Κουστώ στην ταινία

Πριν σας πλησιάσουν για να υποδυθείτε τον Jacques-Yves Cousteau, τι ξέρατε για τον άνθρωπο και τη ζωή του;

Η ιστορία του με πήγε πίσω στην παιδική ηλικία. Ο Κουστώ ήταν πολύ παρών, όπως και τα μέλη του πληρώματος του. Υπήρχαν πολύ λίγα τηλεοπτικά κανάλια στη Γαλλία εκείνη την εποχή, οπότε όποιος εμφανιζόταν στην τηλεόραση έγινε προφανές θέμα συζήτησης για όλους.
Λόγω της ηρωικής μουσικής των ντοκιμαντέρ και των απίστευτων εικόνων που έδειχναν, οι περιπέτειες του Λοχαγού Κουστώ ήταν ένα όνειρο για τα παιδιά της ηλικίας μου.
Και παρόλο που υπήρχαν καρχαρίες, για παράδειγμα, ποτέ δεν φαινόταν πραγματικά επικίνδυνο, απλώς διασκεδαστικό, συναρπαστικό, σχεδόν σαν να συμβαίνει αργία!
Είναι πραγματικά θέμα γενεών. Πρόσφατα στην Ιταλία συνάντησα μερικούς ψαράδες που μου είπαν ότι έπαιζαν ως Κουστώ ή Φάλκο όπως κι εγώ, όταν ήταν παιδιά στο Πορτοφίνο κοντά στη Γένοβα.
Όταν τους είπα ότι έφτιαχνα Η Οδύσσεια, ήταν κάτι πολύ σημαντικό για αυτούς.

Αυτό συνέβαλε στην απόφασή σας να αποδεχτείτε το μέρος;

Θυμάμαι τη στιγμή που με πήρε τηλέφωνο ο ατζέντης μου για να μιλήσουμε για την ταινία. Ήμουν στο Λονδίνο και στεκόμουν έξω από ένα θέατρο και δεν δίστασα ούτε λεπτό!
Η γωνία της ταινίας δεν ήταν αυτή που περίμενα. Είχα ακούσει ότι επρόκειτο να είναι κάποιο είδος βιογραφικής ταινίας του Κουστώ, από τα νιάτα του μέχρι τον θάνατό του.
Ο Jérôme Salle (ο σκηνοθέτης) είχε ήδη δουλέψει πολύ στην ιστορία και είχε συνειδητοποιήσει ότι η εύρεση ενός ηθοποιού ικανού σωματικά να υποδυθεί τον χαρακτήρα για μια περίοδο 60 ετών θα ήταν περίπλοκο και πιο ακριβό. Πιστεύω επίσης ότι θα ήταν λίγο κουραστικό.
Η ιδέα να επικεντρωθεί η ιστορία στη σχέση του Κουστώ και των δύο γιων του, Φιλίπ και Ζαν-Μισέλ, ήταν η σωστή επιλογή.
Προφανώς σήμαινε ότι θα παρακάμψει ορισμένα θεμελιώδη θέματα, όπως η εφεύρεση του aqua lung τη δεκαετία του 1940, που επέτρεψε στους δύτες να αναπνέουν κάτω από το νερό ή τη δημιουργία των πρώτων του ταινιών, που οδήγησαν στον θρίαμβο του Ο σιωπηλός κόσμος στις Κάννες το 1956, ή το τελευταίο μέρος της ζωής του μετά τον θάνατο του Philippe, που ήταν πολύ σημαντικό από οικολογική άποψη.
Αν και ήμουν απογοητευμένος στην αρχή, λέγοντας εγωιστικά στον εαυτό μου ότι αφαιρούσε τις δυνατότητες της υποκριτικής, δεν το σκέφτηκα αυτό όταν είδα την ταινία.
Η ίδια η ουσία του Jacques-Yves Cousteau βρίσκεται στο Η Οδύσσεια, με όλα του τα ελαττώματα, τις ιδιότητές του, τις αντιφάσεις του και τη σχέση του με την οικογένειά του.

