Deep Sea Diving: Wreck of the War Knight

Οι ογκώδεις επιφανειακές συνθήκες και η ορατότητα που μοιάζει με καφέ στα ανοιχτά του Isle of Wight δεν μπορούν να εμποδίσουν τον STUART PHILPOTT να εξερευνήσει αυτό το θύμα εν καιρώ πολέμου, το οποίο βυθίστηκε αφού έχασε πολλά μέλη του πληρώματος σε μια πύρινη σύγκρουση. Έβγαλε τις φωτογραφίες

Η ακτογραμμή του Isle of Wight είναι γεμάτη από ναυάγια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Το ατμόπλοιο Πολεμικός Ιππότης είναι ίσως το πιο διάσημο από όλα. Ο θάνατός της είναι μια ιστορία γεμάτη τραγωδία και βάσανα, αλλά και ακραίο θάρρος. 

Ο κυβερνήτης του καταδυτικού σκάφους Dave Wendes έχει ερευνήσει την ιστορία του φορτηγού πλοίου και έχει γίνει αρκετά αυθεντία στο θέμα. Κανόνισα να περάσω μια μέρα έξω με τον Ντέιβ στο σκάφος του Wight Spirit. Η ιδέα ήταν να εξερευνήσουμε το ναυάγιο και να συγκεντρώσουμε κάποιες βασικές πληροφορίες για αυτό το άρθρο, αν και τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως είχε προγραμματιστεί.

Είχα καταφέρει να πείσω την καταδυτική φίλη Linda Faux να έρθει μαζί μου. Η Linda είναι μια από τις καλύτερες τεχνολογίες δύτες Το ξέρω, και κάνει επίσης ένα πολύ καλό υποβρύχιο μοντέλο. Της είχα υποσχεθεί καθρέφτες-ήρεμες θάλασσες και κρυστάλλινη ορατότητα, αλλά ελάχιστα γνώριζε! 

Ο Dave γεννήθηκε στο Isle of Wight και ξεκίνησε τις καταδύσεις το 1969. Έχει δραστηριοποιηθεί εδώ και καιρό από το Lymington, με το μοναδικό καταδυτικό του σκάφος να τρέχει μεταξύ εκεί και του Poole. Wight Spirit είναι διαθέσιμο όλο το χρόνο για ναυλώσεις κατάδυσης, ακόμη και τον Ιανουάριο και τον Μάρτιο (τον Φεβρουάριο το σκάφος καθαρίζεται και επισκευάζεται). 

Ο Ντέιβ λέει ότι έχει τους αριθμούς για περισσότερα από 200 ναυάγια, συμπεριλαμβανομένων μερικών νέων που δεν έχουν ακόμη εντοπιστεί. Το 2006 εξέδωσε Ναυάγια στη Νότια Ακτή στα ανοιχτά του East Dorset And Wight 1870-1979, το οποίο κάλυπτε όλες τις γνωστές τοπικές τοποθεσίες κατάδυσης, ακολουθούμενο από ένα συμπλήρωμα που περιείχε 24 επιπλέον ναυάγια.

Άφιξη στο χώρο

Η ναυτική πόλη Lymington στο Hampshire είναι αρκετά εύκολο να βρεθεί. Έχει καλή σήμανση από το M3 ή το M27, ανάλογα με την κατεύθυνση του ταξιδιού. Προτίμησα να πάρω τη γραφική διαδρομή, περνώντας από το New Forest και το Brockenhurst και αποφεύγοντας άγρια ​​άλογα και γαϊδούρια που σκάνε στους δρόμους.

Το Lymington προσφέρει μια τεράστια ποικιλία από παμπ και εστιατόρια. Το ίδιο μπορούμε να πούμε για τη διαμονή. Επέλεξα το Macdonald Elmers Court Hotel & Resort, αλλά υπάρχουν πολλά B&B και boutique ξενοδοχεία για όλα τα γούστα και τους προϋπολογισμούς.

