Επιτυχία με κάθε κόστος; Μερικοί υποβρύχιοι φωτογράφοι δεν σταματούν με τίποτα για να αποκτήσουν αυτή τη νικητήρια λήψη, και ως εκ τούτου η «ψιλοψυχία» είναι πλέον ζωντανή ζήτημα στην κοινότητα. Δεν είναι απαραίτητο, λέει ο ALEX MUSTARD
«Πολλοί εξακολουθούν να θέλουν να συνεχίσουν να ποντάρουν και να υποκινούν και απλώς θέλουν να μάθουν ποιο επίπεδο είναι κοινωνικά αποδεκτό»
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ προσελκύει το Dive Show, αλλά η έλξη που πάντα με τραβάει πίσω είναι οι συνομιλίες. Ως φωτογράφος τείνω να εστιάζω στο PhotoZone για να δω τις πιο πρόσφατες εικόνες και να λάβω νέες ιδέες από μερικά από τα κορυφαία ταλέντα του Ηνωμένου Βασιλείου.
Κανονικά, με οδηγούν και στη σκηνή. Αλλά φέτος ήμουν απλώς ένας άλλος παίκτης που πλήρωνε (ναι, παρέδιδα τα 14.50 £ μου στην πόρτα), πράγμα που σήμαινε ότι μπορούσα να αφοσιωθώ και να πιάσω πολύ περισσότερες συζητήσεις από ό,τι συνήθως. Ο παλιός μου λάτρης Martin Edge εξήγησε τις περιπλοκές της ισχυρής τεχνικής του εσωτερικού φωτισμού και θαύμασα τα πλάνα του John Boyle από τον πιο ζεστό παρθένο προορισμό της κατάδυσης – τους Κήπους της Βασίλισσας στην Κούβα.
Ο Alex Tattersall αντιμετώπισε το ακανθώδες θέμα της χειραγώγησης των μακροπλασμάτων στην ομιλία του "Οι Εξομολογήσεις ενός πρώην Βιολίτη", με το δημοφιλές του χιούμορ που απαξιώνει τον εαυτό του, τις εντυπωσιακές εικόνες και τις κραυγαλέες πωλήσεις.
Έχει δίκιο να ανεβάζει το ζήτημα επίσης, το οποίο έχει φτάσει σε κάτι κρεσέντο στην υποβρύχια μακροεντολή φωτογραφία κοινότητα που καταδύεται τακτικά στους δημοφιλείς προορισμούς της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Το πρόβλημα, όπως εξήγησε, είναι ότι μερικές φορές ο λάθος τύπος εικόνων μακροεντολής θεωρείται φιλόδοξος.
Ενώ τόνοι εκπληκτικών φωτογραφιών λαμβάνονται από ταλαντούχους φωτογράφους με τον σωστό τρόπο, υπάρχει μια μικρή, αλλά αυξανόμενη τάση για φωτογραφίες που μπορούν να ληφθούν μόνο με χειρισμό και παρενόχληση θεμάτων.
Και όταν αυτά κερδίζουν βραβεία και εκατοντάδες likes από συναδέλφους φωτογράφους, ενθαρρύνει όλο και περισσότερους να σπρώχνουν και να παρακινούν τα θέματά τους σε ευχάριστες πόζες.
Ωστόσο, καθώς συζητούνται λύσεις, αισθάνομαι ότι η κοινότητά μας είναι πολύ παγιδευμένη στις λεπτομέρειες.
Τα επιχειρήματα μαίνονται σχετικά με το πόσο επιτρέπονται με κάθε συγκεκριμένο θέμα, κάτι που δείχνει ότι πολλοί εξακολουθούν να θέλουν να συνεχίσουν να σκουντώνουν και να υποκινούν και απλώς θέλουν να μάθουν ποιο επίπεδο είναι κοινωνικά αποδεκτό.
Για μένα το σύνολο ζήτημα εξαρτάται από το αν σέβεσαι τη φύση (ή όχι). Και αυτή η τρέχουσα αδιαθεσία προέρχεται ακριβώς από την ίδια απερίσκεπτη στάση που κάνει ορισμένους φωτογράφους να βρίσκονται σε όλο τον ύφαλο.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ καταστροφή και κατήφεια. ο υποβρύχια φωτογραφία Η κοινότητα έχει προχωρήσει πολύ τα τελευταία χρόνια, καθώς οι φωτογράφοι συνεχώς αμφισβητούν πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε.
