ΡΕΚΟΡ ΔΥΤΗΣ
Η LISA COLLINS προσφέρεται εθελοντικά σε μια αλυσιδωτή συμμορία στα νησιά Κέιμαν…
Κράτησα σφιχτά από το σχοινί και το χέρι της κυρίας δίπλα μου. Κοιτάζοντας κάτω, είδα ένα μικρό ψαράκι στρατιώτη να με κοιτάζει με απορία από μερικά μέτρα πιο κάτω.
Γυρνώντας προς τα δεξιά μου, μπορούσα να δω σε μακρινή απόσταση γυναίκα μετά από γυναίκα, να κρατούν η μια τα χέρια της άλλης για να σχηματίσουν μια αλυσίδα κατά μήκος μιας γραμμής που αρμενίζει ανάμεσα σε τρεις σημαδούρες, που εκτείνεται περισσότερο από ό,τι μπορούσα να δω.
Συμμετείχα σε μια προσπάθεια για τα Ρεκόρ Γκίνες, την Παγκόσμια Ημέρα κατάδυσης των Γυναικών τον Ιούλιο.
Το ρεκόρ ήταν για τη μεγαλύτερη αλυσίδα γυναικείων καταδύσεων και η εκδήλωση διοργανώθηκε από την Divetech, μια εταιρεία στα δυτικά του νησιού Grand Cayman, η οποία ανήκει και διευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά από γυναίκες.
Ήταν μια δεύτερη προσπάθεια. Το προηγούμενο έτος είχε επιχειρηθεί μια σειρά 87 γυναικών, αλλά το ρεκόρ δεν διατηρήθηκε επειδή δεν είχαν τηρηθεί οι αυστηρές οδηγίες GWR. Αυτή τη φορά, τίποτα δεν έπρεπε να πάει στραβά.
Έλεγχος μετά από έλεγχο έγινε τόσο πριν όσο και την ημέρα για να διασφαλιστεί ότι αυτή τη φορά το παγκόσμιο ρεκόρ θα είναι επίσημο.
Φτάνοντας νωρίς εκείνο το πρωί του Σαββάτου, είχα καταφέρει να παρκάρω το αυτοκίνητό μου κοντά στο καταδυτικό κέντρο και να μεταφέρω τον εξοπλισμό μου στον επίσημο χώρο εγκατάστασης της ομάδας μου στο καταδυτικό κέντρο.
Γυναίκες ντυμένες με φωσφορίζουσες ροζ μπλούζες ήταν απασχολημένες με το στήσιμο των δεξαμενών, τον έλεγχο των καταλόγων των συμμετεχόντων και τη διασφάλιση ότι όλοι είχαν αρκετά βάρη πριν ξεκινήσουν να οργανώσουν τις ομάδες καθώς έφτασαν.
Φέτος 120 γυναίκες είχαν εγγραφεί για να λάβουν μέρος, πληρώνοντας το εισιτήριο εισόδου των 25 δολαρίων KY που επρόκειτο να δωρίσουν στο Ίδρυμα Καρκίνου του Μαστού του Κέιμαν.
Οι άνδρες είχαν δικαίωμα να παρευρεθούν στην εκδήλωση, αλλά φυσικά μόνο ως βοηθητικό προσωπικό.
Η καταδυτική μου φίλη Μαρία και εγώ στήσαμε τα τανκς μας και περιμέναμε όσο η Τζούλια από το προσωπικό της Divetech μας ενημέρωσε για το πώς θα εξελισσόταν η εκδήλωση.
Το πιο σημαντικό ήταν ότι έπρεπε να συνεχίσουμε να κρατιόμαστε χέρι-χέρι κατά τη διάρκεια της προσπάθειας του ρεκόρ. Τρεις βιντεογράφοι, δύο άνδρες και μια γυναίκα, θα κινηματογραφούσαν κατά μήκος της γραμμής μήκους 100 μέτρων τρεις φορές, χρησιμοποιώντας υποβρύχια σκούτερ για να τους βοηθήσουν να κινηθούν κατά μήκος της γρήγορα.