Πώς προετοιμάστηκες για τον ρόλο;

Μοιράστηκα μερικά σωματικά χαρακτηριστικά με τον Κουστώ, ψηλή και τσακισμένη μύτη με ίδιο σχήμα. Για αυτό το είδος άσκησης, οι σκηνοθέτες και οι ηθοποιοί πρέπει να καταλάβουν πολύ γρήγορα ότι αυτό που δίνουμε στο κοινό είναι μια αίσθηση, μια αναλαμπή χαρακτήρα, όχι μια μίμηση.
Μπορεί να μοιάζω αρκετά στον Κουστώ, αλλά ελπίζω να φανεί κάποια αλήθεια και ειλικρίνεια και, ιδιαίτερα, να πειστούν όσοι τον γνώριζαν.
Με τον Κουστώ, ο τεράστιος όγκος του υπάρχοντος υλικού είναι σχεδόν συντριπτικός! Αρχικά υπάρχουν όλα τα ντοκιμαντέρ του στα οποία εμφανίζεται. Στη συνέχεια, υπάρχουν πολλά βιβλία, ιδιαίτερα ο τεράστιος όγκος του Franck Machu Ένας κινηματογραφιστής που τον λένε Κουστώ, που έχει το πλεονέκτημα ότι είναι μια βιογραφία που φαίνεται μέσα από τις ταινίες του.
Η ιστορία ξεκινά με τις πρώτες του ασπρόμαυρες ταινίες και μετά πλησιάζει Ο σιωπηλός κόσμος καθώς και όλα τα επεισόδια των τηλεοπτικών προγραμμάτων. Όλα όσα γύρισε ο Κουστώ παρατίθενται και αναμιγνύονται με στοιχεία για τη ζωή του. Είναι συναρπαστικό.
Διάβασα και το δικό του βιβλίο Cousteau, My Testament: Man, Octopus and Orchid, ένα είδος σπουδαίου οικολογικού μανιφέστου. Και υπάρχει ένα πολύ καλό αγγλικό βιβλίο που ονομάζεται The Sea King του Brad Matsen, το οποίο είναι εξαιρετικά αντικειμενικό.
Για έναν ολόκληρο χρόνο πριν από τα γυρίσματα, κυριολεκτικά καταβρόχθιζα οτιδήποτε για τον Κουστώ για να τροφοδοτήσω την έμπνευσή μου.
Η δουλειά στα κοστούμια και το μακιγιάζ επιτεύχθηκε βλέποντας τις εικόνες ξανά και ξανά. Ο Jérôme Salle με έκανε να ακούσω ηχογραφήσεις της φωνής του Cousteau, αλλά εγκατέλειψα την ιδέα να προσπαθήσω να τη μιμηθώ και επικεντρώθηκα περισσότερο στον ρυθμό της ομιλίας του.
Η σύλληψη και η αναπαραγωγή του φωνητικού εύρους θα σήμαινε πάρα πολύ χρόνο και δουλειά, με τον κίνδυνο να χάσουμε μερικές από τις πιο σημαντικές πτυχές του Cousteau: ένα μείγμα χαρίσματος, άγριας εγωκεντρικότητας αλλά και μια απίστευτη ικανότητα να μεταδίδετε ενέργεια και την ιδέα της ελευθερίας οι υπολοιποι.
Ήταν ένας αδύναμος χαρακτήρας όσον αφορά την απέχθειά του για τις συγκρούσεις και τον τρόπο με τον οποίο διέφυγε από τις οικογενειακές ή επαγγελματικές εντάσεις, αλλά αυτός που μπορούσε να σας πείσει να τον ακολουθήσετε μέχρι το τέλος του κόσμου ή να βγάλετε το βιβλιάριο επιταγών σας για να χρηματοδοτήσετε τα έργα του!

