Art Treasures From A Shipwreck

ΑΝΤΒΕΡΠΗ 1945

Στις 25 Αυγούστου η κα Christiaan Huygens αναχώρησε από το λιμάνι της Αμβέρσας με προορισμό το Ρότερνταμ. Ο καιρός ήταν καλός, με ένα ελαφρύ αεράκι δύναμης 3 μποφόρ. Λίγο μετά το ταξίδι, ο πιλότος ανταλλάχθηκε στα ανοιχτά του Terneuzen.

Στις 20:49 ο καπετάνιος Bakker έδωσε εντολή να ρίξει άγκυρα το πλοίο για να περάσει τη νύχτα κοντά στη σημαδούρα Νο 3. Την Κυριακή το πρωί γύρω στις 6 π.μ. η άγκυρα σηκώθηκε και ο καπετάνιος διέταξε να συνεχιστεί το ταξίδι.

Όταν η κυρία Huygens πέρασε τη σημαδούρα του ναυαγίου του Empire Blessing στις 7.56, ο αξιωματικός του ρολογιού ανέφερε στο ημερολόγιο του καταστρώματος ότι όλα ήταν εντάξει.

Ωστόσο, λίγες ώρες αργότερα, στις 11.30, σημειώθηκε μεγάλη έκρηξη, που προκλήθηκε από νάρκη. Αμέσως, όλες οι μηχανές σταμάτησαν και ο καπετάνιος διέταξε να σταλεί μήνυμα κινδύνου. Οι σωσίβιες λέμβους ήταν έτοιμες να ξεφορτώσουν τους επιβάτες, αρκετοί από τους οποίους τραυματίστηκαν από την έκρηξη.

Ο καπετάνιος έκανε σήμα στο ρυμουλκό Άρθουρ να έρθει μαζί το συντομότερο δυνατό – ενώ όλη την ώρα, νερό έτρεχε ορμητικά στα αμπάρια.

Στις 3.30 μ.μ., ο καπετάνιος Bakker πραγματοποίησε μια συνάντηση με τους ανώτερους αξιωματικούς του και αποφασίστηκε να παρασυρθεί το πλοίο σε μια αμμουδιά τέσσερα μίλια μακριά, ώστε να μπορέσει να διασωθεί αργότερα. Ρυμουλκήθηκε προς την αμμώδη όχθη και έγινε παραλία.

Τις επόμενες μέρες έγιναν αρκετές προσπάθειες για να σωθεί το πλοίο, αλλά δυστυχώς ήρθε μια σφοδρή καταιγίδα και το έσπασε στα δύο. Στις 3 Σεπτεμβρίου διαγράφηκε ως συνολική απώλεια.

Έγιναν προσπάθειες να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότερα από το πλοίο: οι πυξίδες, οι τηλέγραφοι, ο ραδιοεξοπλισμός και τα κιάλια. Ακόμη και το επιτραπέζιο ασήμι που μπορούσε να φτάσει σώθηκε από το να χαθεί. Με τα χρόνια το πλοίο βυθιζόταν όλο και πιο βαθιά στη Βόρεια Θάλασσα και τελικά χάθηκε στη λήθη.

ΜΙΑ ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ

Όταν έκανα την πρώτη μου βουτιά στο ναυάγιο του Christiaan Huygens στις 29 Μαΐου 1991, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι αυτό το ναυάγιο θα με κρατούσε αιχμάλωτο πολλά χρόνια αργότερα.

Ωστόσο, η πρώτη κατάδυση δεν στέφθηκε με επιτυχία. Δεν είχαμε συστήματα πλοήγησης GPS και ήταν μια πρόκληση να βρούμε το ναυάγιο μόνο με μια πυξίδα και έναν χάρτη.

Ωστόσο, σταθήκαμε τυχεροί όταν ακολουθήσαμε αρκετές σημαδούρες καθώς ένα μικρό ημερήσιο ψαροκάικο ήταν αγκυροβολημένο στο ναυάγιο. Γρήγορα, πετάξαμε την άγκυρα και ετοιμαστήκαμε να εξερευνήσουμε.