Κατάδυση από Wight Spirit ήταν μια νέα εμπειρία για μένα. Μίλησα με τον γέρο Κρις Ρίνγκροουζ, ο οποίος ήξερε τη ρουτίνα. Ξεφορτώστε το κιτ κατάδυσης δίπλα στο ολισθηρό διάδρομο (προσέχοντας ιδιαίτερα να μην ενοχλήσετε τον λιμενάρχη) και μετά συνεχίστε στο πλωτήριο, μου είπαν. Ο Ντέιβ συνήθως δένει καλά 30 λεπτά πριν από την αναχώρηση, κάτι που δίνει σε όλους άφθονο χρόνο για να φύγουν και να σταθμεύσουν.

Το Bath Road Car Park βρίσκεται δίπλα στο slipway και κοστίζει περίπου 1 £ την ώρα. Εάν πρόκειται για αναχώρηση νωρίς το πρωί, οι δύτες μπορούν συνήθως να βρουν δωρεάν χώρο στάθμευσης σε έναν από τους παράπλευρους δρόμους. Υπάρχει επίσης ένα snazzy αρτ ντεκό-με όψη μπλοκ τουαλέτας για στάσεις τελευταίας στιγμής (Wight Spirit έχει και τουαλέτα).

Après dive, η παμπ Mayflower βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το πάρκινγκ. Αυτή είναι μια τεράστια οικογενειακή παμπ με κήπο. Τους καλοκαιρινούς μήνες, πυροδοτούν ακόμη και το μπάρμπεκιου. Η προσωπική επιλογή του Dave, το Fisherman's Rest, απέχει μόλις μερικά λεπτά οδικώς. Αυτό φαινόταν να είναι περισσότερο μια παμπ των ντόπιων, με έναν μικρό κήπο και δωρεάν χώρο στάθμευσης.   

Wight Spirit είναι μια γάστρα Evolution μήκους 11 μέτρων που τροφοδοτείται από έναν μόνο κινητήρα 500 ίππων. Οι επιπλέον παροχές περιλαμβάνουν ηλεκτρικό ανελκυστήρα, χώρο καμπίνας και σκιερό χώρο. Ο Ντέιβ προσφέρει άφθονο τσάι και καφέ, με μπόνους το φρεσκοφτιαγμένο κέικ σοκολάτας της συζύγου του.

Είχαμε μια καλή μίξη από singles, twinsets και rebreathers κολλημένα σφιχτά στο κάγκελα από ανοξείδωτο χάλυβα και υπήρχε ακόμα αρκετός ελεύθερος χώρος στο κατάστρωμα. Το σκάφος έχει άδεια για έως και 12 δύτες. Το κόστος για δύο καταδύσεις είναι 45 £ και η διάρκεια του ταξιδιού από το ποντονάκι στον κόλπο Freshwater, Isle of Wight, είναι περίπου 50 λεπτά. 

Ενημέρωση κατάδυσης

Ο Dave συνήθως ρίχνει ένα shotline στους λέβητες του Πολεμικός Ιππότης. Δεν υπάρχει μόνιμη σημαδούρα και το ναυάγιο δεν είναι προσβάσιμο από την ακτή. Ελάχιστη κίνηση με σκάφος περνάει τόσο κοντά στα βράχια, επομένως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν είναι απαραίτητες κατά τη διάρκεια της κατάδυσης. 

Ο Ντέιβ είπε ότι η ορατότητα κυμαινόταν από 6 μέτρα και πάνω σε λιγότερο από 50 εκατοστά, με την παλιρροιακή ροή να είναι η κύρια επιρροή. Θα συνιστούσα να χρησιμοποιήσετε μια γραμμή φίλων εάν δεν έχετε εμπειρία διάφορες ή ασκούμενους σε συνθήκες χαμηλής ορατότητας. Όλοι θα πρέπει να φέρουν ένα SMB με καθυστέρηση, σε περίπτωση που χάσουν την επαφή ή περιπλανηθούν από το σημείο του ναυαγίου. 