Ήταν επίσης ένας άνθρωπος που έχτισε το όνειρό του με τη Σιμόν, την πρώτη του γυναίκα.

Ναι, μαζί και χωρίς αυτήν ταυτόχρονα – ένα από τα παράδοξα που τον κάνουν ενδιαφέρον. Αυτή η εγωιστική επιλογή της ελευθερίας έγινε και από τους δύο.
Ό,τι κι αν πει κανείς ή ό,τι ξέρουμε για αυτούς, η Simone και ο Jacques-Yves ήταν ζευγάρι και επέλεξαν αυτή την απίστευτη ζωή ταξιδεύοντας στον κόσμο. Αποκαλύπτει πολλά για αυτούς.
Αρχικά, επιβάλλουν αυτόν τον τρόπο ζωής στα παιδιά τους, που τα ακολουθούν όσο καλύτερα μπορούν, μαθαίνοντας να διαβάζουν μόλις στα οκτώ τους, ζώντας σαν μικρά αγρίμια.
Όταν οι γονείς ήθελαν να ταξιδέψουν πιο μακριά, τα αγόρια στάλθηκαν στο οικοτροφείο. Η Σιμόν επέλεξε αυτή την εκκεντρική ζωή και, στη συνέχεια, έμεινε μόνη στο Calypso με το πλήρωμα.
Ποτέ δεν είχα κάνει μια σωστή διέλευση από τη θάλασσα – είχα πλεύσει κυρίως κοντά στην ακτή. Για την ταινία, πήγαμε στην Ανταρκτική, και μέσω του Drake Passage, μιας από τις πιο επικίνδυνες θάλασσες στον κόσμο. Κατάλαβα ακριβώς εκεί και τότε –τον ενθουσιασμό του να βρίσκομαι στη θάλασσα, χωρίς το παραμικρό κομμάτι στεριάς στον ορίζοντα, την απόλυτη ελευθερία– το ένιωσα με τη σάρκα μου.
Οι δύτες του Κουστώ, για παράδειγμα ο Φρανσουά Σαράνο, μας είπαν ότι στο τέλος μιας αποστολής σταμάτησαν σε ένα λιμάνι στη μέση μιας καταιγίδας στις ακτές της Νέας Ζηλανδίας. Έδωσαν στον εαυτό τους αρκετό χρόνο για να ανεφοδιαστούν με καύσιμα και να ξαναγεμίσουν τις προμήθειες τροφίμων, και μετά το Calypso έφυγε ξανά στη μέση της καταιγίδας. Ούτε ο Ζακ-Υβ ούτε η Σιμόν ήθελαν να παραμείνουν στο λιμάνι.
Νομίζω ότι κατά βάθος, και οι δύο έφευγαν από την υπόλοιπη ανθρωπότητα, παρόλο που πέρασε μέρος της ζωής του πηγαίνοντας στις ΗΠΑ για να βρει χρήματα για να χρηματοδοτήσει αυτή την πτήση.

Πώς καταφέρατε να πετύχετε μια σωματική διάπλαση όπως αυτή του Κουστώ;