Καθώς κατέβαινα κατά μήκος της γραμμής βολής ένιωσα ένα πολύ δυνατό ρεύμα και η ορατότητα μειώθηκε στο μηδέν. Αποφάσισα να αποσπάσω την άγκυρα και το λέγαμε μια μέρα.

Δεν τα παρατήσαμε, ωστόσο, και επιστρέψαμε πολλές φορές στο ναυάγιο εκείνη τη σεζόν. Βρήκαμε την ορατότητα κάτω από το νερό κάποιες μέρες καλύτερα από άλλες, και σιγά σιγά γνωρίσαμε το ναυάγιο.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΑΛΚΙΝΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ

Κατά τη διάρκεια της σεζόν του 1992 βουτούσαμε ξανά στο ναυάγιο τακτικά. Μια μέρα του Ιουλίου, σε βάθος 20 μέτρων, η περιέργειά μου πυροδοτήθηκε από ένα μπρούτζινο δαχτυλίδι που προεξείχε από την άμμο.

Χρησιμοποιώντας το μαχαίρι μου για να το απομακρύνω, εμφανίστηκε μια φιγούρα με τρεις γυμνές γυναίκες. Καθώς έσκαψα βαθύτερα, έγινε ορατό ένα όμορφο χάλκινο άγαλμα.

Πίσω στο σκάφος, το εύρημα μελετήθηκε και καταλάβαμε ότι ήταν πιθανότατα ένα πόδι λάμπας. Είχα αφήσει το καρούλι μου δίπλα στο εύρημα μου και λίγο αργότερα ο φίλος μου βρήκε ένα άγαλμα μιας γάτας κοντά. Αρκετές εβδομάδες αργότερα, βρήκαμε επίσης ένα άγαλμα μιας κουκουβάγιας.

Άλλα αντικείμενα όπως ασημένια πιάτα και πορσελάνη βρέθηκαν επίσης σε διαφορετικά σημεία. Τα επόμενα χρόνια έκανα πολλές βουτιές στο σημείο, παρόλο που έδωσα προτεραιότητα σε άλλα ναυάγια.

ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΟ ΑΡΧΕΙΟ

Το 1999 είχα λίγο περισσότερο χρόνο στα χέρια μου, οπότε μετά από μια πληροφορία άρχισα να ερευνώ στα Εθνικά Αρχεία της Χάγης.

Εδώ βρήκα ένα φυλλάδιο με εικόνες από τα διάφορα διαμερίσματα του πλοίου και μια περιγραφή του εσωτερικού.

Αυτό το έγγραφο αναγνώριζε τα χάλκινα αγάλματα που χρησιμοποιούνταν στην πρώτης τάξεως τραπεζαρία. ήταν εύκολα αναγνωρίσιμα όπως αυτά που είχαμε βρει.

Το χάλκινο άγαλμα με τις τρεις γυμνές κυρίες τοποθετήθηκε σε ένα εβένινο πλαϊνό τραπέζι κατά μήκος του τοίχου, ενώ υπήρχε και ένα δεύτερο άγαλμα. Ανάμεσα στα αγάλματα, κρεμόταν μια ταπετσαρία με μια παράσταση του Παρισιού την εποχή του Christiaan Huygens [Ολλανδού φυσικού του 17ου αιώνα]. Τα αγάλματα κατασκευάστηκαν από τον διάσημο Ολλανδό γλύπτη Lambertus Zijl κατόπιν παραγγελίας του σχεδιαστή εσωτερικών χώρων του πλοίου Lion Cachet.

Η εσωτερική διακόσμηση και τα γλυπτά σχεδιάστηκαν σε μοντέρνο στυλ art deco. Αυτή η μορφή τέχνης ξεκίνησε στο Παρίσι στις αρχές της δεκαετίας του 1920 και διακρίθηκε για τις καθαρές γραμμές στο σχεδιασμό.

