριών.

Ανθίζοντας σε βάθη που ξεπερνούν τα 100 μέτρα, αυτό το στρώμα ρέγγας (το ίδιο πάχος άνω των 100 μέτρων) κατοικεί στην υφαλοκρηπίδα μεταξύ Ισλανδίας και Νορβηγίας. Βρίσκοντας ασφάλεια σε αριθμούς και στο σκοτάδι σε αυτό το βάθος, η ρέγγα ευδοκιμεί στο πλαγκτόν τους καλοκαιρινούς μήνες.

Είναι τεκμηριωμένο ότι μεταναστεύουν σε πιο ρηχά νερά τους χειμερινούς μήνες και η επιστήμη έχει μια πιθανή εξήγηση για αυτή την έξοδο. Το χειμώνα, η κίνηση των ψυχρών ρευμάτων από την Ισλανδία γίνεται ισχυρότερη, δημιουργώντας ένα ψυχρό φράγμα μεταξύ του αποθέματος ρέγγας και της δυτικής ακτής και αναγκάζοντας τη ρέγγα να ανατολικά.

Τώρα, φανταστείτε ότι είστε μια ρέγγα ανάμεσα στους 9 εκατομμύρια τόνους του είδους σας, που τριγυρίζει στην υφαλοκρηπίδα. Ο χώρος των ακινήτων θα ήταν αρκετά στενός και η ζωή θα μπορούσε να είναι ασφυκτική.

Το μόνο που χρειάζεται είναι μια γενναία ρέγγα να οδηγήσει το τρέξιμο στο απέραντο σύστημα φιόρδ της βορειοδυτικής Νορβηγίας.

Μια σύντομη ιστορία των όρκας και της ρέγγας στα φιόρδ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ότι οι ρέγγες και οι όρκες έμπαιναν στα φιόρδ εδώ και πολύ καιρό. Η αρχειοθετημένη τεκμηρίωση του 17ου αιώνα αποκαλύπτει ότι υπήρχαν τόσες πολλές ρέγγες που οι άνθρωποι μπορούσαν κυριολεκτικά να τις μαζέψουν από την ακτή με δίχτυα.

Σε έναν βράχο με θέα στο Tysfjord, οι αρχαιολόγοι βρήκαν ένα σκάλισμα μιας όρκας σε φυσικό μέγεθος 9000 ετών. Μπορούμε λοιπόν να υποθέσουμε ότι βρίσκονταν στα φιόρδ πολύ πριν την άφιξη του σύγχρονου ανθρώπου.

Η Εξαφάνιση και η Επιστροφή των Όρκων

Η αλλαγή ήρθε μόνο στην εποχή μας. Το 2007, οι ρέγγες δεν εμφανίστηκαν και σύντομα οι όρκες ακολούθησαν το παράδειγμά τους. Ήταν η κατάρρευση του αποθέματος ρέγγας λόγω υπεραλίευσης ή φυσικό φαινόμενο; Κανείς δεν ήξερε πραγματικά, αλλά ήταν άσχημα νέα τόσο για τις όρκες όσο και για την τουριστική βιομηχανία.

Από τότε, αναζητούμε τοποθεσίες με καλές πιθανότητες αλληλεπίδρασης με τις όρκες στο δικό τους περιβάλλον. Υπάρχουν πολλά μέρη στον κόσμο όπου μπορούν να βρεθούν προβλέψιμα, αλλά η αλληλεπίδραση μαζί τους είναι αυστηρά ρυθμισμένη και, στις περισσότερες τοποθεσίες, απαγορεύεται.

Τα έχουμε δει στην Αυστραλία, τη Νότια Αφρική, τη Νέα Ζηλανδία, τη Σρι Λάνκα και τα Γκαλαπάγκος, αλλά οι θεάσεις ήταν στην καλύτερη περίπτωση τυχαίες ή φευγαλέες.

Ανέκδοτες ειδήσεις ήρθαν τον χειμώνα του 2012 ότι οι όρκες είχαν εμφανιστεί και πάλι στα νορβηγικά φιόρδ, στην περιοχή της Senja και του Tromso. Η ρέγγα πρέπει να επιστρέψει!

Έκτοτε, τόσο τα σκάφη παρατήρησης φαλαινών όσο και τα ψαροκάικα έχουν επιστρέψει στις δραστηριότητές τους, παρακολουθώντας τη ρέγγα και βρίσκοντας τις όρκες. Η σεζόν 2013/2014 ήταν επιτυχημένη όχι μόνο για τους ψαράδες και τους τουριστικούς φορείς, αλλά και για τους πτερύγιο και φυσητήρες επίσης. Όπως και οι όρκες, έτσι κι αυτές ακολούθησαν τη ρέγγα.