Ήταν κάπως αποτυχία για μένα.
Νομίζω ότι ένας Αμερικανός ηθοποιός (για παράδειγμα ο Μάθιου ΜακΚόναχι) πιθανότατα θα είχε σπρώξει το σκάφος πιο έξω. Το δύσκολο με τον Κουστώ ήταν ότι έπρεπε να είμαι πολύ αδύνατος, αλλά ταυτόχρονα έπρεπε να κάνω πολύ σωματικά πράγματα όπως καταδύσεις. Το πρόβλημα είναι ότι, κάτω από ένα ορισμένο βάρος, είσαι αδύναμος.
Έπρεπε να κολυμπήσω κάτω από το νερό κουβαλώντας αυτούς τους πολύ βαρείς κυλίνδρους, με 14ωρη μέρα γυρισμάτων, οπότε έπρεπε να έχω αρκετή ενέργεια. Έχασα 10 κιλά αρκετά γρήγορα, χωρίς να βάλω άλλα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Στην πραγματικότητα, ο Jérôme παρακολούθησε μόνιμα τα γεύματά μου επειδή πίστευε ότι ήμουν πολύ ογκώδης!
Κάνω κανονικό βάρος -εκπαίδευση και το σώμα μου υποτίθεται ότι ήταν σαν δύτη, περισσότερο αδύνατο παρά μυώδες.
Από τότε που ήμουν παιδί, μόλις μπω σε μια πισίνα, μια λίμνη ή στη θάλασσα, περνάω τον χρόνο μου κάτω από το νερό. Είχα πάει ακόμη και μέχρι 3 ή 4 μέτρα εκπνέοντας. Αλλά κανείς δεν μου είπε ποτέ ότι το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να βάλω μερικούς κυλίνδρους αέρα για να αναπνεύσω και να είμαι ο πιο ευτυχισμένος από τους άντρες!
Για την Οδύσσεια έπρεπε να μάθω επαγγελματικά, φυσικά. Έπρεπε να έχουμε πιστοποίηση ψυχαγωγικού-δύτη αλλά και εμπορικού-δύτη γιατί καταδυόμασταν για δουλειά. Αυτό σήμαινε μια εξαιρετικά ενδελεχή ιατρική και μια τετραήμερη καταδυτική εξέταση, κάτι που πρέπει να κάνουν οι δύτες εξέδρας πετρελαίου. Είμαι πολύ περήφανος για αυτό το προσόν.
Το μόνο πρόβλημα ήρθε στο πρώτο μας μάθημα (με τον Pierre Niney, που υποδύεται τον Philippe, τον σκηνοθέτη και τον βοηθό του). Ήμασταν στο βιομηχανικό λιμάνι της Μασσαλίας, σε εξαιρετικά βρώμικα νερά. Δεν μπορούσαμε να δούμε το δικό μας εκπαιδευτή, που βρισκόταν μόλις ένα μέτρο μακριά, και στεκόμασταν μέσα σε λάσπη, λάσπη και λάδι.
Έπρεπε να κάνουμε ασκήσεις όπου έπρεπε να βγάλουμε τις μάσκες μας κάτω από το νερό και αμέσως έπαθα μόλυνση στα μάτια. Απαίσιος!
Ευτυχώς, τις επόμενες μέρες πήγαμε να βουτήξουμε τα κοντινά νησιά και μπορέσαμε να διασκεδάσουμε λίγο ταυτόχρονα. Θα ήθελα να αναγνωρίσω τα φανταστικά παιδιά που μας εκπαίδευσαν, ιδιαίτερα τον Philippe Le Meuner, όλοι τους τόσο απίστευτα ήρεμοι, αποτελεσματικοί και ευγενικοί.
Η κατάδυση ήταν μια αποκάλυψη για μένα. Πήγα για ορειβασία Πέντε Μέρες Ένα Καλοκαίρι, έπρεπε να εκπαιδεύομαι ως μαχητής για άλλες ταινίες και ιππεύω τακτικά από τότε που ήμουν παιδί. Αλλά με τις καταδύσεις, γνώρισα μερικούς εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους.
Είναι όλοι ειρηνικοί, ήρεμοι φυσιολάτρες, καθησυχαστικοί με την προθυμία τους να βοηθήσουν τον καταδυτικό τους φίλο.
Αυτοί οι επαγγελματίες δεν ήταν μαζί μας σε όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων, αλλά η παρουσία τους στην αρχή, στην Κροατία, με τον ήλιο, το ζεστό νερό και το υπέροχο τοπίο, βοήθησε όλο το συνεργείο – ηθοποιούς και τεχνικούς – να δημιουργήσουν έναν στενό δεσμό.
Η Κροατία χρησιμοποιήθηκε για να απεικονίσει τη Γαλλική Ριβιέρα στις δεκαετίες του 1940 και του '50, ένα είδος χαμένου παραδείσου πριν από την άφιξη του σκυροδέματος – είναι ένα μέρος της Μεσογείου που έχει διατηρηθεί και είναι ελαφρώς παλιομοδίτικο. Όλα είχαν μια παράξενη αλλά γοητευτική αίσθηση του ταξιδιού πίσω στο χρόνο.
Μετά πήγαμε στη Νότια Αφρική, αλλά αυτό είναι τελείως διαφορετικό: το Κέιπ Τάουν είναι σαν ένα τεράστιο στούντιο όπου μπορούσαμε να αναδημιουργήσουμε σκηνές στο Παρίσι, Νέα Υόρκη ή Μασσαλία.

