ΔΥΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ
ΜΙΚΑΛ ΠΙΤΣΟ , ένας από τους κορυφαίους υποβρύχιους οπερατέρ στον κόσμο, έχει στρέψει την προσοχή του από την άγρια ζωή σε καθαρά νερά στην ανθρώπινη ζωή του 18ου αιώνα σε πράσινα, θολά νερά. Εξηγεί γιατί απόλαυσε την ευκαιρία
ΩΣ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ ΚΑΜΕΡΑΜΑΝ, είχα την τύχη να βουτήξω σε μερικές από τις πιο παρθένες θάλασσες και απομακρυσμένα περιβάλλοντα στον πλανήτη, αλλά και να κάνω κινηματογραφικές ταινίες σε τοποθεσίες όπου λίγοι έχουν την ευκαιρία να πάνε.
Αναθέσεις γυρισμάτων στον Great Barrier Reef για γυρίσματα σε μια μεγάλη σειρά του BBC Sir David Attenborough. οι Σολομώντες και ο Τσουύκ για να κινηματογραφήσουν τον απόηχο του πολέμου στις Θάλασσες των Κοραλλιών. και τα νησιά Γκαλαπάγκος, πάλι για μια πρόσφατη τριμερή σειρά του BBC1.
Η κατάδυση στη Σαουδική Αραβική πλευρά της Ερυθράς Θάλασσας και στα σαουδαραβικά ύδατα του Αραβικού Κόλπου για το National Geographic για περισσότερο από ένα χρόνο, αντιπαραβάλλοντας τις δύο θάλασσες ήταν επίσης μια σπάνια ευκαιρία. Καταδύσεις σε σπήλαια στη Νορβηγία, κάτω από τον αρκτικό πάγο, τις θαλάσσιες λίμνες του Παλάου – όλες είναι καταχωρημένες εκεί στα ημερολόγια και τα διαβατήριά μου.
Οι άνθρωποι μπορεί να πιστεύουν ότι θα μπορούσα να γίνω λιγάκι απαισιόδοξος για αυτές τις ευκαιρίες και να αποφεύγω τις καταδύσεις σε λιγότερο εξωτικές τοποθεσίες, αλλά αγαπώ τη δουλειά μου με πάθος και η κατάδυση πιο κοντά στο σπίτι δεν με πτόησε ποτέ.
Είμαι ο πρώτος που παραδέχομαι ότι η εργασία στα βρετανικά ύδατα και η προσπάθεια να τραβήξετε εκπληκτικές εικόνες μπορεί να παρουσιάσει μια σειρά από προκλήσεις, και πουθενά περισσότερες από ό,τι στο Solent Channel.
Αυτό το τμήμα του νερού, γνωστό για τις πολύπλοκες παλίρροιες, τα ρευστά ρευμάτων και την περιορισμένη ορατότητα, είναι πάντα ένα δύσκολο μέρος για να κινηματογραφήσετε. Υπάρχει όμως ένας πλούτος ιστορίας σε αυτά τα νερά, που χρονολογείται από την προϊστορική εποχή. Αυτό κάνει την πρόκληση τόσο σημαντική και δεν θα το κουράσω ποτέ.
ΑΔΥΝΑΜΦΙΣΤΑ ΤΟ ΠΙΟ ΔΙΑΦΗΜΟ Το σκάφος που θα ανασκαφεί, θα ανυψωθεί και θα αποκατασταθεί από το Solent είναι η ναυαρχίδα του Henry VIII, η Mary Rose. Ήταν αυτό το πλοίο που πρωτοστάτησε σε μια επίθεση εναντίον ενός γαλλικού στόλου εισβολής αλλά βυθίστηκε μπροστά στον Βασιλιά το 1545.
Η Mary Rose, βετεράνος του ναυτικού των Tudor, είναι το στολίδι στο στέμμα του ναυτικού μας παρελθόντος, αλλά υπάρχουν και άλλα ναυάγια που βρίσκονται σε αυτά τα νερά, το καθένα με μια διαφορετική ιστορία να πει. Ένα συγκεκριμένα αποκαλύπτεται για άλλη μια φορά στους αρχαιολόγους.
