Μια βόλτα στη βαθιά πλευρά

«Είναι μια ατυχής αλήθεια ότι όσο μεγαλύτερα είναι τα επιτεύγματά σας, τόσο μεγαλύτερη είναι η αντίθεση και η εχθρότητα». Jim Bowden – Ο Βαθύτερος Δύτης του Κόσμου 1994

Ο ΜΑΡΚ ΜΕ ΤΥΧΝΗΣΕ ΣΤΟ ΗΒ ενώ ήμουν σε διακοπές. «Μπορείς να πάρεις κάτι στο Sharm για μένα όταν πετάξεις πίσω;»
«Βεβαίως, τι χρειάζεστε;»
Πήρα τακτικά αξεσουάρ όπως καταδυτικούς υπολογιστές, μπομπίνες, floats ή ακόμα και wetsuits. Ίσως ο Mark είχε εξαγάγει μερικά συστήματα φωτισμού από τους χορηγούς. Ίσως είναι απλώς ένα πακέτο O-rings:
«Χρειάζομαι το νέο μου ατσάλινο δίδυμο σετ 18 λίτρων για την απόπειρα ρεκόρ».
Δεν ήταν ακριβώς χειραποσκευή!
Η μητρική εταιρεία του Ocean College ανήκε στις πτήσεις μεταξύ Gatwick και Sharm. Με μια επιστολή εισαγωγής και μια γρήγορη συνομιλία με τον εκπρόσωπο της περιοδείας που πέρασα. Μπήκα στην αίθουσα αποσκευών στο αεροδρόμιο του Σαρμ ελ Σέιχ για να παρακολουθήσω τις γιγάντιες, μπλε ατσάλινες δεξαμενές του Μαρκ να περιστρέφονται γύρω από το καρουζέλ σφηνωμένο ανάμεσα σε διάφορα αντικείμενα Samsonite και Gucci.
Τα σήκωσα ψηλά πριν πετάξουν από τη γωνία, τοποθετώντας τα στο τρόλεϊ μου κρατώντας την ανάσα μου και σκεφτόμουν την επικείμενη βούρτσα μου με τα έθιμα.
«Τι είναι αυτά;»
"Είμαι σε διακοπές κατάδυσης στην Ερυθρά Θάλασσα."
«Αλλά έχουμε τανκς εδώ».
«Η κατανάλωση αέρα δεν είναι πολύ καλή, φοβάμαι».
Μετά από τρεισήμισι χιλιάδες μίλια και πολλαπλούς μεταφορικούς ιμάντες, δεν υπήρχε καμία γρατσουνιά στις δεξαμενές.
Ο Leigh περίμενε έξω στο πάρκινγκ σε ένα παλιό ταξί Peugeot 504. Είχε κάποια νέα:
«Ξεκινάμε τον Ιούλιο. Ο Μαρκ έρχεται να ζήσει εδώ. Όχι άλλες επταήμερες επισκέψεις. θα συνηθίσει τη ζέστη αν μείνει για μερικές εβδομάδες».
“Και το φαγητό.”
Ο Μαρκ Άντριους έφτασε στις αρχές Ιουλίου, φορτωμένος με περισσότερα νεοαποκτηθέντα κιτ κατάδυσης. Στους μήνες μακριά από το Sharm, η ιδιότητά του ως διασημότητας του είχε κερδίσει μια θέση στην τηλεοπτική εκπομπή Superhumans του Channel Four.
Παραδόξως, ο Mark ήταν απρόθυμος να μιλήσει για αυτό, αλλά ο Leigh τελικά του ανάγκασε τις λεπτομέρειες. Μαζευτήκαμε στην καμπίνα του New Age και ακούσαμε:
«Ο παραγωγός μας έβαλε έξι από εμάς με ποδήλατα γυμναστικής για ένα τεστ αντοχής.
Ήταν ένα αστείο και μετά βίας ιδρώσαμε. Καθόμουν, λοιπόν, εκεί κάνοντας πετάλι, όταν ήρθε ο γιατρός του στούντιο και μου είπε να σταματήσω. «Τα διαβάσματά μου μου λένε ότι πρόκειται να πάθεις καρδιακή προσβολή και να πεθάνεις», ανακοίνωσε.
