Συχνά λέγονται ιστορίες για μεγάλες ανακαλύψεις ναυαγίων από τα βάθη, αλλά τι γίνεται με τα ναυάγια που είναι πιο απρόθυμα να αποκαλύψουν πού βρίσκονται;
Ο Leigh Bishop ταξιδεύει βαθιά στον Αρκτικό Κύκλο αναζητώντας αυτόν που πραγματικά ξέφυγε – ή το έκανε;
ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Χ5. ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Χ5.» Πέρασε ένα λεπτό σιωπής προτού ο Καρλ απαντήσει:
"Το βλέπω!"
Το ναυάγιο φαινόταν ότι ήταν ένα μικρό σκάφος με ξύλινο κατάστρωμα από ξύλο τικ, μήκους όχι περισσότερο από ίσως 15 μέτρα. Θα μπορούσαν να γίνουν μικρά σχαράκια πρόσδεσης και μετά, καθώς φτάσαμε στο ένα άκρο, ένα πηδάλιο.
Κλείδωσα το μικρόφωνο που ήταν συνδεδεμένο με ολόκληρο το πρόσωπο μάσκα: «Αυτό είναι μια μικρή κόντρα πρύμνη. Αυτό σίγουρα δεν είναι X5.”
Ο Καρλ με κοίταξε με στιλέτα και πήρα τον υπαινιγμό ότι θα ήταν φρόνιμο να μην πω περισσότερα. Βγήκαμε στην επιφάνεια για να δούμε ένα λυπηρό τηλεοπτικό συνεργείο.
Δεν έκαναν πια τον κόπο να πάρουν στους ώμους τους το βάρος των φωτογραφικών μηχανών τους. Είχαν ακούσει τα άσχημα νέα μέσα από το πλαίσιο επικοινωνίας της επιφάνειας.
Αφού εξετάσαμε δεδομένα αξίας περίπου 50 μιλίων, είχαμε ταξιδέψει πίσω στη Νορβηγία με την πεποίθηση ότι αυτό το μικρό ξύλινο ιστιοφόρο, το οποίο είχε καταρρεύσει στο επίπεδο του βυθού με τον ιστό του σε ορθή γωνία, ήταν το λατομείο μας – το μικρό υποβρύχιο X5 για το οποίο ψάχναμε τα τελευταία χρόνια.
Ήταν μια τεράστια οπισθοδρόμηση. Η εικόνα σόναρ πλάγιας σάρωσης που είχαμε βρει κρυμμένη ανάμεσα σε όλα τα δεδομένα που έφεραν πίσω από μια προηγούμενη αποστολή έμοιαζε ακριβώς όπως θα περιμέναμε να φαίνεται ένα θανάσιμα τραυματισμένο υποβρύχιο μικρού μεγέθους περίπου 60 χρόνια μετά τη βύθισή του.
Αντί όμως για ένα μικρό ιστό περισκοπίου, είχαμε ανακαλύψει τον ιστό ενός ιστιοφόρου. Οι διαστάσεις αυτού του ναυαγίου, ακόμη και σε ό,τι φαινόταν να είναι γεμίσματα σέλας, έμοιαζαν ακριβώς με αυτές του στόχου μας.
Το πού βρισκόταν το X5 ήταν ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Καθώς ξεγλιστρήσαμε σιωπηλά από τα rebreathers μας και κατευθυνθήκαμε προς τις χιονισμένες ακτές του Kaafjord, κάθε μέλος της ομάδας ήξερε ότι έπρεπε να επιστρέψουμε στο σχέδιο. Η τοποθεσία του X5 παρέμεινε μυστήριο.
ΠΗΓΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ήταν ένα από τα πιο απίστευτα του πολέμου, η επίθεση από το Royal Navy X-craft στο γερμανικό θωρηκτό Tirpitz.
Το Admiralty σχεδίασε ένα τολμηρό σχέδιο για να χρησιμοποιήσει τα υποβρύχια μικρού μεγέθους για να τοποθετήσει νάρκες υψηλής έκρηξης κάτω από την καρίνα του θωρηκτού.
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1943, έξι X-craft ξεκίνησαν από τη Σκωτία για να τη βυθίσουν στο αγκυροβόλι της στη Νορβηγία.
