Ανεξάρτητα από το μέγεθος, το σχήμα ή το μέσο προώθησης ενός θαλάσσιου ζώου, από τη φάλαινα μέχρι το θαλασσοπούλι, όλα ταξιδεύουν μέσα ή πάνω από τον ωκεανό ακολουθώντας παρόμοια μοτίβα, σύμφωνα με μια «πρώτη στο είδος της» αυστραλιανή μελέτη.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας και το Αυστραλιανό Ινστιτούτο Θαλάσσιας Επιστήμης ανέλυσαν τα αποτελέσματα ενός παγκόσμιου συλλογικού έργου που ονομάζεται Αναλυτικό Πρόγραμμα Κίνησης Θαλάσσιας Μεγαφάουνας (MMMAP).
Αυτό εξέτασε τα μοτίβα ταχύτητας και κίνησης περισσότερων από 2500 θαλάσσιων ζώων από 50 είδη, που έχουν εντοπιστεί με δορυφόρο τα τελευταία 30 χρόνια.
Μεταξύ των χερσαίων ειδών, η κίνηση τείνει να συνδέεται με το μέγεθος του σώματος. αλλά η ομάδα εξεπλάγη όταν διαπίστωσε ότι τα άσχετα θαλάσσια είδη όπως οι φάλαινες, οι καρχαρίες, οι πολικές αρκούδες και τα θαλασσοπούλια παρουσίαζαν όλα παρόμοια μοτίβα κίνησης.
Οι διαφορές που υπήρχαν μεταξύ όλων των ειδών συνδέονταν με τους προορισμούς τους και πιστεύεται ότι σχετίζονται με τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούσαν διάφορους θαλάσσιους οικοτόπους.
Η κίνηση στον ανοιχτό ωκεανό μεταξύ αυτών των «συνταξιδιωτών» κατευθυνόταν συνήθως κατευθείαν προς μια βασική τοποθεσία, ενώ τα ζώα κοντά στην ακτή, ενδεχομένως σε αναζήτηση τροφής ή προστασίας, ήταν πιο πιθανό να προσαρμόσουν τη συμπεριφορά τους.
«Τα παράκτια ενδιαιτήματα όπως οι ύφαλοι και το θαλάσσιο χόρτο είναι γενικά πιο περίπλοκα σε σύγκριση με τους ανοιχτούς ωκεανούς οικοτόπους ανοιχτά των ωκεανών και επομένως διεγείρουν πιο περίπλοκα μοτίβα κίνησης σε αυτά τα ζώα», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της έκθεσης Dr Michele Thums.
Η κοινή ικανότητα των ζώων να ταιριάζουν με τη συμπεριφορά τους στο περιβάλλον πρόσφερε ελπίδα ότι θα ήταν πιο ανθεκτικά σε ταχέως μεταβαλλόμενα παράκτια περιβάλλοντα από ό,τι θα περίμενε κανείς, λένε οι ερευνητές.
Ενώ τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι τα θαλάσσια είδη είχαν προσαρμοστεί σε διαφορετικές ιδιότητες τόσο του παράκτιου όσο και του υπεράκτιου θαλάσσιου περιβάλλοντος, παρέμεινε σημαντικό να κατανοήσουμε πώς και πόσο γρήγορα μπορούσαν να προσαρμοστούν, δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας Δρ Ana Sequeira.
«Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την καθοδήγηση της διαχείρισης της διατήρησης, εν όψει των προβλεπόμενων σοβαρών αλλαγών των ωκεανών, συμπεριλαμβανομένης της ανόδου της στάθμης της θάλασσας και της μειωμένης κάλυψης του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής», είπε.
Η έκθεση δημοσιεύεται στο PNAS και η ομάδα σχεδιάζει τώρα να διερευνήσει τις παγκόσμιες αλληλεπιδράσεις μεταξύ της θαλάσσιας μεγαλοπανίδας και της ναυτιλίας.
Divernet – Το μεγαλύτερο Διαδικτυακή Ημερίδα Πηγή για Scuba Divers
02-Mar-18