«Πρέπει να κάνεις πλάκα; Το κάνω αυτό κάθε μέρα περπατώντας τον σκύλο. Η ίδια μου η μητέρα κάνει ποδήλατο πιο γρήγορα.»
Ο γιατρός άπλωσε το χέρι και έβγαλε το καλώδιο ρεύματος του ποδηλάτου του Μαρκ.
«Ήμουν έξαλλος. Κατέβηκα από το ποδήλατο, τον έσπρωξα πάνω από ένα κιγκλίδωμα και τον έστειλα να τρακάρει σε εξοπλισμό τηλεόρασης. Οι κάμερες εξακολουθούσαν να λειτουργούν. τα πόδια του ήταν στον αέρα και ο φορητός υπολογιστής του πέταξε».
Ο Μαρκ βγήκε καταιγιστικά από το στούντιο ακολουθώντας ακόμα καλώδια από το μηχάνημα ΗΚΓ, με τους σκηνοθέτες να τον ακολουθούν. «Κατάφερα να βάλω το φορητό υπολογιστή σε έναν τοίχο και να σπρώξω έναν βιντεογράφο στο πάτωμα».
Ο Μαρκ σπάνια έχανε την ψυχραιμία του, αλλά για να αποφύγει οποιαδήποτε κλιμάκωση κατευθύνθηκε κατευθείαν στο σπίτι.
«Μου τηλεφώνησαν για να με ρωτήσουν πώς θα μπορούσαν να επανορθώσουν και να με επιστρέψουν στο στούντιο. Το πρώτο πράγμα που μπήκε στο κεφάλι μου ήταν το πρόσφατα επισκευασμένο μηχανάκι μου στο γκαράζ.
«Μπορείς να πληρώσεις τον λογαριασμό του μηχανικού για το ποδήλατό μου».
"Πόσο?"
'212 λιντ.'
'Εγινε.'"

ΣΗΜΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕ την επόμενη μέρα για να τελειώσει το γύρισμα αλλά παρατήρησε στη σύνθεση των αθλητών ένα επιπλέον άτομο με πολύ χλωμό και φαλακρό τριχωτό της κεφαλής.
«Τι κάνεις εδώ, δεν σε είδα χθες;»
«Είμαι ηθοποιός. Με τράβηξαν μέσα την τελευταία στιγμή γιατί δεν πίστευαν ότι θα επέστρεφες. Χρειάζονταν ένα body-double? Πληρώθηκα 50 λίρες για να ξυρίσω το κεφάλι μου».
Το πλήρωμα υποστήριξης In Deep ξέσπασε σε υστερία και έφυγε γρήγορα από την καμπίνα.
Ο συνήθως ψύχραιμος και ελεγχόμενος Mark Andrews είχε υποστεί βραχυκύκλωμα αλλά με έκανε να αναρωτηθώ: τι ακριβώς είδε ο γιατρός; Ο Μαρκ είχε αποδείξει ότι οι γιατροί έκαναν λάθος στο παρελθόν. Η ιατρική εμπειρογνωμοσύνη και η ακραία βαθιά κατάδυση απλώς δεν επικαλύπτονταν αρκετά για ακριβείς προβλέψεις; Ο Μάρκος είχε μια απάντηση:
«Εκτός από τη διενέργεια αυτοψίας, για την οποία δεν βιάζομαι, είναι πολύ δύσκολο να πω ακριβώς πώς η έκταση της βλάβης των ιστών επηρεάζει τα αέρια. Περνάμε σε μια περιοχή όπου οι μελέτες και τα στατιστικά είναι ουσιαστικά ανύπαρκτα. Το μόνο που έχουμε είναι η καλύτερη εικασία».
Η διαδρομή του Μάρκου μέσω της κατάδυσης ήταν μεγάλη, αργή και υπολογισμένη. ένας φανατικός ερευνητής, λίγοι αμφέβαλλαν για τη δέσμευσή του για ασφάλεια και μείωση του κινδύνου.
«Πιθανότατα παίρνει τα βιβλία και τα εγχειρίδια του στο κρεβάτι μαζί του», είπε νωρίς ο Leigh, ενώ συμβιβάστηκε με τον φιλομαθή νέο συν-δύτη του.