Τρία από τα υποβρύχια δεν έφτασαν ποτέ στα νορβηγικά φιόρδ και το X5, με διοικητή τον υπολοχαγό Henty-Creer, θεωρήθηκε ότι βυθίστηκε από τους Γερμανούς. Μόνο οι Χ6 και Χ7 έκαναν την επίθεση.
Τόσο ο υπολοχαγός Donald Cameron στο X6 όσο και ο υπολοχαγός Godfrey Place στο X7 έβαλαν τις κατηγορίες τους με επιτυχία, αλλά αναγκάστηκαν να παραδοθούν.
Και οι δύο τιμήθηκαν με τον Σταυρό Βικτωρίας. Αν και η Tirpitz δεν βυθίστηκε, έμεινε εκτός δράσης μέχρι τον Απρίλιο του 1944.
Ο υπολοχαγός Henty-Creer, ο διοικητής του X5, και το πλήρωμά του δεν εθεάθησαν ποτέ ξανά. Ούτε ο ίδιος ούτε κανένα από το πλήρωμά του έλαβε μετά θάνατον βραβεία γενναιοδωρίας.
Διείσδυσε πράγματι το X5 στην ανθυποβρυχιακή άμυνα γύρω από το Tirpitz και έβαλε τα εκρηκτικά του κάτω από το θωρηκτό;
Αν το έκανε, τότε ο υπολοχαγός Henty-Creer και το πλήρωμά του αξίζουν να τιμηθούν για τη γενναιότητά τους. Θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε το X5 και ενδεχομένως να ξαναγράψουμε το ιστορικό;
Ήμουν μέρος του α Βρετανική αποστολή για τον εντοπισμό και τη βιντεοσκόπηση των αγνοουμένων μικροσκοπικός υποκ.
Το X5 φάνηκε ότι είχε φορτιστεί σε βάθος μόλις 500 μέτρα από το σημείο όπου ο Tirpitz ήταν αγκυροβολημένος στο Kaafjord, επομένως η έρευνα έπρεπε να επικεντρωθεί σε καταδυτικούς στόχους στο ίδιο το Kaafjord, αλλά θα μπορούσε να επεκταθεί στο παρακείμενο Altenfjord.
Θα υπήρχε μια ομάδα έρευνας πλευρικής σάρωσης και μαγνητομέτρου και μια ομάδα κατάδυσης κλειστού κυκλώματος.
Και οι δύο είχαν εργαστεί μαζί σε πολλά έργα, συμπεριλαμβανομένης της τοποθεσίας και της ανάκτησης του παγκόσμιου ρεκόρ ταχύτητας νερού, Donald Campbell και του jet υδροπλάνου του Bluebird-K7, και την αναζήτηση του ναρκοπεδίου που βύθισε το Britannic στην Ελλάδα.
Η ομάδα καταδύσεων μας δεν χρειαζόταν να είναι μεγάλη. Αυτό δεν ήταν ένα έργο κατάδυσης βαθέων υδάτων, αν και είχε τις δικές του τεχνικές προκλήσεις, με τη μορφή κακής ορατότητας, υποβρύχιων τεχνικών αναζήτησης και εντοπισμού θέσης, χαρτογράφησης πλέγματος και, με επιφανειακές θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν, προβλήματα εξοπλισμού.
Ο γνωστός δύτης ναυτικός μηχανικός Kevin Gurr και ο καπετάνιος του σκάφους Άλαν Ράιτ θα ενταχθούν μαζί με τον Carl Spencer και εμένα ως την ομάδα που επιλέχθηκε να ανακαλύψει ξανά το χαμένο υποβρύχιο.
Θα μπορούσε οδηγήσει σε επίσκεψη στο Παλάτι του Μπάκιγχαμ και ένα καθυστερημένο VC για τις οικογένειες του χαμένου πληρώματος;
Έκανα έναν οπτικό έλεγχο του Ouroboros CCR του Kevin και του βοηθητικού εξοπλισμού καθώς τοποθέτησε τον δικό του μάσκα, μετά αυτός και ο Άλαν πέρασαν από την πλευρά του σκάφους που μας δάνεισε ευγενικά το Alta Diving Club.