Σε ένα διαφορετικό αρχείο βρήκα ακόμη και το πρωτότυπο έντυπο παραγγελίας για τη χύτευση των αγαλμάτων στο βελγικό χυτήριο Fonderie Nationales des Bronzes. Κοστίζουν την αστρονομική τιμή των 990 βελγικών φράγκων το καθένα.

Το έντυπο ανέφερε ότι προέκυψε μια διαφωνία μεταξύ του Cachet και των αρχικών πελατών επειδή τα αγάλματα απεικόνιζαν γυμνές κυρίες, αλλά είχαν ήδη πεταχτεί και τελικά τοποθετήθηκαν στο πλοίο ούτως ή άλλως.

Από τις εικόνες ήταν σαφές ότι πολλά άλλα χάλκινα αγάλματα βρίσκονταν στο ναυάγιο.

Σε άλλα διαμερίσματα, όπως η αίθουσα μουσικής πρώτης κατηγορίας, υπήρχε μια περιγραφή πέντε χάλκινων πάνελ που απεικόνιζαν πέντε διαφορετικούς Ολλανδούς ήρωες και επιστήμονες: Huygens, Michiel de Ruyter, Maarten Tromp, Prins Maurits και Hugo de Groot. Τα πάνελ της πόρτας ήταν διακοσμημένα με ένθετο κασσίτερο και απεικόνιζαν τον πλανήτη Κρόνο. Το δωμάτιο καπνιστών ήταν επίσης φινιρισμένο με μπρούτζινα πάνελ και είχε μια μαρμάρινη προτομή του Huygens.

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑΥΗΓΕΙΟΥ

Ήταν πολύ δύσκολο να βρω ακριβώς πού θα βρίσκονταν τα αγάλματα στο ναυάγιο, αλλά μετά από πολλές καταδύσεις και μελέτες των σχεδίων θα μπορούσα να επικεντρωθώ σε μια περιοχή που πρέπει να ήταν η πρώτης τάξεως τραπεζαρία.

Ένα επαναλαμβανόμενο πρόβλημα ήταν η πτώση της άγκυρας όσο το δυνατόν πιο κοντά στη θέση των αγαλμάτων. σε ένα ναυάγιο μήκους 170 μέτρων, αυτό δεν ήταν εύκολο έργο. Ωστόσο, η πολλή εξάσκηση σήμαινε ότι γίναμε πολύ καλύτεροι στην ερμηνεία των εικόνων σόναρ, λύνοντας έτσι το πρόβλημα.

Για εβδομάδες η τοποθεσία χτενιζόταν εκατοστό εκατοστό, και τελικά στις 27 Ιουλίου πέτυχα και βρήκα μια χάλκινη κουκουβάγια και μια γάτα ανάμεσα σε δύο δοκάρια. Τις επόμενες τρεις μέρες βρήκα άλλα τρία αγάλματα στην ίδια τοποθεσία.

Αρκετά χρόνια αργότερα βρήκα ένα από τα μπρούτζινα πάνελ που είχαν χρησιμεύσει ως διακόσμηση των δοκών στήριξης στην τραπεζαρία πρώτης τάξεως. Από τότε και άλλοι δύτες βρήκαν αγάλματα στο ναυάγιο.

ΚΑΤΑΔΥΣΗ ΤΑ HUYGENS

Σε 15 χρόνια έχω καταγράψει περισσότερες από 200 καταδύσεις στο ναυάγιο. Η ορατότητα μπορεί να κυμαίνεται από λίγα μόλις εκατοστά έως 8 μέτρα, αλλά συνήθως δεν είναι τόσο καλή, επειδή το πλοίο είναι τοποθετημένο σε μια αμμουδιά. αυτός είναι και ο κύριος λόγος που είναι δύσκολο να βρεις τον δρόμο σου.

Κατά τη διάρκεια της παλίρροιας μπορούν να γίνουν μεγάλες καταδύσεις στο ναυάγιο. Ωστόσο, κατά την ανοιξιάτικη παλίρροια το νερό μόλις σταματάει και υπάρχουν πολύ ισχυρά ρεύματα. Το βάθος του ναυαγίου είναι μεταξύ 8 και 25 μέτρων στην πλώρη. Έχει διαλυθεί από τα κύματα και το ρεύμα, αλλά εξακολουθεί να είναι δυνατό να εισέλθει σε ορισμένες περιοχές με τη χρήση τροχού.