Η Linda είχε φέρει μαζί της τον αναπνευστήρα AP Valves Inspiration και χρησιμοποιούσα δίδυμα με γέμισμα nitrox στην πρώτη μας κατάδυση, ss. Mendi, και στη συνέχεια ένα μόνο 12-λίτρων γεμάτο με αέρα για Πολεμικός Ιππότης, καθώς φαινόταν σπατάλη η χρήση του nitrox σε αυτό το ρηχό. Εκ των υστέρων, πιθανότατα θα μπορούσα να είχα ξεφύγει με ένα 10λιτρο και παρόλα αυτά να είχα καταφέρει μια βουτιά διάρκειας μιας ώρας.  

Ιστορικό του ναυαγίου

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Μαρτίου 1918, μια συνοδεία 18 εμπορικών πλοίων και έξι αντιτορπιλικών περνούσαν από το Isle of Wight με προορισμό το Λονδίνο. Περιλάμβαναν το οπλισμένο ατμόπλοιο φορτίου 125 μέτρων, 8,000 τόνων Πολεμικός Ιππότης, με πλήρωμα 47 ατόμων. Είχε κατασκευαστεί από την Union Ironworks του Σαν Φρανσίσκο το 1917 και ανήκε στον ελεγκτή ναυτιλίας (ένας κυβερνητικός φορέας που δημιουργήθηκε για να διαχειρίζεται τη ναυτιλία κατά τη διάρκεια του πολέμου). 

Όλα τα φορτηγά πλοία μετέφεραν τις προμήθειες που απαιτούνταν για την πολεμική προσπάθεια. Πολεμικός ΙππότηςΤα αμπάρια του ήταν γεμάτα λάδι και τρόφιμα, όπως μπέικον, λαρδί και αλεύρι.

Δεξαμενόπλοιο ΟΒ Τζένινγκς, που κατασκευάστηκε το 1917 από την Newport News Shipbuilding & Dry Dock στις ΗΠΑ και με πλήρωμα 72 ατόμων ήταν επίσης μέρος της συνοδείας. Με 151 μέτρα και 10,289 τόνους, ήταν πιθανώς ένα από τα μεγαλύτερα δεξαμενόπλοια στον κόσμο. Τα αμπάρια της ήταν γεμάτα με το πολύ εύφλεκτο υγρό νάφθα.

Η συνοδεία τέθηκε σε συναγερμό με U-boat αφού φάνηκαν λάμψεις φωτός και ακούστηκαν εκρήξεις από μακριά. Το τυπικό πρωτόκολλο σε αυτές τις περιπτώσεις ήταν να σβήσουν όλα τα φώτα και να ξεκινήσει μια πορεία ζιγκ-ζαγκ για να γίνουν τα πλοία λιγότερο στόχος για τις εχθρικές τορπίλες. Οι παραγγελίες εκδόθηκαν από το ηγετικό σκάφος HMS Σύριγγις για αλλαγή πορείας σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα. 

Με μια συνοδεία αυτού του μεγέθους είναι δύσκολο να λάβετε μια γρήγορη συγχρονισμένη αντίδραση από όλα τα πλοία και ακούσια η συνοδεία χωρίστηκε σε δύο ομάδες. Κατά την προσπάθεια επανένωσης των ομάδων, Πολεμικός Ιππότης και ΟΒ Τζένινγκς συγκρούστηκαν με αποτέλεσμα η νάφθα να πλημμυρίσει πάνω από τα καταστρώματα και στην επιφάνεια της θάλασσας. 

Και τα δύο πλοία τυλίχτηκαν ακαριαία σε μια βολίδα. Κάτω από τα καταστρώματα Πολεμικός Ιππότης, η γρήγορη σκέψη του Αρχιμηχανικού Ντέιβιντ Φάλκονερ έσωσε πολλά μέλη του πληρώματος από τη μαινόμενη φωτιά. Με λίγη βοήθεια από τον τρίτο αξιωματικό, τον Τζορτζ Μπράουν, διέφυγαν ως εκ θαύματος μέσα από έναν φεγγίτη στο mes-room. 