ΔΙΑΔΡΟΜΗ LEIGH ΣΤΟ Η κατάδυση δεν θα μπορούσε να είναι πιο διαφορετική και, όπως πολλοί επαγγελματίες, σκόνταψε στη βιομηχανία τυχαία.
«Ξεκίνησα σε ένα εργοτάξιο στο Τελ Αβίβ. Μετά από μερικές εβδομάδες έκανα ένα ταξίδι με λεωφορείο και ταξί πέρα ​​από τα αιγυπτιακά σύνορα και κάτω στο Dahab. Κοίταξα με αναπνευστήρα τη Μπλε Τρύπα και παραλίγο να φρικάρω με το φαινομενικά απύθμενο γαλάζιο νερό».
Πέντε εβδομάδες αργότερα ήρθε η ώρα να επιστρέψει, αλλά ο Leigh είχε ξοδέψει όλα τα μετρητά του, είχε παρατήσει τη βίζα του και δεν μπορούσε να πληρώσει το πρόστιμο στη συνοριακή πύλη Taba.
«Άργησα μόνο μια εβδομάδα, αλλά πήραν ό,τι είχαμε μέχρι την τελευταία αγγλική λίρα. Έχασα ακόμη και τα παπούτσια μου. Μπήκα ξυπόλητος στο Εϊλάτ και βρήκα έναν ξενώνα που μου έδωσε πίστωση μιας εβδομάδας».
Η οικονομική σωτηρία του Leigh ήταν η εργασία στο εργοτάξιο με πενήντα δολάρια την ημέρα, αλλά μετά από μερικές εβδομάδες η καινοτομία των καινούργιων παπουτσιών και του σκάβοντας τρύπες λιγοστεύει. «Μια μέρα πήγα μια βόλτα στη μεγάλη μαρίνα και παρατήρησα αρκετούς αλλοδαπούς να δουλεύουν στα σκάφη.
«Η ναυτική μου εμπειρία ήταν σχεδόν μηδενική, οπότε έπιασα δουλειά σε μια βάρκα με γυάλινο πυθμένα που σέρβιρε αναψυκτικά και μοίραζε σωσίβια. Έζησα στο πλοίο σε μια καμπίνα στο μέγεθος ενός κουτιού παπουτσιών».
Τρεις μήνες αργότερα, ο Leigh βρήκε μια θέση σε ένα σκάφος σαφάρι. ένα από τα πλοία πολλαπλών αγκυροβολίων μεγάλης εμβέλειας που ταξίδεψε στην εξωτερική περιοχή της Ερυθράς Θάλασσας. Χρειάζονταν έναν σεφ, αλλά οι εμπειρίες του Leigh στην κουζίνα δεν ξεπερνούσαν τις τοστιέρες και τους ηλεκτρικούς βραστήρες.
«Ένας φίλος μου έμαθε πώς να φτιάχνω πέντε πιάτα. Απίστευτα έπιασα τη δουλειά και πήγα στη θάλασσα, αλλά ο ιδιοκτήτης ήθελε ψάρι κάθε μέρα».
Τον Ιανουάριο του 1993 το σκάφος του Leigh έδεσε για ένα μήνα στη μαρίνα του Eilat για να υποβληθεί σε ετήσια συντήρηση.
«Πήγαινε να δεις τον κουνιάδο μου στην άλλη άκρη της πόλης», είπε ο Σιμσόν, ο κυβερνήτης του Sun Boat, μήκους έξι ποδιών, 20 πέτρες. «Διατηρεί ένα καταδυτικό κέντρο και θα σας διδάξει να κάνετε καταδύσεις. Το μάθημα είναι στο σπίτι, αλλά επιλέξτε μόνοι σας ένα σετ καταδυτικού εξοπλισμού και θα το αφαιρέσω από τον μισθό σας.»
«Κοιτάζοντας πίσω, το μάθημα ήταν διαβολικό αλλά πολύ διασκεδαστικό. Θυμάμαι τις τέσσερις ή πέντε μέρες του εκπαίδευση έχοντας τρεις διαφορετικούς εκπαιδευτές, κανένας από τους οποίους δεν μιλούσε ιδιαίτερα καλά αγγλικά.
