ΓΙΝΕ Ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ! – Φόντα

ΕΜΕΙΣ ΚΟΙΤΑΜΕ σε φωτογραφίες σε επίπεδες επιφάνειες – η σελίδα του α περιοδικό ή η οθόνη του α υπολογιστή, tablet ή τηλέφωνο. Αλλά ο πραγματικός κόσμος δεν είναι ένα δισδιάστατο μέρος.
Ένας από τους καλύτερους τρόπους για να κάνουμε τις εικόνες μας να ξεχωρίζουν είναι να τις κάνουμε να νιώθουν τρισδιάστατες.
Αυτό δεν σημαίνει εμβάθυνση στον κόσμο του στερεοφωνικού φωτογραφία. Στερεοσκόπηση ή 3D φωτογραφία σηκώνει το κεφάλι περίπου μια φορά τη δεκαετία μέσα υποβρύχια φωτογραφία, καθώς μια νέα γενιά φωτογράφων πιστεύει λανθασμένα ότι αυτό έλειπε από τις εικόνες της. Δεν είναι.
Στην πραγματικότητα μου αρέσει πολύ για υποβρύχια ντοκιμαντέρ, αλλά για στατικές εικόνες, όχι ευχαριστώ.
Το πιο πρόσφατο buzz σχετικά με το 3D υποβρύχιο ακόμα φωτογραφία ήταν πριν από περίπου τέσσερα χρόνια. Όλοι μας είπαν ότι ήταν το μέλλον. Όλα έχουν περάσει πολύ ήσυχα τώρα. Πριν από αυτό ήταν η δεκαετία του 1990,
όταν ο Les Kemp παρήγαγε μερικές πραγματικά ευχάριστες εκπομπές AV χρησιμοποιώντας ένα στερεοσκοπικό Nikonos.
Και στις δύο περιπτώσεις ήταν οι περιορισμοί των συστημάτων που ήταν η μεγάλη απογοήτευση. Η ευρυγώνια είναι βασιλιάς κάτω από το νερό και όσο ευρύτερος είναι ο φακός, τόσο πιο δραματική είναι η εικόνα.
Η σούπερ ευρυγώνια και η τρισδιάστατη εικόνα απλώς δεν συμβαδίζουν στη στεριά ή κάτω από το νερό, και αυτό σημαίνει ότι οι εικόνες που λειτουργούν σε 3D δεν είναι οι πιο δραματικές ευρυγώνιες εικόνες.
Όμως, παρόλο που δεν μου αρέσουν οι τρισδιάστατες φωτογραφίες κάτω από το νερό, που χρειάζονται ειδικές οθόνες, προβολείς και γυαλιά για να τις δουν, νομίζω ότι υπάρχουν πολλά να αντληθούν από τη διαδικασία σκέψης που οδηγεί τους φωτογράφους σε αυτήν την πορεία.
Το γεγονός είναι ότι οι περισσότερες εικόνες φαίνονται καλύτερες όσο μεγαλύτερη είναι η αίσθηση του βάθους που απεικονίζουν.

ΑΠΟ ΤΕΧΝΙΚΟ προοπτική, κατασκευάζουμε ευρυγώνιες φωτογραφίες σε δύο επίπεδα. Σχεδόν πάντα συνδυάζουμε ένα φωτισμένο πρώτο πλάνο με φλας με φόντο που φωτίζεται μόνο από το φως του περιβάλλοντος.
Ωστόσο, από καλλιτεχνική άποψη δεν θέλουμε να παράγουμε εικόνες που περιορίζονται σε δύο μόνο επίπεδα. Πρέπει να στοχεύουμε σε ευρυγώνιες εικόνες με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αίσθηση βάθους.
Για έμπνευση σε αυτόν τον τομέα, ρίξτε μια ματιά στη δουλειά κλασικών τοπιογράφων, όπως οι Βρετανοί JMW Turner και John Constable.
Και οι δύο ήταν μάστορες στο να μεταμορφώνουν έναν επίπεδο καμβά σε εικόνα με βάθος. Είναι ένας από τους πολλούς λόγους που το έργο τους είναι τόσο συναρπαστικό.
Σε ευρυγώνιο φωτογραφία συνήθως χρησιμοποιούμε τα στοιχεία φόντου για να δημιουργήσουμε αυτή την αίσθηση βάθους. Αυτό είναι ευκολότερο από τη χρήση των στοιχείων του προσκηνίου, τα οποία πρέπει να κρατάμε αρκετά παράλληλα με την κάμερα για να τα φωτίζουμε ομοιόμορφα με τα στροβοσκοπικά μας.
Για μένα, το κλειδί είναι να αναπτύξω μια νοοτροπία που να γνωρίζει ότι ένα υπέροχο θέμα δεν αρκεί για μια εκπληκτική ευρυγώνια εικόνα. Πρέπει να αναζητούμε συνεχώς αυτά τα στοιχεία φόντου για να ολοκληρώσουμε τις συνθέσεις μας.
Συνήθως, δεν έχει σημασία ποιο είναι το υπόβαθρο, είναι να το έχεις εκεί που προικίζει το με βάθος.
Στοιχεία όπως μια σκιαγραφημένη προεξοχή υφάλου ή συγκεκριμένα περιγράμματα θαλασσινών, φύκια, κοπάδια ψαριών, δύτες από απόσταση, βάρκες κατάδυσης, υφή επιφάνειας, ηλιαχτίδες και άλλα – όλα δίνουν βάθος.
Τα πολλαπλά στοιχεία είναι υπέροχα, καθώς όσο περισσότερα επίπεδα προσθέτουμε (εντός λογικής), τόσο περισσότερα πρέπει να εξερευνήσει ο θεατής.
Κατά τη λήψη σκηνικών, συχνά αναζητώ πρώτα ένα φόντο, όπως ένα μπόμι ή προεξοχή, και στη συνέχεια αναζητώ γύρω από τη βάση του ένα θέμα στο προσκήνιο. Ένα καλό υπόβαθρο είναι συχνά πιο δύσκολο να βρεθεί από ένα πρώτο πλάνο, επομένως αξίζει να το αναζητήσετε. Επίσης, μόλις βρούμε το φόντο, μπορούμε συνήθως να τραβήξουμε πολλά διαφορετικά θέματα στο προσκήνιο σε αυτό.

ΒΑΘΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Είναι σημαντικό μόνο στις ευρυγώνιες εικόνες, μπορούμε να το ενσωματώσουμε και σε φωτογραφίες μακροεντολής. Όταν οι φωτογράφοι άγριας ζωής στη στεριά φωτογραφίζουν με τηλεφακό, μεταφέρουν μια αίσθηση βάθους με ένα στενό βάθος πεδίου.
Το κόλπο είναι να διατηρήσετε το θέμα ευκρινές και να το πλαισιώσετε σε φόντο εκτός εστίασης για να δημιουργήσετε την αίσθηση.
Μερικοί φωτογράφοι το προχωρούν ακόμη περισσότερο, συμπεριλαμβάνοντας και ένα εκτός εστίασης πρώτο πλάνο.
Αυτές είναι ιδέες που μπορούμε να υιοθετήσουμε κάτω από το νερό, αλλά είναι λίγο πιο δύσκολο να τις βγάλουμε γιατί πρέπει ακόμα να φωτίζουμε τα πάντα ομοιόμορφα με φλας. Αν δεν είμαστε προσεκτικοί, το προσκήνιο θα είναι πολύ φωτεινό και το φόντο πολύ σκοτεινό.
Η λύση είναι να φωτίσετε ολόκληρη τη σκηνή με απαλό, ομοιόμορφο φωτισμό, που σημαίνει τη χρήση δύο στροβοσκόπιων, τη χρήση διαχυτών και τη χρήση τους σε θέσεις στροβοσκοπίου 10 και 2 η ώρα.
Θα πρέπει να ρυθμίσουμε τα στροβοσκοπικά σε χαμηλές δυνάμεις, έτσι ώστε να μπορούμε να ανοίξουμε το διάφραγμα και να δημιουργήσουμε ένα σχετικά στενό βάθος πεδίου.
Πόσο ανοιχτό; Αυτό εξαρτάται από το μέγεθος του θέματος που τραβάμε. Όσο μικρότερο είναι το θέμα, τόσο λιγότερο χρειάζεται να ανοίξουμε το διάφραγμα.

ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΘΟΣ να εγχυθεί σε ευρυγώνιο προσκήνιο, αυτή τη φορά χρησιμοποιώντας την απότομη προοπτική του φακού, αντί για ένα στενό βάθος πεδίου. Όταν έχουμε ένα ευρυγώνιο θέμα που εκτείνεται μακριά από τον φακό, αυτό μπορεί πραγματικά να τραβήξει το μάτι του θεατή μέσα από την εικόνα.
Η πρόκληση αυτών των προσκηνίων δεν είναι να τα συνθέσουν, αλλά να τα φωτίσουν. Η λύση είναι να δημιουργήσετε μια δεξαμενή φωτισμού μπροστά από την κάμερα, χρησιμοποιώντας μια τεχνική που ονομάζεται στροβοσκοπικά αυτιά κουνελιών.
Αυτό παράγει μια ομοιόμορφη έκθεση του στροβοσκοπικού φωτός από κοντά στην κάμερα, διεισδύοντας βαθύτερα στη σκηνή.
Δημιουργούμε αυτό το φως σηκώνοντας τα στροβοσκοπικά μας ψηλά πάνω από το περίβλημα και τοποθετώντας τα σε απόσταση περίπου στο πλάτος των ώμων.
Ξεκινήστε με αυτά να στοχεύουν ευθεία προς τα εμπρός και στη συνέχεια να τα βάλετε αργά προς τα κάτω, τραβώντας φωτογραφίες μέχρι το φως που παράγουν να γεμίσει ολόκληρη τη σύνθεσή σας, γεμίζοντας απλώς τις κάτω γωνίες του κάδρου.
Θα καταλήξουν υπό γωνία περίπου 20°, αλλά θα ποικίλλει ανάλογα με το μήκος των βραχιόνων σας και την απόσταση κάμερας-θέμα.