Εν τω μεταξύ, ο μαθητευόμενος Reginald Clayton κατάφερε να ανοίξει μια βαλβίδα που πλημμύρισε το περιοδικό, αποτρέποντας μια άλλη τεράστια έκρηξη που αναμφίβολα θα σκότωνε πολύ περισσότερο πλήρωμα – 34 εκ των οποίων κάηκαν ζωντανοί. Έντεκα επέζησαν, αλλά δύο άλλοι πέθαναν από τα τραύματά τους αργότερα. 

Ακόμα φλέγεται, Πολεμικός Ιππότης ρυμουλκήθηκε σε πιο ρηχά νερά, αλλά χτύπησε σε νάρκη, η οποία οδήγησε σε περαιτέρω εκρήξεις και πυρκαγιά. Ο φλεγόμενος Hulk τελικά εγκαταστάθηκε στο Freshwater Bay.

Το πλήρωμα του ΟΒ Τζένινγκς διασώθηκαν, με ένα μόνο θάνατο. Στη συνέχεια, το πλοίο βυθίστηκε σκόπιμα για να σβήσει τις φλόγες και επιπλέει ξανά και επισκευάστηκε μερικούς μήνες αργότερα. 

Ο Falconer και ο Clayton ήταν μεταξύ των νεκρών και έλαβαν μετά θάνατον το μετάλλιο Albert για γενναιότητα. Λόγω της γραφειοκρατίας, Πολεμικός ΙππότηςΗ απώλεια του και οι θυσίες του πληρώματος δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ επίσημα από το Γραφείο Πολέμου. Σε μια οδυνηρή χειρονομία, ο Ντέιβ πήρε μερικούς από τους απογόνους του πληρώματος στο σημείο του ναυαγίου για να αποτίσουν τα σέβη τους. 

Η βουτιά

Παρόλο που είχε επικρατήσει πολύ ήρεμος καιρός, την ημέρα που εμφανίστηκα είχε αρχίσει να φυσάει ένας ανατολικός άνεμος. Ο Ντέιβ με είχε ήδη προειδοποιήσει ότι οι ανατολίτικοι δημιούργησαν μια μικρή απότομη θάλασσα που, με τη σειρά του, θα δημιουργούσε μια ανώμαλη βόλτα με βάρκα. Αλλά ο ήλιος έλαμπε και φορούσα ακόμη και σορτς, οπότε πόσο κακό θα μπορούσε να γίνει; 

Λοιπόν, έπρεπε να είχα ακούσει τον σοφό Ντέιβ. Χρυσός κανόνας νούμερο ένα - ο κυβερνήτης έχει πάντα δίκιο!

Οι συνθήκες ήταν λογικές μέχρι να περάσουμε το ακρωτήριο, και μετά άρχισε να γίνεται πολύ ασταθής. Ακόμη και η θέα της τούρτας σοκολάτας της συζύγου του Ντέιβ έκανε το στομάχι μου να ανακατευτεί! Η καημένη η Λίντα υπέφερε περισσότερο, αλλά για να είμαστε ειλικρινείς όλοι είχαμε αρχίσει να παίρνουμε μια ιριδίζουσα απόχρωση του πράσινου. 

Ολοκληρώσαμε την πρώτη μας κατάδυση και μετά περάσαμε με ταχύτητα στον κόλπο Freshwater στα ανοιχτά του Isle of Wight. Αυτό τουλάχιστον παρείχε κάποια προστασία από τον άνεμο που επικρατούσε, αλλά μέχρι τώρα όλοι ήθελαν απλώς να μπουν στο νερό, να ολοκληρώσουν τη βουτιά και να πάνε σπίτι τους. 

Μια δυσοίωνη καφέ κηλίδα απλώθηκε στην περιοχή κατάδυσης. Ο Ντέιβ είχε αναφέρει ότι η άμπωτη θα μείωνε την ορατότητα, αλλά η θάλασσα έμοιαζε με την κούπα μου με τον καφέ μου. Φτάνοντας στον βυθό της θάλασσας, συνειδητοποίησα ότι υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να βγάλω αξιοπρεπείς φωτογραφίες. Η ορατότητα πρέπει να ήταν μικρότερη από 50 εκατοστά, με μεγάλο κύμα. 

