Ο ROSS MCLAREN τα κατάφερε με τις κάμερές του κλειδωμένες αυτόματα, αλλά ήξερε ότι δεν θα μπορούσε να παραμείνει έτσι για πάντα. Θα τον βοηθούσε ένα νυχτερινό μάθημα να κάνει το άλμα?
«Όλος ο εξοπλισμός και καμία ιδέα» – Δεν είμαι πολύ σίγουρος ποιος βρήκε αυτή τη φράση, αλλά όποιος κι αν ήταν, πιστεύω ότι την έγραψε έχοντας στο μυαλό μου. Σίγουρα με συνοψίζει.
Είμαι η καρακάξα της κατάδυσης – αν είναι γυαλιστερό και καινούργιο, το θέλω! Έπειτα, παίρνω το «κάτι νέο» και τρεις ή τέσσερις μήνες αργότερα θέλω να το αναβαθμίσω, κάτι που τρελαίνει τη Ρέιτσελ, και δικαίως.
Όταν λοιπόν αποφάσισα να αρχίσω να παίρνω το δικό μου υποβρύχια φωτογραφία «Σοβαρά», ακούστηκαν βογκήσεις… και αυτό ήταν μόνο από την πιστωτική κάρτα.
Για να ξεκαθαρίσω, έχω περάσει από πέντε υποβρύχιες κάμερες και ρυθμίσεις τα τελευταία τρία χρόνια χωρίς να ξέρω πραγματικά πώς να τις χρησιμοποιήσω σωστά. Ρώτησα μερικούς ανθρώπους και έλαβα συμβουλές εκείνη την περίοδο, αλλά στην πραγματικότητα μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2021 η κάμερά μου (ανεξάρτητα από το ποια) είχε αφεθεί στη ρύθμιση Auto, και το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να την δείξω, να πατήσω το κουμπί και ελπίζω για το καλύτερο.
Και ξέρεις τι? Κάπως λειτούργησε για μένα, όπως υποψιάζομαι ότι κάνει για πολλούς δύτες.
Όμως, έχοντας ξοδέψει μια μικρή περιουσία σε «όλα τα εργαλεία», αποφάσισα στα τέλη του περασμένου Αυγούστου ότι ίσως ήταν καιρός να επενδύσω για να διορθώσω το μέρος «δεν έχω ιδέα» της φράσης. Έτσι εγγράφηκα για ένα Φωτογράφοι για αρχάριους νυχτερινό μάθημα στο τοπικό μας κολέγιο.
Πώς θα με βοηθούσε λοιπόν αυτό υποβρύχια φωτογραφία? Η λήψη ενός μοντέλου σε ένα στούντιο στο οποίο μπορείτε να ελέγξετε τα πάντα, από τον φωτισμό μέχρι το ίδιο το θέμα, είναι όσο πιο μακριά μπορείτε να πυροβολήσετε ένα καβούρι στα κατάμαυρα, γεμάτα ιζήματα νερά της Λοχ Λονγκ. Και αυτό είναι το δικό μου υποβρύχια φωτογραφία είναι συνήθως το θέμα – μακροσκοπικές λήψεις της θαλάσσιας ζωής.
Μισό βήμα
Τούτου λεχθέντος, οι γενικές αρχές είναι ουσιαστικά οι ίδιες. Δεν μπορείτε να ζητήσετε από τον καβούρι να στρίψει μισό βήμα προς τα αριστερά, αλλά ο κύριος στόχος μου ήταν να απομακρυνθώ από αυτήν τη ρύθμιση Auto. Όσο και αν τα αποτελέσματα Auto θα μπορούσαν να είναι βατά (1 στις 80 λήψεις, ούτως ή άλλως), διαπίστωσα ότι όταν ήρθα να τα επεξεργαστώ ο θόρυβος που προκλήθηκε από το υψηλό ISO το δυσκόλεψε. Αυτές οι εικόνες έμοιαζαν πραγματικά κοκκώδεις.
Συνειδητοποίησα ότι φοβόμουν να μπλέξω με την κάμερά μου κάτω από το νερό. Η προσπάθεια αλλαγής των ρυθμίσεων (διάφραγμα, ταχύτητα κλείστρου και ISO) διατηρώντας παράλληλα την άνωση, διατηρώντας το θέμα στο επίκεντρο, διασφαλίζοντας ότι ο φωτισμός ήταν σωστός, παρακολουθώ τον φίλο μου και ούτω καθεξής, ένιωσα λίγο τρομακτικό, αν όχι δυνητικά επικίνδυνο.
Έτσι, το να κάνω το νυχτερινό μάθημα σήμαινε ότι μπορούσα να νιώσω άνετα κάνοντας όλα τα πράγματα που έπρεπε να κάνω στην επιφάνεια πριν τα δοκιμάσω κάτω από τα κύματα.