Ο ιδιοκτήτης της Divetech Jo Mikutowicz ήταν ο αρχηγός της ομάδας μας. Κάθε ομάδα είχε κάποιον από το Divetech ή άλλο καταδυτικό κέντρο του νησιού που είχε προσφέρει βοήθεια τόσο με το προσωπικό όσο και με τον εξοπλισμό.
Καθώς έφταναν περισσότεροι άνθρωποι, μπορούσα να δω ότι υπήρχε ένας ολόκληρος συνδυασμός γυναικών από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα. Η καταδυτική τους εμπειρία κυμαινόταν από πρόσφατα έως εκπαιδευτή επίπεδο και τις ηλικίες τους από έφηβο έως συνταξιούχο.
Ήταν συγκινητικό να βλέπεις τη χαρά και τον ενθουσιασμό στα πρόσωπά τους. Το καταδυτικό κέντρο έσφυζε από συντροφικότητα καθώς οι γυναίκες έβρισκαν τις ομάδες τους και συστηνόταν η μία στην άλλη.
Από την αποβάθρα η ομάδα μας έκανε γιγάντιες εισόδους και κολυμπούσε στις σημαδούρες γύρω στα 50 μέτρα από τη θάλασσα, μας είπε ο Jo. Θα κατεβαίναμε λίγο πριν από αυτά και θα κρατούσαμε το σχοινί αρματωμένο ανάμεσά τους στα 5 μέτρα περίπου. Πρέπει να κρατάμε το σχοινί με το ένα χέρι και το χέρι της επόμενης γυναίκας με το άλλο.
Καθώς είχα μαζί μου τη φωτογραφική μηχανή μου και ήμασταν η πρώτη ομάδα, μπήκα λίγο πριν από τους άλλους για να τραβήξω μερικές φωτογραφίες από την είσοδό τους.
Έδωσα σήμα ότι ήμουν έτοιμος και έδωσα αντίστροφη μέτρηση «123» προτού η ομάδα μου πιαστεί σταθερά στα χέρια και πηδήξει μαζί, η φίλη μου Μαρία μπροστά και στο κέντρο.
Καθώς βγήκαν στην επιφάνεια, γελώντας, η Τζο μας έδωσε εντολή να φουσκώσουμε τα BC μας και να την ακολουθήσουμε, με λαμπερό ροζ φωσφοριζέ γιλέκο, πτερύγια και μάσκα και να κολυμπήσουμε ανάσκελα μέχρι την πιο απομακρυσμένη σημαδούρα στα αριστερά.
Πήρα το χώρο στο τέλος της γραμμής, δίνοντάς μου χώρο για να βάλω τη φωτογραφική μηχανή μου πάνω από το χέρι μου ενώ γινόταν η προσφορά για δίσκο.
Η Τζούλια ήταν σε ένα DPV, έντονο ροζ φυσικά, με μια πινακίδα που έγραφε «GO!» πάνω του. Μας είχε πει ότι όταν η σειρά των γυναικών είχε ελεγχθεί για κράτημα με το χέρι και όλοι ήταν έτοιμοι, θα ανέβαινε τη γραμμή για να σηματοδοτήσει ότι η απόπειρα ρεκόρ βρισκόταν σε εξέλιξη.
Υπήρχε τώρα μια αίσθηση νευρικός ενθουσιασμός καθώς κοιταζόμασταν, προσευχόμενοι να μην είμαστε εμείς που θα σπάσουμε τα όρια σε μια κρίσιμη στιγμή.
Θα ήταν εύκολο να ξεχάσετε, όταν σας μάσκα είναι ελαφρώς άβολο ή πρέπει να ισοφαρίσετε ή ακόμα και να ξύσετε τη μύτη σας, πώς η χρήση των χεριών σας για να κάνετε ένα από αυτά θα σπάσει την αλυσίδα και θα αποκλείσει την απόπειρα ρεκόρ.
