Η 18χρονη Καναδή SAMARA IRONSIDE είχε βουτήξει σε εξωτικές τοποθεσίες αλλά ποτέ δεν είχε δελεαστεί από το κρύο νερό. Ωστόσο, με μερικές από τις καλύτερες καταδύσεις στον κόσμο σε εύκρατα νερά κοντά στο χέρι, ωστόσο, έκανε τελικά το βήμα με μια στεγνή στολή
Από τότε που έκανα την πρώτη μου βουτιά ανοικτό νερό, ήξερα ότι οι καταδύσεις θα ήταν πάθος ζωής. Ένιωθα τη ζωή μου να ανοίγεται σε έναν εντελώς νέο κόσμο, αλλά αυτό που δεν είχα συνειδητοποιήσει ήταν ότι ήμουν ακόμα τυφλός σε περισσότερο από το μισό αυτού του κόσμου.
Πολλοί άνθρωποι έχουν την εντύπωση ότι όλες οι όμορφες καταδύσεις είναι σε ζεστό νερό, αλλά δεν είναι έτσι. Καθώς άρχισα να εμβαθύνω σε ό,τι βρισκόταν στα νερά που περιβάλλουν την πανεπιστημιακή μου πόλη Βικτώρια, στο νησί Βανκούβερ, ήξερα ότι δεν μπορούσα να αφήσω αυτά τα αόρατα θαύματα να με περάσουν. Ήρθε η ώρα να σκληρύνετε και να φορέσετε ένα στεγνό κοστούμι!
Πώς ξεκίνησε
Είχα ξεκινήσει τις καταδυτικές μου περιπέτειες σε ένα εξάμηνο οικογενειακό ταξίδι κάτω. Σε ηλικία 13 ετών, με πήραν κάτω από το φτερό της κατάδυσης εκπαιδευτή Ο Michael Haselbacher στο ProDive Coogee στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας.
Ο Michael ήταν καθοριστικός στο να δρομολογήσει την καταδυτική μου καριέρα. Μέσα σε δύο μήνες από την πρώτη μου κατάδυση, υπό φανταστική καθοδήγηση, είχα προχωρήσει στο Junior Προηγμένο ανοιχτό νερό Δύτης με πάνω από 30 καταδύσεις κάτω από τη ζώνη μου και μια διαρκώς αυξανόμενη αγάπη για το άθλημα.
Συνέχισα σε περιοχές κατάδυσης όπως ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος, οι Μπαχάμες, η Κόστα Ρίκα, τα Γκαλαπάγκος και ο Παναμάς. Ζώντας στα κλειστά λιβάδια του δυτικού Καναδά, ένιωθα ότι οι καταδυτικές μου ευκαιρίες περιορίζονταν σε διακοπές και άλλες περιπτώσεις ταξιδιού – μέχρι που μυήθηκα στον εκτεταμένο κόσμο των καταδύσεων στο κρύο νερό.
Ωστόσο, πριν μπω σε αυτό το κρύο νερό, είχα πολλούς ενδοιασμούς σχετικά με τις καταδύσεις με φόρμα. Όταν σκέφτηκα ένα δύτης στεγνοφόρων, η εικόνα στο κεφάλι μου ήταν μεγαλόσωμων ηλικιωμένων, έμπειρων δυτών, χωρίς μαλλιά και ξεχειλίζοντας από αξιώσεις ανωτερότητας.
Το είδα ως μια τρομακτική τέχνη για τους «σκληροπυρηνικούς». Αυτό δεν σημαίνει ότι το drysuit και η κατάδυση στο κρύο νερό δεν είναι σκληροπυρηνικά – πιστεύω ότι είναι – αλλά για τον παθιασμένο και ικανό δύτη αυτό θα πρέπει να είναι ενθαρρυντικό παρά αποθαρρυντικό.
Σαν νέο, θηλυκό Δύτης διάσωσης και καταδύσεις εκπαιδευτή με σχετικά μικρή εμπειρία και αυτοπεποίθηση, περίμενα ότι η κατάδυση στο κρύο νερό δεν θα ήταν κατάλληλη για μένα. Ωστόσο, όλα αυτά άλλαξαν όταν πέρασα τρεις εβδομάδες στο Ηνωμένο Βασίλειο κάνοντας εργασιακή εμπειρία Δύτης περιοδικό. Μου γνώρισαν τον αρχισυντάκτη Mark Evans (μέρος της καναδικής φυλής μας, μέσω του γάμου με την ξαδέρφη μου Penney) και η οπτική μου άρχισε να αλλάζει.