Μόλις είχα κατακτήσει (χρησιμοποιώ αυτόν τον όρο χαλαρά) την επιφάνεια φωτογραφία, ήρθε η ώρα να αλλάξω δοκιμαστικά το καντράν στο Manual και να βουτήξω το δάχτυλό μου στο νερό με κάποια υποβρύχια δουλειά.
Αυτές οι πρώτες φωτογραφίες δεν έγιναν όπως τις είχα σχεδιάσει. Αυτό που δεν είχα συνειδητοποιήσει σχετικά με την κάμερά μου ήταν ότι η οθόνη στο πίσω μέρος είχε μια ρύθμιση που ενίσχυε τη φωτεινότητα της οθόνης, κάτι που δεν ήταν χρήσιμο. Κάθε λήψη εμφανιζόταν σωστά φωτισμένη στην οθόνη κάτω από το νερό, αλλά όταν επανεξεταζόταν αργότερα ήταν πολύ σκοτεινά. Υποθέτω ότι τελικά δεν είχα κατακτήσει τα πάντα.
Τρελό-υψηλό
Λίγα YouTube βίντεο αργότερα κατά τη διάρκεια του διαστήματος της επιφάνειας (ευτυχώς είχαμε 4G στο χώρο κατάδυσης) και ήρθε η ώρα να προσπαθήσουμε ξανά. Τα αποτελέσματα αυτή τη φορά ήταν σίγουρα βελτιωμένα – όχι τέλεια (δεν είμαι σίγουρος ότι έχω κάνει ποτέ μια «τέλεια» λήψη), αλλά 100 φορές καλύτερα. Η κοκκότητα των εικόνων μειώθηκε επίσης πολύ.
Σε σύγκριση με την προηγούμενη ρύθμιση Auto, οι εικόνες ήταν σίγουρα πιο σκοτεινές, αλλά μειώνοντας το ISO που πάντα ήθελε να κάνει το Auto ήταν τρελά, μπόρεσα να τις φωτίσω κατά τη μετα-παραγωγή - επεξεργασία στο Lightroom - και να αποκτήσω το πολύ πιο ευκρινείς εικόνες.
Μέσω συζητήσεων με άλλους φωτογράφους και δοκιμών και σφαλμάτων, τελικά μπόρεσα να βρω κάποιες "βασικές" ρυθμίσεις και να ρυθμίσω την κάμερα σε αυτές πριν μπω στο νερό, έτσι ώστε όταν μπήκα να χρειαστεί να αλλάξω μόνο μία από τις τρεις επιλογές .
Η μετάβαση από μια GoPro σε μια συμπαγή/χωρίς καθρέφτη/DSLR κάμερα είναι αποθαρρυντική τόσο από άποψη τιμής όσο και από άποψη πολυπλοκότητας για πολλούς εκκολαπτόμενους υποβρύχιους φωτογράφους. Οι ειδικοί επιμένουν ότι πρέπει να τραβάτε χειροκίνητα και ότι δεν αξιοποιείτε στο έπακρο τη φωτογραφική μηχανή σας, αν δεν το κάνετε.
Έχουν δίκιο, ως ένα βαθμό, αν και δεν υπάρχει τίποτα κακό να αφήνετε την κάμερά σας στο Auto και να την αφήνετε να κάνει όλη τη δουλειά, εάν αυτό ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις σας. Παρά το γεγονός ότι έχω ρυθμιστεί στο Manual τους τελευταίους έξι μήνες τώρα, μερικές από τις καλύτερες φωτογραφίες μου παραμένουν αυτές που τραβήχτηκαν στο Auto.
Η καλύτερη συμβουλή που μπορώ να προσφέρω σε κάποιον που δεν γνωρίζει τις χειροκίνητες ρυθμίσεις και θέλει να μεταβεί από μια κάμερα δράσης σε μια αποκλειστική φωτογραφική μηχανή φωτογραφιών είναι να ξεκινήσει το Auto για το πρώτο λεπτό και να βρει αυτό που σας ταιριάζει και τι αισθάνεστε άνετα. . Στη συνέχεια, εάν αισθάνεστε σίγουροι, μπορείτε να μάθετε να χρησιμοποιείτε την κάμερά σας στο Manual με τη δική σας ταχύτητα στην επιφάνεια πριν τη βάλετε κάτω από το νερό.
Ακούστε όλες τις συμβουλές, βρείτε αυτό που σας ταιριάζει καλύτερα και, το πιο σημαντικό, απολαύστε τον εαυτό σας!
Ρος Μακλάρεν καταδύεται κυρίως σε πολλές τοποθεσίες με εύκολη πρόσβαση στη Γλασκώβη. Παράγει και παρουσιάζει βίντεο σχετικά με πτυχές της σκοτσέζικης αυτόνομης κατάδυσης στο BBC Σκωτίας διαδικτυακά (online) πλατφόρμες BBC the Social. Επίσης από τον Ross on Divernet: Καταδύσεις με ένα νέο μωρό, Το Μακρύ Παιχνίδι και Σκωτσέζος Σταρ