Μόλις τρία μίλια μακριά από την ιστορική προκυμαία του Πόρτσμουθ στα θολά νερά του ανατολικού Solent Channel, βρίσκεται το ναυάγιο του Invincible, το οποίο βυθίστηκε το 1758. Ένα γαλλικό πολεμικό πλοίο, είχε αιχμαλωτιστεί από τους Βρετανούς το 1747.
Η κατασκευή της ήταν τόσο σημαντική που επηρέασε τα βρετανικά σχεδιασμένα πολεμικά πλοία μέχρι την εποχή του Τραφάλγκαρ και πέρα - αυτός ο τύπος πλοίων έγινε η ραχοκοκαλιά του Βασιλικού Ναυτικού.
Τον Μάρτιο του 2012, ο αρχαιολόγος και νυν κάτοχος άδειας Dan Pascoe, ακολουθώντας τα βήματα του προηγούμενου φύλακα Διοικητή John Bingeman, ο οποίος κατείχε τη θέση για τρεις δεκαετίες, με προσκάλεσε να βουτήξω στο Invincible για πρώτη φορά.
Από τότε, είχα την τύχη να ασχοληθώ με την καταγραφή των λειψάνων αυτού του διάσημου πολεμικού πλοίου, με απώτερο σκοπό την παραγωγή μιας ταινίας ντοκιμαντέρ. Είναι μια ιστορία που δεν μπορεί να αγνοηθεί και κάθε χρόνο που περνάει αποκαλύπτονται διάφορα μέρη του ναυαγίου.
Τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει αρκετά για το τεράστιο μέγεθος και την κλίμακα των ξύλων του κύτους που προεξέχουν από τον βυθό της θάλασσας. Εκείνη την ημέρα του Μαρτίου, τόσο νωρίς στη σεζόν, είχαμε ορατότητα τουλάχιστον 5 μέτρων, χωρίς φύκια να κρύβουν το ναυάγιο.
Ήταν μια εξαιρετική πρώτη κατάδυση, αλλά χρειάστηκαν πολλά περισσότερα για να εξοικειωθώ με αυτήν την τεράστια τοποθεσία. Τόσο μεγάλο μέρος της γάστρας σώζεται, η πλευρά του λιμανιού ανέπαφη, η δεξιά πλευρά σπασμένη και διάσπαρτη. Μπορεί να προκαλεί σύγχυση να γνωρίζετε ακριβώς πού βρίσκεστε, αλλά κάθε κατάδυση σας αφήνει να εξοικειωθείτε καλύτερα με το πώς βρίσκεται ο Invincible.
Δεν υποτίμησα την ορατότητα εκείνη την ημέρα. Αυτές είναι εξαιρετικές συνθήκες για το Solent Channel. Πολύ συχνά βουτάτε σε έναν παχύρρευστο ζωμό με πρασινωπό αρακά με λίγες πιθανότητες να γυρίσετε, αλλά είχαμε τόσο καλή θέα τότε και κρίνω κάθε κατάδυση από τότε σε αυτή την αξιοσημείωτη πρώτη συνάντηση.
Ήμασταν αρκετά τυχεροί να επαναλάβουμε σχεδόν αυτές τις συνθήκες για λίγες μέρες κατά τις ανασκαφές του Ιουνίου 2017. Αυτή η νέα φάση της έρευνας χρηματοδοτείται από επιχορήγηση 2 εκατομμυρίων λιρών από πρόστιμα που επιβλήθηκαν από το τραπεζικό σκάνδαλο LIBOR.
Η ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΟΥ διευθύνεται από το Maritime Archaeological Sea Trust (MAST) σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Bournemouth και το Εθνικό Μουσείο του Βασιλικού Ναυτικού.
Τα ευρήματα, αφού συντηρηθούν στην αρχαιολογική εγκατάσταση του MAST στο Poole, θα εκτεθούν στο Portsmouth Historic Dockyard.