Η εμπιστοσύνη του σε μένα διαμόρφωσε τη δική μου και σύντομα συνειδητοποίησα ότι οι υποθέσεις μου ήταν ψευδείς και ότι η κατάδυση στο κρύο νερό μπορεί να είναι δελεαστική τόσο για έμπειρους δύτες όσο και για νέους δύτες. Αφού έριξα μια εσωτερική ματιά σε αυτόν τον κόσμο, ανέπτυξα μια ισχυρή επιθυμία να δείξω στους νέους, φοβισμένους δύτες, όπως ήμουν, ότι και αυτοί μπορούν να εμπλακούν – και δεν πρέπει να τους κρίνεις χωρίς βάσιμο λόγο.
Κατάδυση στεγνή
Μία από τις κύριες ανησυχίες μου σχετικά με τις καταδύσεις με φόρμα με στεγνό κοστούμι ήταν ότι θα ήταν βαρύ, δύσκολο να μετακινηθώ και αρκετά φαρδύ, προκαλώντας φόβους ότι ο αέρας μεταναστεύει στο εσωτερικό καθώς βούτηξα και με καταπέλτη στην επιφάνεια με τα πόδια!
Ωστόσο, ο Mark είχε αποφασίσει να με χρησιμοποιήσει ως δοκιμαστικό δύτη, γι' αυτό είχε παραγγείλει μια επιλογή από κιτ κατάδυσης ειδικά για γυναίκες, συμπεριλαμβανομένης φόρμας Santi e-Motion+ και Flex360 κάτω στολή.
Δεν μπορούσα να το πιστέψω όταν το δοκίμασα – ταίριαζε σαν γάντι και τώρα κατάλαβα γιατί ο Santi ήταν τόσο εμφατικός που χρειαζόταν μια τεράστια γκάμα σωματικών μετρήσεων. Οι φόβοι μου κατευνάστηκαν αμέσως – δεν ήταν περιοριστικό ή δύσκολο να κυκλοφορώ μέσα και, σε συνδυασμό με το εξαιρετικά ζεστό κάτω στολή, ταίριαζε σφιχτά.
Ο Mark μου έδωσε μια λεπτομερή ενημέρωση πριν πάμε για την πρώτη μας κατάδυση με στεγνό κοστούμι, εξηγώντας για τις βαλβίδες φουσκώματος και τις βαλβίδες απόρριψης, την εισαγωγή αρκετού αερίου για την εξάλειψη της πίεσης και ούτω καθεξής, αλλά ακόμα δεν ήμουν προετοιμασμένος για την περίεργη αίσθηση του περπάτημα στο νερό και να μην βραχεί!
Το μόνο που μπορώ να το περιγράψω είναι όταν βάζεις το χέρι σου σε νερό μέσα σε μια πλαστική σακούλα – μπορείς να νιώσεις την πίεση του νερού, αλλά παραμένεις κάπως απομακρυσμένος μέσα από τη σακούλα. Με ένα στεγνό κοστούμι, ήταν ακριβώς το ίδιο – μόνο που αφαιρέθηκε σχεδόν ολόκληρο το σώμα μου!
Η πρώτη μου εμπειρία κατάδυσης με ξηρά στολές ήταν στα ρηχά νερά στα ανοιχτά του Ravenspoint στον κόλπο Trearddur, στο Anglesey στη βόρεια Ουαλία. Η ορατότητα των 5-6 μέτρων και οι θερμοκρασίες στις χαμηλές εφήβους ήταν προφανώς καλές για την περιοχή, αλλά για μένα ήταν από τις χαμηλότερες που είχα βιώσει.
Ωστόσο, η δραματική βραχώδης τοπογραφία πάνω από το νερό ταίριαζε με μια υποβρύχια θέα σε αντίθεση με οτιδήποτε είχα δει πριν.
Με γοήτευσαν τα περίεργα χρώματα και σχέδια στους μεγάλους βράχους γύρω μας. Μετατοπίστηκαν σχεδόν ακαριαία από μια βαθιά απόχρωση του μαύρου με κηλίδες χρυσού σε ένα λαμπρό μωβ, σχεδόν φθορίζον.
Παρόλο που η μάσκα μου πλησίαζε στο μέγιστο δυναμικό θόλωσης - λόγω της απροθυμίας μου να την καθαρίσω επειδή φορούσα κουκούλα και, με αυτό και τα μακριά μου μαλλιά, νόμιζα ότι ήταν αναπόφευκτο να περιπλέξει τη διαδικασία επανασφράγισης! – Κατάφερα ακόμα να εντοπίσω μικρά καρκινοειδή, όπως αστακό, βρώσιμα και βελούδινα καβούρια και γαρίδες που κολυμπούν, καθώς και γκόμπι και μπλέννι.
