Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν δεδομένα που έχουν συλλεχθεί από προηγούμενες εμπειρίες για να σχεδιάσουν τις μελλοντικές τους ενέργειες, αλλά ισχύει το ίδιο και για τα θαλάσσια θηλαστικά που αναζητούν τροφή στις συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες που συναντώνται στην άγρια φύση;
Η ερώτηση φαίνεται να έχει απαντηθεί από μια ομάδα θαλάσσιων βιολόγων, καθώς η ανάλυσή τους για τα δελφίνια του Risso που προτρέχουν στα καλαμάρια δείχνει ότι τα θηλαστικά χρησιμοποιούν δεδομένα που είχαν συλλέξει προηγουμένως για το θήραμά τους για να σχεδιάσουν εκ των προτέρων κάθε κατάδυση.
Τα δελφίνια του Risso βουτούν εκατοντάδες μέτρα βαθιά αναζητώντας κοπάδια καλαμαριών και έχουν έναν πεπερασμένο χρόνο για να βρουν και να καταναλώσουν όσο το δυνατόν περισσότερο θήραμα πριν βγουν στην επιφάνεια για να αναπνεύσουν. Το καλαμάρι, αφού εντοπιστεί, μπορεί να ποικίλλει συνεχώς ως προς την πυκνότητα, το βάθος και την κατεύθυνση και την ταχύτητα κίνησης.
Οι ερευνητές, από το St Andrews στη Σκωτία, το Πανεπιστήμιο του Καλιφόρνια και Monterey Bay Aquarium Research Institute, επέλεξαν τα νερά γύρω από το νησί Catalina off Καλιφόρνια για τη δική τους συλλογή δεδομένων.
Κάθε δελφίνι θα εκτελούσε 7-11 καταδύσεις κάθε φορά σε μεγάλο εύρος βάθους, με μόνο ένα ή δύο λεπτά να αναρρώνει στην επιφάνεια μεταξύ των καταδύσεων.
Χρησιμοποιώντας έναν στύλο, η ομάδα προσάρτησε ετικέτες εγγραφής ήχου και κίνησης στα δελφίνια για να παρακολουθεί όχι μόνο το βάθος και την κίνησή τους, αλλά και τα φωνητικά σήματα που εξέπεμψαν. Ταυτόχρονα παρακολούθησαν τις κινήσεις των κοπαδιών των καλαμαριών χρησιμοποιώντας ηχούς που ήταν τοποθετημένοι σε ROV. Τα δεδομένα που ελήφθησαν για 37 καταδύσεις με δελφίνια αναλύθηκαν αργότερα στο εργαστήριο.
Στην αρχή κάθε κατάδυσης, τα δελφίνια διαπιστώθηκε ότι προσαρμόζουν το εύρος θέσης ηχούς τους σαν να σχεδίαζαν ήδη να αναζητήσουν τροφή σε ένα συγκεκριμένο βάθος με βάση την προηγούμενη κατάδυσή τους. Μόλις βρήκαν ένα κατάλληλα πυκνό στρώμα θηράματος, μείωσαν το εύρος αναζήτησής τους για να στοχεύσουν το θήραμα εντός αυτής της περιοχής.
Κατά την ανάβαση αύξησαν ξανά το εύρος αναζήτησής τους, υποδεικνύοντας ότι είχαν ήδη αποφασίσει να σταματήσουν να αναζητούν τροφή στο προηγούμενο στρώμα και να ξεκινήσουν την αναζήτηση πιο ρηχών στρωμάτων. Το γεγονός ότι συνέχισαν να αντηχούν κατά την ανάβαση υποδηλώνει ότι σχεδίαζαν τη στρατηγική αναζήτησης τροφής για την επόμενη κατάδυση.
Τα δελφίνια φάνηκαν επίσης να προσαρμόζουν τον προγραμματισμό τους σύμφωνα με τις μεταβαλλόμενες συνθήκες, μερικές φορές στοχεύοντας ένα ρηχό στρώμα καλαμαριού στην αρχή, αλλά μετατοπίζοντας την προσοχή τους σε βαθύτερες, πιο άφθονες συγκεντρώσεις αργότερα κατά την κατάδυση.
Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο Journal of Experimental Biology εδώ
Divernet – Το μεγαλύτερο Διαδικτυακή Ημερίδα Πηγή για Scuba Divers
11-Mar-18