Κατάδυση από το mv Avon, μια φορτηγίδα εργασίας με έδρα το Poole, αρχαιολόγοι, στρατιωτικοί βετεράνοι και άλλοι έμπειροι εθελοντές εργάζονται μαζί για να ανασκάψουν το πλοίο και να ανακτήσουν τα πολλά τεχνουργήματα που βρίσκονται κρυμμένα κάτω από την άμμο και τα ιζήματα της τοποθεσίας.
Κατά την πρώτη περίοδο κατάδυσης, έχουν ανακτηθεί εκατοντάδες καλοδιατηρημένα αντικείμενα. Αυτά περιλαμβάνουν δερμάτινα παπούτσια ναυτικών, εργαλεία πυροβολητών, κουμπιά συντάγματος, μια ποικιλία από ξάρτια και απίστευτα πηνία εφεδρικού καλωδίου.
Υπήρχε ακόμη και μια χειρόγραφη ξύλινη ετικέτα με την ένδειξη «Mainstay Mainsail Halyards», το σχοινί που μύριζε ακόμα την πίσσα που χρησιμοποιήθηκε για να την σκληρύνει και να τη συντηρεί.
Σχεδόν 2.5 τόνοι από αυτό το σχοινί έχουν συγκεντρωθεί τώρα. Αυτή η μυρωδιά σε επαναφέρει αμέσως στη ζωή σε αυτόν τον άνθρωπο του πολέμου τρίτης κατηγορίας των μέσων του 18ου αιώνα.
Αν και έχω βουτήξει πολλά διαφορετικά ναυάγια στο Solent, το Invincible είναι τόσο ξεχωριστό. Γνωρίζοντας την ιστορία του πλοίου, δεν μπορείτε παρά να σας συναρπάσει.
Ένα σύστημα πλέγματος τετράγωνων 3 x 3 m κατασκευάστηκε από στύλους σκαλωσιάς σε όλο το τμήμα της πλώρης. Ήταν μέσα σε αυτά τα τετράγωνα που ομάδες δύο δυτών χρησιμοποίησαν τις τέσσερις αεροδιακομιδές. Ακολουθώντας τους κίτρινους σωλήνες αέρα που διασχίζουν το βυθό της θάλασσας σας οδηγεί στην τοποθεσία και κάνει αυτά τα ταξίδια μια ενδιαφέρουσα και εύκολη μετακίνηση. ειδικά έτσι, καθώς έχω το ογκώδες περίβλημα της κάμερας με στροβοσκόπιους και φώτα συνδεδεμένα για να σπρώχνουν στο επερχόμενο ρεύμα.
Καθώς πλησιάζω, η προσμονή μου για το τι μπορεί να είχαν αποκαλύψει οι αρχαιολόγοι χτίζει. Το να βλέπω ένα εντελώς άθικτο κάλυμμα καταπακτής σε σχεδόν τέλεια κατάσταση να έχει αποκαλυφθεί ήταν αρκετά συναρπαστικό, αλλά θυμάμαι ότι μετακόμισα σε άλλο πλέγμα και εντόπισα τρία τεράστια τετράγωνα αρματωσιάς που βρίσκονται το ένα πάνω στο άλλο βαθιά μέσα στην τάφρο - ένα θέαμα που κυριολεκτικά μου έκοψε την ανάσα. Σε οποιαδήποτε κανονική κατάδυση, απλά δεν βλέπετε τέτοια πράγματα.
Το να γλιστρήσω και να κινηματογραφήσω το πρόσφατα ανασκαμμένο εσωτερικό και βλέποντας τα καταστρώματα του Invincible να ανοίγουν από κάτω μου, μου έδωσαν μια πραγματική αίσθηση των ναυτικών που κάποτε περπατούσαν σε αυτές τις σανίδες και της αποστολής στην οποία βρίσκονταν.
ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΙΚΑ, ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΚΑΘΕ Ο Solent Diver ξέρει, ότι τα αιωρούμενα φύκια που κυματίζουν στο ρεύμα είναι μόνιμο ερεθιστικό κατά τη λήψη φωτογραφιών. Απλά πρέπει να επιλέξετε την κατάλληλη στιγμή για να τραβήξετε τη λήψη που θέλετε. δεν υπάρχουν σύντομες διαδρομές εκεί έξω.
