ΚΟΚΚΙΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΔΥΤΗΣ
Hurricane Shark Quest
Ο DAN BURTON είναι ένας έμπειρος δύτης και καταξιωμένος υποβρύχιος φωτογράφος, ωστόσο τρία από τα πιο εμβληματικά είδη καρχαριών πάντα του διέφευγαν. Χρειάστηκε μια μέρα στην Ερυθρά Θάλασσα για να διορθωθεί αυτό
Λευκός καρχαρίας ωκεανού με συνοδό πιλότο στο Brothers.
ΜΕΤΑ ΑΠΟ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ στην Ερυθρά Θάλασσα, συνειδητοποίησα ότι υπήρχε μια περιοχή που, αν και πολύ γνωστή, αδικαιολόγητα δεν είχα επισκεφτεί. Έτσι, αυτή την άνοιξη ένωσα μια ομάδα δυτών στο liveaboard Hurricane από τον στόλο Tornado, σε μια από τις νότιες περιπέτειές του στους παρθένους υφάλους στο Brothers, Daedalus. και Elphinstone.
Ήταν μια εβδομάδα Hurricane Shark Quest και έχοντας κατά νου την ειδική έκδοση του Diver's Sharks & Rays, ταξίδεψα με την ελπίδα να βρω κατάλληλο περιεχόμενο.
Τα απομακρυσμένα οικοσυστήματα στο δρομολόγιο βρίσκονται στη μέση της Ερυθράς Θάλασσας, καθιστώντας τα τέλεια μέρη για την εύρεση καρχαριών και άλλων μεγάλων πελαγικών ειδών.
Αφήσαμε το Port Ghalib και κατευθυνθήκαμε βόρεια προς τα δύο άγονα Brother Islands, φτάνοντας στις 6 το πρωί. Ένιωθα ενθουσιασμένος για τις καταδύσεις της εβδομάδας γιατί, εκτός από το ότι δεν είχα επισκεφτεί ποτέ αυτές τις τοποθεσίες, δεν είχα βουτήξει ποτέ με τρεις από τους καρχαρίες που βρίσκονταν εκεί - ωκεάνιες μύτες, σφυροκέφαλοι και αλωνιστές.
Ανησυχούσα μόνο για την πιθανότητα να μην δω κανέναν καρχαρία, καθώς είδα τη μείωση των πληθυσμών διαφόρων ειδών καρχαριών από τότε που επισκέφτηκα για πρώτη φορά την Ερυθρά Θάλασσα.
Ο οδηγός μας Yasser μας έδωσε μια λεπτομερή ενημέρωση. Θα είχαμε τρεις τρόπους διεξαγωγής της κατάδυσης, και αυτοί εξαρτώνταν από το ρεύμα.
Η τελική απόφαση θα ληφθεί μόνο αφού είχε αξιολογήσει τον ύφαλο λίγο πριν η ομάδα καταδύσεων μπει στο νερό. Σε εκείνο το σημείο πήγαμε για το σχέδιο Α και αποφασίσαμε να βουτήξουμε το Little Brother από το βόρειο άκρο.
Με ακρίβεια κύλισης προς τα πίσω από το ζεύγος RIB, οι δύο ομάδες μπήκαν στα καταγάλανα νερά για να κάνουν αρνητική πτώση στον τοίχο, όπου μαζευτήκαμε στα 20μ. Το ρεύμα μας τράβηξε γρήγορα νότια, οπότε δεν μπορούσαμε πραγματικά να σταματήσουμε στον τοίχο για να βγάλουμε φωτογραφίες.
Ο Γιάσερ χτύπησε το τανκ του και έδειξε στο ανοιχτό μπλε. Κοιτάζοντας στα 25 μέτρα κάτω από εμένα, μπορούσα να δω το αχνό σχήμα ενός σφυροκέφαλου καρχαρία – μια συναρπαστική στιγμή, αν και σύντομη.