Diving with Orcas: The First Trip

Έτσι, το 2015 συγκέντρωσα μια μικρή ομάδα για να τολμήσω στη Νορβηγική Αρκτική στους 69°Β, για να κολυμπήσω σε χαμηλές θερμοκρασίες με τις όρκες ενώ γλεντούσαν.

Φανταζόμασταν μια στιγμή του Γαλάζιου Πλανήτη, όπου οι όρκες σκάλιζαν μπάλες ψαριών από το κοπάδι της ρέγγας και τις έβγαζαν στην επιφάνεια για να τις σπάσουν με τα μαχαίρια τους, ζαλίζοντας το θήραμα πριν τις καταπιούν μία κάθε φορά.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΠΑΡΑΜΟΝΗ με τις όρκες, πέταξα από το Όσλο στο Έβενς, ακριβώς στις συνοικίες των φιορδ της βορειοδυτικής Νορβηγίας. Θα είχα μόνο πέντε μέρες στο νερό, με μια βδομάδα εκδρομή σε έναν συμπαγή αλλά σκουριασμένο κουβά με νερό, το mv Sula.

Ήμουν φιλόδοξος, παρόλο που αυτή ήταν μόνο μια αποστολή προσκοπισμού. Η εργασία σε θερμοκρασίες νερού 3-4°C, σε κουκούλες που πνίγουν το λαιμό και σε στεγνές στολές στους ανέμους που ουρλιάζουν, δεν είναι ούτε εύκολη ούτε διασκεδαστική, ειδικά σε μεγάλα γεωγραφικά πλάτη όπου ο ήλιος σπάνια λάμπει. Το λειτουργικό φως της ημέρας από τις 6 έως τις 13 Ιανουαρίου, ακόμη και με την πιο προηγμένη κάμερα με δυνατότητα χαμηλού φωτισμού, είναι μόνο δύο ώρες στην καλύτερη περίπτωση.

Ήμασταν άτυχοι. Την πρώτη νύχτα έξω από το λιμάνι, η λέμβος Haarek των 8 μέτρων του Sula τη βύθισε μυστηριωδώς. Αυτό ήταν το κυνηγητό μας για τις όρκες.

Μεταξύ των οκτώ από εμάς, έπρεπε τώρα να εναλλάσσουμε για να χρησιμοποιήσουμε ένα λαστιχένιο παπί που μπορούσε να μεταφέρει μόνο τέσσερις κολύμβες με αναπνευστήρα κάθε φορά με ασφάλεια, δίνοντας σε κάθε ομάδα περίπου μία ώρα χρόνο για το σκάφος κάθε μέρα.

Δεδομένου ότι ο καθένας μας είχε πληρώσει 3800 ευρώ για το ταξίδι, αυτές οι καθημερινές ώρες στο παπί κόστιζαν περίπου 3000 ευρώ!

Ωστόσο, βρίσκαμε όρκες κάθε μέρα, αν και σε συνθήκες ανέμου 15-25 κόμβων. Λόγω του ανέμου και της ταραχώδους θάλασσας και της αυτοσχέδιας χρήσης του κατάφορα μικρού μεγέθους σκάφους καταδίωξης, σε διάστημα πέντε ημερών κάθε ομάδα μπόρεσε να πηδήξει στη θάλασσα συνολικά τρεις φορές!

Είδαμε τις όρκες στο περιβάλλον τους, να γεμίζουν σαν ασπρόμαυρες τορπίλες μέσα από το κοπάδι από ρέγγες και τις καμπουροφάλαινες, και

ήταν μια εμπειρία που εκτόξευσε την αδρεναλίνη μας από τη ζυγαριά.

Μια στιγμή που μας έκοψε την ανάσα ήρθε όταν οι όρκες ήρθαν δίπλα και από κάτω μας, εν όψει. Σε σύγκριση με την ευκινησία και την ταχύτητά τους, ένιωθα σαν 80χρονος.

Την τελευταία μέρα μπόρεσα να τοποθετηθώ ακριβώς στο μονοπάτι των όρκων. Ο ήλιος είχε αποσυρθεί κάτω από τον ορίζοντα, αλλά ήμουν στο νερό με τις όρκες στην άγρια ​​φύση, σε κοντινή απόσταση, στο βασίλειό τους. Είναι έξυπνα αρπακτικά της κορυφής και όμως δεν έδειξαν επιθετικότητα.

The Second Expedition: Στόχος για καλύτερες λήψεις

Επέστρεψα από εκείνο το πρώτο ταξίδι με μόνο πέντε καρέ ελάχιστα χρησιμοποιήσιμων εικόνων.