Τα όπλα είκοσι τεσσάρων και 32 λιβρών, πάλι με τις συνοδευτικές ράβδους καταμέτρησης, το καθένα χαραγμένο με λατινικούς αριθμούς που υποδηλώνουν το μέγεθος των ραβδιών, αποκαλύπτονταν από την παρτιτούρα από ένα διαμέρισμα. Φτιαγμένα από υπολείμματα σχοινιού και κορδονιού, χρησιμοποιήθηκαν για να συγκρατούν την οβίδα και να γεμίζουν στη θέση τους.
Είναι πράγματι ένα σπάνιο θέαμα να βλέπεις αυτά τα αμπάρια σκορπισμένα με μπάλες μουσκέτο κατά εκατό, με πυριτόλιθους διάσπαρτους ανάμεσά τους. Μην κάνετε λάθος, αυτό ήταν ένα πλοίο που ξεκίνησε μια εκστρατεία για να πολεμήσει τον κύριο αντίπαλό μας – τους Γάλλους.
Στις 19 Φεβρουαρίου 1758, το Invincible - το πρώτο από τα επτά HMS Invincibles που έφεραν αυτό το περήφανο όνομα - ήταν μέρος ενός στόλου οκτώ πολεμικών πλοίων που έπλευσαν από το Πόρτσμουθ στη Νέα Σκωτία σε μια δεύτερη προσπάθεια να καταλάβουν το γαλλικό φρούριο του Λουίζμπουργκ. Το Invincible ήταν αναπόσπαστο μέρος της ειδικής ομάδας που τελικά πέτυχε, αλλά το πολεμικό πλοίο δεν εκκαθάρισε ποτέ το Solent Channel.
Μια σειρά καταστροφικών γεγονότων κυρίευσαν το πλοίο. Ενώ ζύγιζε την άγκυρα, οι αυλακώσεις της έπεσαν κάτω από την πλώρη και στη συνέχεια, ενώ προσπαθούσαν να καθαρίσουν την άγκυρα, το πηδάλιο μπλοκάρει.
Το Invincible βρισκόταν τώρα σε μια επικίνδυνη κατάσταση, ανίκανο να διευθύνει. Στη συνέχεια, πιασμένη από έναν συνδυασμό αναζωογονητών ανέμων, παρασύρθηκε στην Horsetail Sand. Παρά τις γενναίες προσπάθειες να την επαναφέρουν, συμπεριλαμβανομένης της απόρριψης έξι από τα πυροβόλα 24 λιβρών της στο επάνω κατάστρωμα, το κύτος πλημμύρισε και ο άνεμος που είχε πλέον ενισχυθεί σε θυελλώδη δύναμη την έστρεψε στο πλάι.
Το πλοίο χάθηκε, και τα επόμενα 220 χρόνια, σιγά-σιγά τάφτηκε από την άμμο και τον βότσαλο, όπως είχε χαθεί η Mary Rose δύο αιώνες νωρίτερα.
Το σκαρί του Αήττητου τώρα εκτίθεται για άλλη μια φορά. Η άμμος που κάποτε τύλιξε αυτό το πλοίο υποχωρεί καθώς η παλιρροιακή ροή, τα ρεύματα και οι σφοδρές χειμερινές καταιγίδες τα παρασύρουν. Για τον Dan Pascoe, αυτό παρουσιάζει ένα δίλημμα.
Ενώ αυτή η σπάνια ευκαιρία να δείτε την τεράστια ξυλεία και τη δομή του πλοίου να ξεδιπλώνεται, προκαλεί επίσης γρήγορα τον θάνατο του ναυαγίου. Καθώς η κατασκευή είναι εκτεθειμένη στα στοιχεία και τις δράσεις των ξυλόμορφων οργανισμών που αιφνιδιάζουν τα εκτεθειμένα ξύλα, θα είναι αγώνας αγώνα με τον χρόνο να ανασκάψουμε και να καταγράψουμε όσο το δυνατόν περισσότερα προτού φθαρεί και διαλυθεί από τις δυνάμεις της φύσης.