Καθώς αυτή ήταν η πρώτη μου εμπειρία με στεγνό κοστούμι, ο Mark μας κράτησε στα ρηχά – δεν πήγαμε πιο βαθιά από 6 μέτρα – έτσι δυσκολεύτηκα κάπως με την άνωση μου. Είχα συνείδηση ότι δεν έβαλα πολύ αέρα στο κοστούμι μου για να αντιμετωπίσω κάθε συμπίεση από φόβο μήπως επιπλέω προς τα πάνω.
Η προσθήκη ενός άλλου παράγοντα κατά την κατάδυση απαιτεί κάποια πνευματική προσαρμογή, αλλά σύντομα έμαθα ότι το να είσαι προσεκτικός και να φοβάσαι είναι δύο διαφορετικά συναισθήματα.
Λιγότερη αγγαρεία
Η δεύτερη μου κατάδυση με ξηρά στολή ήταν έξω από την παραλία Newry στο Holyhead, αυτή τη φορά μαζί με τον Martin Sampson των Mark and Anglesey Divers, ο οποίος χρησιμοποιούσε την κατάδυση ως την πρώτη του επιδρομή στο νερό μετά από μερικούς μήνες παύσης.
Καθώς ετοιμαζόμουν να μπω στο νερό, παρατήρησα ότι τα πράγματα έγιναν πιο εύκολα. Αυτή ήταν η τέταρτη φορά που ντύθηκα με το στεγνό κοστούμι μου και το να στριμώξω όλες τις σφραγίδες και να κουμπώσω όλα τα μεγάλα φερμουάρ μου φαινόταν πλέον λιγότερο αγγαρεία.
Μπαίνοντας στο νερό βρήκα το ίδιο πράγμα. με έναν μικρό τρόπο, ένιωσα σαν να μάθαινα να βουτάω ξανά από την αρχή. Όλα φαίνονται συντριπτικά στη θεωρία, αλλά όταν πρόκειται για εφαρμογή, γίνεται δεύτερη φύση πριν το καταλάβετε.
Φρόντισα να φουσκώνω τη στολή μου μόνο για να αποφύγω το σφίξιμο του κοστουμιού και χρησιμοποιώντας το BC μου για να ελέγξω την άνωση ως συνήθως, βρήκα τον εαυτό μου πολύ πιο άνετα και είχα λίγα προβλήματα.
Ο Μάρτιν μας έκανε μια ξενάγηση και πάλι με εξέπληξε η πλούσια ποικιλία χρωμάτων στα φύκια που κοσμούν τον βραχώδη βυθό. Στα 8-9 μέτρα αυτό έδωσε τη θέση του σε ένα σκοτεινό έδαφος που μοιάζει με λάσπη και δοκίμασε τις ικανότητές μου στο πτερύγιο για να αποφύγω να ανακατεύω τον πυθμένα.
Ωστόσο, άξιζε να βγούμε σε αυτή την έκταση που μοιάζει με φεγγάρι, καθώς ο Μάρτιν επεσήμανε λεπτές θαλάσσιες μάνδρες, που μοιάζουν με φτερά που βγαίνουν κάθετα έξω από τον βυθό της θάλασσας, και στη συνέχεια, στο δρόμο μας πίσω πάνω από τα φύκια, συναντήσαμε επίσης δύο σκυλόψαρα. όπως πολλά καβούρια και γαρίδες.
Η τρίτη και η τέταρτη μου κατάδυση με ξηρά στολές έγιναν στο Vivian Quarry, στο Llanberis. Με μια αναμενόμενη θερμοκρασία κάτω από 8°C, έκανα απελπισμένα ζεστές σκέψεις πριν και κατά τη διάρκεια της κατάδυσης, αλλά το φρυγανισμένο μου Flex360 κάτω στολή με βοήθησε να αποφύγω το μεγαλύτερο μέρος της ψύχρας, και μόλις προς το τέλος και των δύο καταδύσεων το κρύο χτύπησε τα δάχτυλά μου μέσα από τα εξαιρετικά άνετα γάντια Aqua Lung των 4/6 mm.
Καθώς κατέβαινα σε μια γραμμή ευθεία στα 18 μέτρα στην πρώτη μου κατάδυση με τη Vivian, ένιωθα πραγματικά τη φόρμα σε δράση, πολύ περισσότερο από ό,τι όταν κάναμε πόντους στα ρηχά. Λαμβάνοντας υπόψη πόσο αέρα χρειαζόμουν να βάλω στο κοστούμι απλώς για να αφαιρέσω τη συμπίεση, αναγνώρισα πόσο σημαντικό ήταν να χρησιμοποιήσω το BC για άνωση.