«Ήμασταν τέσσερις μαθητές και κατά τη διάρκεια μιας από τις καταδύσεις το εκπαιδευτή βιδώθηκε στην επιφάνεια, αφήνοντάς μας κάτω από το νερό μέχρι να χορτάσουμε και να πάμε για μπάνιο.
«Όταν τελείωσε ο αέρας μας βγήκαμε στην επιφάνεια στη μέση του πουθενά. Πίσω στο καταδυτικό κέντρο μας ενημέρωσαν ότι η εξαφάνισή μας εκπαιδευτή είχε υποστεί μια σοβαρή συμπίεση των δοντιών και ήταν με τον οδοντίατρο.
«Πραγματικά δεν φάνηκαν να μας δίνουν δεκάρα».

ΚΑΜΙΑ Ο ΣΟΦΟΣ αλλά με άδεια κατάδυσης και ένα σετ εξοπλισμού κατάδυσης, ο Leigh ξεκίνησε στο Sun Boat για το πρώτο του σαφάρι. «Ο Shimshon ήθελε να έχουμε άδειες κατάδυσης για να ψαρέψουμε και να γεμίσουμε την τράπεζα του με μεγάλους καταψύκτες. Μόλις επέστρεφε στο λιμάνι, μπορούσε να πουλήσει τα ψάρια σε τοπικά εστιατόρια στο Εϊλάτ.
«Μου έμαθε πώς να χρησιμοποιώ υπερμεγέθη τριπλά καμάκια από καουτσούκ και να πυροβολώ ψάρια. Οι πληροφορίες αποσυμπίεσης και ασφάλειας ήταν ένα αστείο.
«Πυροβόλησε όσα μεγάλα ψάρια μπορείς, Leigh. καλύτερα να κάνετε παρέα γύρω στα 50 με 60 μέτρα. Μόλις φτάσετε στο ένα τέταρτο της δεξαμενής, ανεβείτε στα 5 μέτρα και μείνετε εκεί μέχρι να ξεμείνετε από αέρα.»
«Έκανα δύο σεζόν στο Sun Boat και ανέπτυξα πραγματικό πάθος για τις καταδύσεις, ειδικά τις βαθιές καταδύσεις και το ψαροντούφεκο. Ο Shimshon διατήρησε ένα μίνι οπλοστάσιο ψαροτούφεκων, ένα από τα οποία είχε μήκος 8 πόδια».
Ένα πρωί ο Leigh έπεσε στο βάθος και πυροβόλησε το υδρόβιο Howitzer, στέλνοντας το αιχμηρό κομμάτι περιστρεφόμενου μετάλλου σε μια γιγάντια σφυρίδα. Το τεράστιο ψάρι ήταν αρκετά μεγάλο για να ταΐσει ολόκληρο το σκάφος δύο φορές.
«Η σφυρίδα κολύμπησε, βγάζοντας όλη τη γραμμή από το όπλο μου. Το επόμενο πράγμα που ήξερα ότι ήμουν στα 70 μέτρα, πετούσα μέσα στο νερό με ελεύθερη ροή ρυθμιστής. Ο Σιμσόν ήταν ενθουσιασμένος με το ψάρι, αλλά κόντεψε να με πνίξει».
Πλέοντας τις μέρες της ανοιχτής θάλασσας από τον πολιτισμό με ένα ιδιωτικό ναυλωμένο σκάφος σαφάρι, θα μπορούσε κανείς να ξεφύγει με τα πάντα, αλλά ο τουρισμός θέρετρου και η καλά ρυθμισμένη καταδυτική του κοινότητα ήταν κάτι σαν αφύπνιση. «Την ώρα που πήρα το PADI μου εκπαίδευση Είχα κάνει ήδη 300 καταδύσεις. Διακόσιοι από αυτούς ήταν κάτω από 50μ. Το νέο μου εκπαιδευτή με ρώτησε αν ήθελα να κάνω το βαθύ ναυάγιο.