Δεν είναι αρκετά καλό. Έκανα σχέδια για ένα δεύτερο ταξίδι στα μέσα Ιανουαρίου του περασμένου έτους και αυτή τη φορά ναύλωσα το Malmo, το οποίο διευθύνει η Marlynda Elstgeest των Waterproof Expeditions.

Σε σύγκριση με το Sula, το Malmo ήταν μια επιχείρηση αποστολής 5*.

Για άλλη μια φορά, θα είχαμε πέντε ημέρες έξω για να αναζητήσουμε τις όρκες, αλλά αυτή τη φορά ξεκινώντας την αποστολή στις 15 Ιανουαρίου και αναχωρώντας από το Χάρσταντ, δύο ώρες νότια του Τρόμσο. Ξεκινώντας μια εβδομάδα αργότερα από την προηγούμενη χρονιά, αποκτούσαμε περίπου 30-40 λεπτά φωτός κάθε μέρα. Και αυτή τη φορά είδαμε τον ήλιο να ανατέλλει πάνω από τον ορίζοντα, βρέχοντας τα φιόρδ με ένδοξες αποχρώσεις ροζ, ματζέντα και πορτοκαλί.

Μου φάνηκε καλός οιωνός και οι δύο πρώτες μέρες μου έδωσαν φευγαλέες συναντήσεις με λοβούς 50 περίπου όρκες.

Έπειτα έφτασε ένα κρύο μέτωπο και τις επόμενες μέρες μας πλημμύρισε χιόνι, φρικτός άνεμος και συννεφιασμένος ουρανός.

Οι φωτογραφίες μου ήταν καλύτερες, αλλά, με τα δικά μου πρότυπα, η εμπειρία δεν ήταν ακόμα αρκετά καλή. Έπρεπε να επιστρέψω με ένα καλύτερο σχέδιο.

Το απόλυτο σχέδιο: Τρίτο ταξίδι με ιδιωτικό σκάφος

Ο καλός μου φίλος Eirik Grønningsæter, φωτογράφος άγριας φύσης και ειδικός στις πολικές περιοχές, κατέληξε σε ένα έξυπνο σχέδιο. Περιλάμβανε μόνο εμάς τους δύο με έναν έμπειρο κυβερνήτη σε ένα μικρό, γρήγορο ιδιωτικό σκάφος που εκτελούσε δρομολόγια από το Tromsø για τις πρώτες δύο εβδομάδες του Νοεμβρίου.

Το timing, αποδείχθηκε, ήταν τέλειο. Την πρώτη εβδομάδα σηκωθήκαμε για να απολαύσουμε 5.5 ώρες φως της ημέρας, αν και αυτό μειώθηκε κατά περίπου 10 λεπτά κάθε μέρα.

Ο καιρός ήταν με το μέρος μας, ωστόσο, μπορούσαμε να εκτοξεύουμε κάθε μέρα.

Για έως και έξι ώρες την ημέρα θα εκτοξευόμασταν ή με ταχύτητα μέσα από τα φιόρδ, με τη μέση θερμοκρασία του αέρα να είναι 0°C. Αν και μείναμε με τις στεγνές στολές μας, έκανε παγωμένο κρύο.

Κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών, ένιωθα κάθε συνάντηση να γίνεται όλο και πιο έντονη. Ίσως μπορέσαμε να πλοηγηθούμε και να διαβάσουμε τα ζώα καλύτερα από ό,τι σε προηγούμενες αποστολές, κάνοντας τις αλληλεπιδράσεις μας στο νερό πιο επιτυχημένες.

Η μαγεία της κολύμβησης με τις όρκες και το μέλλον

Από όσο γνωρίζουμε, η Νορβηγία είναι το μόνο μέρος στον κόσμο όπου είναι δυνατό να κολυμπήσετε εύκολα με όρκες στο βασίλειό τους, αν και με τους όρους τους. Μετά από τρεις προσπάθειες, επέστρεψα με μερικές βολές που δεν ήταν πολύ άσχημες. Έχω τη δικαιολογία που πρέπει να συνεχίσω να επιστρέφω για περισσότερα – όχι τόσο για τις φωτογραφίες όσο για να είμαι παρέα με αυτούς τους αινιγματικούς συντρόφους του ωκεανού μας.

Εφόσον 9 εκατομμύρια τόνοι ρέγγας μεταναστεύουν στα φιόρδ το χειμώνα, είμαι σίγουρος ότι οι όρκες και οι καμπουροφάλαινες θα είναι επίσης εκεί.

Αλλά φτάστε εκεί σύντομα αν θέλετε να πάτε – με την πίεση των εμπορικών ψαράδων, η ρέγγα θα εξαφανιστεί σύντομα, όπως και οι όρκες. Με τα λόγια του Εξολοθρευτή: «Θα επιστρέψω».