Πώς θα ορίζατε την ταινία;

Η Οδύσσεια σίγουρα δεν είναι αγιογραφία του Καπετάν Κουστώ. Δείχνει ότι η βιομηχανία πετρελαίου χρηματοδότησε την πρώιμη δουλειά του και ότι συμφώνησε σε συμβιβασμούς με τα τηλεοπτικά κανάλια των ΗΠΑ για να χρηματοδοτήσουν τις ταινίες του, ότι η σχέση του με την άγρια ​​ζωή παρουσίασε διακυμάνσεις και ότι η πραγματική του οικολογική συνείδηση ​​ξύπνησε πολύ αργότερα. Αυτό μπορεί να εκπλήξει το κοινό, το οποίο έχει μια πολύ διαφορετική εικόνα του Κουστώ.
Υπάρχουν δύο πιθανοί τρόποι να δεις τον άντρα. Το πρώτο είναι θαυμαστικό αλλά βασικό - μια προσωπικότητα που αγαπάμε πολύ, αλλά δεν γνωρίζουμε πραγματικά.
Ο δεύτερος τρόπος με εκπλήσσει και με εκνευρίζει. Ανάμεσα σε ένα συγκεκριμένο τμήμα υποτιθέμενων πιο συνειδητοποιημένων διανοητικών τύπων, υπάρχει ένα είδος επιθυμίας να καταστρέψουν το εικονίδιο.
Για παράδειγμα, κάποιοι επιμένουν να συνδέουν τον Κουστώ με τον ανοιχτό αντισημιτισμό του αδελφού του, Πιερ-Αντουάν, ο οποίος έγραψε μερικά φρικτά πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι εντελώς παραπληροφορημένοι.
Όσον αφορά την οικολογία, αναγνώρισε τα λάθη του πηγαίνοντας πολύ μακριά προς την αντίθετη κατεύθυνση και πέτυχε να πάρει ένα μορατόριουμ για την προστασία της Ανταρκτικής για τα επόμενα 50 χρόνια.
Ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που πυροδότησε τον κώδωνα του κινδύνου που όλοι οι καλά ενημερωμένοι ακούνε να χτυπούν σήμερα.
Όταν έκανε τον Σιωπηλό Κόσμο, δεν είχε ιδέα για το βαθμό στον οποίο ο ωκεανός κινδύνευε, αλλά στις αρχές της δεκαετίας του '60, ο Κουστώ ήταν αυτός που έκανε τους επιστήμονες στο Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο του Μονακό να συμφωνήσουν να μην θάβουν τα πυρηνικά απόβλητα. στο βυθό του ωκεανού.
Είναι ένας αληθινός ήρωας της ανθρωπότητας του οποίου το μήνυμα έχει περάσει σχεδόν ανήκουστο. Όλα όσα λένε οι διεθνείς οργανισμοί για την εκβιομηχάνιση, την υπεραλίευση, την υπερθέρμανση του πλανήτη – ο Cousteau ήταν ο πρώτος που μίλησε ανοιχτά για αυτά τα πράγματα.
Επομένως, το να τον δικάσουν για την έλλειψη περιβαλλοντικής του συνείδησης είναι ανόητο και αβάσιμο, και το να μιλάω γι' αυτόν μέσω αυτής της ταινίας είναι ένας τρόπος για μένα να επαναφέρω το μήνυμά του στην καρδιά της συζήτησης.
Αλλά αυτό δεν εμποδίζει την ταινία να δείχνει τον Κουστώ από κάθε οπτική γωνία.