Ο γίγαντας κολύμπησε στις σκιές, ταλαντευόταν από πλευρά σε πλευρά και γέρνοντας το κεφάλι του προς τα πάνω περιστασιακά σε μια προφανή προσπάθεια να μας παρακολουθεί.
Παρασυρθήκαμε στο τέλος του υφάλου, όπου το ρεύμα μειώθηκε. Πάνω, μπορούσαμε να δούμε τη γραμμή πρόσδεσης δεμένη στον ύφαλο στο υπήνεμο του νότιου άκρου του νησιού.
Εμφανίστηκε το DIVER Αύγουστος 2018
ΞΑΦΝΙΚΑ, Ακούστηκε ένα ακόμη χτύπημα ενός τανκ. Η Annette, ο άλλος οδηγός μας, έδειξε μπροστά. Σε απόσταση
Μπορούσα να δω έναν άλλο καρχαρία, και αυτή τη φορά η μακριά ουρά έδειχνε ότι θα μπορούσε να είναι μόνο ένας κομψός αλωνιστής. Και πάλι η θέαση ήταν σύντομη, αλλά ήταν συναρπαστική.
Ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στο σκάφος, αλλά μας είχαν πει ότι υπήρχε μια καλή ευκαιρία να δούμε και τον εμβληματικό λευκό καρχαρία των ωκεανών. Και, σχεδόν εν προκειμένω, ο πρώτος από αυτό το είδος εμφανίστηκε από το μπλε - ο τρίτος καρχαρίας στη μακροχρόνια λίστα επιθυμιών μου!
Λίγα λεπτά αργότερα, έφτασαν άλλοι δύο. Λίγο μετά εμφανίστηκε ένας μεγαλύτερος καρχαρίας με ένα πλήρες πλήθος πιλότων. Αυτό ήταν που ήθελα πολύ να φωτογραφίσω.
Κάθισα εκεί ακίνητος στα 10 μέτρα περίπου, έβαλα τη φωτογραφική μου μηχανή στο χειροκίνητο κλείστρο και το διάφραγμα για να δώσω ένα ωραίο βαθύ μπλε φόντο και έβαλα το φλας στη χειροκίνητη μισή ισχύ, δημιουργώντας αυτόν τον φωτισμό ώστε να μπορώ να φωτογραφίζω από απόσταση περίπου 1-1.5 μ. . Αυτό, θεωρητικά, θα γέμιζε το κάδρο και θα μου έδινε τη λήψη που ήθελα.
Μετά από μια σύντομη αναμονή, ο πρώτος καρχαρίας έφτασε σε απόσταση 1 μέτρου από εμένα, αν και με λίγα μόνο από τα πιλόψαρα που κάνουν τέτοιες εικόνες τόσο εμφανείς.
Κάθισα υπομονετικά και απόλαυσα τέσσερα περάσματα από τον άλλο καρχαρία, αλλά αυτό που ήθελα περισσότερο ως μοντέλο μου ήταν να κρατά αποστάσεις. Μετά από 20 λεπτά είχα μέτρια αποτελέσματα, αλλά όχι το σουτ που ήθελα.
ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΜΑΣ ΑΜΕΣΗ καταδύσεις στο νότο, ο Hurricane σήκωσε άγκυρες και κατευθύνθηκε βόρεια προς το Big Brother, μόλις μισή ώρα μακριά. Το πλήρωμα επανέφερε τις άγκυρες για τη νύχτα, ενώ οι δύτες εξέτασαν μια υπέροχη μέρα κατάδυσης.
Έσκασα το κεφάλι μου έξω από το σαλόνι στις 5.50 το επόμενο πρωί για να με χαιρετήσει το θέαμα ενός στολίσκου με βάρκες σαφάρι γύρω μας.
Liveaboards από τη Hurghada και το Port Ghalib μας είχαν βρει. Δεν περίμενα να δω τόσα πολλά, αλλά έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες που είχαμε τον Little Brother για τον εαυτό μας τις προηγούμενες μέρες.