Πριν, όπως και πολλοί άλλοι, είχα αναρωτηθεί αν η χρήση μιας μόνο συσκευής δεν θα το διευκόλυνε, αλλά στην πραγματικότητα το να θυμάσαι ότι υπάρχουν δύο πράγματα που πρέπει να αδειάσεις και να γεμίσεις δεν είναι τόσο περίπλοκο.
Αυτές ήταν οι πρώτες μου καταδύσεις στο λατομείο, και δεν ήταν κάτι που μου άρεσε ιδιαίτερα, αλλά εξεπλάγην πόσο μου άρεσαν οι καταδύσεις.
Το νερό ήταν γεμάτο με πράγματα να δεις – βυθισμένα αυτοκίνητα, βάρκες, παλιά κτίρια από τις μέρες του ορυχείου του λατομείου και μερικά ενδιαφέροντα ντυμένα μανεκέν που φρουρούσαν τα νερά. Αλλά ακόμη και χωρίς αυτούς τους ανθρωπογενείς περισπασμούς, η κατάδυση θα ήταν καταπληκτική.
Πάνω από την επιφάνεια, το λατομείο περιβάλλεται από τεράστιους, απότομους βράχους, κάτι που είναι ελκυστικό για πολλούς ορειβάτες. Αυτό όμως που οι περισσότεροι επισκέπτες δεν γνωρίζουν είναι ότι ο γκρεμός συνεχίζει να είναι αξιοθέατο και κάτω από το νερό.
Αν και οι περισσότεροι πιστεύουν ότι το κύριο αξιοθέατο για τους δύτες είναι τα νερά των ωκεανών, αυτό μου απέδειξε ότι δεν ξέρεις τι μπορείς να απολαύσεις μέχρι να το δοκιμάσεις.
Συμπέρασμα
Οι διαφορές μεταξύ της κατάδυσης με φόρμα και στεγνή φόρμα δεν έγκεινται αποκλειστικά στη θερμοκρασία του νερού και στη θαλάσσια ζωή. Πιστεύω ότι ένα τεράστιο μέρος αυτού που κάνει την κατάδυση τόσο θαυμαστή, και νομίζω ότι και άλλοι θα συμφωνούσαν, είναι η αίσθηση που δημιουργεί και οι ικανότητες που παρέχει.
Έχει να κάνει με την ευκαιρία να αισθανθούμε χωρίς βάρος και να εξερευνήσουμε έναν κόσμο που νιώθουμε εντελώς ξένος προς τον δικό μας – να αφήσουμε τις προσκολλήσεις μας και να ξεχάσουμε τις καθημερινές μας ανησυχίες.
Αν και το στυλ της κατάδυσης είναι τελείως διαφορετικό, όλα τα πράγματα που με τράβηξαν στην κατάδυση ήταν ακόμα εμφανή και βρήκα νέες πτυχές που θα με παρακινήσουν να συνεχίσω με τις καταδύσεις στο κρύο νερό.
Βρήκα τη συνολική εστίαση και την αίσθηση των καταδύσεων πολύ διαφορετική από τις καταδύσεις σε ζεστό νερό. Αντί να έχετε άφθονη κινητικότητα και ελευθερία, νιώθετε λίγο πιο περιορισμένοι, κάτι που εναρμονίζεται καλά με τη χαμηλή ορατότητα που συνήθως συνδέεται με το κρύο νερό.
Αντί να κοιτάζεις συνεχώς μακριά σε αναζήτηση περισσότερων, μαθαίνεις να κινείσαι λιγότερο, να εστιάζεις σε αυτό που βρίσκεται ακριβώς μπροστά σου και να βρίσκεις ικανοποίηση στα μικρά θαύματα.
Μόλις άφησα να φύγω και αποδέχτηκα αυτό το διαφορετικό στυλ κατάδυσης, μπόρεσα να βρω μια εντελώς νέα εκτίμηση και πάθος για το άθλημα και την εξερεύνηση των νερών του κόσμου μας. Ανυπομονώ να ελέγξω τα νερά του σπιτιού μου γύρω από το νησί Βανκούβερ τώρα!
Φωτογραφίες από τον Mark Evans
Επίσης στο Divernet: Dive Like A Pro: Drysuit Diving, Diver's Complete Guide To Drysuit Selection, Dive Like A Pro: Don't Go Ballistic!
