Περιπέτειες στο Ringflection

στην πρώτη δοκιμαστική κατάδυση με το ringflector, βρήκαμε μια καρδινάλια που τρέφεται με το στόμα να κάθεται μπροστά σε μια μοβ φούστα ανεμώνης.

Έχω μια διαρκή γοητεία με τους στοματοπαραγωγούς – το μήκος που κάνουν τα θαλάσσια ζώα για να προστατεύσουν τα μικρά τους σίγουρα μας ντροπιάζει τους ανθρώπους – και παρακολούθησα τον μελλοντικό πατέρα ότι όλα του τα αυγά ήταν καλά οξυγονωμένα ανακατεύοντάς τα περιοδικά. το στόμα του.

Αν και δεν καταλάβαινα πλήρως γιατί εκείνη τη στιγμή, αυτό θα αποδεικνυόταν ότι ήταν μια ιδανική ρύθμιση για τη χρήση του σωλήνα. Όταν ξεκίνησα με το ringflector, ήμουν τόσο ενθουσιασμένος από τα αποτελέσματα που σχεδόν το είδα ως ένα μαγικό ραβδί. Κάθε πιθανό θέμα είχε ένα ανανεωμένο ενδιαφέρον καθώς αναρωτιόμουν πώς θα έμοιαζε μέσα από το σωλήνα.

Με τον καιρό, θα συνειδητοποιούσα ότι οι συνήθεις κανόνες του υποβρύχια φωτογραφία εξακολουθούν να ισχύουν.

Αν και ο δακτύλιος περιορίζει το οπτικό πεδίο, τα χρώματα του δαχτυλιδιού θα εξακολουθούν να προσλαμβάνονται από το θέμα και το περιβάλλον, επομένως η εύρεση ενός καλού φόντου, ιδιαίτερα ενός πολύχρωμου, είναι υψίστης σημασίας.

Το ringflector από μόνο του δεν θα ανυψώσει αυτό που θα ήταν μια μέτρια λήψη – ο απώτερος σκοπός του είναι να προσθέσει ένα επιπλέον στοιχείο σε μια ήδη όμορφη σκηνή.

Μια πτυχή με την οποία δυσκολευτήκαμε ήταν να κρατήσουμε το σωλήνα ίσιο και κεντραρισμένο στη μέση του φακού. Στο δεύτερο πρωτότυπο, ανακυκλώσαμε ένα από τα αξεσουάρ από τα κιτ μπάνιου για να δημιουργήσουμε μια στρογγυλή βάση στην οποία θα μπορούσε να τοποθετηθεί και να αφαιρεθεί ο σωλήνας.

Αυτό σήμαινε ότι δεν υπήρχε πλέον κολλητική ταινία, που μου επέτρεπε να κρατάω το σωλήνα σε μια τσέπη, προσθέτοντάς τον και αφαιρώντας τον για λήψεις, όπως ήταν απαραίτητο.

Ακόμη και με αυτήν την τροποποίηση, έπρεπε να χρησιμοποιήσω το σύστημα σαν να πυροβολούσα ένα τουφέκι κάτω από το νερό, με το αριστερό μου χέρι να στηρίζει και να ρυθμίζει τον σωλήνα, ενώ το δεξί ακουμπούσε στη σκανδάλη της κάμερας.

Μια χρήσιμη συμβουλή είναι να διατηρήσετε το σημείο εστίασης της κάμερας στο κέντρο του σκοπεύτρου για να διασφαλίσετε ότι ο δαχτυλιδιός σας είναι σωστά ευθυγραμμισμένος. Αυτό ακούγεται πιο δύσκολο από ό,τι είναι στην πραγματικότητα – μπόρεσα να παρακολουθώ θέματα που κινούνται γρήγορα και να τραβήξω λήψεις συμπεριφοράς χωρίς προβλήματα και, αν έχετε ασχοληθεί με τη σκοτεινή τέχνη του snooting, θα βρείτε ευκολότερη την αντανάκλαση του κουδουνίσματος.