Το σχέδιο ήταν να βουτήξουμε στο βορειότερο μέρος του νησιού και να δούμε το Numidia, το σκωτσέζικο ατμόπλοιο που βρίσκεται σε βάθη μεταξύ 8 και 80 μέτρων. Τα RIB κατευθύνθηκαν μέσα από τις ταραγμένες θάλασσες προς τη ζώνη πτώσης, ακριβώς στην άκρη της πτώσης.
Μπήκαμε στο νερό σαν μια ομάδα συγχρονισμένων αλεξιπτωτιστών, και ξανασυναρμολογηθήκαμε στα 15μ.
Το ρεύμα μας πήγε δυτικά κατά μήκος του υφάλου και πάνω στα συντρίμμια στα 20 μέτρα.
Συναντήθηκα με τον Γιάσερ και κρυφτήκαμε μακριά από τη ροή στην ησυχία του ναυαγίου. Στη συνέχεια πέσαμε στα 37 μέτρα για να τραβήξουμε μερικές λήψεις της υπερκατασκευής με το απέραντο κάλυμμά της από ροζ απαλά κοράλλια.
Το ναυάγιο άρχισε να γεμίζει με πολύ κόσμο καθώς έφταναν όλο και περισσότεροι δύτες – η τοποθεσία σύντομα γέμισε φυσαλίδες και πτερύγια και σύντομα είχα χορτάσει, οπότε μετακομίσαμε σε ένα διαφορετικό, πιο ρηχό μέρος του ναυαγίου, όπου ο Γιάσερ μου έδειξε μια μεγάλη περιοχή μέσα για να φωτογραφίσω.
Τα υπολογιστές άρχισαν να μπιπ, και με ελαφριές κλωτσιές μας πτερύγια οι δύτες απομακρύνθηκαν αργά από το ναυάγιο και οδηγήθηκαν πίσω στον κύριο ύφαλο.
Σε λίγα λεπτά είχαμε φτάσει στη δυτική πλευρά του νησιού. Ήταν μετά τις 11 το πρωί και ο ήλιος άρχισε να φωτίζει τον τοίχο, ζωντανεύοντάς τον. Παρασυρθήκαμε μπροστά από τις πολύχρωμες ανθίες του σχολείου καθώς χόρευαν πάνω από το διακεκομμένο κοραλλιογενές κεφάλι.
Μου είχαν πει ότι υπήρχαν μερικές μικρές σπηλιές και σπήλαια κατά μήκος αυτής της τοποθεσίας, γι' αυτό γρήγορα τις ανακάλυψα καθώς προχωρούσαμε στα ρηχά.
Για να εξασφαλίσω μια υπέροχη λήψη οποιασδήποτε σπηλιάς ή προεξοχής, φέρνω πάντα έναν φακό για το μοντέλο κατάδυσής μου. Ο Γιάσερ τοποθετήθηκε στην είσοδο και γλίστρησα προς τα πίσω για να δω μια σιλουέτα του να μπαίνει στη σπηλιά με μια δέσμη φώτων, που περιβάλλεται από έναν κήπο με μαλακά κοράλλια και θαλασσινούς.
Καθώς η κατάδυση πλησίαζε προς το τέλος, ένας από την ομάδα εντόπισε έναν αλωνιστή στο μπλε. Ο καρχαρίας μήκους 2.5 μέτρων περιπολούσε κατά μήκος του εξωτερικού υφάλου, κρατώντας μια ασφαλή απόσταση από εμάς πριν παρασυρθεί πίσω και λιώσει στο σκοτεινό γκρίζο φόντο, αλλά η σύντομη συνάντηση μας άφησε γοητευμένους.
ΗΤΑΝ Η ΩΡΑ για τη μεγάλη 11ωρη μεταφορά στον Δαίδαλο, διάσημο για τα δυνατά ρεύματα που τον καθιστούν καλό μέρος για να εντοπίσετε σφυροκέφαλα. Το καλύτερο μέρος για να τα δεις εκεί είναι στο βορειότερο οροπέδιο.