«Σίγουρα», είπα, «πόσο βαθιά πάμε;»
Περίμενα περίπου 100 μέτρα, καθώς είχα ήδη πάει εκεί πολλές φορές στο Sun Boat. Ξέσπασα σε γέλια όταν είπε ότι το όριο διαδρομής ήταν μόνο 30 μέτρα».
Ο Leigh εγκατέλειψε το Eilat και εγκαταστάθηκε στο Dahab, όπου έγινε καταδυτικός εκπαιδευτή στο 1996.
Το 100 Club ήταν σε πλήρη εξέλιξη και το Blue Hole και το φαράγγι Dahab οι πιο θανατηφόροι χώροι του.
«Όταν έφτασα δύο μεγάλες ιστορίες κυκλοφορούσαν στην πόλη. Το πρώτο ήταν ένα περιστατικό πολλαπλού θανάτου στο φαράγγι όταν ένας εκπαιδευτή και τρεις οδηγοί πήγαν για μια βαθιά νυχτερινή βουτιά. κανένας δεν επέστρεψε.
«Ο ιδιοκτήτης του καταδυτικού κέντρου πανικοβλήθηκε και ενημέρωσε τους φίλους των αγνοουμένων δύτες ότι είχαν φύγει σε ένα σαφάρι με καμήλα και δεν τους είχε δει από τότε.
«Μετά από περίπου μια εβδομάδα, με την πίεση των φίλων των αγνοουμένων, ράγισε και τους είπε για τη νυχτερινή κατάδυση. Δύο ντόπιοι δύτες πήγαν γρήγορα να αναζητήσουν τα πτώματα αλλά μόνο ένας επέστρεψε. πέντε νεκροί σε ένα περιστατικό, είναι η μεγαλύτερη απώλεια στην Ερυθρά Θάλασσα ακόμα και σήμερα.
«Η άλλη μεγάλη ιστορία ήταν για έναν εκπαιδευτή και τον μαθητή που πήρε για μια νυχτερινή βουτιά κάτω από την αψίδα της Μπλε Τρύπας. προφανώς είχαν μόνο έναν πυρσό ανάμεσά τους. Ο εκπαιδευτής επέστρεψε, ο μαθητής όχι.
«Τα λείψανά του είναι ακόμα εκεί σήμερα στα 115 μέτρα στην αριστερή πλευρά. Μου είπαν ότι ο εκπαιδευτής έκανε δρομέα και κανείς δεν τον έχει δει από τότε».

ΑΠΟΣΤΟΛΗ, ΑΡΧΙΣΕ ΔΟΥΛΕΙΑ στο κέντρο καταδύσεων του φαραγγιού Dahab και συνέχισε την αναζήτησή του για σχεδόν αυτοκτονική βαθιά κατάδυση. Περιορισμένος από τις παραμέτρους των εργασιακών του δραστηριοτήτων, χρειαζόταν ένα παράθυρο για τα βαθιά. Υπήρχε μόνο μία επιλογή.
«Ο φίλος μου για τις καταδύσεις ήταν η Penny, εκπαιδευτής και συνάδελφος. Το καθημερινό μας σχέδιο ήταν να συναντηθούμε στην πόλη πρώτα και να πηδήξουμε με ένα φορτηγό στο φαράγγι, όπου θα φτιάχναμε και θα βουτήξαμε στα 75 μέτρα.
«Τότε ήρθε η ώρα για πρωινό και μια ολοήμερη καταδυτική δουλειά. Μέχρι το 1996 τα πράγματα είχαν ξεφύγει από τον έλεγχο και είχα μια σειρά από εμπειρίες σχεδόν θανάτου.
«Μια συγκεκριμένη βουτιά με έπεισε ότι ζούσα με δανεικό χρόνο. Με τη σοφία μας έπεσα στο κάτω μέρος της Μπλε Τρύπας κάτω από την καμάρα και κάθισα στα 90 μέτρα με τον φίλο μου τον Ντιν.
«Το κύριο πλάνο μας ήταν να φουσκώσουμε τα πλευστάρια μας και να πετάξουμε μέχρι τα 30 μέτρα. Καταλάβαμε ότι σταματώντας στο τελευταίο τρίτο του βάθους μας και προχωρώντας αργά από εκεί δεν θα υποστούμε τις στροφές.
