ΓΙΝΕ Ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ! – ένα «φωτογραφικό μάτι»

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΛΥΨΟΥΜΕ το θέμα της σύνθεσης χωρίς να συζητηθούν οι κλασικοί κανόνες που εμφανίζονται σε κάθε φωτογραφία ή εγχειρίδιο ζωγραφικής. Εάν θυμάστε μόνο ένα πράγμα από αυτό το άρθρο, θα πρέπει να είναι ότι αυτά είναι εργαλεία και όχι κανόνες.
Σε περισσότερες από μία περιπτώσεις κατά τη διδασκαλία υποβρύχια φωτογραφία σε εργαστήρια, είχα φωτογράφους να μου δείχνουν φανταστικές εικόνες μόνο για να εκφράσουν την απογοήτευσή τους γιατί δεν τηρούν το γράμμα του νόμου – τους λεγόμενους κανόνες. Αυτό είναι εντελώς λάθος.
Ο κύριος λόγος που άφησα αυτούς τους κλασικούς κανόνες σύνθεσης μέχρι την τελευταία δόση αυτής της μίνι-σειράς είναι να διασφαλίσω ότι δεν θεωρείτε ότι είναι το καλύτερο και το τέλος του καδράρισμα εικόνων.
Τούτου λεχθέντος, πολλοί φωτογράφοι βρίσκουν αυτούς τους οδηγούς μια πολύ σημαντική βοήθεια όταν προσπαθούν να δώσουν νόημα σε μια σκηνή ή ένα θέμα στο σκόπευτρο ή στην οθόνη LCD τους.
Συχνά είναι εξίσου χρήσιμα κατά την επιλογή και την περικοπή εικόνων μετά τη λήψη. Αν δυσκολεύεστε να βρείτε την εικόνα, μπορεί πραγματικά να είναι το κλειδί για να ξεκλειδώσετε το πιθανό θέμα.
Αλλά ο στόχος αυτών των «κανόνων» είναι απλώς να σας βοηθήσουν να κάνετε πιο όμορφες εικόνες. Πολλοί φωτογράφοι ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη αυτούς τους οδηγούς, αλλά απλώς τακτοποιούν το θέμα με τρόπο που ικανοποιεί τα αισθητικά τους γούστα.
Αυτό είναι εντάξει, και αυτή η διαισθητική προσέγγιση δίνει τακτικά εικόνες που συμμορφώνονται απόλυτα με τους νόμους.
Η συνθετική επίγνωση, ωστόσο, είναι σίγουρα μια δεξιότητα που μπορεί να μάθει και να βελτιώνεται συνεχώς. Ίσως το μεγαλύτερο πλεονέκτημα οποιουδήποτε από τους οδηγούς σύνθεσης είναι ότι μας βοηθούν να αναπτύξουμε το φωτογραφικό μας μάτι, κάνοντας τη διαδικασία πολύ πιο διαισθητική.
Και τα καλά νέα είναι ότι δεν χρειάζεται καν να βρίσκεστε κάτω από το νερό. Είμαι σίγουρος ότι όλοι έχουν παίξει ως σκηνοθέτης φτιάχνοντας ένα καρέ από τους αντίχειρες και τους δείκτες μας για να συνθέσουν μια σκηνή.
Αυτές τις μέρες μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ακόμη και την κάμερα στο τηλέφωνό μας. Το μήνυμα είναι ότι όσο περισσότερο εξασκούμαστε στη σύνθεση, τόσο πιο ευχάριστες θα είναι οι εικόνες μας.

ΠΗΓΑΙΝΩ για να καλύψετε μόνο τους τρεις πιο εύχρηστους κανόνες σε αυτήν τη στήλη: Τρίτες, Διαγώνιες και Γραμμές. Αυτοί οι κλασικοί κανόνες σύνθεσης χρονολογούνται χιλιετίες. Οι αρχαίοι Έλληνες αναγνώρισαν περίφημα την εγγενή ελκυστικότητα συγκεκριμένων αναλογιών και τις χρησιμοποιούσαν στην αρχιτεκτονική και την τέχνη τους.