Φτιάξαμε πολύ νωρίς στις 5.30 π.μ. και φύγαμε γρήγορα για τον βόρειο ύφαλο πριν προλάβει οποιοδήποτε άλλο σκάφος να μας ακολουθήσει. Μετά από έναν τρέχοντα έλεγχο, όλοι έπεσαν στα 25 μέτρα και περίμεναν.
Η ορατότητα ήταν εξαιρετική, με αποτέλεσμα να δούμε τον βυθό που πέφτει απότομα στα 60-70 μέτρα κάτω από εμάς.
Στον ύφαλο, σωληνώσεις ήταν σκορπισμένες σε όλη την πλαγιά. Η τοποθεσία δεν είχε σχεδόν εξερευνηθεί, επομένως μπορεί να περιέχει ένα ενδιαφέρον ναυάγιο για εξερεύνηση σε μελλοντικά ταξίδια. Οι οδηγοί λένε ότι μεγάλο μέρος του κύριου κύτους βρίσκεται πέρα από 100 μέτρα, και αυτή η τοποθεσία υπόκειται επίσης σε ισχυρές παλίρροιες και καθοδικά ρεύματα.
Η ομάδα αιωρήθηκε ακίνητη στο μπλε, περίμενε υπομονετικά μέχρι να εμφανιστεί τελικά η πρώτη μας σφυροκεφαλή, 15 μέτρα κάτω από εμάς. Ο καρχαρίας μήκους 2 μέτρων γύρισε το κεφάλι του 45° για να δει τους εισβολείς στον κυνηγότοπό του, στη συνέχεια τρύπησε την ουρά του και εξαφανίστηκε ξανά στα γκρίζα βάθη.
Ανεβήκαμε στον ύφαλο και τον ακολουθήσαμε, συναντώντας έναν άλλο καρχαρία, αλλά και οι δύο κράτησαν απόσταση. Αυτό μπορεί να ήταν απογοητευτικό για μένα, αλλά το μεγάλο θετικό ήταν ότι είχαμε δει καρχαρίες σε αριθμούς σε κάθε κατάδυση από την αρχή αυτού του ταξιδιού που ήταν αφιερωμένο στον καρχαρία.
Αυτές οι καταδύσεις επεκτάθηκαν και στις ώρες του σκότους. Τη δεύτερη νύχτα στον Δαίδαλο παρατηρήσαμε μια μεγάλη ομάδα μεταξωτών καρχαριών να συγκεντρώνονται κάτω από τη βάρκα για να αναχαιτίσουν τυχόν υπολείμματα φαγητού από το βραδινό γεύμα που πετάχτηκαν στη θάλασσα.
Αρκετοί καλεσμένοι έβγαλαν μπαστούνια selfie και αυτοσχέδια σκουπόξυλα για να κινηματογραφήσουν τους καρχαρίες στο πίσω κατάστρωμα κατάδυσης. Αυτό ήταν άκρως διασκεδαστικό, καθώς είχαμε έως και τέσσερις καρχαρίες 2 μέτρων να τραμπουκίζονται κάτω από τη βάρκα. Μπήκα στον πειρασμό να μπω στο νερό, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν θα είχα ξαναβγεί ποτέ!
Το τελευταίο μέρος αυτής της μεγάλης περιοδείας ήταν μια επίσκεψη στο Elphinstone. Μετά την ολονύκτια διάσχιση, ήταν δύσκολο να αγκυροβολήσουμε υπό τον θυελλώδη, ασταθή και καταφέραμε να μπούμε μόνο σε μία βουτιά, στο βορειότερο οροπέδιο.
Το ρεύμα ήταν δυνατό, δυσκολεύοντας την παραμονή σε ένα μέρος. Από κάτω μας, μερικοί γκρίζοι ύφαλοι, καρχαρίες λευκής άκρης και μαύρης άκρης περιπολούσαν τη βραχώδη χερσόνησο.