Σε ένα έθνος τόσο εγγενώς συνδεδεμένο με τη θάλασσα, η αποκάλυψη και η διατήρηση του θαλάσσιου παρελθόντος μας είναι μια φιλοδοξία που συμμερίζονται πολλοί. Παρόλο που το έργο Invincible έχει κερδίσει μεγάλη προσοχή, μέχρι στιγμής κανένας ραδιοτηλεοπτικός φορέας δεν έχει ανακοινώσει ένα πλήρες ντοκιμαντέρ.
Αλλά είμαι απτόητος. Καθώς το έργο προχωρά, θα συνεχίσω να συνεργάζομαι με την αρχαιολογική ομάδα για να τεκμηριώσω τα κρυμμένα μυστικά αυτού του πλοίου, τα οποία τώρα αποκαλύπτονται. Όταν ανατρέχετε στα πλάνα από τις ανασκαφές της Mary Rose, συνειδητοποιείτε πόσο σημαντικές είναι αυτές οι εικόνες. Δεν είναι μόνο για το παρόν, αλλά και ένα πολύτιμο αρχείο για το μέλλον.
Τον Σεπτέμβριο του 1980, το Invincible χαρακτηρίστηκε ως προστατευόμενο ναυάγιο σύμφωνα με τον νόμο περί προστασίας των ναυαγίων του 1973.
Το 2013 το ναυάγιο τοποθετήθηκε στη λίστα της Ιστορικής Αγγλίας με τα 10 πιο επικίνδυνα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς. Οι καταδυτικές δραστηριότητες θα ξαναρχίσουν από τον Μάιο έως τον Ιούλιο του 2018.
Ο ΞΥΛΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΗΤΤΗΤΟΥ
των Jessica Berry, Dan Pascoe & Dave Parham
L'INININIBLE, OR INININIBLE όπως έγινε μετά τη σύλληψή της από τους Γάλλους το 1747, ήταν τόσο καινοτόμου και εκλεπτυσμένου σχεδιασμού που η κατασκευή της έφερε επανάσταση στη βρετανική ναυπηγική. Μέχρι τη μάχη του Τραφάλγκαρ το 1805, τα περισσότερα από τα πλοία με 74 πυροβόλα, γαλλικά και βρετανικά, ναυπηγήθηκαν σύμφωνα με τις γραμμές της.
Το πλοίο ήταν πειραματικής κατασκευής, με πολλά σιδερένια γόνατα να κάνουν το κύτος του ελαφρύτερο και πιο γρήγορο και να της επέτρεπαν να μεταφέρει περισσότερα όπλα. Ήταν επίσης το πρώτο πλοίο που δοκίμασε τα νέα ελαφρά όπλα 24 λιβρών. Ελπίζουμε τον επόμενο χρόνο να βρούμε ένα από αυτά τα όπλα που απορρίφθηκαν τη στιγμή της βύθισης του πλοίου. Αυτή θα ήταν μια μοναδική ανακάλυψη, καθώς δεν είναι γνωστό ότι έχει βρεθεί καμία. Λίγοι ήταν γνωστό ότι είχαν φτιαχτεί.
Η Invincible χρειάστηκε περισσότερες από δυόμισι μέρες για να βυθιστεί το 1758. Πρώτα η άγκυρά της κόλλησε στη λάσπη και μετά προσάραξε στο Dean Sands στο Solent.
Η άμμος είχε ανέβει σε αδιανόητα επίπεδα, σύμφωνα με τον πιλότο του Πόρτσμουθ, ο οποίος δεν είχε δει ποτέ κάτι παρόμοιο, και έτσι αξιωματικοί και πλήρωμα αθωώθηκαν στο στρατοδικείο που ακολούθησε.