Στα παλιά κακά χρόνια, οι φωτογράφοι δεν σκέφτηκαν ποτέ τη ζημιά τους στο περιβάλλον. Ακόμη και οι καλύτερες εκδόσεις της δεκαετίας του 1970 μας συμβουλεύουν να φοράμε χοντρό παντελόνι για προστασία, δίνοντάς σας τη δυνατότητα να «γονατίζετε, να ξαπλώνετε ή να κρατάτε το κάτω μέρος τυλίγοντας τα χέρια ή τα πόδια σας γύρω από το κοράλλι». Σχόλια για να τα κάνουμε πτερύγια μπούκλα σήμερα.
Το 2003, η Marine Conservation Society προσέγγισε σημαίνοντα μέλη της Βρετανικής Εταιρείας Υποβρυχίων Φωτογράφων (συμπεριλαμβανομένων των Paul Kay, Colin Doeg, Linda Pitkin, Martin Edge και εμένα) για να συντάξουν έναν Κώδικα Δεοντολογίας (βρίσκεται ακόμα στον ιστότοπο BSoUP).
Ξαναδιαβάζοντάς το σήμερα, ο σχεδιασμός είναι χρονολογημένος, αλλά το περιεχόμενο εξακολουθεί να είναι σχετικό και καλύπτει τακτοποιημένα τα πλασματάκια.
Μήπως ήρθε η ώρα το MCS να κάνει μια ανανέωση;
Αλλά και πάλι το μήνυμα μπορεί να συνοψιστεί ως «σεβασμός στη θαλάσσια ζωή και το θαλάσσιο περιβάλλον». Στην πράξη αυτό σημαίνει να κάνουμε αυτό το μέρος της διαδικασίας λήψης φωτογραφικών μας αποφάσεων: «Αυτό θα κάνει καλό θέμα; Πώς πρέπει να το ανάψω; Τι ρυθμίσεις πρέπει να χρησιμοποιήσω; Μπορώ να κάνω τη λήψη χωρίς να τρομάξω το θέμα ή να βλάψω τη ζωή γύρω του;»
ΕΤΣΙ ΑΝ Η ΛΥΣΗ είναι απλό και τίποτα καινούργιο, γιατί έχουμε πρόβλημα; Αν ρωτήσετε 100 υποβρύχιους φωτογράφους για αυτό, τουλάχιστον 99 θα σας πουν ότι σέβονται απόλυτα το περιβάλλον όταν βγάζουν φωτογραφίες!
Πιστεύω ότι η συντριπτική πλειοψηφία προσπαθεί να τραβήξει φωτογραφίες με τον σωστό τρόπο. Οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους πιστεύουν λανθασμένα ότι η παρενόχληση που κάνουν είναι αυτό που κάνουν όλοι. Αυτοί είναι αυτοί που έχουν την πιο επείγουσα ανάγκη εκπαίδευσης.
Ακόμη χειρότερα, υπάρχουν μερικοί που λένε ένα πράγμα και κάνουν άλλο, δίνοντας διαλέξεις σε όλους που θα ακούσουν ότι το πλασματάκι είναι ένα όχι-όχι και μετά συνεχίζουν να το κάνουν μόνοι τους, όταν νομίζουν ότι μπορούν να ξεφύγουν.
Πάντα, αυτοί οι φωτογράφοι είναι τόσο εμμονικοί με τη σημασία της δικής τους φωτογραφία ότι δεν τους νοιάζει τι θα ποδοπατηθεί για τη βολή.
Έχω καταλήξει εδώ και καιρό στο συμπέρασμα ότι οι εγωισμοί είναι αρνητικά αιωρούμενοι, γεγονός που εξηγεί γιατί είναι αυτοί οι ίδιοι λίγοι που βρίσκονται σε όλα τα κοράλλια. Όντας τόσο ερωτευμένοι με τον εαυτό τους, φοβάμαι ότι μόνο η ονοματοδοσία και η ντροπή θα αλλάξουν τον τρόπο τους, αλλά παρόλο που πολλοί από εμάς θα τους επικρίνουμε ευχάριστα ιδιωτικά, είμαστε πολύ δειλοί για να αντιμετωπίσουμε δημόσια αυτά τα μεγάλα ονόματα.
ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΑΝ ΟΙ ΤΑΤΤΕΡ το Σαββατοκύριακο, οι περισσότεροι χειρισμοί είναι ο νωχελικός τρόπος για να αποκτήσετε ένα καλύτερο υπόβαθρο.