Τότε ήταν μόνο άνθρωπος;

Ναι απολύτως. Σίγουρα είχε τα λάθη του. Στην ιδιωτική του ζωή ήταν γυναικείος, που είχε σχέσεις με πολλές γυναίκες στα ταξίδια του.
Το μέρος που θεωρώ λιγότερο εύκολο να δικαιολογήσω είναι η σχέση του με τα παιδιά του – βρήκα ομοιότητες με τον τρόπο που ήταν μαζί μου ο πατέρας μου. Ήταν και οι δύο άνδρες ικανοί να μοιραστούν μαζί σας όλο τον ενθουσιασμό και την αξία της δουλειάς τους, αλλά ταυτόχρονα σας εγκατέλειψαν σχεδόν ποτέ μαζί σας και, ειδικότερα, μισούσαν το γεγονός ότι καταπατούσατε την επικράτειά τους με το να γίνετε αντίπαλοι .
Ο Κουστώ είχε ένα είδος παθιασμένης πατρικής αγάπης για τον Φιλίπ, αλλά το εξέφραζε δείχνοντας μεγάλη σκληρότητα. Τον αγαπάει, αλλά θέλει και να τον τιμωρήσει για το ταλέντο του.
Μερικές σκηνές ήταν αρκετά αναστατωτικές για μένα. Σκέφτομαι εκείνο όπου πατέρας και γιος συναντιούνται σε ένα εστιατόριο στο Λος Άντζελες. Στη φωνή του Philippe άκουσα το είδος των κατηγοριών που θα μπορούσα να είχα κάνει στον ίδιο μου τον πατέρα. Ωστόσο, ήμουν αυτός που ενσάρκωνα τα ίδια τα πράγματα που μισούσα!
Όσον αφορά τον οικονομικό οπορτουνισμό του Κουστώ, πρέπει να ομολογήσω ότι το καταλαβαίνω. Χρειαζόταν πολλά χρήματα για να ζήσει αυτό το όνειρο που έχει ωφελήσει τόσους πολλούς ανθρώπους.
Κατάλαβε πολύ γρήγορα ότι ήταν το πιο σημαντικό και ορατό γρανάζι στη μηχανή των ΜΜΕ. Αυτό το έπος χρειαζόταν έναν ήρωα και έβαλε τον εαυτό του στο επίκεντρο - πιθανώς μέσω του ναρκισσισμού, είναι αλήθεια, αλλά επίσης γνωρίζοντας ότι οι άνθρωποι χρειάζονταν ένα σημείο αναφοράς για να είναι όλα βιώσιμα.
Όταν πήγε στην Αμερική για να διαπραγματευτεί εκατομμύρια με τις τηλεοπτικές εταιρείες, ήταν επειδή η βιομηχανία πετρελαίου είχε κόψει τα οικονομικά του. Νομίζω ότι αυτή είναι μια υπέροχη ιστορία, γιατί τότε ξεκίνησε μια νέα περιπέτεια που τον έβαλε ξανά στο επίκεντρο της πραγματικής του ενασχόλησης.
Ο Κουστώ ήταν κάτι περισσότερο από υποβρύχιος εξερευνητής, ήταν σκηνοθέτης και από τότε επικεντρώθηκε στο φωτογραφία, κατασκεύασε τις δικές του κάμερες, εφηύρε πράγματα. Ο ίδιος ο Louis Malle είπε ότι είχε μάθει πολλά δουλεύοντας με τον Cousteau.