Αυτό το καλοκαίρι έγινε η πρώτη μεγάλη ανασκαφή μετά τις ανασκαφές του Cmdr John Bingeman τη δεκαετία του 1980. Αυτή την πρώτη σεζόν δουλέψαμε στο τμήμα πλώρης, μια περιοχή που θεωρείται ότι κινδυνεύει περισσότερο από τις καταστροφές των καταιγίδων.
Η κατασκευή περιέχει τις αποθήκες των σκαφών, των ξυλουργών και των πυροβολητών στο κατάστρωμα ορλόπ, καθώς και αντικείμενα από τις γενικές αποθήκες στο αμπάρι.
Βρήκαμε έναν καλό αριθμό κουμπιών συντάγματος, συμπεριλαμβανομένων αυτών των Φρουρών Coldstream - το σύνταγμα δεν ήταν γνωστό στον Καναδά εκείνη την εποχή, επομένως αυτό το εύρημα είναι επί του παρόντος ένα ενδιαφέρον παζλ.
Περισσότερα από 100 όπλα – που μοιάζουν με ξεφουσκωμένους, μουσκεμένους σκαντζόχοιρους και πιθανώς τόσο πικάντικα – βρέθηκαν στο κατάστημα του πλοίου. Πρόκειται για μπάλες όακχουμ που κρατούν το φυσίγγιο και πυροβολούν στη θέση τους όταν είναι φορτωμένο.
Μερικά βρήκαμε πλήρη με ραβδιά καταμέτρησης που υποδηλώνουν τον τύπο του όπλου με το οποίο επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν. Κάποιοι με την ένδειξη XXIII ή XXIV έδειξαν ότι ήταν για το όπλο των 24 λιβρών.
Ο ξύλινος κόσμος, όπως ήταν γνωστή η ζωή του Βασιλικού Ναυτικού στο πλοίο τον 18ο αιώνα, ζωντάνεψε αυτό το καλοκαίρι με μερικά απολύτως άθικτα αντικείμενα, όπως μπλοκ αρματωσιάς, στάχυα τροχαλίας, ράβδους βαρελιών, καρούλια από ταμπόν και μια κεφαλή κρόου 24 λιβρών.
Μοναδικά, σε αντίθεση με το HMS Victory, το σημερινό πιο διάσημο άθικτο πλοίο του 18ου αιώνα στο Portsmouth Historic Dockyard, το Invincible περιέχει όλες τις προμήθειες και τα προσωπικά του υπάρχοντα από την ημέρα που χάθηκε. Κάποια από τα ξάρτια που βρήκαμε, για παράδειγμα, ήταν ακόμα κουλουριασμένα στο κατάστρωμα. Βρήκαμε επίσης μια σειρά από δερμάτινα παπούτσια και ένα άθικτο μπουκάλι, ακόμα με φελλό.
Σε επόμενες ανασκαφές, θα επεκταθούμε προς τα εμπρός σε μια περιοχή στο πιο κάτω μέρος του πλοίου. Αυτό δεν έχει ανασκαφεί ποτέ. Ελπίζουμε να μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε την καταγραφή του συνεκτικού λιμανιού και να μελετήσουμε τον τρόπο με τον οποίο το πλοίο ξαναχτίστηκε τη δεκαετία του 1750.
Η τρισδιάστατη φωτογραμμετρία διεξάγεται σε κάθε επίπεδο που ανασκάπτουμε, επομένως η λεπτομέρεια θα είναι διαθέσιμη για μελέτη και θα χρησιμεύσει επίσης για την ανάπτυξη της τρέχουσας τρισδιάστατης διαδρομής της τοποθεσίας.
Τώρα που ολοκληρώθηκε η πρώτη σεζόν, τα τεχνουργήματα βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Κέντρο του Maritime Archaeology Sea Trust στο Poole για να συντηρηθούν και να καταγραφούν.
Αυτή η φάση μετά την ανασκαφή θα πραγματοποιηθεί με τη βοήθεια εθελοντών υπηρεσιών και πρώην υπηρεσιών και μειονεκτούντων νέων, οι οποίοι είναι βασικοί δικαιούχοι της επιχορήγησης LIBOR.
