Η διπλή έκθεση ήταν μια αίσθηση όταν ξέσπασε κάτω από το νερό διαγωνισμοί πίσω στη δεκαετία του 1980, αλλά είχαν ξεφύγει από τη μόδα ψηφιακό εποχή. Αλλά γιατί να χάσετε μια τόσο πολύτιμη τεχνική; ρωτάει ο ALEX MUSTARD.
«Ο Πίτερ Σκούουνς αποκάλυψε α ήταν τόσο μυθιστόρημα, τόσο απίστευτο, που κέρδισε σε ένα καντέρι»
ΕΝΤΕΛΩΣ ΝΕΟΙ ΤΥΠΟΙ ΥΠΟΒΑΛΛΙΩΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ είναι πράγματι μια σπάνια απόλαυση. Είναι σίγουρα κάτι που προκαλώ τον εαυτό μου να δοκιμάσω και να καταλήξω! Συχνά αποτυγχάνουν, τακτικά τους υποδέχονται με το "και τι;" και περιστασιακά χτυπούν το σημάδι, δημιουργώντας πραγματικό ενθουσιασμό και κολακευτική μίμηση!
Αυτές τις μέρες οι εικόνες και οι ιδέες πολλαπλασιάζονται τόσο γρήγορα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που μπορούν να αντιγραφούν ακόμη και πριν επιστρέψετε από ένα ταξίδι.
Και η αφθονία των φαξ μπορεί να σημαίνει ότι η κοινότητα συχνά αποτυγχάνει να γιορτάσει τον δημιουργό.
Είμαι στην ευχάριστη θέση να σπάσω αυτήν την παράδοση αναφέροντας τα γεγονότα που συνέβησαν στο Πλύμουθ το καλοκαίρι του 1986, στο BSoUP Splash-In – την ημέρα υποβρύχια φωτογραφία διαγωνισμός που διοργάνωσε η Βρετανική Εταιρεία Υποβρύχιων Φωτογράφων.
Ο διαγωνισμός ήταν απλός. Έδωσαν σε όλους ένα ρολό μεμβράνης το πρωί και απεστάλησαν για καταδύσεις. Το βράδυ έγινε επεξεργασία των ταινιών, προβλήθηκαν οι καλύτερες διαφάνειες και ψηφίστηκαν οι νικητές.
Ήταν ένα σχήμα που ταίριαζε ιδανικά στη φωτογραφική τεχνολογία της εποχής και εκείνη τη χρονιά προσέλκυσε 76 από τους πιο σοβαρούς βυθισμένους σκοπευτές του Ηνωμένου Βασιλείου, όλοι προσπαθώντας να κερδίσουν.
Αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν καν κοντά, γιατί ο Peter Scoones αποκάλυψε α ήταν τόσο μυθιστόρημα, τόσο απίστευτο, που κέρδισε σε ένα καντέρ.
Η νικήτρια εικόνα του συνδύαζε, στο ίδιο καρέ της ταινίας slide, ένα macro πρώτο πλάνο με ευρυγώνιο φόντο. Την εποχή που το Photoshop ήταν απλώς μια λάμψη στα μάτια του Thomas Knoll, η διπλή έκθεση του Scoones ήταν εποχή.
Σύντομα όλοι ήθελαν αυτό το απίστευτο σουτ, και στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 κέρδισε ένα υποβρύχια φωτογραφία ο αγώνας με τυπική βολή ήταν αδύνατος.
Ωστόσο, όπως όλες οι μόδες, η αγάπη για τις υποβρύχιες διπλές εκθέσεις έχει μειωθεί, κυρίως επειδή οι δυνατότητες του Photoshop σημαίνουν ότι οι θεατές δεν εντυπωσιάζονται πλέον στον ίδιο βαθμό από μια φαινομενικά αδύνατη εικόνα.
ΠΑΡ 'ΟΛΑ ΑΥΤΑ, αυτή δεν είναι μια τεχνική που πρέπει να υποβιβαστεί στο πάσο. Οι διπλές εκθέσεις έχουν αναμφισβήτητο αντίκτυπο και σίγουρα μπορούμε να τις προχωρήσουμε περισσότερο από ποτέ με τη σύγχρονη τεχνολογία.