Και το μεγαλύτερο μέρος της σπουδαίας τέχνης των τελευταίων 500 ετών βασίζεται επίσης σε αυτές τις αρχές, έτσι ώστε να είστε σε καλή παρέα!
Οι περισσότερες εικόνες έχουν ένα κύριο σημείο ενδιαφέροντος, όπως ένα ελκυστικό κόκκινο απαλό κοράλλι, τα μάτια ενός ψαριού ή το πρόσωπο του φίλου σας. Εδώ θα τραβήξουν πρώτα τα μάτια του θεατή.
Το πού και το πώς αυτό τοποθετείται στο κάδρο επηρεάζει την αισθητική ισορροπία και ακόμη και τη διάθεση της φωτογραφίας. Εδώ μπαίνουν οι κανόνες.
Ο πιο γνωστός είναι ο Κανόνας των Τρίτων, ο οποίος χρησιμοποιείται ευρέως σε πίνακες για να δώσει μια ευχάριστη αρμονία στη σύνθεση και είναι γενικά πιο ενδιαφέρον από το να κολλάς το θέμα στο κέντρο του κάδρου. Το διάσημο Fighting Temeraire του Google JMW Turner για ένα κλασικό παράδειγμα.
Για να οπτικοποιήσουμε τα τρίτα, θα πρέπει να χωρίσουμε το κάδρο μας με δύο κάθετες γραμμές και δύο οριζόντιες γραμμές (όλες σε ίση απόσταση), έτσι ώστε το αρχικό πλαίσιο να είναι τώρα ένα πλέγμα από εννέα πανομοιότυπα ορθογώνια με τις ίδιες αναλογίες με ολόκληρο το πλαίσιο.
Πολλές κάμερες θα το κάνουν αυτό για εσάς, επικαλύπτοντας αυτό το πλέγμα στην οθόνη LCD ή στο σκόπευτρο.
Η τοποθέτηση θεμάτων σε ευθυγράμμιση με αυτές τις γραμμές και ιδιαίτερα με βασικά χαρακτηριστικά στις διασταυρώσεις (μερικές φορές ονομάζονται σημεία ισχύος) θα δώσει στη σύνθεσή σας ισορροπία και δύναμη. Επειδή διαβάζουμε από αριστερά προς τα δεξιά, τα σημεία τομής στα δεξιά του κάδρου θεωρείται ότι δίνουν την πιο αρμονική σύνθεση. Ωστόσο, εάν το θέμα μας είναι προσανατολισμένο ή κινείται προς μια κατεύθυνση, είναι πολύ πιο σημαντικό για την ισορροπία να είναι στραμμένο προς το πλαίσιο, με περισσότερο χώρο μπροστά παρά πίσω.
Τα καλά νέα είναι ότι οι υποβρύχιες εικόνες (χωρίς δύτες) μπορούν εύκολα να αναστραφούν. Επειδή δεν υπάρχει γραφή κλπ για να μπερδέψουμε τα πράγματα, μπορούμε να δοκιμάσουμε ένα θέμα στα αριστερά ή στα δεξιά.
Στο φιλμ διαφανειών αυτό σήμαινε απλώς την ανατροπή της διαφάνειας. σε ψηφιακό σημαίνει να κάνετε κλικ σε έναν διακόπτη στο λογισμικό.
Όταν αναποδογυρίζουμε μια εικόνα θα πρέπει να κοιτάμε μακριά από την οθόνη ή να κλείνουμε τα μάτια μας, γιατί όταν την βλέπουμε να αλλάζει είναι λιγότερο πιθανό να προτιμήσουμε το αποτέλεσμα. Το να κοιτάξεις μακριά για μια στιγμή σάς επιτρέπει να επιλέξετε αντικειμενικά.