Η επίγνωση αυτού το έκανε ακόμη χειρότερο. Ήταν σαν να σου είπαν να μην αναβοσβήνεις για μια φωτογραφία και να νιώθεις ότι το να αναβοσβήνεις ήταν το μόνο που ήθελες να κάνεις.
Η μύτη μου άρχισε να φαγούρα συνεχώς και είχα μια σχεδόν υπερβολική ανάγκη να προσαρμόσω τη μύτη μου μάσκα. Αλλά κράτησα τα χέρια μου σφιγμένα σταθερά πάνω από τα χέρια του συντρόφου μου και πάνω στο σχοινί.
Χαλαρώνοντας σε αυτό τελικά, άρχισα να κοιτάζω τριγύρω τις μικρές εξάρσεις των κοραλλιών, εντοπίζοντας ψάρια να τρέχουν μέσα και έξω από αυτά, και αυτό το μικρό στρατιώτη.
Ο χρόνος φαινόταν να σταματά καθώς αιωρούμασταν σε αυτή τη γραμμή. Ήταν μια αργή διαδικασία, ο έλεγχος ότι τα χέρια όλων ήταν μαζί ενώ οι βιντεογράφοι έκαναν τη δουλειά τους.
Τελικά ήμασταν έτοιμοι. Η Τζούλι επιδοκίμασε και οδήγησε αργά κατά μήκος της γραμμής μία φορά, πριν επιστρέψει για να χτυπήσει καθέναν από τους αρχηγούς της ομάδας. Είχαν επιπλέει μπροστά από τις ομάδες τους σε περίπτωση που κάποιος χρειαζόταν βοήθεια για να προσαρμόσει την άνωσή τους και τώρα έπρεπε να πάρουν τις δικές τους θέσεις στη γραμμή.
Και πάλι οι βιντεογράφοι μας κινηματογράφησαν, μέχρι να ικανοποιηθούν ότι είχαν αρκετά πλάνα από την αδιάσπαστη αλυσίδα των γυναικών.
Τριάντα λεπτά μετά την έναρξη της κατάδυσής μας, η Τζούλι προχώρησε στη γραμμή για να χτυπήσει κάθε αρχηγό της ομάδας στον ώμο, δείχνοντας ότι μπορούσε να αφήσει το χέρι της.
Σε όλη τη γραμμή μπορούσαμε να δούμε γυναίκες που αντλούν γροθιές και κάνουν επευφημίες μέσα τους ρυθμιστικές για τον εορτασμό της επιτυχημένης προσφοράς ρεκόρ. Καθώς ήρθε η σειρά μας να το αφήσουμε, κάναμε το ίδιο, με μια πραγματική αίσθηση χαράς που ήμασταν μέρος αυτής της σημαντικής περίστασης.
Η Τζο μας οδήγησε πίσω προς την αποβάθρα και βγήκαμε στην επιφάνεια για να ενώσουμε τις πολλές άλλες γυναίκες που φλυαρούσαν ενθουσιασμένες.
Καθώς εναλλάσσαμε για να ανεβούμε τη σκάλα της εξόδου, μπορούσαμε να δούμε ένα πλήθος θεατών να μας επευφημεί από το εστιατόριο.
Αποκομμένοι, περιηγηθήκαμε στους διάφορους πάγκους μαζεύοντας χρήματα για φιλανθρωπικούς σκοπούς, απολαμβάνοντας ένα ποτήρι σαμπάνια και λίγο σεβίτσε με λεοντόψαρο. Ο αριθμός των γυναικών που ολοκλήρωσαν το ρεκόρ ήταν συνολικά 107 και συγκεντρώθηκαν 6500 KY για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Μια άλλη τέτοια εκδήλωση έχει προγραμματιστεί για την επόμενη χρονιά και σίγουρα σκοπεύω να παρευρεθώ. Εάν θέλετε να κάνετε το ίδιο, ελέγξτε το ιστοσελίδα τεχνολογίας καταδύσεων ή επικοινωνήστε με το καταδυτικό κέντρο στο info@divetech.com