Αυτή ήταν σίγουρα η αγγλική κατάδυση στα καλύτερά της! Η Linda, επαγγελματίας όπως πάντα, έτρεχε με αυτόματο πιλότο, καταπίνοντας γρήγορα σε μια προσπάθεια να αποφύγει την παλινδρόμηση. Περάσαμε 10 λεπτά κοιτάζοντας γύρω από την περιοχή της πλώρης και κατάφερα να σφηνώσω τη Linda μέσα στο ντουλάπι της αλυσίδας. Αυτό αποδείχτηκε ότι ήταν το μόνο μισό εύλογο πλάνο της κατάδυσής μου. 

Περνούσαμε αργά πτερύγια κατά μήκος των συντριμμιών και κάθε λίγα δευτερόλεπτα σταματούσα και γύριζα για να ελέγξω ότι η Λίντα εξακολουθούσε να ακολουθεί. Στυλάκια, βαρούλκα και στριφτές μεταλλικές πλάκες απλώνονταν σε όλη την άμμο και τον βότσαλο. Όλα ήταν καλυμμένα με ένα παχύ στρώμα ζιζανίων, καθιστώντας δύσκολη τη διαφοροποίηση του υφάλου από το ναυάγιο. 

Οι λέβητες ξεχώρισαν περισσότερο, αλλά δεν μπορούσα να κάνω καλές βολές ευρείας γωνίας. Φτάσαμε στα απομεινάρια της μοναδικής ατμοτουρμπίνας και μετά στρίψαμε και ακολουθήσαμε τη διαδρομή μας. Ως εκ θαύματος, καταφέραμε να βρούμε το shotline. 

Η ετυμηγορία

Αυτή ήταν η πρώτη φορά που είχα βουτήξει από το Lymington και σίγουρα θα επιστρέψω ξανά, αν όχι για καταδύσεις, τότε απλώς για να εξερευνήσω την πόλη και να δοκιμάσω μερικές από τις τοπικές παμπ και εστιατόρια. Ο Dave Wendes είναι ένας πολύ ικανός σκίπερ και ήταν ένα μπόνους που γνώριζε την ιστορία των ναυαγίων από μέσα προς τα έξω. Wight Spirit μας μετέφερε από και προς τα καταδυτικά σημεία με ασφάλεια και όσο πιο άνετα γίνεται. 

Ο Ντέιβ με προειδοποίησε για τον καιρό και, εκ των υστέρων, μάλλον θα έπρεπε να είχα αναβάλει το ταξίδι. Στα 50 εκατοστά, η ορατότητα ήταν ίσως η χειρότερη που θα μπορούσε να ήταν, οπότε ζητώ συγγνώμη για το κακό επίπεδο των εικόνων, αν και μπόνους πόντους για τη Linda, η οποία ήταν στρατιώτης μέχρι το πικρό τέλος! 

Από ό,τι μπορούσα να δω, το μεγαλύτερο μέρος του ναυαγίου ήταν χαμηλά, με ένα ή δύο πολύ σφιχτά εναέρια τμήματα, αλλά στα 125 μέτρα υπήρχαν πολλά να δούμε. Μπορώ τώρα να καταλάβω γιατί αυτός ο ιστότοπος είναι δημοφιλής στα καταδυτικά κλαμπ εκπαίδευση, ή ως πρώτη κατάδυση ναυαγίου. 

Η ιστορία της Πολεμικός ΙππότηςΟ χαμός του έχει μείνει στο μυαλό μου, ειδικά η γενναιότητα του Ντέιβιντ Φάλκονερ και του Ρέτζιναλντ Κλέιτον. Ο Ντέιβ προσπαθούσε να πείσει το τοπικό ενοριακό συμβούλιο να χτίσει ένα μνημείο στις κορυφές των βράχων με θέα στο σημείο του ναυαγίου, αλλά μετά την αρχική τους παραδοχή, λέει ότι δεν μπήκαν στον κόπο να επικοινωνήσουν ξανά μαζί του.

Επίσης στο Divernet: Wreck Tour 138: The U480, Wreck Tour 151: The Clarinda, Wreck Tour 157: The Londonier, Wreck Tour 171: The South-Western