Ο μαέστρος δεν είναι πια μαζί μας, αλλά πριν από λίγα χρόνια ο Scoones μου εξήγησε ότι στην πραγματικότητα ήταν η τεχνολογία που οδήγησε σε υποβρύχια διπλά.
«Ήταν η κάμερα Pentax LX που το έκανε δυνατό», είπε. "Βγήκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και σας επέτρεψε να φορτώσετε ξανά με ακρίβεια την ταινία, έτσι ώστε οι εικόνες από τη δεύτερη κατάδυση να υπερκαλύπτουν ακριβώς αυτές της πρώτης."
Πολλά μοντέρνα ψηφιακό Οι κάμερες προσφέρουν δύο μεθόδους δημιουργίας διπλών και ακόμη και πολλαπλών εκθέσεων. Η πρώτη είναι μια ρύθμιση πολλαπλής έκθεσης που τραβάει μια επόμενη φωτογραφία πάνω από το πρωτότυπο. Μπορούμε πραγματικά να χρησιμοποιήσουμε αυτήν τη λειτουργία για να επικαλύψουμε όσες φωτογραφίες θέλουμε και θα λειτουργήσει έξυπνα για να σταματήσει η υπερβολική έκθεση των εικόνων στο πλαίσιο καθώς τοποθετούνται.
Το θετικό αυτής της μεθόδου είναι ότι επιτρέπεται σχεδόν σε κάθε διαγωνισμό. Το μειονέκτημα είναι ότι δεν είναι δυνατή η αλλαγή φακών μεταξύ των λήψεων, επομένως χάνεται ο πιο ισχυρός τύπος διπλής έκθεσης, ο οποίος δείχνει ένα macro προσκήνιο σε ευρυγώνιο φόντο. Αυτό απαιτεί πάντα αλλαγή φακών, και επομένως δύο βουτιές.
Η προτιμώμενη μέθοδος για κλασικές διπλές εκθέσεις είναι η χρήση της λειτουργίας Image Overlay ή Combine Images, όπου δύο εικόνες (μερικές φορές περισσότερες) συνδυάζονται στην κάμερα για να δημιουργήσουν ένα εντελώς νέο αρχείο RAW.
Οι εικόνες επικαλύπτονται ακριβώς σαν να ήταν εκτεθειμένες στο ίδιο κομμάτι φιλμ. Αυτό σημαίνει ότι οι φωτεινές περιοχές είναι ορατές και οι μαύρες (μη εκτεθειμένες τομές) όχι. Οι φωτογραφίες δεν μπορούν να περιστραφούν, αλλά μπορούν να συνδυαστούν εικόνες που έχουν τραβηχτεί σε διαφορετικά ISO.
Αυτό σημαίνει ότι οι φωτογραφίες δεν χρειάζεται να είναι διαδοχικές ή να λαμβάνονται με τον ίδιο φακό ή την ίδια τοποθεσία. ο της τριλεφίνης παρήχθη σε διαδοχικές καταδύσεις σε έναν ύφαλο στην Ταϊλάνδη, ενώ το δάσος γυμνιστών και φυκιών είναι μισό από τον Ατλαντικό (Νορβηγία) και το μισό από τον Ειρηνικό (Καναδάς)!
Είναι ένας φόρος τιμής στον θρύλο του BSoUP, Warren Williams, ο οποίος άφησε διάσημο κενό έξι ετών μεταξύ της έναρξης και της ολοκλήρωσης μιας διπλής έκθεσης στην ταινία!
ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΤΟ ΚΛΑΣΙΚΟ η διπλή έκθεση ενός κατακόρυφου πλαισίου με μακροσκοπικό προσκήνιο και ευρυγώνιο φόντο (συνήθως σε σιλουέτα), απαιτεί σχεδιασμό και ακρίβεια φωτογραφία. Για να λειτουργήσει το αποτέλεσμα, είναι σημαντικό να είναι όλα στο επίκεντρο.
Η ατημέλητη εκτέλεση μπορεί να οδηγήσει σε μια παράξενη εικόνα με εστιασμένο θέμα, μεσαία απόσταση εκτός εστίασης και εστιασμένο φόντο.