Μιλώντας για κινηματογραφιστές, πώς θα περιγράφατε τον Jérôme Salle;

Ο Jérôme είναι ένας πραγματικός χαμαιλέοντας, χάρη στην εξυπνάδα του. Είναι ένας διανοούμενος, με τον οποίο μπορείς να μιλάς για ώρες φιλοσοφία ή να συζητάς θεωρίες για έναν χαρακτήρα, αλλά είναι επίσης άνθρωπος της δράσης, λήπτης αποφάσεων, αρχηγός ομάδας.
Ο Jérôme που συνάντησα στην αρχή πίνοντας ένα φλιτζάνι τσάι για να συζητήσω το έργο ήταν η ουσία της λεπτότητας. Όταν πήγαμε να προπονηθούμε ως δύτες, ανακάλυψα ότι ήταν πάντα πρόθυμος να αντιμετωπίσει μια πρόκληση.
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ο Jérôme ήταν πάντα ο πρώτος που φορούσε τη στολή του, ακόμα και όταν δεν ήταν απολύτως απαραίτητο να βουτήξει. Είναι επίσης σκηνοθέτης και δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που μπορούν, αφενός, να κινηματογραφήσουν πολύ ψυχολογικά οικείες σκηνές μεταξύ δύο χαρακτήρων, και από την άλλη, να εκτοξευθούν σε πράγματα μεγάλης κλίμακας με αεροπλάνα ή άνδρες κάτω από το νερό που περιβάλλονται από καρχαρίες.
Παραμένει πάντα εντελώς ατάραχος – στην πραγματικότητα το λατρεύει.

Και ο Pierre Niney, που υποδύεται τον γιο Philippe;

Όπως εγώ, ο Pierre έπαιζε έναν χαρακτήρα που ήθελε να αναπτύξει επί μακρόν και να υπερασπιστεί. Τον θαυμάζω πάρα πολύ ως ηθοποιό – έχει απίστευτη φινέτσα και ευφυΐα. Είναι ένας γρήγορος, αστείος, ευαίσθητος τυχοδιώκτης.
Ήταν πολύ συγκινητικό να βρίσκομαι σε μια σχεδόν πατρική σχέση με έναν ηθοποιό που μοιάζει πολύ με αυτό που ήμουν στα 25 μου.
Ο Πιερ είναι πολύ απαιτητικός με τον εαυτό του και σε αυτή την περίπτωση ήθελε να δημιουργήσει ένα πραγματικό πρόσωπο, να κάνει τον Φίλιππο ήρωα. Δούλευε επίσης για τη σωματική του διάπλαση και ήταν ένας ατρόμητος δύτης. Σχεδόν τον ζήλευα. Ήταν μια ταινία για τον Κουστώ, άλλωστε, και ήταν αυτός που κατάφερε να κολυμπήσει με θαλάσσια λιοντάρια και καρχαρίες!

Η Simone Cousteau, την οποία υποδύεται η Audrey Tautou, μπορεί να είναι ένας νέος χαρακτήρας για το κοινό.