Λίγα είναι γνωστά για τις κινήσεις του X5, εκτός από το ότι πρέπει να διείσδυσε στο Kaafjord, επειδή λίγο μετά τις 8.30 π.μ. παρατηρήθηκε ένα τρίτο X-craft από το Tirpitz, περίπου 500 μέτρα έξω από τα δίχτυα.
Ασχολήθηκε και χτυπήθηκε από το πλήρωμα του θωρηκτού, το οποίο ισχυρίστηκε ότι βύθισε το υποβρύχιο.
Τα αντιτορπιλικά έριξαν επίσης φορτίσεις βάθους στη θέση όπου εξαφανίστηκε το X5.
Αλλά το σκάφος είχε τραυματιστεί μόνο και είχε παλέψει πίσω προς την κατεύθυνση των επιτιθέμενών του; Το σκάφος μας ήταν αγκυροβολημένο σχεδόν εκεί που θα βρισκόταν το Tirpitz εκείνη την ημέρα του 1943, καθώς ο Carl και εγώ περιμέναμε τα κουβέντα από τον Kevin και τον Alan παρακάτω.
Χρησιμοποιώντας τις πυξίδες τους, έψαξαν τον βυθό γύρω στα 40μ. Τότε ακούστηκε η φωνή του Κέβιν από το κουτί επικοινωνίας: «Φόρτιση σέλας, επαναλαμβάνω, φόρτιση σέλας».
Είχαν εντοπίσει και αποκλείσει ένα πλήθος άγνωστων συντριμμιών και στη συνέχεια, μόλις λίγα μέτρα μακριά, είχαν συναντώ μία από τις τέσσερις γομώσεις σέλας που τοποθετήθηκαν από το X6 ή το X7, το μόνο που απέτυχε να σβήσει.
Κάθε X-craft είχε δύο τεράστιες γομώσεις σέλας βιδωμένα σε κάθε πλευρά του κύτους πίεσης και μόλις ρυθμιστεί ο χρονοδιακόπτης έκρηξης, αυτά έπρεπε να πέσουν στον βυθό της θάλασσας κάτω από το κύτος του Tirpitz.
Οι τρεις που εξερράγησαν ουσιαστικά φύσηξαν την Tirpitz αρκετά πόδια έξω από το νερό, σπάζοντας την πλάτη της. Ήταν απογοητευτικό για τα αιχμάλωτα βρετανικά υποβρύχια που παρέμεινε στη ζωή, αλλά δεν ανέλαβε άλλα επιχειρησιακά καθήκοντα κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Έξι δεκαετίες αργότερα, ο Μπιλ Σμιθ και η ομάδα του σόναρ είχαν συλλέξει μια λίστα με στόχους που θεωρούνταν πιθανό να είναι το Χ5. Το μόνο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να βουτήξουμε και να εξετάσουμε όσο περισσότερους μπορούσαμε στον χρόνο που είχαμε διαθέσιμο.
ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ τρίτο έτος της κατάδυσής μας. Η ομάδα σόναρ εξακολουθούσε να εντοπίζει ανωμαλίες στον βυθό της θάλασσας, αλλά οι στόχοι μας γίνονταν ολοένα και μικρότεροι.
Η πρώτη μας αποστολή είχε λειτουργήσει από δύο πολεμικά πλοία του Βασιλικού Ναυτικού, το HMS Quorn και το HMS Blythe.
Μετά από πολλή αλληλογραφία με το Υπουργείο Άμυνας, όχι μόνο είχε δοθεί άδεια για έρευνα για το X5 αλλά, λόγω της σημασίας της έρευνας από την άποψη της στρατιωτικής ιστορίας, τα δύο πολεμικά πλοία είχαν ανατεθεί να μας βοηθήσουν.
Αυτή ήταν η πρώτη φορά που αντιτορπιλικά κατηγορίας Hunt πέρασαν στον Αρκτικό Κύκλο – περίπου 400 μίλια μέσα σε αυτόν.
