Μια φθορίζουσα βαφή θα μπορούσε να δώσει τη λύση στη χαρτογράφηση και την αντιμετώπιση των συγκεντρώσεων των κατά τα άλλα αόρατων μικροπλαστικών στους ωκεανούς.
Τα θαλάσσια πλαστικά συντρίμμια έχουν γίνει παγκόσμιο περιβαλλοντικό πρόβλημα, αλλά μόνο οι συσσωρευμένες «γύροι» είναι εύκολο να εντοπιστούν, επειδή το 99% των πλαστικών απορριμμάτων υπολογίζεται ότι αποτελούνται από μικροσκοπικά σωματίδια.
Αυτά περιλαμβάνουν τα μικροσφαιρίδια που χρησιμοποιούνται σε καλλυντικά και προϊόντα καθαρισμού, ίνες ρούχων και μεγαλύτερα πλαστικά φθαρμένα σε μικροσκοπικά σφαιρίδια.
Αυτά τα σωματίδια είναι πιο άφθονα στο επιφανειακό θαλασσινό νερό και στις ακτές, αλλά αν δεν είναι ήδη κρυμμένα στα θαλάσσια πεπτικά συστήματα είναι πολύ μικρά για να τα διακρίνει κανείς με το μάτι.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Warwick και το Πανεπιστήμιο του Πλύμουθ λένε ότι οι προκαταρκτικές δοκιμές σε διαφορετικά πλαστικά πολυμερή δείχνουν ότι το κόκκινο του Νείλου, μια φθορίζουσα χρωστική ουσία που ανάβει μόλις έρθει σε επαφή με ορισμένες χημικές ουσίες, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αποκαλύψει την τοποθεσία αυτών των μικροπλαστικών.
Χρησιμοποιήθηκε σε συνδυασμό με μικροσκοπία φθορισμού και λογισμικό ανάλυσης εικόνας.
Η ομάδα πήρε δείγματα άμμου παραλίας και επιφανειακού θαλασσινού νερού από την ακτή του Πλύμουθ και τα ανέλυσε για μικροπλαστικά χρησιμοποιώντας τόσο την τεχνική χρώσης όσο και τις παραδοσιακές μεθόδους. Για να διασφαλίσουν ότι η βαφή δεν σημάδεψε υλικά παρόμοιου μεγέθους, όπως λίπη ή θραύσματα ξύλου, οι επιστήμονες ξεπλύθηκαν τα δείγματα με νιτρικό οξύ.
Διαπίστωσαν ότι η σχετικά φθηνή μέθοδός τους επέτρεψε την ανάλυση μεγάλου αριθμού δειγμάτων με μεγάλη ταχύτητα και ανέφεραν ότι βρήκαν πολύ περισσότερα μικρά μικροπλαστικά κάτω από 1 χιλιοστό από το αναμενόμενο και πολύ περισσότερα από ό,τι όταν χρησιμοποιούσαν παραδοσιακές μεθόδους.
Μεγάλο μέρος του πλαστικού αποδείχθηκε ότι είναι από σπασμένο πολυπροπυλένιο, όπως χρησιμοποιείται σε συσκευασίες και δοχεία τροφίμων. Η μέθοδος βαφής ήταν σε θέση να ανιχνεύσει σωματίδια τόσο μικρά όσο 5 μικρόμετρα - το πλάτος μιας ανθρώπινης τρίχας.
Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι η μέθοδός τους «παρουσιάζει μια σταδιακή αλλαγή στην ικανότητα ανίχνευσης μικρών μικροπλαστικών αντικαθιστώντας την υποκειμενικότητα της ανθρώπινης οπτικής ταξινόμησης με μια ευαίσθητη και ημι-αυτοματοποιημένη διαδικασία». Η αντιμετώπιση της ρύπανσης είναι ένα διαφορετικό πρόβλημα….
Η μελέτη δημοσιεύεται στο Environmental Science & Technology.
Divernet – Το μεγαλύτερο Διαδικτυακή Ημερίδα Πηγή για Scuba Divers
30-Nov-17
[adrotate banner=”11″]
[adrotate banner=”12″]
[adrotate banner=”13″]
[adrotate banner=”14″]
[adrotate banner=”15″]
[adrotate banner=”16″]