«Λοιπόν, ακουγόταν σαν καλή ιδέα και τι μπορεί να πάει στραβά;
Θυμάμαι ότι έφτασα στα 30 μέτρα, έριξα όλο το αέριο από το μπουφάν μου και βυθίστηκα ξανά, αλλά γρήγορα και εκτός ελέγχου.
«Τραγχήθηκα, συνειδητοποιώντας ότι επέστρεφα στον πάτο. Κλώτσησα δυνατά και μετά, πνιγμένος από τη νάρκωση και το διοξείδιο του άνθρακα, μπούκαρα.
«Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι ήταν να ταρακουνιέμαι και να ανοίγω τα μάτια μου κοιτάζοντας έναν τοίχο. Κρεμόμουν στον τοίχο, κοντά στο κάτω μέρος της Μπλε Τρύπας με το ρεγκ μου πιεσμένο πάνω του.
«Ο Ντιν με είδε να πέφτω πίσω και ήρθε να βοηθήσει. Με βρήκε κολλημένος για τη ζωή μου πέρα ​​από τα 100 μέτρα και με ξύπνησε. Τον ένιωσα να μου φουσκώνει το σακάκι και να μου ρίχνει τη ζώνη με τα βάρη.
«Θυμάμαι που σκέφτηκα: "Γιατί στο διάολο μου άφησε τη ζώνη;" Έτσι, έπιασα τη ζώνη με το βάρος στο πόδι μου και ανέβηκα με αυτήν να κρέμεται γύρω από το πτερύγιο μου μέχρι να σταματήσω σε ρηχά νερά για να την αντικαταστήσω γύρω από τη μέση μου.
«Και τα δύο μας Aladdin Pro υπολογιστές εμφάνισε τεράστιες ποινές αποσυμπίεσης. Καθαρίσαμε όσο το δυνατόν περισσότερο μέχρι να τελειώσει ο αέρας και να βγούμε στην επιφάνεια.
«Είχα αναπτύξει τεράστιο πάθος για το βαθύ, αλλά συνειδητοποίησα ότι ο θάνατος ήταν επικείμενος, εκτός αν σταματήσω τελείως ή έπαιρνα επίσημη αποσυμπίεση εκπαίδευση. "
Ένα χρόνο αργότερα, ο Leigh έγινε δύτης trimix, βλέποντας τελικά τις βαθύτερες εσοχές της Μπλε Τρύπας με καθαρό κεφάλι. Συνέχισε τις βαθιές καταδύσεις trimix μέχρι να φτάσει τα 150 μέτρα με τον Βέλγο δύτη και φίλο Ben Reymenants.
«Σχεδιάζαμε να σπάσουμε από κοινού το ρεκόρ της Ερυθράς Θάλασσας των 202 μέτρων, αλλά ο τραυματισμός με ανάγκασε να φύγω. Έγινα συντονιστής υποστήριξης και επιμελητείας του.
«Θυμάμαι ότι ένιωσα πολύ απογοητευμένος. Είχα τα εργαλεία για τη δουλειά και την ικανότητα να κάνω μια σοβαρή προσπάθεια. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος; Ήθελα να αξιοποιήσω τις δυνατότητές μου».

ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ DAHAB TEC, ο Leigh δημιούργησε σύντομα μια υγιή πελατειακή βάση από πρόθυμους νέους δύτες σε αυτό το άθλιο θέρετρο της Ερυθράς Θάλασσας. Προσθέτοντας εξοπλισμό στο απόθεμά του και συμπληρώνοντας το ημερολόγιό του από στόμα σε στόμα, ο Leigh δεν έλειπε ποτέ από ευχαριστημένους πελάτες.
Δύο τοπικοί δύτες τεχνολογίας αποφάσισαν ότι ο Leigh είχε πετύχει την επιτυχία του σε βάρος τους. «Υπέβαλαν αναφορά εργασίας στις τοπικές αρχές και προσπάθησαν να με διώξουν έξω από την πόλη. Λίγο αργότερα έπεσα πάνω στον κύριο Τιμ του Ocean College. Το πεπρωμένο ίσως».