Όταν είδαμε την ταινία και τα φώτα άναψαν στο αμφιθέατρο, γύρισα αμέσως προς την Όντρεϊ και είπα απλώς: «Κάτω τα καπέλα σου». Είναι εξαιρετική στον ρόλο – καταφέρνει να δημιουργήσει τον χαρακτήρα της Simone με έναν πολύ λεπτό, μοναδικό τρόπο.
Η Audrey ήξερε πώς να εμπνέεται από την πραγματική Simone, παρόλο που υπάρχουν ελάχιστα βιβλία ή έγγραφα για αυτήν. Ήταν κόρη ναυάρχου, άρα κορίτσι ναυτικό, κορίτσι της μεσαίας τάξης που επέλεξε να εγκαταλείψει την κοινωνία.
Η Simone βίωσε επίσης πόνο στο γάμο της και για να εξοργίσει τον Κουστώ αποφάσισε να παραμείνει στο Calypso, οδηγώντας το σκάφος, ως επικεφαλής του πληρώματος.
Όλοι αυτοί οι άντρες τη σεβάστηκαν πραγματικά - για όσους είναι ακόμα ζωντανοί, είναι ανέγγιχτη.
Η Audrey ήξερε πώς να απεικονίσει την ψυχολογική εξέλιξη της Simone: περνάει μέσα από την ταινία που γίνεται όλο και πιο πικρή, αλλά παραμένει τρυφερή, ευγενική. Μου άρεσε η ερμηνεία της!
Και είναι από εκείνες τις ηθοποιούς που είναι ικανές να μεταβούν από την υπέροχη ομορφιά σε κάτι αυτοκαταστροφικό. Η Simone Cousteau ήταν μια πολύ έξυπνη γυναίκα, που ήταν πάντα πολύ προσεκτική σε ό,τι συνέβαινε γύρω της, αλλά και ικανή για σκληρότητα. Νομίζω ότι η Audrey έχει κάτι πολύ κοντά σε αυτό.

Έχετε δουλέψει για 40 χρόνια με μερικούς σπουδαίους σκηνοθέτες – τι σήμαινε η Οδύσσεια για εσάς;

Η Οδύσσεια δεν ήταν απλώς μια παλιά ταινία – όλοι προσεγγίσαμε την ιστορία, αυτήν την οικογένεια, αυτήν την περιπέτεια, από κοντά.
Φυσικά παίζαμε χαρακτήρες, αλλά χαρακτήρες που γνωρίζαμε, ή αφού γνωρίσαμε τους ανθρώπους που τους γνώριζαν. Για μένα υπήρχε ένας παράγοντας κορύφωσης σε όλο αυτό.
Στο τέλος της ταινίας, κλαίω για το θάνατο του γιου μου, Philippe, με τον άλλο γιο μου Jean-Michel, καθισμένοι σε ένα παγκάκι με θέα στον ωκεανό. Ειλικρινά, εκείνη τη στιγμή έκλαιγα για τον Philippe.
Δεν χρειαζόταν να σκέφτομαι τους αγαπημένους μου, μια τεχνική που χρησιμοποιούν οι ηθοποιοί για να κλαίνε στην οθόνη. Αυτή η ιστορία είχε γίνει δική μου. Η λύπη μου ήταν η λύπη του Κουστώ για τον γιο του. Αυτό δεν μου είχε ξανασυμβεί.
Είναι πολύ σπάνιο να έχεις την ευκαιρία να παίξεις έναν χαρακτήρα για μια τόσο μεγάλη περίοδο της ζωής του, μεταξύ 37 και 70 ετών. Όλη η τέχνη του μακιγιάζ του Rick Findlater για να το πετύχει αυτό ήταν εξαιρετική.
Για μένα, η Οδύσσεια ήταν ένα μεγάλο επίτευγμα. Είναι το είδος της ταινίας που ονειρευόμουν να κάνω όταν ανακάλυψα για πρώτη φορά τον κινηματογράφο: μεγάλης κλίμακας, επική.
Και είμαι πεπεισμένος ότι τα πιο πολύτιμα πράγματα στη ζωή, περισσότερο από προσωπικά επιτεύγματα, είναι τα ταξίδια και οι συναντήσεις. Ήμουν ιδιαίτερα κακομαθημένος από αυτή την άποψη.

Lambert Wilson, 58, ως Jacques Cousteau. Ο ηθοποιός γεννήθηκε στο Παρίσι και είναι μισός Γάλλος, μισός Ιρλανδός. Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία ήταν το Five Days One Summer το 1981 και έχει κάνει πολλές ταινίες με Γάλλους σκηνοθέτες καθώς και αγγλόφωνες ταινίες όπως το Matrix Reloaded, το Matrix Revolutions και το Catwoman.

Η Οδύσσεια βγαίνει στους κινηματογράφους του Ηνωμένου Βασιλείου στις 28 Ιουλίου 2017