Η δεύτερη φάση είδε επίσης την προσθήκη ενός δεύτερου σωλήνα. Αυτό, στα 4 εκατοστά, ήταν πιο φαρδύ και παρήγαγε αυτό που ονομάζω το εφέ "Looney Tunes" – με τα χρώματα από το θέμα να κινούνται σπειροειδώς μέχρι την άκρη του κάδρου.

Με την εργαλειοθήκη των δαχτυλιδιών μας εξευγενισμένα στην έδρα μας στην πόλη Cebu στις Φιλιππίνες, ξεκινήσαμε τώρα για μια βουτιά στη Malapascua και στη συνέχεια στη Zamboanguita (τον νεότερο ξάδερφο του Dauin).

Μια μεγάλη υποβρύχια εγκατάσταση κάμερας από μόνο του είναι συχνά μια συζήτηση-ξεκίνημα σε σκάφη κατάδυσης, και κατά τη διάρκεια αυτής της περιπέτειας στο ringflection, συχνά αντιλαμβανόμουν τους περίεργους θεατές καθώς ξεπακετάραμε ή χρησιμοποιούσαμε τους μεταλλικούς σωλήνες.

Σε αρκετές καταδύσεις, κοίταζα από το σκόπευτρο για να βρω έναν σαστισμένο δύτη να κοιτάζει το ασυνήθιστο εξάρτημα που προεξέχει από το σπίτι μου. Όσο κι αν προσπαθούσα, η υποβρύχια νοηματική γλώσσα έχει τους περιορισμούς της και οι ανταλλαγές μας θα τους άφηναν να ξύνουν τα κεφάλια τους.

Τουλάχιστον θα έχει υπάρξει κάποια ενδιαφέρουσα τροφή για συνομιλίες για το μπαρ εκείνο το βράδυ.

Το αγαπημένο μου θέμα από τη Malapascua αποδείχθηκε ότι ήταν μια πολύ συνεργάσιμη σουπιά στο νησί Gato.

Θεωρώ ότι υπάρχουν δύο πολύ ξεκάθαροι τύποι χαρακτήρων όσον αφορά τις σουπιές: οι εξωστρεφείς επιδείξεις και οι αγχωμένοι εσωστρεφείς.

Ευτυχώς για μένα, αυτό το άτομο ήταν ασυνήθιστος τύπος, που επέτρεπε μια στενή προσέγγιση και έμενε για όσο διάστημα μας επέτρεπε η παροχή αέρα.

Το δέρμα του πάλλεται με κόκκινες και πορτοκαλί αποχρώσεις, σε όμορφη αντίθεση με το γύρω γαλάζιο νερό. Επέλεξα να το τραβήξω με το σωλήνα Looney Tunes και χάρηκα καθώς τα αποτελέσματα εμφανίστηκαν στην οθόνη LCD μου. Τα κεφαλόποδα είναι τόσο αλλόκοτα πλάσματα κατ' αρχήν που αυτός ο εξαιρετικά στυλιζαρισμένος τύπος εικόνας φαινόταν ότι ταίριαζε.

Αρχικά, χρησιμοποιούσα ως επί το πλείστον φακό μακροεντολών 60 mm όταν έβγαζα με το ringflector, αλλά καθώς προχωρούσαμε στις βρώμικες ακτές και τα μικρά θέματα του Negros Oriental, θα άρχιζα να χρησιμοποιώ περισσότερο έναν μακρο φακό 105 mm. Και οι δύο αυτές εστιακές αποστάσεις είναι ικανές να παράγουν αξέχαστες εικόνες όταν χρησιμοποιούνται με δακτυλιοειδή, και αξίζει να παραμείνετε ανοιχτόμυαλοι.