Περάσαμε μόλις 10 λεπτά στα 35-38 μέτρα, κλωτσώντας συνεχώς για να μείνουμε σε ένα σημείο, αλλά ήταν σίγουρα ικανοποιητικό να βλέπουμε αυτά τα εκπληκτικά κομψά πλάσματα. Απλώς ευχόμουν να είχα φέρει τον αναπνευστήρα μου!
ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΜΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ αντ 'αυτού στο Marsa Shorna, έναν ρηχό αμμώδη ύφαλο κοντά στο Port Ghalib που είναι γνωστό ως ένα καλό σημείο για να δείτε dugong. Κανείς από εμάς δεν είδε ένα κάτω από το νερό, δυστυχώς, αν και είδαμε μια επιφάνεια σε απόσταση.
Τη στιγμή που η βάρκα ήταν έτοιμη να ξεκινήσει, πέρασε μια σχολή με κοινά δελφίνια. Μερικοί από την ομάδα εκτοξεύτηκαν στα θολά νερά και έτσι πέρασαν τα τελευταία 20 λεπτά του ταξιδιού κολυμπώντας με αναπνευστήρα με αυτό το φιλικό σχολείο καθώς βούτηξαν
και στριμμένα κάτω, τρίζοντας και χτυπώντας. Τι φινάλε σε μια καταπληκτική εβδομάδα καταδύσεων!
Είχα τη χαρά να είμαι ένας από τους πρώτους δύτες στο Hurricane μετά από μια επισκευή τεσσάρων μηνών και το σκάφος όντως φαινόταν υπέροχο. Απόλαυσα απόλυτα την εμπειρία μου με τον τυφώνα. Το πλήρωμα ήταν φιλόξενο και ένιωσα μέρος της οικογένειας.
ΤΟ LIVEBOARD είναι μόνο ένα από τα πέντε του στόλου Tornado, ο οποίος γιορτάζει την 30ή του επέτειο τον επόμενο χρόνο και φαίνεται να πηγαίνει από δύναμη σε δύναμη. Ένα άλλο σκάφος κατασκευάζεται αυτήν τη στιγμή για την περίσταση και ανυπομονώ να δω τι θα ακολουθήσει στην ανοιχτή θάλασσα.
Αυτά τα ταξίδια του Shark Quest δεν είναι κατάλληλα για αρχάριους αλλά απευθύνονται σε προχωρημένους δύτες. Είναι ιδανικά για snappers που απολαμβάνουν την ευρεία γωνία φωτογραφία, γιατί οι περισσότερες καταδύσεις γίνονται σε τοίχους και σε ισχυρά ρεύματα.
Και αυτό απέδωσε πολύ περισσότερα από όσα περίμενα όσον αφορά τις συναντήσεις με καρχαρίες, παρόλο που άλλοι που ήταν στο ταξίδι το περιέγραψαν ως μια μέση εβδομάδα.
Μπορώ να ζήσω με αυτόν τον «μέσο όρο»!
ΦΑΚΕΛΟΣ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕ> Πτήσεις από το Ηνωμένο Βασίλειο προς Marsa Alam, οδική μεταφορά στο Port Ghalib.
ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ & ΔΙΑΜΟΝΗ> Το Hurricane έχει μήκος 36 μέτρα, έχει 11 καμπίνες και έχει ψηφιστεί DIVER Liveaboard of the Year πέντε φορές, συμπεριλαμβανομένου του 2017, tornadomarinefleet.com
ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΕΙ> Οποτεδήποτε. Η θερμοκρασία του νερού τον Μάιο είναι 25°C.
ΧΡΗΜΑΤΑ> Αιγυπτιακές λίρες – επίσης στερλίνες και ευρώ στο σκάφος.
ΤΙΜΕΣ> Οι εβδομάδες αναζήτησης καρχαρία για τον τυφώνα κοστίζουν από 1295 £ (δύο μοιράζονται) ανάλογα με την εποχή, κράτηση μέσω Scuba Travel, scubatravel.com
Πληροφορίες επισκεπτών> αίγυπτος.ταξίδι