Οι κινητήρες εξακολουθούν να είναι ξεκάθαρα αναγνωρίσιμοι και πλέον αποτελούν τα ψηλότερα σημεία στο ναυάγιο. Υπάρχει ένα κανόνι στην πρύμνη, και στην πλώρη υπάρχει ένα άλλο, όμορφο σε ένα βάθρο.

Κοντά σε αυτή την περιοχή βρίσκεται μια αίθουσα πυρομαχικών, η οποία είναι ακόμα εφοδιασμένη με χειροβομβίδες. (Το πλοίο απέπλευσε ως μεταφορά στρατευμάτων κατά τη διάρκεια του πολέμου.) Οι γερανοί που τοποθετήθηκαν σε διάφορες τοποθεσίες του πλοίου για να πάρουν φορτίο έχουν πέσει δίπλα στο ναυάγιο και αποτελούν ένα εξαιρετικό σημείο προσανατολισμού για να ξεκινήσετε την εξερεύνηση.

Το Huygens βρίσκεται στο 51.37.05 N, 003.16.73 E και εξακολουθεί να είναι ένα από τα αγαπημένα μου ναυάγια για κατάδυση, αλλά σίγουρα έχει τις ιδιορρυθμίες του!

Το ναυάγιο είναι επίσης ένα εξαιρετικό κρησφύγετο για πολλά καβούρια και αστακούς που βρίσκονται στα θραύσματα. Μεγάλες σχολές λαβράκι το αποκαλούν επίσης σπίτι, αλλά κρύβονται μόλις φτάσουν οι δύτες.

Όταν έκανα το πρώτο μου ναυάγιο για τη χρονιά αυτή τη σεζόν, η ορατότητα ήταν μόλις 20 εκατοστά. Αυτό έκανε την εξερεύνηση ένα επικίνδυνο εγχείρημα και χρειαζόταν κάποια προσοχή.

Ωστόσο, το ms Christiaan Huygens είναι ένα φανταστικό ναυάγιο για εξερεύνηση και είμαι σίγουρος ότι θα προσφέρει πολλά περισσότερα από τα μυστικά του τα επόμενα χρόνια.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Οι εικονογραφήσεις που χρησιμοποιούνται σε αυτό το απόσπασμα από το νέο βιβλίο Diving for Treasure είναι απλώς μια επιλογή – μόνο αυτό το κεφάλαιο έχει 48!

Το βιβλίο περιέχει αφηγήσεις για 17 ναυάγια, πολλά από τα οποία βρίσκονται στη Βόρεια Θάλασσα και στα ύδατα της Μάγχης. Αν και δεν έφεραν όλα χρυσό, ασήμι, νομίσματα ή πολύτιμους λίθους, όλα περιείχαν το είδος των πολύτιμων αντικειμένων που οι δύτες λατρεύουν να βρίσκουν.

Αυτό δεν είναι απλώς ένα βιβλίο ναυτικής ιστορίας, επειδή ο συνεργάτης του DIVER Vic Verlinden και ο μελλοντικός συνεργάτης Stefan Panis, και οι δύο από το Βέλγιο, έχουν βουτήξει αυτά τα ναυάγια, συμπεριλαμβανομένων μερικών, όπως η Αίγυπτος, που βρίσκονται σε βάθος έως και 130 μέτρα, και έχουν αποκαλύψει θησαυρούς .

Αυτοί οι έμπειροι τεχνικοί δύτες μπόρεσαν να προσθέσουν τους δικούς τους φωτογραφία στο μείγμα και, μέσω ιστοριών από πρώτο χέρι, μεταφέρω τις σημαντικές προκλήσεις της κατάδυσης αυτών των σκαφών.

• Whittles Publishing, ISBN: 9781849953252, Softback, 144pp, 17 x 24cm, £18.99