Θυμηθείτε, ωστόσο, ότι ο πραγματικός ringflector θα έχει πολύ διαφορετική εμφάνιση καθώς μετακινείστε από τον έναν φακό στον άλλο και μπορεί να διαπιστώσετε ότι ορισμένες διαμέτρους και μήκη σωλήνων λειτουργούν καλύτερα με έναν συγκεκριμένο φακό.

Πράγματι, η μισή απόλαυση όταν κατασκευάζετε και χρησιμοποιείτε δαχτυλιδιωτές είναι να προσαρμόζετε το set-up σας για να δημιουργήσετε μια εμφάνιση που σας αρέσει.

Στη Zamboanguita, τα πιο δελεαστικά θέματα ήταν ένα πλήθος καρδιναλόψαρων στον ύφαλο του σπιτιού. Συνήθως, το να βγάλεις μια εικόνα από αυτά με το στόμα ανοιχτό, στο απόγειο της δράσης καθώς ανακατεύουν τα αυγά τους, είναι μια άξια φωτογραφική αποστολή, αλλά ήθελα να αυξήσω τη δυσκολία και να τραβήξω μια τέτοια εικόνα ενώ φωτογραφίζω μέσα από το σωλήνα.

Με πολλά άτομα να παίρνουν αυγά, όλα μέσα σε ένα λεπτό κολύμπι από την ακτή, είχα το τέλειο στήσιμο και το κύριο πράγμα που χρειαζόταν ήταν υπομονή και ένα γρήγορο δάχτυλο σκανδάλης.

Ως εμπειρία μου Καθώς ο δακτυλιοειδής ανακλαστήρας μεγάλωνε, συνήθισα αρκετά να παρακολουθώ θέματα μέσα από το βαρέλι του σωλήνα και μπόρεσα να συμβαδίσω καθώς οι καρδινάλιοι πετούσαν πάνω-κάτω στη στήλη του νερού, περιμένοντας αυτή την ανακατεύθυνση κλασμάτων του δευτερολέπτου.

Από την τεχνική πλευρά, ανακάλυψα ότι η καλή ποσότητα φωτός είναι ζωτικής σημασίας για να έχετε ένα ωραίο εφέ δακτυλίου, επομένως μην κλείνετε πολύ το διάφραγμα και μην πηγαίνετε μέχρι το βασικό ISO.

Στην πραγματικότητα, μια από τις αγαπημένες μου χρήσεις αυτής της τεχνικής ήταν να ανοίγω το διάφραγμα και να φωτογραφίζω θέματα με γαλάζιο νερό – δημιουργώντας υπέροχους χρωματικούς στροβίλους στο μπλε φόντο.

Η τοποθέτηση του στροβοσκοπίου σας θα πρέπει επίσης να ρυθμιστεί με ακρίβεια, καθώς ο σωλήνας θα μπλοκάρει ένα μέρος του φωτός. Διαπίστωσα ότι είχα τα στροβοσκοπικά μου έξω λίγο πιο μπροστά και πιο φαρδιά για να εξασφαλίσω καλό φωτισμό του θέματος.

Σε τελική ανάλυση, οι εικόνες μου με τις ανταύγειες του δακτυλίου δεν εντυπωσίασαν τους κριτές φωτογραφία διαγωνισμούς όσο ήλπιζα. Το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να απέχει πολύ από μια νατουραλιστική ερμηνεία της σκηνής ή ίσως η επίδραση αυτής της νέας τεχνικής να χάθηκε μετά τις πρώτες λίγες βραβευμένες εικόνες.

Σε κάθε περίπτωση, εξακολουθώ να εκτιμώ την προσθήκη αυτών των φωτογραφιών στο χαρτοφυλάκιό μου και διασκέδασα πολύ με τη δημιουργία τους. Μπορείτε να αγοράσετε αποκλειστικά δαχτυλιδιωτές τώρα, αλλά θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα ένα ταξίδι στο πλησιέστερο κατάστημα DIY για πρωτότυπα αποτελέσματα!