Οι φωτογράφοι μπορεί να έχουν εμμονή με το να χτυπούν ακριβώς τα τρίτα τους, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Το σημαντικό μάθημα είναι να απομακρύνετε το θέμα από το κέντρο του κάδρου. Μπορούμε εύκολα να πέσουμε στην παγίδα να τραβάμε τα πάντα στη μέση, γιατί εδώ λειτουργεί καλύτερα η αυτόματη εστίαση της κάμερας.
Τέλος, μην ξεχνάτε ότι μπορούμε πάντα να περικόψουμε μια εικόνα μετά τη λήψη, για να τοποθετήσουμε το θέμα σε μια πιο ενδιαφέρουσα τοποθεσία.

ΔΙΑΓΩΝΟΙ ταιριάζουν πολύ σε υποβρύχια φωτογραφία και δίνουν στις εικόνες ενδιαφέρον και ενέργεια. Συχνά τα δημιουργούμε απλά γέρνοντας την κάμερα κατά 45°, για να μετατρέψουμε μια τυπική σκηνή σε κάτι πιο ενδιαφέρον.
Λειτουργούν καλά με "κολλητικά" - πλάσματα όπως γκόμπι, γαρίδες και καβούρια που ζουν σε κοράλλια μαστίγιας ή φύκια. Οι διαγώνιες ταιριάζουν επίσης σε κινούμενα θέματα, όπως κοπάδια ψαριών ή καρχαριών, δίνοντας στην εικόνα περισσότερο δυναμισμό.
Η άλλη χρήση των διαγωνίων είναι κατά τη λήψη τυπικών, κάθετων ευρυγώνιων σκηνικών. Αυτές οι λήψεις έχουν συχνά το κύριο θέμα στο κάτω μισό του κάδρου (σφουγγάρι, μαλακό κοράλλι κ.λπ.) και ένα δευτερεύον θέμα στο επάνω μισό (σιλουέτα δύτης, ηλιοφάνεια). Συνήθως είναι πιο δυνατό να τα τοποθετήσετε σε διαγώνιο, παρά ευθεία πάνω-κάτω.
Οι ευθείες γραμμές είναι σπάνιες κάτω από το νερό, αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει να χρησιμοποιούμε κορυφαίες γραμμές για να δίνουμε στις εικόνες βάθος και ενέργεια στις συνθέσεις.
Παίρνουν τα μάτια του θεατή μέσα από το κάδρο και δίνουν μια αίσθηση προοπτικής. Μια κλασική χρήση κάτω από το νερό είναι α αποκαλύπτοντας μια γραμμή άγκυρας που οδηγεί σε μια βάρκα στην επιφάνεια.
Οι συγκλίνουσες γραμμές χρησιμοποιούνται συχνά σε πίνακες ζωγραφικής. Κοιτάξτε τον Μυστικό Δείπνο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι και δείτε πώς οι γραμμές του δωματίου τραβούν την προσοχή σας στο κουκλάκι στη μέση!
Ο Λεονάρντο ενισχύει περαιτέρω την αντίθεση του Ιησού χρησιμοποιώντας κλασικές τεχνικές που καλύψαμε στη στήλη του περασμένου μήνα. Πρώτα ο Ιησούς τοποθετείται σε ένα φωτεινό παράθυρο, μετά είναι ντυμένος με εντυπωσιακά και αντίθετα χρώματα κόκκινο και μπλε. Δεν υπάρχει αμφιβολία ποιος είναι το αφεντικό εδώ!
Τέτοιες γραμμές μπορεί σπάνια να βρεθούν κάτω από το νερό, αλλά τα εσωτερικά ναυάγια μας δίνουν την ευκαιρία να τις χρησιμοποιήσουμε, όπως και μερικά ρηχά τοπία, και μπορούν να προσθέσουν πολύ στις συνθέσεις.