Στην πραγματικότητα, το Υπουργείο Οικονομικών και το Υπουργείο Οικονομικών είχαν μεταφέρει μια ολόκληρη άσκηση εκκαθάρισης ναρκοπεδίων του Βασιλικού Ναυτικού από μια περιοχή της Νορβηγίας 400 μίλια βορειότερα για να συμπέσει με τις δραστηριότητές μας. Φαινόταν καλό!
Τηλεχειριζόμενα οχήματα απόρριψης ναρκών PAP εκτοξεύτηκαν από το HMS Quorn για να επιθεωρήσουν στόχους, ενώ οι δύτες απόρριψης ναρκών συνεργάστηκαν με την ομάδα καταδύσεων για να εξετάσουν άλλους.
Και οι δύο μέθοδοι θα εξοικονομούσαν πολύτιμο χρόνο.
Εν τω μεταξύ, το HMS Blythe, με τεχνολογία αξίας εκατομμυρίων λιρών, θα ερευνούσε το βαθύτερο παρακείμενο Altenfjord.
Είχαμε κάνει νέους Σκανδιναβούς φίλους που με τη σειρά τους είχαν τσιμπηθεί από το ζωύφιο για να βρουν αυτό το μικροσκοπικό υποβρύχιο.
Με αρκετά κιλά εκρηκτικών να κάθονται κάπου στον πάτο του φιόρδ, το έργο ήταν προς το συμφέρον και του νορβηγικού ναυτικού, το οποίο σύντομα συμμετείχε στις έρευνες.
ΠΑΡΑ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ, φύγαμε από την Αρκτική εκείνη τη χρονιά χωρίς να μυρίσουμε το χαμένο X-craft.
Μια αναμνηστική λειτουργία στο HMS Quorn πραγματοποιήθηκε για το χαμένο πλήρωμά του και μετά είχαμε επιστρέψει στην Αγγλία για να ψάξουμε τους τόνους των δεδομένων που είχαμε συγκεντρώσει.
Την επόμενη χρονιά θα κάναμε συνεχίζουμε την αναζήτησή μας, από τους κρύους μήνες του χειμώνα που τα πολεμικά πλοία είχαν σπάσει τον πάγο για εμάς, μέχρι το καλοκαίρι.
Ζήσαμε 24 ώρες το φως της ημέρας και μερικές φορές βουτήξαμε κάτω από το Βόρειο Σέλας, αλλά και πάλι δεν βρήκαμε τίποτα! Αρχίσαμε να αμφιβάλλουμε αν θα βρίσκαμε ποτέ το X5.
Οφείλω να αναφέρω ότι αυτό το εγχείρημα θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα έργο που δεν θα έλεγα.
Πίσω στο 1974, μέλη του British Sub Aqua Club υπό την ηγεσία ενός Peter Cornish είχαν κατέβει στο Kaafjord για να αναζητήσουν το X5.
Αυτή ήταν μια αποστολή ορόσημο για την BSAC, η οποία εντόπισε και, το 1976, ανέκτησε ένα τμήμα του X7, που τώρα εκτίθεται στο IWM Duxford.
Η ιστορία καλύφθηκε εκτενώς στον προκάτοχο του DIVER περιοδικό Τρίτων.
Η στολή-Οι ντυμένοι δύτες με τους μονοκύλινδρους και τα ABLJ επέστρεφαν μάταια χρόνο με τον χρόνο, όπως ακριβώς γυρνούσαμε τώρα με τα κλειστά κυκλώματα rebreather και τα drysuits μας.
Ο Stuart Usher και ο John Harris, δύο μέλη αυτών των πρωτότυπων αποστολών που δεν μπορούσαν να αφήσουν την αποστολή, επέστρεψαν στη Νορβηγία με την ομάδα μας.
Δεν έκαναν πια κατάδυση, αλλά έφεραν μαζί τους πολύτιμες πληροφορίες που αντλήθηκαν από την εκτεταμένη έρευνά τους όλα αυτά τα χρόνια πριν.
Με τη βοήθειά τους περάσαμε δύο εβδομάδες στην τοποθεσία ψάχνοντας περιοχές του φιόρδ και τις ανωμαλίες κατάδυσης που ανακαλύφθηκαν από το Βασιλικό Ναυτικό και τον Μπιλ Σμιθ τον προηγούμενο χρόνο.