Ξεκινάω διαιρώντας το κάθετο πλαίσιο σε τρίτα και οπτικοποιώντας αυτό που αναζητώ. Ο στόχος πρέπει συνήθως να είναι να έχετε το θέμα μακροεντολής στο κάτω τρίτο και το ευρυγώνιο θέμα στο επάνω τρίτο. Το μεσαίο τρίτο είναι για τη μετάβαση, η οποία πιάνει πάντα περισσότερο χώρο από όσο περιμένω!
Για το φόντο, είναι καλύτερο να φωτογραφίζετε σε σιλουέτα και να χρησιμοποιείτε κλειστό διάφραγμα για να μεγιστοποιήσετε το βάθος πεδίου. Συνθέστε έτσι ώστε η εικόνα να είναι φωτεινή στο επάνω τρίτο και πολύ σκοτεινή στο κάτω τρίτο. Η λήψη όταν ο ήλιος είναι χαμηλά στον ουρανό θα βοηθήσει στην παραγωγή αυτού. Οι σιλουέτες με δύτες, ύφαλους, ναυάγια ή φύκια είναι οι κλασικές επιλογές.
Για το προσκήνιο είναι σημαντικό να έχετε τα πάντα στο επίκεντρο και το θέμα να είναι καδράρισμα σε μαύρο φόντο. Δεν πρέπει να πάμε για πολύ μικρό θέμα, γιατί η έλλειψη βάθους πεδίου καθιστά δύσκολο να κρατήσουμε τα πάντα στο επίκεντρο. Ένα snooted strobe μπορεί να βοηθήσει με το φωτισμό του θέματος και όχι του περιβάλλοντος χώρου.
Αξίζει πάντα να παίρνετε μια σειρά από καρέ προσκηνίου και φόντου για χρήση σε επικάλυψη. Θα πρέπει να τραβήξουμε φωτογραφίες με το θέμα μετακινημένο κατά 10% σε κάθε περίπτωση για να μας δώσουμε επιλογές αργότερα. Αν και μπορούμε να περιμένουμε μέχρι μετά την κατάδυση για να κάνουμε τις επικαλύψεις, προτιμώ να τις κάνω κάτω από το νερό για να μπορέσω να ξαναβγάλω αν χρειαστεί.
Όπως σχολιάζει ο Peter Scoones, μια διπλή έκθεση «σε κάνει να σκέφτεσαι πολύ πιο σκληρά για το τι θέλεις ως τελικό αποτέλεσμα και πώς να το πετύχεις… θα διαπιστώσεις ότι θα έχει οφέλη για υποβρύχια φωτογραφία πολύ πέρα από το mastering της ίδιας της τεχνικής».
Φωτογράφοι έχει αλλάξει πολύ από τη δεκαετία του 1980, αλλά τα λόγια του Scoones παραμένουν αληθινά όσο ποτέ.
| ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ Οι διπλές εκθέσεις λειτουργούν καλύτερα ως κατακόρυφα, χρησιμοποιώντας την κλασική συνταγή του πολύχρωμου macro προσκήνιο σε ευρυγώνια, σιλουέτα σκηνικά. Αποφασίστε με ποιον τρόπο θέλετε να κρατάτε την κάμερα για κάθετα, επειδή οι περισσότερες επιλογές επικάλυψης δεν επιτρέπουν την περιστροφή των εικόνων. ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΜΕΣΗ ΝΕΡΟ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ |
ΚΛΕΙΔΙ ΛΕΖΑΝΤΩΝ
Μια κλασική διπλή έκθεση συνδυάζει ένα macro προσκήνιο με ένα ευρυγώνιο φόντο, διατηρώντας τα πάντα στο επίκεντρο. Λήψη με μια Nikon D2X. Υποδοχική στέγαση. 2 x Subtronic Alpha Pro.
Αυτή η επικάλυψη εικόνας συνδυάζει φωτογραφίες που τραβήχτηκαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές – ένα γυμνό κλαδί του Ατλαντικού με φύκια του Ειρηνικού. Τραβηγμένο με Nikon D700 και περίβλημα Subal. 2 x Inon Z240.
Μια πολλαπλή έκθεση (δύο καρέ) σχολικού γρυλίσματος δημιουργεί μια αίσθηση κίνησης. Λήψη με Nikon D5. Υποδοχική στέγαση. 2 x Seacam 150. Λήψη με Nikon D5. Υποδοχική στέγαση. 2 x Seacam 150
Εμφανίστηκε το DIVER Ιούνιος 2017