Οι φωτογράφοι μπαίνουν στον πειρασμό να σηκώσουν ή να σπρώξουν ένα ζώο σε καλύτερη θέση, έτσι ώστε να μπορεί να πλαισιωθεί σε μαύρο φόντο, συνήθως τοποθετώντας το πάνω από κάτι πολύχρωμο ταυτόχρονα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτές οι εικόνες τραβούν αμέσως τα βλέμματα, αλλά για μένα, η απλότητά τους τους δίνει βραχύβια ελκυστικότητα.
Πολύ καλύτερο από το να προσπαθείτε να αντιγράψετε αυτόν τον απλό τύπο είναι να επεκτείνετε το φωτογραφικό σας όραμα.
Η άνοδος του fiddling οφείλεται στους φωτογράφους που δεν έχουν τη φαντασία να δημιουργήσουν διαφορετικούς τύπους macro εικόνας. Έτσι, το μόνο που μένει είναι να βρούμε όλο και πιο σπάνια θέματα για να εμβαθύνουμε στην απλή τους σύνθεση. Υπάρχουν πολλά περισσότερα στη μακροεντολή από αυτό.
Κατά ειρωνικό τρόπο, πολλοί από τους βιολιτζήδες πρέπει να χάνουν συναρπαστικές φυσικές συμπεριφορές μετακινώντας τα θέματα αμέσως μόλις τα δουν. Τα αργά κινούμενα γυμνά κλαδιά είναι ίσως τα πιο συχνά κακοποιημένα, αλλά αυτά τα ζώα έχουν πολύ συγκεκριμένες δίαιτες και, επειδή κινούνται αργά, συνήθως ζουν με την τροφή τους, ζευγαρώνουν με την τροφή τους και γεννούν αυγά στην τροφή τους.
Η μεταφορά τους σε ένα φαινομενικά πιο όμορφο φόντο τα χάνει όλα αυτά.
Εν κατακλείδι, θα πρέπει να προσθέσω μια προοπτική: τις περισσότερες φορές οι εξαιρετικές φωτογραφίες λαμβάνονται χωρίς να βλάπτουν τίποτα. Και το όφελος των εικόνων ως αφισών για συντήρηση είναι ανυπολόγιστα μεγάλο.
Επιπλέον, το θαλάσσιο περιβάλλον αντιμετωπίζει πολλές σοβαρές απειλές και οι υποβρύχιοι φωτογράφοι μετακινούν τις γαρίδες ελαφρώς για α δεν είναι ένα από αυτά.
Αλλά τίποτα από αυτά δεν είναι δικαιολογία. Μέσω των εικόνων τους, οι υποβρύχιοι φωτογράφοι είναι σε θέση να επικοινωνήσουν γιατί πρέπει να διατηρηθεί το θαλάσσιο περιβάλλον. Αυτό θα πρέπει να ισχύει και στις ενέργειές τους.
SARER TIP
Η ευαίσθητη θαλάσσια ζωή μπορεί να καταστραφεί ακούσια, όταν η επιθυμία σας να ρίξετε τη βολή υπερβαίνει (έστω και στιγμιαία) τις καταδυτικές σας ικανότητες. Αυτό δεν προσελκύει μόνο σχετικά νέους δύτες, ακόμη και έμπειροι φωτογράφοι κάνουν λάθος, πιέζοντας να έρθουν πολύ πιο κοντά ή σπεύδουν να απαθανατίσουν αυτό το άπιαστο πλάσμα.
Όλοι κάνουμε λάθη, αλλά δεν θέλουμε να τα κάνουμε τακτικά.
ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΜΕΣΗ ΝΕΡΟ
Το άγγιγμα, η παρακίνηση και η μετακίνηση ζώων για χάρη του α περιφρονείται ευρέως, αλλά όχι παγκοσμίως, από τους υποβρύχιους φωτογράφους. Είναι πιο διαδεδομένο σε προορισμούς για καταδύσεις, όπου πολλά είδη κινούνται αργά.
Οι περισσότεροι φωτογράφοι παράγουν νικηφόρες εικόνες χωρίς να καταφεύγουν σε αυτές τις σκληρές τακτικές – γίνετε ένας από αυτούς.
ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ
Πότε ήταν η τελευταία φορά που απορρίψατε ένα ενδιαφέρον θέμα, όπως έναν πυγμαίο ιππόκαμπο, επειδή δεν ήταν σωστά τοποθετημένος; Μπορούσες να δεις αλλά δεν μπορούσες να πετύχεις τη βολή που ήθελες χωρίς να διακινδυνέψεις ζημιά στον ύφαλο;
Αν δυσκολεύεστε να θυμηθείτε, τότε ίσως πιέζετε τα πράγματα πολύ μακριά.