ΑΚΟΜΑ ΤΙΠΟΤΑ. Ο Καρλ και εγώ βουτήξαμε τμήματα γερμανικών φορτηγών που βυθίστηκαν κατά τη διάρκεια βρετανικών αεροπορικών επιδρομών, καθώς και μη αναγνωρίσιμα αντικείμενα που πέταξαν οι Γερμανοί κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Για άλλη μια φορά ο χρόνος ήταν εναντίον μας, και επιστρέψαμε στο σπίτι στο τέλος της εξυπνάδας μας.
ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΡΙΘΜΟΣ ΜΗΝΩΝ, και το κινητό μου έδειχνε ότι με καλούσε ο Καρλ. «Βρήκαμε το X5», είπε. Έγινε μια παύση πριν απαντήσω: «Τι εννοείς, βρήκαμε το X5;»
«Ο Μπιλ τη βρήκε στη βόρεια πλευρά του Κάαφιορντ». Ακολούθησε ένα email με ένα εξάρτημα σόναρ πλάγιας σάρωσης που έδειχνε συντρίμμια στον βυθό της θάλασσας που έμοιαζαν πολύ με υποβρύχιο. Πώς θα μπορούσαν όλοι να το έχουν χάσει αυτό μέχρι τώρα;
Καθώς δεν είμαι ειδικός στο σόναρ, εξακολουθούσα να αμφιβάλλω για την εικόνα, αλλά όταν τα παιδιά επεσήμαναν τα διάφορα βασικά σημεία, τα προφανή φορτία της σέλας, το περισκόπιο και το τυπικό τμήμα πλώρης, άρχισα να βλέπω τι έβλεπαν.
Με ένα τηλεοπτικό συνεργείο να θέλει να δώσει το τέλειο τέλος σε ένα ντοκιμαντέρ εν καιρώ πολέμου, τόνοι εξοπλισμού φορτώθηκαν για άλλη μια φορά στα φορτηγά μας και επιστρέψαμε βαθιά στον Αρκτικό Κύκλο.
Καθώς οι επιφανειακές κάμερες εστίαζαν στον Καρλ και εμένα, ελέγξαμε τις επικοινωνίες μας, ενεργοποιήσαμε τα υποβρύχια βίντεό μας HD, ολοκληρώσαμε τις προ-αναπνοές μας στους rebreathers μας και λάβαμε μια «καλή τύχη» από τον Bill Smith.
Στη συνέχεια κατεβήκαμε για να δούμε μόνοι μας το πρωτότυπο της εικόνας πλάγιας σάρωσης που κοιτάζαμε τους τελευταίους μήνες.
Τα επόμενα λόγια που άκουσε από εμένα ο Carl ήταν: «Αυτό δεν είναι X5, επαναλαμβάνω, αυτό δεν είναι X5».
Η τοποθεσία του αγνοούμενου υποβρυχίου παραμένει ένα μυστήριο.
Επιστρέψαμε στη Νορβηγία από τότε που εξετάσαμε αυτό το σκάφος με ξύλινο κατάστρωμα και ψάξαμε χωρίς αποτέλεσμα τις τελευταίες γωνίες του Κάαφιορντ. Πού είναι το X5;
Οι δρόμοι μας για εξερεύνηση έχουν πλέον σχεδόν εξαντληθεί. Έχουμε μια τελευταία τοποθεσία για αναζήτηση, και αν αυτό αποτύχει, μπορούμε μόνο να συμπεράνουμε ότι το X5 χτυπήθηκε τόσο δυνατά από τα όπλα του Tirpitz που τα υπολείμματα του σκάφους έχουν υποβαθμιστεί και τώρα βρίσκονται βυθισμένα βαθιά κάτω από τη λάσπη του Kaafjord.
Εάν ισχύει αυτό, εδώ θα παραμείνει το X-craft, ως α πολεμικός τάφος και για πάντα ανέγγιχτη.
Αυτό το άρθρο είναι γραμμένο στη μνήμη του Carl Spencer, ο οποίος, πριν χάσει τη ζωή του κάνοντας κατάδυση Britannic το 2009, είχε θέσει ως αποστολή του να βρει το X5.
